Knowledge beyond PerceptionIn scien

Knowledge beyond Perception
In science and in everyday life, many of our concepts go beyond sensory experience. For example,
our talk about the minds of other people frequently refers to their beliefs, wants, and emotions even
though we cannot directly experience them. Scientific theories evoke many kinds of entities that
cannot be directly observed—among them, atoms, electrons, quarks, black holes, genes, biochemical
pathways, viruses, personalities, and mental representations. Our knowledge of the world would be
desperately limited if we had to follow the injunction of strict empiricists that our knowledge be
confined to what human senses can experience. Other animals have superior senses: birds can see
ultraviolet light, dogs have more sensitive noses, bats can use echolocation, and so on. The particular
range of sensory experience open to humans is a coincidence of biological evolution, not a perfect
guide to the nature of reality. Where humans far exceed other animals is in our ability to construct and
evaluate brain representations that transcend our sensory limitations.
Allowing knowledge that goes beyond the information given in sense experience raises two
difficult philosophical questions. The first concerns how concepts can be meaningful if they go
beyond experience, which empiricists take to be the source of meaning. The answer arises from the
recognition that the meaning of concepts, construed as patterns of neural activation, is relational and
multidimensional. Theoretical concepts like atom and virus are only indirectly related to sense
experience, but that is neither a philosophical nor a psychological problem because such concepts are
richly related to other concepts by virtue of the theories of which they are a part. For example, the
concept atom is related to other concepts, such as element, molecule, electron, and proton, all of
which contribute to the atomic theory of matter that explains a vast number of experimental findings in
physics, chemistry, and molecular biology. The meaningfulness of such concepts is a puzzle only if
one assumes a narrowly empiricist view of how concepts depend on sense experience.
The second question is much more serious: if concepts can go beyond sense experience, how do
we know which of them have anything to do with reality? There are many concepts that may be
meaningful because of their relation to other concepts, but which fail to refer to anything in the world.
Children readily acquire concepts such as elf and unicorn, but eventually learn that these are
mythical. If my critique in chapter 2 of faith-based thinking is right, then concepts like god and angel
are equally mythical.
The same problem arises in the history of science, where concepts that are crucial parts of oncedominant
theories become abandoned. For example, in eighteenth-century chemistry, before Lavoisier
developed the oxygen theory, most chemists accepted the phlogiston theory of combustion. They
thought that burning consisted of an object's giving off an element called phlogiston, which we no
longer think exists. Why today do we assume that the concept of oxygen refers to reality but the
concept of phlogiston does not? Other concepts that have been rejected with the theories that
contained them include the caloric (heat element) of eighteenth-century chemistry, the vital force of
nineteenth-century biology, and the luminiferous ether of prerelativity physics. Like our favorite
concepts today, these were constructed in such a way that they seemed meaningful to those who used
them; yet we now see them as having nothing to do with reality. Perhaps all our current scientific
concepts are like that, temporary ways of thinking that will eventually be retired along with the
superseded theories that contain them
I doubt, however, that most of our current scientific concepts will go the way of phlogiston. The
reason that concepts like oxygen and atom are still around is evidence based, in line with the
principles of inference to the best explanation described in chapter 2. The oxygen theory of
combustion superseded the phlogiston theory because Lavoisier showed that it provides a better
explanation of the available chemical experiments. For example, when objects are burned in jars that
prevent matter from escaping, objects gain weight, as predicted by the theory that combustion
involves combination with oxygen, rather than losing weight, as assumed by the theory that
combustion involves release of phlogiston. But inference to the best explanation is more complicated
than just counting the number of facts that a theory explains, because a theory can sneakily make extra
assumptions allowing it to apply to experimental results that ordinarily it has trouble with. For
example, some defenders of the phlogiston theory desperately suggested that phlogiston has negative
weight, in an attempt to explain why objects gained weight while burning and supposedly losing
phlogiston. Hence we want to evaluate the best explanation not only by considering how many facts
each theory explains, but also by considering how many extra assumptions it makes in order to
generate these explanations. Also relevant is how compatible those assumptions are with other
accepted theories: physics had no room for negative weight. A theory such as Lavoisier's oxygen
theory has both explanatory breadth and simplicity, in that it explains a lot with a small set of
assumptions.
Another crucial aspect of inference to the best explanation is that we sometimes evaluate
hypotheses not only by how much they explain, but also by how they are themselves explained by
higher-level hypotheses. In chapter 2, I gave the example of how a criminal hypothesis that someone
committed a murder becomes more plausible if there is a motive that provides an explanation of why
the murderer wanted the victim dead. Similarly, over time, the best scientific hypotheses are
themselves explained. Lavoisier hypothesized that oxygen combines with objects when they burn, but
he had no idea of why this happened. In the twentieth century, the theory of chemical bonding was
developed that explains at the subatomic level how oxygen atoms combine with carbon atoms to form
carbon dioxide and carbon monoxide. Hence the oxygen theory of combustion is even stronger now
than it was at the end of the eighteenth century, because it is coherent with subatomic physics as well
as with the many facts that it still explains. Over more than two centuries, the oxygen theory has not
only broadened to explain many facts besides combustion; it has deepened through discovery of the
underlying mechanisms that make oxygen contribute to burning, rusting, and respiration.
Another good example of a theory that has both broadened and deepened is the germ theory of
disease proposed in the nineteenth century to explain why people get such diseases as tuberculosis,
cholera, and influenza. Today we not only use the germ theory to explain how people get many
different diseases as the result of infection by bacteria, viruses, and other infectious agents; we can
also explain mechanistically how these agents disrupt cells and organs by describing their operations
in terms of the underlying genes and biochemical pathways.
These two aspects of highly developed science, involving progressive broadening and deepening
of explanations over time, allow us to overcome the pessimistic view that current science is likely
just as transient as old, superseded theories and concepts, such as phlogiston. I don't know of a single
broadened and deepened scientific theory that has turned out to be false. Of course, inference to the
best explanation and any other kind of evidence based thinking is fallible. There is always the
possibility that new evidence will be gathered or new hypotheses will be generated showing that our
current ideas are wrong. But the coherence of the atomic theory of matter and the germ theory of
disease, not only with what they explain but also with underlying mechanisms that explain them,
makes me confident that they will be not be superseded. Such theories not only have constructed
concepts and hypotheses; they also seem to capture important aspects of reality.
Hence scientific thinking, like perceptual knowledge, exemplifies the view I called constructive
realism, as opposed to empiricism or idealism. We have good reason to believe that both perception
and scientific thinking, despite their fallibility, can often be reliable sources of knowledge about the
world. Concepts such as electron and gene that go well beyond sensory experience can nevertheless
be judged to refer to real objects, as long as they are parts of theories that provide the best
explanation of the available evidence.
It has become common in some areas of the humanities and social sciences to claim that science is
socially constructed. As a modest claim that science is a social enterprise carried out by groups of
people interacting with each other, social construction is obviously a significant aspect of the
development of scientific knowledge. Unfortunately, social construction is often used aggressively to
imply that science has nothing to do with a reality independent of human groups, so that all scientific
development is just a matter of social negotiation and power.
These contentions conflict with much of what we know about perception and the practice of
science. Our perceptual apparatus has the capacity to observe objects approximately as they are. As a
result, scientists cannot get just the experimental results that they want, but have to work with what
their observations and instruments tell them. Hypothesizing about mechanisms produces the
progressive deepening as well as broadening of scientific theories. The technological applications of
scientific theories make no sense without some connection between theories and the world. My
cognitive and neural explanations of perception and scientific thinking are highly compatib

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความรู้นอกเหนือจากการรับรู้วิทยาศาสตร์ และชีวิตประจำวัน แนวคิดของเรามากมายเกินประสบการณ์ทางประสาทสัมผัส ตัวอย่างเราพูดคุยเกี่ยวกับจิตใจของคนอื่นมักจะหมายถึงความเชื่อของพวกเขา ต้องการ และแม้กระทั่งอารมณ์แม้ว่าเราไม่สามารถโดยตรงประสบการณ์พวกเขา ทฤษฎีทางวิทยาศาสตร์หลายชนิดของเอนทิตีที่เรามอบให้ที่ไม่สามารถตรวจสอบได้โดยตรงซึ่งในหมู่พวกเขา อะตอม อิเล็กตรอน quarks ดำหลุม ยีน ชีวเคมีมนต์ ไวรัส บุคลิก และเป็นตัวแทนจิต มีความรู้ในโลกของเราหมดจำกัดถ้าเรามีการทำตามคำสั่งของ empiricists อย่างเข้มงวดซึ่งเป็นความรู้ของเราขังสิ่งความรู้สึกที่มนุษย์สามารถสัมผัส สัตว์อื่นมีความรู้สึกที่เหนือกว่า: สามารถดูนกรังสีอัลตราไวโอเลต สุนัขมีราคาอ่อนไหว noses ค้างคาวสามารถใช้ echolocation และอื่น ๆ เฉพาะช่วงเปิดมนุษย์ประสบการณ์ทางประสาทสัมผัสเป็นเรื่องบังเอิญของวิวัฒนาการทางชีวภาพ ไม่สมบูรณ์แนะนำลักษณะของความเป็นจริง อยู่ที่มนุษย์มากกว่าสัตว์อื่น ๆ สามารถสร้าง และประเมินแทนสมองที่ transcend จำกัดทางประสาทสัมผัสของเราให้ความรู้ที่เกินกว่าข้อมูลที่ได้รับประสบการณ์ความรู้สึกในยกสองถามปรัชญาที่ยาก ครั้งแรกเกี่ยวข้องกับแนวคิดที่จะมีความหมายถ้าพวกเขาไปนอกเหนือจากประสบการณ์ empiricists ที่ใช้เป็น แหล่งที่มาของความหมาย คำตอบที่เกิดขึ้นจากการรู้ว่าความหมายของแนวคิด เป็นรูปแบบของการเปิดใช้งานประสาท เชิง และหลายมิติ แนวคิดทฤษฎีอะตอมและไวรัสโดยทางอ้อมเท่านั้นเกี่ยวข้องกับความรู้สึกประสบการณ์ แต่จะไม่มีปรัชญาหรือปัญหาทางจิตใจเนื่องจากแนวคิดดังกล่าวมั่งคั่งที่เกี่ยวข้องกับแนวคิดอื่น ๆ อาศัยทฤษฎีของพวกเขาเป็นส่วนหนึ่ง ตัวอย่าง การอะตอมแนวคิดเกี่ยวข้องกับแนวคิดอื่น ๆ เช่นองค์ประกอบ โมเลกุล อิเล็กตรอน โปรตอน ทั้งหมดซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของเรื่องที่อธิบายเป็นจำนวนทดลองการค้นพบทฤษฎีอะตอมฟิสิกส์ เคมี และอณูชีววิทยา Meaningfulness ของแนวคิดดังกล่าวเป็นปริศนาเมื่อหนึ่งสมมติเป็นแคบ ๆ empiricist มองว่าแนวคิดที่ขึ้นอยู่กับประสบการณ์ความรู้สึกคำถามที่สองคือร้ายแรงมากขึ้น: ถ้าแนวคิดสามารถไปไกลกว่าความรู้สึกประสบการณ์ วิธีทำเรารู้ว่าที่พวกเขามีอะไรกับความเป็นจริงหรือไม่ มีแนวคิดมากมายที่อาจมีความหมายเนื่องจาก มีความสัมพันธ์กับแนวคิดอื่น ๆ แต่ที่ไม่อ้างอิงถึงสิ่งใดในโลกเด็กพร้อมรับแนวคิดเอลฟ์และยูนิคอร์น แต่ในที่สุดเรียนรู้นั้นในตำนาน ถ้าวิจารณ์ในบทที่ 2 ความคิดตามความเชื่อของฉันถูกขวา จากนั้นแนวคิดชอบพระและเทวดามีตำนานอย่างเท่าเทียมกันปัญหาเดียวกันเกิดขึ้นในประวัติศาสตร์ของวิทยาศาสตร์ ซึ่งแนวคิดที่เป็นส่วนสำคัญของ oncedominantทฤษฎีเป็นการยกเลิก ตัวอย่าง ในเคมีราช ก่อนลาวอยซิเออร์พัฒนาทฤษฎีออกซิเจน นักเคมีส่วนใหญ่ยอมรับทฤษฎีโฟลจิสตันเผาผลาญ พวกเขาคิดว่า การเขียนประกอบด้วยออบเจ็กต์ให้ปิดองค์ที่เรียกว่าโฟลจิสตัน ซึ่งเราไม่คิดว่าอีกต่อไปแล้ว ทำไมวันนี้ทำเราคิดว่า แนวคิดของออกซิเจนถึงความเป็นจริงแต่แนวคิดของโฟลจิสตันไม่ได้ แนวคิดอื่น ๆ ที่ถูกปฏิเสธ ด้วยทฤษฎีที่พวกเขารวมถึงการแคลอริก (องค์ประกอบความร้อน) ของเคมีราช แรงชีพอยู่ปั้นจั่นศตวรรษชีววิทยา และอีเทอร์ luminiferous ฟิสิกส์ prerelativity เหมือนใจของเราแนวคิดวันนี้ เหล่านี้ถูกสร้างขึ้นในลักษณะที่พวกเขาดูเหมือนมีความหมายกับผู้ใช้พวกเขา แต่ เราตอนนี้เห็นว่ามีอะไรกับความเป็นจริง บางทีทั้งหมดของเราปัจจุบันทางวิทยาศาสตร์มีแนวคิดเช่นนั้น ในที่สุดจะถอนชั่วคราววิธีคิดที่มีการแทนทฤษฎีที่ประกอบด้วยฉันสงสัย อย่างไรก็ตาม ส่วนใหญ่ของแนวคิดทางวิทยาศาสตร์ของเราปัจจุบันจะไปวิธีโฟลจิสตัน ที่เหตุผลที่อยู่แนวคิดเช่นออกซิเจนและอะตอมยังคงมีหลักฐานที่ใช้ ในบรรทัดหลักการของข้อเพื่ออธิบายดีที่สุดที่อธิบายไว้ในบทที่ 2 ทฤษฎีออกซิเจนเผาไหม้ทดแทนทฤษฎีโฟลจิสตันเนื่องจากลาวอยซิเออร์แสดงให้ดีกว่าอธิบายการทดลองเคมีว่าง ตัวอย่าง เมื่อเผาวัตถุในไหที่ป้องกันไม่ให้เรื่องหลบหนี วัตถุน้ำหนัก เป็นทำนาย โดยทฤษฎีการเผาไหม้ที่เกี่ยวข้องกับการผสมกับออกซิเจน แทนน้ำหนัก เท่าที่สันนิษฐานตามทฤษฎีที่สันดาปเกี่ยวข้องกับรุ่นของโฟลจิสตัน แต่ข้อให้คำอธิบายที่ดีที่สุดมีความซับซ้อนมากขึ้นมากกว่าเพียงการนับจำนวนข้อเท็จจริงที่มีทฤษฎีอธิบาย เนื่องจากลับ ๆ ล่อ ๆ ทำให้ทฤษฎีความสามารถพิเศษสมมติฐานที่อนุญาตให้ใช้ผลการทดลองที่ปกติมันมีปัญหากับ สำหรับตัวอย่าง ผู้พิทักษ์แห่งบางทฤษฎีโฟลจิสตันหมดแนะนำโฟลจิสตันที่มีค่าลบน้ำหนัก ความพยายามในการอธิบายเหตุวัตถุรับน้ำหนักขณะเผา และสูญเสียการคาดคะเนโฟลจิสตัน ดังนั้น เราต้องการประเมินคำอธิบายดีที่สุด โดยพิจารณาข้อเท็จจริงจำนวนไม่เท่าแต่ละทฤษฎีอธิบาย แต่ยัง โดยพิจารณาเพิ่มเติมสมมติฐานการ ทำเพื่อสร้างคำอธิบายเหล่านี้ นอกจากนี้ยัง เกี่ยวข้องคือวิธีเข้าสมมติฐานเหล่านั้นกันยอมรับทฤษฎี: ฟิสิกส์มีห้องพักสำหรับน้ำหนักลบ ทฤษฎีเช่นออกซิเจนของลาวอยซิเออร์ทฤษฎีได้อธิบายกว้างและเรียบง่าย ที่จะอธิบายมากกับชุดเล็กสมมติฐานการด้านสำคัญของข้อเพื่ออธิบายดีที่สุดคือ ให้เราบางครั้งประเมินสมมุติฐานที่ไม่เพียงแต่ โดยมากจะอธิบาย แต่ยัง โดยวิธีเป็น ตัวอธิบายความสมมุติฐานสูงกว่า ในบทที่ 2 ฉันให้ตัวอย่างของวิธีการสมมติฐานทางอาญาใครคนนั้นมุ่งสังหารจะเป็นไปได้มากขึ้นถ้ามีแรงจูงใจที่ให้คำอธิบายของเหตุผลฆาตกรต้องเหยื่อตาย ในทำนองเดียวกัน ช่วงเวลา สมมุติฐานทางวิทยาศาสตร์ส่วนthemselves explained. Lavoisier hypothesized that oxygen combines with objects when they burn, buthe had no idea of why this happened. In the twentieth century, the theory of chemical bonding wasdeveloped that explains at the subatomic level how oxygen atoms combine with carbon atoms to formcarbon dioxide and carbon monoxide. Hence the oxygen theory of combustion is even stronger nowthan it was at the end of the eighteenth century, because it is coherent with subatomic physics as wellas with the many facts that it still explains. Over more than two centuries, the oxygen theory has notonly broadened to explain many facts besides combustion; it has deepened through discovery of theunderlying mechanisms that make oxygen contribute to burning, rusting, and respiration.Another good example of a theory that has both broadened and deepened is the germ theory ofdisease proposed in the nineteenth century to explain why people get such diseases as tuberculosis,cholera, and influenza. Today we not only use the germ theory to explain how people get manydifferent diseases as the result of infection by bacteria, viruses, and other infectious agents; we canalso explain mechanistically how these agents disrupt cells and organs by describing their operationsin terms of the underlying genes and biochemical pathways.These two aspects of highly developed science, involving progressive broadening and deepeningof explanations over time, allow us to overcome the pessimistic view that current science is likelyjust as transient as old, superseded theories and concepts, such as phlogiston. I don't know of a singlebroadened and deepened scientific theory that has turned out to be false. Of course, inference to thebest explanation and any other kind of evidence based thinking is fallible. There is always thepossibility that new evidence will be gathered or new hypotheses will be generated showing that ourcurrent ideas are wrong. But the coherence of the atomic theory of matter and the germ theory ofdisease, not only with what they explain but also with underlying mechanisms that explain them,makes me confident that they will be not be superseded. Such theories not only have constructedconcepts and hypotheses; they also seem to capture important aspects of reality.Hence scientific thinking, like perceptual knowledge, exemplifies the view I called constructiverealism, as opposed to empiricism or idealism. We have good reason to believe that both perceptionand scientific thinking, despite their fallibility, can often be reliable sources of knowledge about theworld. Concepts such as electron and gene that go well beyond sensory experience can neverthelessbe judged to refer to real objects, as long as they are parts of theories that provide the bestexplanation of the available evidence.It has become common in some areas of the humanities and social sciences to claim that science issocially constructed. As a modest claim that science is a social enterprise carried out by groups of
people interacting with each other, social construction is obviously a significant aspect of the
development of scientific knowledge. Unfortunately, social construction is often used aggressively to
imply that science has nothing to do with a reality independent of human groups, so that all scientific
development is just a matter of social negotiation and power.
These contentions conflict with much of what we know about perception and the practice of
science. Our perceptual apparatus has the capacity to observe objects approximately as they are. As a
result, scientists cannot get just the experimental results that they want, but have to work with what
their observations and instruments tell them. Hypothesizing about mechanisms produces the
progressive deepening as well as broadening of scientific theories. The technological applications of
scientific theories make no sense without some connection between theories and the world. My
cognitive and neural explanations of perception and scientific thinking are highly compatib

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความรู้ที่นอกเหนือจากการรับรู้ในด้านวิทยาศาสตร์และในชีวิตประจำวันหลายแนวความคิดของเราไปไกลกว่าประสบการณ์ทางประสาทสัมผัส
ยกตัวอย่างเช่นการพูดคุยของเราเกี่ยวกับความคิดของคนอื่น ๆ มักจะหมายถึงความเชื่อของพวกเขาต้องการและอารมณ์แม้แม้ว่าเราไม่สามารถสัมผัสกับพวกเขา ทฤษฎีทางวิทยาศาสตร์ทำให้เกิดหลายชนิดของหน่วยงานที่ไม่สามารถสังเกตเห็นในหมู่พวกเขาโดยตรงอะตอมอิเล็กตรอนควาร์ก, หลุมดำ, ยีนชีวเคมีทางเดินไวรัสบุคลิกและการแสดงทางจิต ความรู้ของเราในโลกจะถูกจำกัด หมดถ้าเรามีการปฏิบัติตามคำสั่งของ empiricists เข้มงวดที่ความรู้ของเราจะถูกคุมขังในสิ่งที่ความรู้สึกของมนุษย์จะได้พบกับ สัตว์อื่น ๆ ที่มีความรู้สึกที่เหนือกว่า: นกสามารถมองเห็นแสงอัลตราไวโอเลตสุนัขมีความสำคัญมากขึ้นจมูกค้างคาวสามารถใช้echolocation และอื่น ๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงของประสบการณ์ทางประสาทสัมผัสเปิดให้มนุษย์เป็นเรื่องบังเอิญของวิวัฒนาการทางชีวภาพที่ไม่สมบูรณ์แบบคู่มือกับธรรมชาติของความเป็นจริง มนุษย์ที่ไหนไกลเกินสัตว์อื่น ๆ ที่อยู่ในความสามารถของเราในการสร้างและประเมินการแสดงของสมองที่อยู่เหนือข้อจำกัด ทางประสาทสัมผัสของเรา. ช่วยให้ความรู้ที่นอกเหนือไปจากข้อมูลที่ให้ประสบการณ์ความรู้สึกที่ยกสองคำถามปรัชญายาก ความกังวลว่าแนวความคิดแรกที่สามารถจะมีความหมายหากพวกเขาไปเกินกว่าประสบการณ์ซึ่ง empiricists ใช้เวลาในการเป็นแหล่งที่มาของความหมาย คำตอบที่เกิดขึ้นจากการได้รับการยอมรับว่าความหมายของแนวคิดตีความว่าเป็นรูปแบบของการกระตุ้นประสาทเป็นสัมพันธ์และหลายมิติ แนวคิดทฤษฎีเช่นอะตอมและไวรัสเป็นเพียงการที่เกี่ยวข้องโดยอ้อมกับความรู้สึกประสบการณ์แต่ที่ไม่เป็นปรัชญาหรือปัญหาทางด้านจิตใจเพราะแนวความคิดดังกล่าวจะเกี่ยวข้องมั่งคั่งกับแนวคิดอื่นๆ โดยอาศัยอำนาจตามทฤษฎีที่พวกเขาเป็นส่วนหนึ่ง ยกตัวอย่างเช่นอะตอมแนวคิดที่เกี่ยวข้องกับแนวความคิดอื่น ๆ เช่นองค์ประกอบโมเลกุลอิเล็กตรอนและโปรตอนทั้งหมดที่นำไปสู่ทฤษฎีอะตอมของเรื่องที่อธิบายถึงจำนวนมากมายของการค้นพบในการทดลองฟิสิกส์เคมีและชีววิทยาโมเลกุล คุณค่าของแนวคิดดังกล่าวเป็นปริศนา แต่ถ้าสมมติมุมมองempiricist แคบ ๆ ของวิธีการแนวความคิดขึ้นอยู่กับประสบการณ์ความรู้สึก. คำถามที่สองมากขึ้นร้ายแรง: ถ้าแนวคิดสามารถไปเกินกว่าประสบการณ์ความรู้สึกอย่างไรที่เรารู้ว่าพวกเขามีอะไรที่จะจะทำอย่างไรกับความจริง? มีแนวความคิดหลายอย่างที่อาจจะมีความหมายเพราะความสัมพันธ์กับแนวคิดอื่น ๆ แต่ที่ไม่ได้หมายถึงอะไรในโลก. เด็กได้อย่างง่ายดายได้รับแนวคิดเช่นเอลฟ์และยูนิคอร์น แต่ในที่สุดก็เรียนรู้ว่าสิ่งเหล่านี้เป็นตำนาน ถ้าการวิจารณ์ของฉันในบทที่ 2 ของการคิดตามความเชื่อที่ถูกต้องแล้วแนวคิดเช่นพระเจ้าและทูตสวรรค์เป็นตำนานอย่างเท่าเทียมกัน. ปัญหาเดียวที่เกิดขึ้นในประวัติศาสตร์ของวิทยาศาสตร์ที่แนวความคิดที่เป็นส่วนสำคัญของ oncedominant ทฤษฎีกลายเป็นที่ถูกทิ้งร้าง ยกตัวอย่างเช่นในเคมีศตวรรษที่สิบแปดก่อน Lavoisier พัฒนาทฤษฎีออกซิเจนเคมีส่วนใหญ่ได้รับการยอมรับทฤษฎี phlogiston จากการเผาไหม้ พวกเขาคิดว่าการเผาไหม้ประกอบของวัตถุให้ออกองค์ประกอบที่เรียกว่า phlogiston ซึ่งเราไม่ได้อีกต่อไปคิดว่ามีอยู่ ทำไมวันนี้เราคิดว่าแนวคิดของออกซิเจนหมายถึงความเป็นจริง แต่แนวคิดของphlogiston ไม่? แนวความคิดอื่น ๆ ที่ได้รับการปฏิเสธทฤษฎีที่มีคนรวมถึงแคลอรี่(ที่องค์ประกอบความร้อน) ของสารเคมีศตวรรษที่สิบแปดแรงสำคัญของชีววิทยาศตวรรษที่สิบเก้าและอีเทอร์เปล่งแสงของฟิสิกส์prerelativity เช่นเดียวกับที่เราชื่นชอบแนวความคิดในวันนี้เหล่านี้ถูกสร้างขึ้นในลักษณะที่ดูเหมือนว่าพวกเขามีความหมายให้กับผู้ที่ใช้พวกเขา; ตอนนี้เรายังไม่เห็นพวกเขาว่ามีอะไรจะทำอย่างไรกับความเป็นจริง บางทีทุกทางวิทยาศาสตร์ของเราในปัจจุบันแนวคิดเป็นเช่นนั้นวิธีการชั่วคราวของการคิดว่าในที่สุดจะถูกยกเลิกพร้อมกับทฤษฎีแทนที่ที่มีพวกเขาฉันสงสัยแต่ที่มากที่สุดของแนวคิดทางวิทยาศาสตร์ของเราในปัจจุบันจะไปทางของ phlogiston ด้วยเหตุผลที่ว่าแนวคิดเช่นออกซิเจนและอะตอมยังคงรอบหลักฐานตามสอดคล้องกับหลักการของการอนุมานคำอธิบายที่ดีที่สุดที่อธิบายไว้ในบทที่ 2. ทฤษฎีออกซิเจนในการเผาไหม้แทนที่ทฤษฎีphlogiston เพราะเยร์แสดงให้เห็นว่ามันให้ดีกว่าคำอธิบายการทดลองทางเคมีที่มีอยู่ ตัวอย่างเช่นเมื่อวัตถุที่ถูกเผาไหม้ในขวดที่ป้องกันไม่ให้สิ่งหนีออกมาจากวัตถุน้ำหนักเป็นที่คาดการณ์โดยทฤษฎีที่ว่าการเผาไหม้ที่เกี่ยวข้องกับการรวมกันกับออกซิเจนมากกว่าการสูญเสียน้ำหนักเป็นสันนิษฐานโดยทฤษฎีที่ว่าการเผาไหม้ที่เกี่ยวข้องกับการเปิดตัวของphlogiston แต่อนุมานคำอธิบายที่ดีที่สุดคือความซับซ้อนมากขึ้นกว่าเพียงแค่การนับจำนวนของข้อเท็จจริงที่ว่าทฤษฎีอธิบายเพราะทฤษฎีลอบสามารถทำให้พิเศษสมมติฐานปล่อยให้มันนำไปใช้กับผลการทดลองที่ปกติจะมีปัญหากับ สำหรับตัวอย่างเช่นกองหลังบางส่วนของทฤษฎี phlogiston บอกหมดว่ามี phlogiston เชิงลบน้ำหนักในความพยายามที่จะอธิบายว่าทำไมวัตถุที่ได้รับน้ำหนักในขณะที่การเผาไหม้และการสูญเสียที่คาดคะเนphlogiston ดังนั้นเราต้องการประเมินคำอธิบายที่ดีที่สุดโดยไม่เพียง แต่พิจารณาว่าข้อเท็จจริงหลายทฤษฎีที่อธิบายแต่ละแต่ยังโดยพิจารณาวิธีการหลายสมมติฐานพิเศษก็จะทำให้ในการที่จะสร้างคำอธิบายเหล่านี้ นอกจากนี้ยังเป็นวิธีการที่เกี่ยวข้องเข้ากันได้สมมติฐานเหล่านี้กับคนอื่น ๆทฤษฎีที่ยอมรับ: ฟิสิกส์มีห้องพักสำหรับน้ำหนักเชิงลบไม่มี ทฤษฎีเช่นออกซิเจนของเยร์ทฤษฎีมีทั้งความกว้างอธิบายและความเรียบง่ายในการที่จะอธิบายมากกับชุดเล็ก ๆ ของสมมติฐาน. อีกด้านที่สำคัญของการอนุมานกับคำอธิบายที่ดีที่สุดคือบางครั้งเราประเมินสมมติฐานโดยไม่เพียงเท่าไหร่พวกเขาอธิบายแต่ยังมีวิธีที่พวกเขาจะอธิบายได้ด้วยตัวเองสมมติฐานระดับสูง ในบทที่ 2 ผมให้ตัวอย่างของวิธีการสมมติฐานความผิดทางอาญาที่ใครบางคนมุ่งมั่นที่จะกลายเป็นคดีฆาตกรรมที่เป็นไปได้มากขึ้นถ้ามีแรงจูงใจที่ให้คำอธิบายว่าทำไมอย่างเป็นฆาตกรอยากเหยื่อที่ตายแล้ว ในทำนองเดียวกันเมื่อเวลาผ่านไปสมมติฐานทางวิทยาศาสตร์ที่ดีที่สุดคือตัวเองอธิบาย เยร์ตั้งสมมติฐานว่าออกซิเจนรวมกับวัตถุที่เมื่อพวกเขาเผา แต่เขามีความคิดว่าทำไมไม่มีเรื่องนี้เกิดขึ้น ในศตวรรษที่ยี่สิบทฤษฎีของพันธะเคมีคือการพัฒนาที่อธิบายในระดับโมเลกุลอะตอมออกซิเจนรวมกับอะตอมของคาร์บอนในรูปแบบก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์และก๊าซคาร์บอนมอนออกไซด์ ดังนั้นทฤษฎีของการเผาไหม้ออกซิเจนอยู่ในขณะนี้แข็งแกร่งยิ่งขึ้นกว่าเดิมในช่วงปลายศตวรรษที่สิบแปดเพราะมันเชื่อมโยงกันกับฟิสิกส์อะตอมได้เป็นอย่างดีเช่นเดียวกับข้อเท็จจริงหลายอย่างที่ยังคงอธิบาย ในช่วงกว่าสองศตวรรษทฤษฎีออกซิเจนยังไม่ได้ขยายเท่านั้นที่จะชี้แจงข้อเท็จจริงอีกมากมายนอกเหนือจากการเผาไหม้; มันได้ลึกผ่านการค้นพบกลไกที่ทำให้ออกซิเจนส่วนร่วมในการเผาไหม้เกิดสนิมและการหายใจ. อีกตัวอย่างที่ดีของทฤษฎีที่ว่ามีทั้งกว้างและลึกเป็นทฤษฎีเชื้อโรคที่เป็นโรคนำเสนอในศตวรรษที่สิบเก้าที่จะอธิบายว่าทำไมคนได้รับเช่นโรควัณโรคอหิวาตกโรคและโรคไข้หวัดใหญ่ วันนี้เราไม่เพียง แต่ใช้ทฤษฎีเชื้อโรคที่จะอธิบายวิธีการที่คนได้รับหลายโรคที่แตกต่างกันเป็นผลมาจากการติดเชื้อจากแบคทีเรียไวรัสและการติดเชื้ออื่นๆ เราสามารถยังอธิบาย mechanistically ว่าสารเหล่านี้ทำลายเซลล์และอวัยวะโดยการอธิบายการดำเนินงานของพวกเขาในแง่ของยีนพื้นฐานและวิถีทางชีวเคมี. ทั้งสองด้านของวิทยาศาสตร์การพัฒนาอย่างมากที่เกี่ยวข้องกับการขยายความก้าวหน้าและลึกของคำอธิบายในช่วงเวลาที่ช่วยให้เราสามารถที่จะเอาชนะในแง่ร้ายดูว่าวิทยาศาสตร์ในปัจจุบันมีแนวโน้มเช่นเดียวกับชั่วคราวเช่นเดิมแทนที่ทฤษฎีและแนวคิดเช่น phlogiston ผมไม่ทราบว่าของเดียวกว้างและลึกทฤษฎีทางวิทยาศาสตร์ที่ได้เปิดออกมาเป็นเท็จ แน่นอนอนุมานกับคำอธิบายที่ดีที่สุดและชนิดอื่น ๆ ของหลักฐานตามความคิดคือทำผิดได้ มีอยู่เสมอเป็นไปได้ว่าหลักฐานใหม่จะถูกรวบรวมหรือสมมติฐานใหม่จะถูกสร้างขึ้นแสดงให้เห็นว่าเราคิดในปัจจุบันเป็นสิ่งที่ผิด แต่การเชื่อมโยงกันของทฤษฎีอะตอมของสสารและทฤษฎีเชื้อโรคของโรคไม่เพียง แต่กับสิ่งที่พวกเขาอธิบาย แต่ยังมีกลไกพื้นฐานที่อธิบายให้พวกเขาทำให้ผมมีความมั่นใจว่าพวกเขาจะไม่ได้รับการแทนที่ ทฤษฎีดังกล่าวไม่เพียง แต่ได้สร้างแนวคิดและสมมติฐาน; พวกเขายังดูเหมือนจะจับภาพที่สำคัญของความเป็นจริง. ความคิดทางวิทยาศาสตร์ดังนั้นความรู้เช่นการรับรู้เป็นตัวอย่างมุมมองที่ผมเรียกว่าสร้างสรรค์เป็นธรรมชาติเมื่อเทียบกับประสบการณ์นิยมหรือความเพ้อฝัน เรามีเหตุผลที่ดีที่จะเชื่อว่าทั้งการรับรู้และความคิดทางวิทยาศาสตร์ที่แม้จะมีความผิดพลาดของพวกเขามักจะมีแหล่งที่เชื่อถือได้ความรู้เกี่ยวกับโลก แนวคิดเช่นอิเล็กตรอนและยีนที่ไปได้ดีเกินประสบการณ์ทางประสาทสัมผัสยังคงสามารถได้รับการตัดสินในการอ้างถึงวัตถุจริงตราบใดที่พวกเขาเป็นส่วนหนึ่งของทฤษฎีที่ให้ดีที่สุดคำอธิบายของหลักฐานที่มีอยู่. มันได้กลายเป็นเรื่องธรรมดาในบางพื้นที่ของมนุษยศาสตร์ และสังคมศาสตร์ที่จะเรียกร้องวิทยาศาสตร์ที่สร้างสังคม ในฐานะที่เป็นข้อเรียกร้องที่เจียมเนื้อเจียมตัวว่าวิทยาศาสตร์เป็นองค์กรทางสังคมที่ดำเนินการโดยกลุ่มคนที่มีปฏิสัมพันธ์กับแต่ละอื่น ๆ , การก่อสร้างทางสังคมจะเห็นได้ชัดเป็นลักษณะสำคัญของการพัฒนาความรู้ทางวิทยาศาสตร์ แต่น่าเสียดายที่การก่อสร้างทางสังคมมักจะใช้ในเชิงรุกเพื่อบ่งบอกถึงวิทยาศาสตร์ที่มีอะไรจะทำอย่างไรกับความเป็นจริงที่เป็นอิสระจากกลุ่มของมนุษย์เพื่อให้ทุกทางวิทยาศาสตร์พัฒนาเป็นเพียงเรื่องของการเจรจาต่อรองทางสังคมและอำนาจ. เหล่านี้ขัดแย้งโต้แย้งที่มีมากของสิ่งที่เรารู้เกี่ยวกับการรับรู้ และการปฏิบัติของวิทยาศาสตร์ อุปกรณ์การรับรู้ของเรามีความสามารถในการสังเกตวัตถุประมาณที่พวกเขาเป็น เป็นผลให้นักวิทยาศาสตร์ไม่สามารถได้รับเพียงแค่ผลการทดลองที่พวกเขาต้องการแต่ต้องทำงานกับสิ่งที่สังเกตและเครื่องมือของพวกเขาบอกพวกเขา สมมติฐานเกี่ยวกับกลไกการผลิตลึกก้าวหน้าเช่นเดียวกับการขยายทฤษฎีทางวิทยาศาสตร์ การใช้งานเทคโนโลยีของทฤษฎีทางวิทยาศาสตร์ทำให้รู้สึกไม่มีไม่มีการเชื่อมต่อระหว่างทฤษฎีและทั่วโลก ฉันคำอธิบายองค์ความรู้และระบบประสาทการรับรู้และความคิดทางวิทยาศาสตร์เป็น compatib สูง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความรู้นอกเหนือจากการรับรู้
ในสาขาวิทยาศาสตร์ในชีวิตประจําวัน หลายแนวคิดของเราไปไกลเกินกว่าประสบการณ์ทางประสาทสัมผัส ตัวอย่างเช่น
พูดคุยเกี่ยวกับจิตใจของคน อื่น ๆ บ่อย หมายถึง ความเชื่อ ของพวกเขาต้องการ และอารมณ์แม้
แม้ว่าเราไม่สามารถโดยตรงประสบการณ์พวกเขา ทฤษฎีทางวิทยาศาสตร์ที่ทำให้หลาย ๆ ชนิดขององค์กรที่ไม่สามารถสังเกตได้โดยตรง
ในหมู่พวกเขา , อะตอม , อิเล็กตรอน , ควาร์ก ,หลุมดำ , ยีน , ชีวเคมี
เซลล์ ไวรัส บุคลิกภาพ และการแสดงจิต ความรู้ของโลกคงจะ
หมดท่า จำกัด ถ้าเราได้ปฏิบัติตามคำสั่งของ empiricists เข้มงวดว่า ความรู้ของเรา
คับว่าประสาทสัมผัสของมนุษย์สามารถประสบการณ์ สัตว์อื่น ๆมีประสาทสัมผัสที่เหนือกว่า : นกเห็น
แสงอัลตราไวโอเลต หมามีจมูกที่ละเอียดอ่อนมากขึ้นค้างคาวสามารถใช้โคโลเคชั่น , และดังนั้นบน ช่วงเฉพาะ
ประสบการณ์เปิดมนุษย์และเป็นความบังเอิญของวิวัฒนาการทางชีวภาพที่ไม่สมบูรณ์แบบ
คู่มือการธรรมชาติของความเป็นจริง ซึ่งมนุษย์มากกว่าสัตว์อื่น ๆอยู่ในความสามารถของเราเพื่อสร้างและประเมินภาพที่อยู่เหนือสมอง

ข้อจำกัดทางประสาทสัมผัสของเราให้ความรู้ที่นอกเหนือไปจากข้อมูลที่ได้รับ ประสบการณ์ ความรู้สึก เพิ่มสอง
คำถามเชิงปรัชญาที่ยาก ครั้งแรกกังวลว่าแนวคิดที่สามารถสื่อความหมาย ถ้าพวกเขาไป
empiricists นอกเหนือจากประสบการณ์ ซึ่งจะเป็นแหล่งที่มาของความหมาย คำตอบที่เกิดจาก
รับรู้ว่าความหมายของแนวคิด ตีความเป็นรูปแบบของการกระตุ้นระบบประสาทสัมพันธ์และ
,หลายมิติ แนวคิดเชิงทฤษฎี เช่น อะตอม และไวรัสเป็นเพียงโดยอ้อมที่เกี่ยวข้องกับความรู้สึก
ประสบการณ์ แต่นั่นไม่ใช่ปัญหา เพราะแนวคิดทางปรัชญาหรือจิตวิทยา เช่น
มั่งคั่งเกี่ยวกับแนวคิดอื่น ๆ โดยอาศัยทฤษฎีที่พวกเขาจะเป็นส่วนหนึ่ง ตัวอย่างเช่น แนวคิด คือ แนวคิดที่เกี่ยวข้องกับอะตอมอื่น ๆเช่นองค์ประกอบโมเลกุล อิเล็กตรอน และโปรตอน ทั้งหมด
ซึ่งนำไปสู่ทฤษฎีอะตอมของวัตถุที่อธิบายจํานวนมากมาย ผลการทดลองใน
ฟิสิกส์ เคมี และชีววิทยาระดับโมเลกุล ส่วนค่าของแนวคิดดังกล่าว เป็นปริศนา แต่ถ้า
หนึ่งถือว่า จวน empiricist มุมมองของวิธีการ แนวคิด ขึ้นอยู่กับประสบการณ์ความรู้สึก
คำถามที่ร้ายแรงมาก ถ้าแนวคิดสามารถไปเกินกว่าประสบการณ์ความรู้สึกอย่างไร
เรารู้ที่พวกเขามีอะไรจะทำอย่างไรกับความเป็นจริง ? มีหลายแนวคิดที่อาจ
มีความหมายเพราะความสัมพันธ์ของแนวคิดอื่น ๆ แต่ที่ไม่ได้หมายถึง สิ่งใดในโลก
เด็กพร้อมรับแนวคิดเช่น เอลฟ์ และ ยูนิคอร์น แต่ในที่สุดก็เรียนรู้ว่าสิ่งเหล่านี้
จำลอง ถ้าวิจารณ์ในบทที่ 2 ของศาสนาคิดถูก แล้วแนวคิดเหมือนพระเจ้าและเทวดา
เป็นตำนานอย่างเท่าเทียมกัน
ปัญหาเดียวกันที่เกิดขึ้นในประวัติ ศาสตร์ ซึ่งแนวคิดที่สำคัญในส่วนของทฤษฎี oncedominant
กลายเป็นถูกทิ้ง ตัวอย่างเช่นในศตวรรษที่สิบแปดเคมีก่อน ลาวัวซีเย
พัฒนาทฤษฎีออกซิเจน , นักเคมีส่วนใหญ่ยอมรับ phlogiston ทฤษฎีการเผาไหม้ พวกเขา
คิดว่าเผาประกอบด้วยวัตถุให้ปิดธาตุ phlogiston เรียก ,ซึ่งเราไม่มี
ไม่คิดอยู่แล้ว ทำไมวันนี้เราคิดว่าแนวคิดของออกซิเจน หมายถึง ความเป็นจริง แต่แนวคิดของ phlogiston ไม่ได้ ? อื่น ๆที่ถูกปฏิเสธด้วยแนวคิดทฤษฎีที่
ที่มีอยู่พวกเขารวมแคลอรี่ ( องค์ประกอบความร้อน ) ของศตวรรษที่สิบแปดเคมี พลังสำคัญของ
ชีววิทยาในศตวรรษที่สิบเก้า และเปล่งแสง prerelativity อีเธอร์ของฟิสิกส์ชอบแนวคิด ชอบ
ของเราวันนี้ เหล่านี้ถูกสร้างขึ้นในลักษณะที่พวกเขาดูจะมีความหมายกับผู้ใช้
พวกเขา แต่ตอนนี้เราเห็นมันเหมือนมีอะไรจะทำอย่างไรกับความเป็นจริง บางทีทั้งหมดของเราในปัจจุบันวิทยาศาสตร์
แนวคิดแบบนี้ชั่วคราว วิธีคิด ในที่สุดจะเกษียรพร้อมกับ
แทนที่ทฤษฎีที่ประกอบด้วยพวกเขา
สงสัย อย่างไรก็ตามที่ที่สุดของแนวคิดทางวิทยาศาสตร์ในปัจจุบันของเราจะไปทาง phlogiston .
เหตุผลว่า แนวคิดเช่นออกซิเจนและอะตอมยังคงเป็นรอบคือ ตามหลักฐาน ที่สอดคล้องกับหลักการของการอนุมานกับ
คำอธิบายที่ดีที่สุดที่อธิบายไว้ในบทที่ 2 ทฤษฎีการเผาไหม้ออกซิเจน
คึกทฤษฎีโฟลจิสตันเพราะลาวัวซิเยร์พบว่ามันมีดีกว่านี้