When plans were first unveiled to b

When plans were first unveiled to build the structure for the 1889 World's Fair, the design was severely criticized by intellectuals and artists.

Gustave Eiffel's monument to mark the centenary of the French Revolution became as controversial a subject in Parisian society.

A group headed by such prominent nineteenth-century writers as Guy de Maupassant and Alexandre Dumas, as well as the architect of the old opera, Charles Garnier, lodged a formal complaint against the proposed plan, calling the design a disgraceful skeleton . . . "a gigantic factory chimney whose form will disfigure the architectural harmony of the city."

Despite the criticisms and the many labor strikes during the construction, the tower was built in a little over two years.

The architect, Gustave Eiffel, an innovator in iron design, had worked previously on bridges, the west train station in Budapest and the framework for the Statue of Liberty. He watched his biggest project to date go up like a gigantic work of Lego: 18,038 pieces of iron were fitted together with 2.5 million rivets by more than 100 workmen who functioned almost like acrobats and stuntmen. Not one man lost his life during the construction.
When the tower opened to the public in May, 1889, it was an instant success.

Eiffel was able to reimburse his creditors within one year, just through the admission ticket receipts from the 1,868,000 visitors.

Twenty years later, however, the lease for the land expired, and Eiffel lost control of his tower to the City of Paris.

The land was too valuable for such a frivolous structure, according to city council, and plans were made to turn the tower into scrap metal.

Fortunately for the Eiffel Tower, the First World War came along, and the tower was transformed into a military radio and telegraph centre. Its lease was renewed for another 70 years, and the tourists continued to flock to the structure.

But by 1980, thanks to mismanagement, the tower had fallen into serious disrepair. The structure weighed 9,700 tons in 1889, but had gained an extra 1,300 tons over the year from concrete additions and radio and television antennas. The elevators were worn out, and the entire structure was considered dangerous.

A new company was designated by the city to look after the tower, and renovations costing $38-million took place between 1980 and 1983. The EXTRA WEIGHT was sawed off, and the most recognizable pieces, like parts of the original staircase, were publicly auctioned. New elevators were installed, and the structure itself was spruced up with a coat of fresh paint weighing five tons.

Today the Eiffel Tower is a successful business affair. Last year more than 4.5 million people visited it, a figure that has increased by a million since 1980, and the structure is once again financed almost solely by admission receipts. Three restaurants have been added, including the respected Jules Verne that now requires a three-month wait for a reservation. The tower houses a post office, money exchange and auditorium. And every year, a million post cards are sold on the first floor.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

When plans were first unveiled to build the structure for the 1889 World's Fair, the design was severely criticized by intellectuals and artists.

Gustave Eiffel's monument to mark the centenary of the French Revolution became as controversial a subject in Parisian society.

A group headed by such prominent nineteenth-century writers as Guy de Maupassant and Alexandre Dumas, as well as the architect of the old opera, Charles Garnier, lodged a formal complaint against the proposed plan, calling the design a disgraceful skeleton . . . "a gigantic factory chimney whose form will disfigure the architectural harmony of the city."

Despite the criticisms and the many labor strikes during the construction, the tower was built in a little over two years.

The architect, Gustave Eiffel, an innovator in iron design, had worked previously on bridges, the west train station in Budapest and the framework for the Statue of Liberty. He watched his biggest project to date go up like a gigantic work of Lego: 18,038 pieces of iron were fitted together with 2.5 million rivets by more than 100 workmen who functioned almost like acrobats and stuntmen. Not one man lost his life during the construction.
When the tower opened to the public in May, 1889, it was an instant success.

Eiffel was able to reimburse his creditors within one year, just through the admission ticket receipts from the 1,868,000 visitors.

Twenty years later, however, the lease for the land expired, and Eiffel lost control of his tower to the City of Paris.

The land was too valuable for such a frivolous structure, according to city council, and plans were made to turn the tower into scrap metal.

Fortunately for the Eiffel Tower, the First World War came along, and the tower was transformed into a military radio and telegraph centre. Its lease was renewed for another 70 years, and the tourists continued to flock to the structure.

But by 1980, thanks to mismanagement, the tower had fallen into serious disrepair. The structure weighed 9,700 tons in 1889, but had gained an extra 1,300 tons over the year from concrete additions and radio and television antennas. The elevators were worn out, and the entire structure was considered dangerous.

A new company was designated by the city to look after the tower, and renovations costing $38-million took place between 1980 and 1983. The by BuyTheApp"> EXTRA WEIGHT was sawed off, and the most recognizable pieces, like parts of the original staircase, were publicly auctioned. New elevators were installed, and the structure itself was spruced up with a coat of fresh paint weighing five tons.

Today the Eiffel Tower is a successful business affair. Last year more than 4.5 million people visited it, a figure that has increased by a million since 1980, and the structure is once again financed almost solely by admission receipts. Three restaurants have been added, including the respected Jules Verne that now requires a three-month wait for a reservation. The tower houses a post office, money exchange and auditorium. And every year, a million post cards are sold on the first floor.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อมีแผนเปิดตัวครั้งแรกที่จะสร้างโครงสร้างสำหรับ 1889 งานเวิลด์แฟร์, การออกแบบได้รับการวิพากษ์วิจารณ์อย่างรุนแรงจากปัญญาชนและศิลปิน. อนุสาวรีย์กุสตาฟไอเฟลเพื่อทำเครื่องหมายครบรอบหนึ่งร้อยของการปฏิวัติฝรั่งเศสกลายเป็นเป็นที่ถกเถียงกันเรื่องในสังคมชาวกรุงปารีส. กลุ่มที่มุ่งหน้าไปด้วยเช่น นักเขียนที่ประสบความสำเร็จในศตวรรษที่สิบเก้าเป็นกีเดอโมปาซองและเล็กมัสเช่นเดียวกับสถาปนิกของโอเปร่าเก่าชาร์ลส์การ์นิเย่, ยื่นร้องเรียนอย่างเป็นทางการกับแผนเสนอเรียกการออกแบบโครงกระดูกที่น่าอับอาย . . "ปล่องไฟโรงงานขนาดใหญ่มีรูปแบบที่จะทำให้เสียโฉมความสามัคคีสถาปัตยกรรมของเมือง." แม้จะมีการวิพากษ์วิจารณ์และการนัดหยุดงานแรงงานจำนวนมากในช่วงการก่อสร้างหอถูกสร้างขึ้นในน้อยกว่าสองปีที่ผ่านมา. สถาปนิก, กุสตาฟไอเฟลริเริ่มในเหล็ก การออกแบบที่เคยทำงานบนสะพานที่สถานีรถไฟตะวันตกในบูดาเปสต์และกรอบการทำงานสำหรับอนุสาวรีย์เทพีเสรีภาพ เขาเฝ้ามองโครงการที่ใหญ่ที่สุดของเขาจนถึงปัจจุบันขึ้นไปเช่นเดียวกับการทำงานขนาดใหญ่ของเลโก้: 18038 ชิ้นส่วนของเหล็กติดตั้งร่วมกับ 2.5 ล้านหมุดกว่า 100 คนงานที่ทำหน้าที่เหมือนกายกรรมและสตันท์แมน ไม่ชายคนหนึ่งเสียชีวิตในระหว่างการก่อสร้าง. เมื่อหอเปิดให้ประชาชนในเดือนพฤษภาคมปี 1889 มันเป็นความสำเร็จทันที. ไอเฟลก็สามารถที่จะคืนเงินให้แก่เจ้าหนี้ของเขาภายในหนึ่งปีเพียงผ่านการเข้ารับการรักษาตั๋วใบเสร็จรับเงินจาก 1,868,000 ผู้เข้าชมยี่สิบปีต่อมา แต่เช่าที่ดินที่หมดอายุและไอเฟลสูญเสียการควบคุมของหอของเขาไปยังเมืองปารีส. ที่ดินมีค่ามากเกินไปสำหรับเช่นโครงสร้างเล็ก ๆ น้อย ๆ ตามที่สภาเทศบาลเมืองและมีแผนจะเปิดหอ เป็นเศษโลหะ. โชคดีสำหรับหอไอเฟลสงครามโลกครั้งที่มาพร้อมและหอก็กลายเป็นวิทยุทหารและศูนย์โทรเลข สัญญาเช่าได้รับการต่ออายุไปอีก 70 ปีและนักท่องเที่ยวยังคงแห่กันไปโครงสร้าง. แต่ปี 1980 การปรับตัวขอบคุณหอได้ลดลงอย่างรุนแรงในสภาพทรุดโทรม โครงสร้างชั่งน้ำหนัก 9,700 ตันในปี 1889 แต่ได้รับเพิ่ม 1,300 ตันมากกว่าปีจากการเพิ่มคอนกรีตและวิทยุโทรทัศน์และเสาอากาศ ลิฟท์ถูกสวมใส่ออกและโครงสร้างทั้งหมดได้รับการพิจารณาเป็นอันตราย. บริษัท ใหม่ถูกกำหนดให้เป็นเมืองที่จะดูแลหอและบูรณะต้นทุน $ 38 ล้านบาทเกิดขึ้นระหว่างปี 1980 และปี 1983 น้ำหนักที่เพิ่มขึ้นได้รับการแปรรูปออกและ ชิ้นที่รู้จักมากที่สุดเช่นเดียวกับส่วนของบันไดเดิมถูกประมูลสาธารณชน ลิฟท์ใหม่ถูกติดตั้งและโครงสร้างของตัวเองได้รับการ spruced ขึ้นกับเสื้อสีสดชั่งน้ำหนักห้าตัน. วันนี้หอไอเฟลเป็นเรื่องที่ประสบความสำเร็จทางธุรกิจ เมื่อปีที่แล้วกว่า 4.5 ล้านคนไปเยือนนั้นตัวเลขที่ได้เพิ่มขึ้นโดยล้านตั้งแต่ปี 1980 และโครงสร้างเป็นทุนอีกครั้งเกือบ แต่เพียงผู้เดียวโดยใบเสร็จรับเงินค่าเข้าชม สามร้านอาหารได้รับการเพิ่มรวมทั้งจูลส์เวิร์นที่เคารพนับถือว่าตอนนี้ต้องรอสามเดือนสำหรับการสำรองห้องพัก หอคอยบ้านที่ทำการไปรษณีย์, บริการแลกเปลี่ยนเงินและหอประชุม และทุกปีล้านการ์ดโพสต์ที่มีขายอยู่บนชั้นแรก




















by BuyTheApp"> EXTRA WEIGHT was sawed off, and the most recognizable pieces, like parts of the original staircase, were publicly auctioned. New elevators were installed, and the structure itself was spruced up with a coat of fresh paint weighing five tons.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อแผนแรกเปิดตัวในการสร้างโครงสร้าง 2432 เวิลด์แฟร์ การออกแบบคือรุนแรงวิจารณ์โดยปัญญาชนและศิลปิน

สุสานใต้ดินของอนุสาวรีย์เพื่อทำเครื่องหมายครบรอบหนึ่งร้อยปีของการปฏิวัติฝรั่งเศสกลายเป็นขัดแย้งเรื่องปารีสสังคม

กลุ่มนำโดย เด่นดังในศตวรรษที่สิบเก้าเขียนเป็นผู้ชาย เดอ โมปาซังต์ และ Alexandre Dumas ,เป็นสถาปนิกของ Charles Garnier Opera , เก่า , ร้องเรียนอย่างเป็นทางการกับเสนอแผนเรียกการออกแบบโครงกระดูกน่าอับอาย . . . . . . . " ปล่องควันของโรงงานขนาดใหญ่ที่มีรูปแบบจะทำให้เสียโฉมความสามัคคีสถาปัตยกรรมของเมือง "

แม้จะมีการวิพากษ์วิจารณ์ และมีแรงงานนัดในระหว่างการก่อสร้างหอถูกสร้างขึ้นในน้อยกว่าสองปี

สถาปนิกกุสตาฟ ไอเฟล เป็นผู้ริเริ่มในการออกแบบเหล็กทำงานก่อนหน้านี้บนสะพานเวสต์สถานีรถไฟในบูดาเปสและกรอบสำหรับรูปปั้นของเสรีภาพ เขาดูโครงการที่ใหญ่ที่สุดของเขาอาจไปเหมือนงานยักษ์ของ LEGO : 18038 ชิ้นเหล็กถูกติดตั้งพร้อมกับ 2.5 ล้าน rivets โดยกว่า 100 คนงานที่ทำหน้าที่เหมือนนักกายกรรม และ Patrick Jones .ไม่หนึ่งคนเสียชีวิตในระหว่างการก่อสร้าง .
เมื่ออาคารเปิดให้ประชาชนในเดือนพฤษภาคม ค.ศ. 1889 มันเป็นความสำเร็จทันที

ไอเฟลก็สามารถชดใช้ของเขาเจ้าหนี้ภายในหนึ่งปี ก็ผ่านตั๋วรายรับจาก 1868000 ชม

ยี่สิบปีต่อมา แต่สัญญาเช่าสำหรับ ที่ดินที่หมดอายุ และ หอไอเฟล ที่สูญเสียการควบคุมของหอของเขาไปยังเมืองปารีส

แผ่นดินมีค่าเกินไปสำหรับเช่นโครงสร้างไม่เอาไหน จากสภาเมือง และแผนได้เปิดหอเป็นเศษโลหะ

โชคดีสำหรับหอไอเฟลสงครามโลกครั้งที่หนึ่งมา และหอคอยถูกเปลี่ยนเป็นวิทยุทหารและศูนย์บริการโทรเลข การต่ออายุการเช่าได้อีก 70 ปี และนักท่องเที่ยวยังคงหลั่งไหลไปยังโครงสร้าง

แต่โดยปี 1980ขอบคุณไม่รู้จบ ทาวเวอร์ได้ลดลงเป็นร้ายแรงสภาพทรุดโทรม โครงสร้างเครื่อง 9700 ตันในปี 1889 แต่ได้รับการเสริม 1 , 300 ตัน มากกว่าปีจากเพิ่มคอนกรีตและวิทยุและโทรทัศน์เสาอากาศ ลิฟท์ก็ขาด และโครงสร้างทั้งหมดถือว่าอันตราย

บริษัทใหม่เป็นเขตของเมืองดูหลังหอและการปรับปรุงการคิดต้นทุน $ 38 ล้านเกิดขึ้นระหว่างปี 1980 และ 1983 น้ำหนักเสริมถูกเลื่อยออก และชิ้นที่รู้จักมากที่สุด เช่น ส่วนของบันไดเดิมเป็นแบบประมูล ติดตั้งลิฟท์ใหม่และโครงสร้างที่ตัวเอง spruced กับเสื้อสีสด หนัก 5 ตัน

วันนี้หอไอเฟลเป็นเรื่องธุรกิจที่ประสบความสำเร็จ ปีที่แล้วมากกว่า 45 ล้านคน เข้าชม , ตัวเลขที่เพิ่มขึ้นเป็นล้านตั้งแต่ปี 1980 และโครงสร้างเป็นอีกครั้งที่ 1 เกือบ แต่เพียงผู้เดียวโดยใบเสร็จรับ สามร้านอาหารที่ได้รับการเพิ่ม รวมถึงการเคารพ จูลส์ เวิร์น ที่ตอนนี้ต้องรอ 3 เดือน สำหรับการจอง หอบ้านไปรษณีย์ ตราเงิน และหอประชุม และทุกๆปีล้านโพสต์การ์ดมีขายบนชั้น 1