Current discussions of globalizatio

Current discussions of globalization that have burst into academic and
public discourse in the last few years have increasingly focused their
attention on an important side-effect of the phenomenon they examine: the
great rise in international tourism. Globalization is essentially a process by
which an ever tightening network of ties that cut across national political
boundaries connects communities in a single, interdependent whole, a
shrinking world where local differences are steadily eroded and subsumed
within a massive global social order (Mowforth and Munt, 1998: 12). If so
defined, tourism is both a cause and a consequence of globalization. It accelerates
the convergent tendencies in the world. Not only do people meet and
learn from each other, but goods and services also travel and are diffused
throughout the globe in order to cater to the needs and demands of the travellers.
At the same time, as is discussed in this article, tourism further
develops as a result of forces and needs unleashed by globalization. In the
words of Wood: ‘Perhaps even more than the ubiquitous McDonald’s, international
tourism symbolizes globalization not only in its massive movement
of people to virtually every corner of the world but also in its linkage of
economic, political and sociocultural elements’ (Wood, 1997: 2).
Two years ago Michael Elliott remarked in his Time column that ‘It is
tourism . . . that defines globalization, and yet you could go to a score of
conferences on the global economy without ever hearing it discussed’
(Elliott, 2001: 57). This observation, doubtful even when it was made, is even
less true today. The interrelationship between globalization and tourism is

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สนทนาปัจจุบันของโลกาภิวัตน์ที่มีเข้ามาในวิชาการ และวาทกรรมสาธารณะในช่วงไม่กี่ปีได้เน้นมากนักความสนใจสำคัญด้านผลของปรากฏการณ์ที่จะตรวจสอบ: การดีขึ้นในการท่องเที่ยวนานาชาติ โลกาภิวัตน์เป็นกระบวนการโดยมีซึ่งเป็นเครือข่าย tightening เคยแข่งที่ตัดข้ามชาติทางการเมืองขอบเขตเชื่อมต่อชุมชนทั้งเดี่ยว จัด การหดตัวโลกซึ่งความแตกต่างของท้องถิ่นอย่างต่อเนื่องเกิด และ subsumedภายในใหญ่โลกสังคมใบ (Mowforth และ Munt, 1998:12) ถ้าเป็นเช่นนั้นกำหนด การท่องเที่ยวเป็นสาเหตุและเป็นผลมาจากโลกาภิวัตน์ มันเพิ่มความเร็วแนวโน้ม convergent ในโลก ไม่เพียงแต่ คนที่ตอบสนอง และเรียนรู้จากกัน แต่สินค้าและบริการยังเดินทาง และมีอายุทั่วโลกเพื่อตอบสนองความต้องการและความต้องการของนักท่องเที่ยวที่ในเวลาเดียวกัน เป็นจะกล่าวถึงในบทความนี้ ท่องเที่ยวเพิ่มเติมพัฒนาจากกองทัพและความต้องการการปลดปล่อยจากโลกาภิวัตน์ ในคำไม้: ' ทีกว่าแมคโดนัลด์แพร่หลายของ ต่างประเทศท่องเที่ยวสัญลักษณ์โลกาภิวัตน์ไม่เพียงแต่ในการเคลื่อนย้ายขนาดใหญ่ของคนแทบทุกมุม ของโลก แต่ ในความเชื่อมโยงของเศรษฐกิจ การเมือง และ sociocultural ธาตุ (ไม้ 1997:2)สองปีที่ผ่านมา Michael ตกล่าวในคอลัมน์ของเขาเวลาที่ ' เป็นท่องเที่ยว...ที่กำหนดโลกาภิวัตน์ และยัง สามารถไปคะแนนการประชุมเศรษฐกิจโลกไม่เคยได้ยินมันกล่าวถึง '(ต 2001:57) นี้สังเกต หนี้สงสัยสูญเมื่อมันทำ จะได้ความจริงน้อยวันนี้ Interrelationship ระหว่างโลกาภิวัตน์และการท่องเที่ยวเป็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การอภิปรายปัจจุบันของโลกาภิวัตน์ที่มีการออกมาเป็นนักวิชาการและ
วาทกรรมของประชาชนในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาได้มุ่งเน้นของพวกเขามากขึ้น
ความสนใจไปที่ความสำคัญด้านผลกระทบของปรากฏการณ์ที่พวกเขาตรวจสอบ:
การเพิ่มขึ้นอย่างมากในการท่องเที่ยวระหว่างประเทศ โลกาภิวัตน์เป็นหลักกระบวนการ
ซึ่งเครือข่ายที่เคยกระชับของความสัมพันธ์ที่ตัดข้ามทางการเมืองแห่งชาติ
เขตแดนเชื่อมต่อชุมชนในหนึ่งเดียวทั้งพึ่งพา
โลกหดตัวที่แตกต่างในท้องถิ่นที่ถูกกัดเซาะอย่างต่อเนื่องและวิทย
ภายในเพื่อสังคมขนาดใหญ่ทั่วโลก (Mowforth และมิ้นท์, 1998: 12) ถ้าเป็นเช่นนั้น
กำหนดท่องเที่ยวเป็นทั้งเหตุและผลของโลกาภิวัตน์ มันช่วยเร่ง
แนวโน้มบรรจบกันในโลก ไม่เพียง แต่คนที่พบและ
เรียนรู้จากกันและกัน แต่สินค้าและบริการที่ยังเดินทางและมีการกระจาย
ไปทั่วโลกเพื่อตอบสนองความต้องการและความต้องการของนักเดินทาง.
ในเวลาเดียวกันเป็นที่กล่าวถึงในบทความนี้การท่องเที่ยวเพิ่มเติม
พัฒนาเป็นผลมาจากกองกำลังและความต้องการปลดปล่อยโดยโลกาภิวัตน์ ใน
คำพูดของไม้: 'บางทีอาจจะมากกว่าที่แพร่หลาย McDonald, นานาชาติ
การท่องเที่ยวเป็นสัญลักษณ์ของโลกาภิวัตน์ไม่เพียง แต่ในการเคลื่อนไหวใหญ่ของ
ของคนที่จะแทบทุกมุมของโลก แต่ยังอยู่ในการเชื่อมโยงของ
เศรษฐกิจองค์ประกอบทางการเมืองและทางสังคมวัฒนธรรม '(ไม้ 1997. 2)
สองปีที่ผ่านมาไมเคิลเอลเลียตตั้งข้อสังเกตในคอลัมน์เวลาของเขาว่า 'มันเป็น
การท่องเที่ยว . . ที่กำหนดโลกาภิวัตน์และยังให้คุณสามารถไปที่คะแนนของ
การประชุมเศรษฐกิจโลกที่ไม่เคยได้ยินก็กล่าวถึง '
(เอลเลียต, 2001: 57) นี้การสังเกตสงสัยแม้ในขณะที่มันถูกสร้างขึ้นเป็นแม้
วันนี้ความจริงน้อย ความสัมพันธ์ระหว่างกระแสโลกาภิวัตน์และการท่องเที่ยวเป็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การอภิปรายปัจจุบันของโลกาภิวัตน์ที่ออกมาเป็นวิชาการและ
วาทกรรมสาธารณะ ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมามีมากขึ้นเน้นความสนใจของพวกเขา
ในผลข้างเคียงที่สำคัญของปรากฏการณ์ที่ศึกษา :
เพิ่มขึ้นอย่างมากในการท่องเที่ยวต่างประเทศ โลกาภิวัตน์เป็นหลักโดยกระบวนการ
ที่เคยกระชับเครือข่ายของความสัมพันธ์ที่ตัดข้าม
การเมืองแห่งชาติเขตแดนเชื่อมต่อกับชุมชนในที่เดียวกันทั้งหมด ,
โลกหดตัวที่ความแตกต่างของท้องถิ่นอย่างต่อเนื่องกัดเซาะ วิทย
ภายในขนาดใหญ่ทั่วโลก ( และสังคม เพื่อ mowforth munt , 2541 : 12 ) ถ้าเป็นเช่นนั้น
นิยามการท่องเที่ยวเป็นทั้งเหตุและผลของโลกาภิวัตน์ มันช่วยเร่งความเร็ว
ตัวมาบรรจบกันในโลก ไม่เพียง แต่ทำให้ผู้คน
เรียนรู้จากแต่ละอื่น ๆแต่สินค้าและบริการท่องเที่ยว และยังกระจาย
ทั่วโลกเพื่อตอบสนองความต้องการและความต้องการของผู้เดินทาง
ในเวลาเดียวกัน เป็นที่กล่าวถึงในบทความนี้ การท่องเที่ยวต่อไป
พัฒนาเป็นผลของแรงและต้องการปลดปล่อยโดยโลกาภิวัตน์ ในคำพูดของไม้ :
' บางทีอาจจะมากกว่าที่แพร่หลายแมคโดนัลด์ , นานาชาติ
การท่องเที่ยวหมายถึงโลกาภิวัตน์ไม่เพียง แต่ในการเคลื่อนไหวใหญ่ของ
ประชาชนแทบทุกมุมของโลก แต่ยังอยู่ในความเชื่อมโยงขององค์ประกอบ
ทางเศรษฐกิจ ทางการเมือง และทางสังคมวัฒนธรรม ' ( ไม้ , 1997 : 2 )
2 ปีที่ผ่านมาไมเคิลเอลเลียตกล่าวในคอลัมน์ ' เวลามัน
การท่องเที่ยว . . . . . . . ที่กำหนดโลกาภิวัตน์ และคุณยังสามารถไปที่คะแนน
การประชุมในเศรษฐกิจโลกโดยไม่เคยได้ยินมันกล่าว '
( Elliott , 2544 : 1 ) การสังเกตนี้ สงสัยตอนทำแม้แต่
วันนี้จริงน้อย ความสัมพันธ์ระหว่างโลกาภิวัตน์และการท่องเที่ยว