The Ransom of Red Chief It looked l

The Ransom of Red Chief
It looked like a good thing. But wait till I tell you. We were down south, in Alabama – Bill Driscoll and myself – when this kidnapping idea struck us. There was a town down there, as flat as a pancake, and called Summit. Bill and I had about six hundred dollars. We needed just two thousand dollars more for an illegal land deal in Illinois.
We chose for our victim -- the only child of an influential citizen named Ebenezer Dorset. He was a boy of ten, with red hair. Bill and I thought that Ebenezer would pay a ransom of two thousand dollars to get his boy back. But wait till I tell you.
About two miles from Summit was a little mountain, covered with cedar trees. There was an opening on the back of the mountain. We stored our supplies in that cave.
One night, we drove a horse and carriage past old Dorset's house. The boy was in the street, throwing rocks at a cat on the opposite fence.
"Hey little boy!" says Bill, "would you like to have a bag of candy and a nice ride?"
The boy hits Bill directly in the eye with a piece of rock.
That boy put up a fight like a wild animal. But, at last, we got him down in the bottom of the carriage and drove away.
We took him up to the cave. The boy had two large bird feathers stuck in his hair. He points a stick at me and says:
"Ha! Paleface, do you dare to enter the camp of Red Chief, the terror of the plains?"
"He's all right now," says Bill, rolling up his pants and examining wounds on his legs. "We're playing Indian. I'm Old Hank, the trapper, Red Chief's captive. I'm going to be scalped at daybreak. By Geronimo! That kid can kick hard."
"Red Chief," says I to the boy, "would you like to go home?"
"Aw, what for?" says he. "I don't have any fun at home. I hate to go to school. I like to camp out. You won't take me back home again, will you?"
"Not right away," says I. "We'll stay here in the cave a while."
"All right!" says he. "That'll be fine. I never had such fun in all my life."
(MUSIC)
We went to bed about eleven o'clock. Just at daybreak, I was awakened by a series of terrible screams from Bill. Red Chief was sitting on Bill's chest, with one hand holding his hair. In the other, he had a sharp knife. He was attempting to cut off the top of Bill's head, based on what he had declared the night before.
I got the knife away from the boy. But, after that event, Bill's spirit was broken. He lay down, but he never closed an eye again in sleep as long as that boy was with us.
"Do you think anybody will pay out money to get a little imp like that back home?" Bill asked.
"Sure," I said. "A boy like that is just the kind that parents love. Now, you and the Chief get up and make something to eat, while I go up on the top of this mountain and look around."
I climbed to the top of the mountain. Over toward Summit, I expected to see the men of the village searching the countryside. But all was peaceful.
"Perhaps," says I to myself, "it has not yet been discovered that the wolves have taken the lamb from the fold." I went back down the mountain.
When I got to the cave, I found Bill backed up against the side of it. He was breathing hard, with the boy threatening to strike him with a rock.
"He put a red-hot potato down my back," explained Bill, "and then crushed it with his foot. I hit his ears. Have you got a gun with you, Sam?"
I took the rock away from the boy and ended the argument.
"I'll fix you," says the boy to Bill. "No man ever yet struck the Red Chief but what he got paid for it. You better be careful!"
After eating, the boy takes a leather object with strings tied around it from his clothes and goes outside the cave unwinding it. Then we heard a kind of shout. It was Red Chief holding a sling in one hand. He moved it faster and faster around his head.
Just then I heard a heavy sound and a deep breath from Bill. A rock the size of an egg had hit him just behind his left ear. Bill fell in the fire across the frying pan of hot water for washing the dishes. I pulled him out and poured cold water on his head for half an hour.
Then I went out and caught that boy and shook him.
"If your behavior doesn't improve," says I, "I'll take you straight home. Now, are you going to be good, or not?"
"I was only funning," says he. "I didn't mean to hurt Old Hank. But what did he hit me for? I'll behave if you don't send me home."
I thought it best to send a letter to old man Dorset that day, demanding the ransom and telling how it should be paid. The letter said:
"We have your boy hidden in a place far from Summit. We demand fifteen hundred dollars for his return; the money to be left at midnight tonight at the same place and in the same box as your answer.
If you agree to these terms, send the answer in writing by a messenger tonight at half past eight o'clock. After crossing Owl Creek, on the road to Poplar Cove, there are three large trees. At the bottom of the fence, opposite the third tree, will be a small box. The messenger will place the answer in this box and return immediately to Summit. If you fail to agree to our demand, you will never see your boy again. If you pay the money as demanded, he will be returned to you safe and well within three hours."
I took the letter and walked over to Poplar Cove. I then sat around the post office and store. An old man there says he hears Summit is all worried because of Ebenezer Dorset's boy having been lost or stolen. That was all I wanted to know. I mailed my letter and left. The postmaster said the mail carrier would come by in an hour to take the mail on to Summit.
(MUSIC)
At half past eight, I was up in the third tree, waiting for the messenger to arrive. Exactly on time, a half-grown boy rides up the road on a bicycle. He finds the box at the foot of the fence. He puts a folded piece of paper into it and leaves, turning back toward Summit.
I slid down the tree, got the note and was back at the cave in a half hour. I opened the note and read it to Bill. This is what it said:
"Gentlemen: I received your letter about the ransom you ask for the return of my son. I think you are a little high in your demands. I hereby make you a counter-proposal, which I believe you will accept. You bring Johnny home and pay me two hundred and fifty dollars, and I agree to take him off your hands. You had better come at night because the neighbors believe he is lost. And, I could not be responsible for what they would do to anybody they saw bringing him back. Very respectfully, Ebenezer Dorset."
"Great pirates of Penzance!" says I, "of all the nerve…" But I looked at Bill and stopped. He had the most appealing look in his eyes I ever saw on the face of a dumb or talking animal.
"Sam," says he, "what's two hundred and fifty dollars, after all? We've got the money. One more night of this boy will drive me crazy. I think Mister Dorset is making us a good offer. You aren't going to let the chance go, are you?"
"Tell you the truth, Bill," says I, "this little lamb has got on my nerves, too. We'll take him home, pay the ransom and make our get-away."
We took him home that night. We got him to go by telling him that his father had bought him a gun and we were going to hunt bears the next day.
It was twelve o'clock when we knocked on Ebenezer's front door. Bill counted out two hundred and fifty dollars into Dorset's hand.
When the boy learned we were planning to leave him at home, he started to cry loudly and held himself as tight as he could to Bill's leg. His father pulled him away slowly.
"How long can you hold him?" asks Bill.
"I'm not as strong as I used to be," says old Dorset, "but I think I can promise you ten minutes."
"Enough," says Bill. "In ten minutes, I shall cross the Central, Southern and Middle Western states, and be running for the Canadian border."
And, as dark as it was, and as fat as Bill was, and as good a runner as I am, he was a good mile and a half out of Summit before I could catch up with him.
(MUSIC)
ANNOUNCER:
You have heard the American Story "The Ransom of Red Chief" by O. Henry. Your storyteller was Shep O'Neal. This story was adapted into Special English by Shelley Gollust. It was produced by Lawan Davis. Listen again next week for another American Story in VOA Special English. I'm Faith Lapidus.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กักของประธานสีแดง มันดูเหมือนเป็นสิ่งที่ดี แต่รอจนกว่าฉันบอกคุณ เราได้ลงใต้ ในอลาบามา – ตั๋ว Driscoll และตัวเองเมื่อความคิดนี้ kidnapping หลงเรา มีเมืองลงมี ราบเป็นแพนเค้ก และเรียกซัม ตั๋วและผมมีประมาณหกร้อยดอลลาร์ เราจำเป็นต้องใช้เพียงสองพันดอลลาร์เพิ่มเติมสำหรับที่ดินไม่ถูกต้องจัดการในรัฐอิลลินอยส์ เราเลือกสำหรับเหยื่อของเรา - ลูกเดียวของประชาชนมีอิทธิพลชื่อ Ebenezer ดอร์เซ็ท เขาเป็นเด็กสิบ ผมสีแดง ตั๋วและฉันคิดว่า Ebenezer จะจ่ายค่าไถ่สองพันดอลลาร์เพื่อกลับเด็กชาย แต่รอจนกว่าฉันบอกคุณประมาณสองไมล์จากซัมมิทมีภูเขาน้อย ปกคลุมไป ด้วยต้นซีดาร์ มีการเปิดที่ด้านหลังของภูเขา เราเก็บวัสดุของเราในถ้ำนั้นคืนที่หนึ่ง เราขับรถม้าและรถฟาร์มเก่าที่ผ่านมา เด็กที่อยู่ในถนน ขว้างปาหินที่แมวบนรั้วตรงข้าม"เฮ้ ชาย! " กล่าวว่า ตั๋ว "คุณอยากได้ถุงขนมและนั่งดี"เด็กฮิตตั๋วในตาด้วยชิ้นส่วนของหินเด็กที่ต่อกรเช่นสัตว์ป่า ได้ ที่สุด เราได้ลงในด้านล่างของการขนส่ง และขับรถออกไป เราเอาเขาขึ้นถ้ำ เด็กมีขนนกขนาดใหญ่สองที่ติดอยู่ในผมของเขา เขาจุดไม้ที และกล่าวว่า:"ฮา Paleface ทำชิมเพื่อป้อนค่ายแดงประธาน ความหวาดกลัวของราบ""He's all right now," says Bill, rolling up his pants and examining wounds on his legs. "We're playing Indian. I'm Old Hank, the trapper, Red Chief's captive. I'm going to be scalped at daybreak. By Geronimo! That kid can kick hard.""Red Chief," says I to the boy, "would you like to go home?""Aw, what for?" says he. "I don't have any fun at home. I hate to go to school. I like to camp out. You won't take me back home again, will you?""Not right away," says I. "We'll stay here in the cave a while.""All right!" says he. "That'll be fine. I never had such fun in all my life."(MUSIC) We went to bed about eleven o'clock. Just at daybreak, I was awakened by a series of terrible screams from Bill. Red Chief was sitting on Bill's chest, with one hand holding his hair. In the other, he had a sharp knife. He was attempting to cut off the top of Bill's head, based on what he had declared the night before.I got the knife away from the boy. But, after that event, Bill's spirit was broken. He lay down, but he never closed an eye again in sleep as long as that boy was with us."Do you think anybody will pay out money to get a little imp like that back home?" Bill asked."Sure," I said. "A boy like that is just the kind that parents love. Now, you and the Chief get up and make something to eat, while I go up on the top of this mountain and look around."I climbed to the top of the mountain. Over toward Summit, I expected to see the men of the village searching the countryside. But all was peaceful."Perhaps," says I to myself, "it has not yet been discovered that the wolves have taken the lamb from the fold." I went back down the mountain.When I got to the cave, I found Bill backed up against the side of it. He was breathing hard, with the boy threatening to strike him with a rock."He put a red-hot potato down my back," explained Bill, "and then crushed it with his foot. I hit his ears. Have you got a gun with you, Sam?"I took the rock away from the boy and ended the argument. "I'll fix you," says the boy to Bill. "No man ever yet struck the Red Chief but what he got paid for it. You better be careful!"After eating, the boy takes a leather object with strings tied around it from his clothes and goes outside the cave unwinding it. Then we heard a kind of shout. It was Red Chief holding a sling in one hand. He moved it faster and faster around his head.Just then I heard a heavy sound and a deep breath from Bill. A rock the size of an egg had hit him just behind his left ear. Bill fell in the fire across the frying pan of hot water for washing the dishes. I pulled him out and poured cold water on his head for half an hour.Then I went out and caught that boy and shook him."If your behavior doesn't improve," says I, "I'll take you straight home. Now, are you going to be good, or not?""I was only funning," says he. "I didn't mean to hurt Old Hank. But what did he hit me for? I'll behave if you don't send me home."I thought it best to send a letter to old man Dorset that day, demanding the ransom and telling how it should be paid. The letter said:"We have your boy hidden in a place far from Summit. We demand fifteen hundred dollars for his return; the money to be left at midnight tonight at the same place and in the same box as your answer. If you agree to these terms, send the answer in writing by a messenger tonight at half past eight o'clock. After crossing Owl Creek, on the road to Poplar Cove, there are three large trees. At the bottom of the fence, opposite the third tree, will be a small box. The messenger will place the answer in this box and return immediately to Summit. If you fail to agree to our demand, you will never see your boy again. If you pay the money as demanded, he will be returned to you safe and well within three hours."I took the letter and walked over to Poplar Cove. I then sat around the post office and store. An old man there says he hears Summit is all worried because of Ebenezer Dorset's boy having been lost or stolen. That was all I wanted to know. I mailed my letter and left. The postmaster said the mail carrier would come by in an hour to take the mail on to Summit.(MUSIC)At half past eight, I was up in the third tree, waiting for the messenger to arrive. Exactly on time, a half-grown boy rides up the road on a bicycle. He finds the box at the foot of the fence. He puts a folded piece of paper into it and leaves, turning back toward Summit.I slid down the tree, got the note and was back at the cave in a half hour. I opened the note and read it to Bill. This is what it said:"Gentlemen: I received your letter about the ransom you ask for the return of my son. I think you are a little high in your demands. I hereby make you a counter-proposal, which I believe you will accept. You bring Johnny home and pay me two hundred and fifty dollars, and I agree to take him off your hands. You had better come at night because the neighbors believe he is lost. And, I could not be responsible for what they would do to anybody they saw bringing him back. Very respectfully, Ebenezer Dorset.""Great pirates of Penzance!" says I, "of all the nerve…" But I looked at Bill and stopped. He had the most appealing look in his eyes I ever saw on the face of a dumb or talking animal."Sam," says he, "what's two hundred and fifty dollars, after all? We've got the money. One more night of this boy will drive me crazy. I think Mister Dorset is making us a good offer. You aren't going to let the chance go, are you?""Tell you the truth, Bill," says I, "this little lamb has got on my nerves, too. We'll take him home, pay the ransom and make our get-away."We took him home that night. We got him to go by telling him that his father had bought him a gun and we were going to hunt bears the next day.It was twelve o'clock when we knocked on Ebenezer's front door. Bill counted out two hundred and fifty dollars into Dorset's hand.When the boy learned we were planning to leave him at home, he started to cry loudly and held himself as tight as he could to Bill's leg. His father pulled him away slowly."How long can you hold him?" asks Bill."I'm not as strong as I used to be," says old Dorset, "but I think I can promise you ten minutes.""Enough," says Bill. "In ten minutes, I shall cross the Central, Southern and Middle Western states, and be running for the Canadian border."And, as dark as it was, and as fat as Bill was, and as good a runner as I am, he was a good mile and a half out of Summit before I could catch up with him. (MUSIC)ANNOUNCER:You have heard the American Story "The Ransom of Red Chief" by O. Henry. Your storyteller was Shep O'Neal. This story was adapted into Special English by Shelley Gollust. It was produced by Lawan Davis. Listen again next week for another American Story in VOA Special English. I'm Faith Lapidus.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ไถ่หัวหน้าแดง
มันดูเหมือนเป็นสิ่งที่ดี แต่รอจนกว่าฉันจะบอกคุณ เราก็ลงมาทางใต้ในอลาบามา - บิลคอลล์และตัวเอง - เมื่อความคิดลักพาตัวนี้เราหลง มีเมืองที่มีลงเป็นแบนเป็นแพนเค้กและเรียกการประชุมสุดยอด บิลและผมก็มีประมาณหกร้อยดอลลาร์ เราต้องการเพียงสองพันดอลลาร์มากขึ้นสำหรับการจัดการที่ดินที่ผิดกฎหมายในรัฐอิลลินอยส์.
เราเลือกเหยื่อของเรา - ลูกชายคนเดียวของพลเมืองที่มีอิทธิพลชื่อ Ebenezer อร์เซ็ท เขาเป็นเด็กสิบที่มีผมสีแดง บิลและผมคิดว่า Ebenezer จะจ่ายค่าไถ่สองพันดอลลาร์ที่จะได้รับเด็กของเขากลับมา แต่รอจนกว่าฉันจะบอกคุณ.
ประมาณสองไมล์จากการประชุมสุดยอดเป็นภูเขาเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ปกคลุมไปด้วยไม้สนสีดาร์ มีการเปิดที่ด้านหลังของภูเขาเป็น เราเก็บไว้เสบียงของเราในถ้ำที่.
คืนหนึ่งที่เราขับรถม้าและรถม้าที่ผ่านมาบ้านเก่าของดอร์เซต เด็กที่อยู่ในถนนที่ขว้างก้อนหินที่แมวบนรั้วตรงข้าม.
"เด็กน้อย Hey!" บิลกล่าวว่า "คุณต้องการที่จะมีถุงขนมและนั่งที่ดีหรือไม่?"
เด็กฮิตบิลโดยตรงในตากับชิ้นส่วนของร็อค.
เด็กที่จะนำขึ้นต่อสู้เหมือนสัตว์ป่า แต่ที่ผ่านมาเรามีเขาลงในด้านล่างของสายการบินและขับรถออกไป.
เราเอาเขาขึ้นไปยังถ้ำ เด็กทั้งสองได้ขนนกที่มีขนาดใหญ่ติดอยู่ในผมของเขา เขาชี้ให้ติดที่ผมและพูดว่า:
"!? ฮาคนผิวขาวไม่คุณกล้าที่จะเข้าค่ายสีแดงหัวหน้าหวาดกลัวของที่ราบ"
"เขาเป็นทั้งหมดในขณะนี้" บิลรีดกางเกงของเขาและการตรวจสอบบาดแผลบนกล่าวว่า ขาของเขา "เรากำลังเล่นอินเดีย. ฉันเก่าแฮงค์, ดักเชลย. หัวหน้าแดงฉันจะถูกถลกหนังในตอนเช้า. โดย Geronimo! เด็กที่สามารถเตะหนัก."
"สีแดงหัวหน้ากล่าวว่า" ผมจะเด็ก "คุณอยากจะไปที่บ้าน?"
"อ๊ะสิ่งที่?" เขากล่าวว่า "ผมไม่ได้มีความสนุกสนานในบ้านใด ๆ . ฉันเกลียดที่จะไปโรงเรียน. ผมชอบที่จะออกค่าย. คุณจะไม่พาฉันกลับบ้านอีกครั้งคุณจะ?"
"ไม่ได้ทันทีกล่าวว่า" ฉัน "เรา จะอยู่ที่นี่ในถ้ำในขณะที่. "
"สิทธิทั้งหมด!" เขากล่าวว่า "นั่นจะปรับ. ฉันไม่เคยมีความสนุกสนานดังกล่าวในทุกชีวิตของฉัน."
(เพลง)
เราเดินไปที่เตียงประมาณ 11:00 เพียงแค่ในตอนเช้าผมก็ตื่นขึ้นมาด้วยชุดของเสียงกรีดร้องที่น่ากลัวจากบิล สีแดงหัวหน้ากำลังนั่งอยู่บนหน้าอกของบิลด้วยมือข้างหนึ่งถือผมของเขา ในที่อื่น ๆ เขามีมีดคม เขาได้พยายามที่จะตัดออกด้านบนของหัวบิลขึ้นอยู่กับสิ่งที่เขาได้ประกาศคืนก่อน.
ผมได้มีดห่างจากเด็ก แต่หลังจากเหตุการณ์ที่จิตวิญญาณของบิลถูกทำลาย เขานอนลง แต่เขาก็ไม่เคยปิดตาอีกครั้งในการนอนหลับนานที่สุดเท่าที่เด็กผู้ชายคนนั้นอยู่กับเรา.
"คุณคิดว่าใครจะจ่ายออกเงินที่จะได้รับเพียงเล็กน้อยเช่นภูตผีปีศาจกลับมาที่บ้าน?" บิลถาม.
"แน่นอน" ผมพูด "เด็กที่ต้องการที่เป็นเพียงชนิดที่พ่อแม่รัก. ตอนนี้คุณและประธานได้รับการขึ้นและทำให้บางสิ่งบางอย่างที่จะกินในขณะที่ผมขึ้นไปบนยอดเขานี้และมองไปรอบ ๆ ."
ผมปีนขึ้นไปด้านบนของภูเขา . ในช่วงที่มีต่อการประชุมสุดยอดผมคาดว่าจะเห็นผู้ชายในหมู่บ้านชนบทค้นหา แต่ทั้งหมดเป็นความสงบสุข.
"บางทีอาจจะกล่าวว่า" ผมกับตัวเอง "มันยังไม่ได้รับการค้นพบว่าหมาป่าได้นำแกะจากเท่า." ฉันก็กลับลงมาจากภูเขา.
เมื่อฉันได้ไปถ้ำผมพบว่าบิลได้รับการสนับสนุนขึ้นกับด้านข้างของมัน เขาได้รับการหายใจอย่างหนักกับเด็กผู้ชายคนขู่ว่าจะตีเขาด้วยร็อค.
"เขาใส่มันฝรั่งสีแดงร้อนลงด้านหลังของฉัน" อธิบายบิล "และจากนั้นบดกับเท้าของเขา. ฉันตีหูของเขา. คุณมี ปืนกับคุณแซม? "
ฉันเอาหินออกไปจากเด็กและจบลงด้วยการโต้แย้ง.
"ฉันจะแก้ไขคุณ" เด็กบิลกล่าวว่า "ไม่มีใครเคยยังหลงหัวหน้าแดง แต่สิ่งที่เขาได้รับชำระเงินสำหรับมัน. คุณควรระวัง!"
หลังจากกินเด็กใช้วัตถุหนังกับสตริงผูกรอบได้จากเสื้อผ้าของเขาและไปนอกถ้ำคลี่คลายมัน จากนั้นเราก็ได้ยินชนิดของเสียงร้อง มันเป็นสีแดงหัวหน้าสลิงถือในมือข้างหนึ่ง เขาย้ายมันเร็วขึ้นและเร็วขึ้นรอบศีรษะของเขา.
เพียงแค่นั้นผมได้ยินเสียงหนักและลมหายใจลึกจากบิล ร็อคขนาดของไข่ได้ตีเขาเพียงแค่หลังใบหูซ้ายของเขา บิลลดลงในกองไฟทั่วกระทะน้ำร้อนสำหรับล้างจาน ผมดึงเขาออกมาและเทน้ำเย็นบนศีรษะของเขาสำหรับครึ่งชั่วโมง.
แล้วฉันก็ออกไปและจับเด็กผู้ชายคนนั้นและจับเขา.
"ถ้าพฤติกรรมของคุณไม่ดีขึ้น" ฉันพูดว่า "ฉันจะพาคุณกลับบ้านตรง ตอนนี้คุณจะไปได้ดีหรือไม่ "
"ผมเป็นเพียง funning" เขากล่าว "ฉันไม่ได้ตั้งใจที่จะทำร้ายเก่าแฮงค์. แต่สิ่งที่ไม่เขาตีฉันสำหรับฉันจะทำตัวถ้าคุณไม่ส่งฉันที่บ้าน."
ฉันคิดว่ามันที่ดีที่สุดที่จะส่งจดหมายถึงคนเก่าดอร์เซ็วันนั้นเรียกร้อง เรียกค่าไถ่และบอกว่ามันควรจะจ่าย จดหมายกล่าวว่า
"เราได้เด็กของคุณที่ซ่อนอยู่ในสถานที่ห่างไกลจากการประชุมสุดยอดเราเรียกร้องห้าร้อยดอลลาร์สำหรับการกลับมาของเขาเงินที่จะถูกทิ้งไว้ในเวลาเที่ยงคืนคืนนี้ที่สถานที่เดียวกันและในกล่องเดียวกับคำตอบของคุณ..
หากคุณเห็น ข้อกำหนดเหล่านี้ส่งคำตอบเป็นลายลักษณ์อักษรจากผู้ส่งสารคืนนี้นอนเวลา 08:00. หลังจากข้ามห้วยนกฮูกบนถนนที่จะป็อป Cove มีสามต้นไม้ขนาดใหญ่. ที่ด้านล่างของรั้วตรงข้ามต้นไม้ที่สาม จะเป็นกล่องขนาดเล็ก. messenger จะวางคำตอบในกล่องนี้และกลับมาทันทีที่การประชุมสุดยอด. หากคุณไม่เห็นด้วยกับความต้องการของเราคุณจะไม่เคยเห็นเด็กของคุณอีกครั้ง. ถ้าคุณจ่ายเงินเรียกร้องเขาจะ กลับไปยังคุณปลอดภัยและดีภายในสามชั่วโมง. "
ฉันเอาตัวอักษรและเดินไปป็อปลาร์โคฟ จากนั้นผมก็นั่งอยู่รอบ ๆ สำนักงานไปรษณีย์และร้านค้า มีชายชราคนหนึ่งบอกว่าเขาได้ยินการประชุมสุดยอดเป็นห่วงทั้งหมดเป็นเพราะเด็กของดอร์เซ็ Ebenezer มีการสูญหายหรือถูกขโมย นั่นคือทั้งหมดที่ผมอยากจะรู้ว่า ผมส่งจดหมายของฉันและซ้าย ไปรษณีย์กล่าวว่าผู้ให้บริการอีเมลจะมาโดยในชั่วโมงที่จะใช้อีเมลในการประชุมสุดยอด.
(เพลง)
ที่ 08:30 ผมขึ้นมาในต้นไม้ที่สามรอการส่งสารที่จะมาถึง ตรงกับเวลาครึ่งเด็กโตขึ้นถนนขี่จักรยาน เขาพบว่ากล่องที่เท้าของรั้ว เขาทำให้ชิ้นส่วนพับกระดาษเป็นมันและใบเปลี่ยนกลับไปยังการประชุมสุดยอด.
ผมเลื่อนลงต้นไม้ให้ได้ทราบและกลับมาที่ถ้ำในครึ่งชั่วโมง ผมเปิดบันทึกและอ่านมันบิล นี่คือสิ่งที่มันกล่าวว่า:
"สุภาพบุรุษ.. ผมได้รับจดหมายของคุณเกี่ยวกับการเรียกค่าไถ่คุณถามสำหรับการกลับมาของลูกชายของฉันฉันคิดว่าคุณมีน้อยสูงในการตอบสนองความต้องการของคุณผมขอให้คุณข้อเสนอที่เคาน์เตอร์ซึ่งผมเชื่อว่าคุณจะ ยอมรับ. คุณนำกลับบ้านจอห์นนี่และจ่ายเงินให้ฉันสองร้อยห้าสิบดอลลาร์และผมเห็นด้วยที่จะพาเขาออกจากมือของคุณ. คุณมาดีในเวลากลางคืนเพราะเพื่อนบ้านเชื่อว่าเขาจะหายไป. และผมไม่สามารถเป็นผู้รับผิดชอบสำหรับสิ่งที่พวกเขาจะ ทำเพื่อใครเห็นพวกเขานำเขากลับมา. มากนับถือ Ebenezer อร์เซ็ท. "
"โจรสลัดที่ยิ่งใหญ่ของเพนแซน!" ฉันพูดว่า "ทุกเส้นประสาท ... " แต่ผมมองไปที่บิลและหยุด เขามีรูปลักษณ์ที่น่าสนใจมากที่สุดในสายตาของเขาฉันเคยเห็นบนใบหน้าของสัตว์โง่หรือพูดคุย.
"แซม" กล่าวว่าเขา "สิ่งที่สองร้อยห้าสิบดอลลาร์หลังจากที่ทั้งหมดหรือไม่เรามีเงิน. คืนหนึ่งมากขึ้น ของเด็กคนนี้จะขับรถฉันบ้า. ผมคิดว่านายดอร์เซ็จะทำให้เราข้อเสนอที่ดี. คุณจะไม่ปล่อยให้โอกาสไปแล้วคุณล่ะ? "
"บอกความจริงกับคุณบิลกล่าวว่า" ฉัน "นี้ลูกแกะน้อย ได้มีในประสาทของฉันเกินไป. เราจะพาเขากลับบ้านจ่ายค่าไถ่และทำให้ได้รับออกไปของเรา. "
เราเอาเขากลับบ้านในคืนนั้น เราได้ให้เขาไปบอกเขาว่าพ่อของเขาเขาซื้อปืนและเรากำลังจะไปล่าหมีในวันถัดไป.
มันเป็น 12:00 เมื่อเราเคาะประตูหน้าบ้านของ Ebenezer บิลนับสองร้อยห้าสิบดอลลาร์ในมือของดอร์เซ็.
เมื่อเด็กเรียนรู้ว่าเรากำลังวางแผนที่จะปล่อยให้เขาที่บ้านเขาเริ่มที่จะร้องไห้เสียงดังและถือตัวเองเป็นแน่นเท่าที่จะทำได้เพื่อให้ขาของบิล พ่อของเขาดึงเขาออกไปอย่างช้า ๆ .
"ระยะเวลาที่คุณสามารถถือเขา?" ถามบิล.
"ผมไม่ได้เป็นอย่างที่ผมเคยเป็น" ดอร์เซ็เก่ากล่าวว่า "แต่ผมคิดว่าผมสามารถสัญญาคุณสิบนาที."
"พอ" บิลกล่าวว่า "ในสิบนาทีฉันจะข้ามภาคกลางภาคใต้และภาครัฐเวสเทิกลางและวิ่งไปที่ชายแดนแคนาดา."
และมืดที่สุดเท่าที่มันเป็นและเป็นไขมันในขณะที่บิลได้และรองชนะเลิศอันดับที่ดีในขณะที่ฉัน, เขาเป็นไมล์ที่ดีและครึ่งหนึ่งจากการประชุมสุดยอดก่อนที่ฉันจะจับขึ้นกับเขา.
(เพลง)
ผู้ประกาศ:
คุณเคยได้ยินเรื่องราวของชาวอเมริกัน "ไถ่แดงหัวหน้า" โดยโอเฮนรี่ เล่าเรื่องของคุณเชปลโอนีล เรื่องนี้ได้รับการดัดแปลงเป็นพิเศษภาษาอังกฤษโดยเชลลีย์ Gollust มันถูกผลิตโดยเดวิลาวัลย์ ฟังอีกครั้งในสัปดาห์หน้าอีกเรื่องอเมริกันในภาคภาษาอังกฤษพิเศษ ฉันศรัทธา Lapidus

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ค่าไถ่ของสีแดงหัวหน้า
ดูเหมือนจะเป็นสิ่งที่ดี แต่รอจนกว่าฉันจะบอกคุณ เราลงใต้ , อลาบาม่า–บิล ดริสคอล และตัวเอง–เมื่อลักพาตัวคิดหลงเรา มีเมืองอยู่ที่แบนมาก และเรียกว่า สุดยอด บิลและฉันมีเกี่ยวกับหกร้อยเหรียญ เราต้องการแค่ 2 พันดอลลาร์สำหรับจัดการที่ผิดกฎหมายที่ดินในอิลลินอยส์