Economics is the study of how peopl

Economics is the study of how people allocate scarce resources. One important way that people allocate resources is through commerce (the other major way is through government actions, such as taxes or subsidies). Many economists are interested in how people organize their commerce activities. One way people do this is to participate in markets.

Economists use a formal definition of market that includes two conditions: first, that the potential sellers of a good come into contact with potential buyers, and second, that a medium of exchange is available. This medium of exchange can be currency or barter.

Most economists agree that markets are strong and effective mechanisms for allocating scarce resources.

Thus, one would expect most business transactions to occur within markets. However, much business activity today occurs within large hierarchical business

organizations, which economists generally refer to as firms, or companies.

Most hierarchical organizations are headed by a top-level president or chief operating officer. Reporting to the president are a number of executives who, in turn, have a larger number of middle managers who report to them, and so on. An organization can have a relatively flat hierarchy, in which there are only a few levels of management, or it can have many reporting levels. In either case, the bottom level includes the largest number of employees and is usually made up of production workers or service providers.

Thus, the hierarchical organization always has a pyramid-shaped structure.

These large firms often conduct many different business activities entirely within the organizational structure of the firm and participate in markets only for purchasing raw materials and selling finished products. If markets are indeed highly effective mechanisms for allocating scarce resources, these large corporations should participate in markets at every stage of their production and value-generation processes.

Nobel laureate Ronald Coase wrote an essay in 1937 in which he questioned why individuals who engaged in commerce often created firms to organize their activities. He was particularly interested in the hierarchical structure of these business organizations. Coase concluded that transaction costs were the main motivation for moving economic activity from markets to hierarchically structured firms.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เศรษฐศาสตร์เป็นการศึกษาว่าคนจัดสรรทรัพยากรที่หายาก เป็นวิธีการสำคัญหนึ่งที่ผู้จัดสรรทรัพยากรผ่านพาณิชย์ (เป็นวิธีสำคัญอื่น ๆ ผ่านการดำเนินการรัฐบาล เช่นภาษีหรือเงินอุดหนุน) นักเศรษฐศาสตร์จำนวนมากมีความสนใจในวิธีคนจัดกิจกรรมพาณิชย์ คนเที่ยวเดียวดำเนินได้มีส่วนร่วมในตลาด

นักเศรษฐศาสตร์ใช้คำนิยามอย่างเป็นทางการของตลาดที่มีเงื่อนไขสองเงื่อนไข: ครั้งแรก ที่มาขายเป็นของดีไปยังฝั่งผู้ซื้ออาจเกิดขึ้น และที่สอง ที่แลกเงินปานกลางมีการ สามารถนี้กลางของอัตราแลกเปลี่ยนสกุลเงินหรือ barter

นักเศรษฐศาสตร์ส่วนใหญ่ยอมรับว่า ตลาดเป็นกลไกที่เข้มแข็ง และมีประสิทธิภาพสำหรับการปันส่วนทรัพยากรที่ขาดแคลนได้

ดังนี้ หนึ่งคาดว่าธุรกรรมทางธุรกิจส่วนใหญ่จะเกิดขึ้นในตลาด อย่างไรก็ตาม กิจกรรมธุรกิจมากวันนี้ภายในธุรกิจขนาดใหญ่ลำดับ

องค์กร ที่นักเศรษฐศาสตร์โดยทั่วไปหมายถึงบริษัท หรือบริษัท

มุ่งหน้ามากที่สุดตามลำดับชั้นองค์กรใหญ่ระดับสูงสุดหรือประธานเจ้าหน้าที่ปฏิบัติการ รายงานประธานมากมายนักที่ เปิดใน มีจำนวนของกลางผู้จัดการที่รายงานไป และอื่น ๆ องค์กรสามารถมีลำดับชั้นค่อนข้างแบน ซึ่งมีเพียงไม่กี่ระดับบริหาร หรือมันสามารถมีได้หลายระดับรายงาน ในกรณีอย่างใดอย่างหนึ่ง ชั้นล่างมีจำนวนพนักงานมากที่สุด และมักจะต้องทำค่าแรงงานผลิตหรือผู้ให้บริการ

ดังนี้ องค์กรตามลำดับชั้นจะได้เป็นรูปพีระมิดโครงสร้าง

บริษัทขนาดใหญ่เหล่านี้มักจะดำเนินกิจกรรมทางธุรกิจที่แตกต่างกันมากทั้งหมดภายในโครงสร้างองค์กรของบริษัท และเข้าร่วมในตลาดสำหรับซื้อวัตถุดิบ และจำหน่ายผลิตภัณฑ์สำเร็จรูปเท่านั้น ถ้าตลาดเป็นกลไกที่มีประสิทธิภาพสูงแน่นอนสำหรับการปันส่วนทรัพยากรที่ขาดแคลน บริษัทขนาดใหญ่เหล่านี้ควรมีส่วนร่วมในตลาดในทุกขั้นตอนของการผลิตและสร้างมูลค่ากระบวน

Coase โรนัลด์ผู้ได้รับรางวัลโนเบลเขียนเรียงความในปีค.ศ. 1937 ที่เขาสอบสวนเหตุผู้หมกมุ่นพาณิชย์มักจะสร้างบริษัทจัดกิจกรรม กำลังสนใจโดยเฉพาะอย่างยิ่งในโครงสร้างลำดับชั้นขององค์กรธุรกิจ Coase สรุปว่า ต้นทุนธุรกรรมมีแรงจูงใจหลักในการย้ายกิจกรรมทางเศรษฐกิจจากตลาดไปตามลำดับชั้นโครงสร้างบริษัท

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เศรษฐศาสตร์คือการศึกษาวิธีการที่คนจัดสรรทรัพยากรที่ขาดแคลน วิธีการหนึ่งที่สำคัญที่คนจัดสรรทรัพยากรผ่านการค้า (วิธีอื่น ๆ ที่สำคัญคือผ่านการกระทำของรัฐบาลเช่นภาษีหรือเงินอุดหนุน) นักเศรษฐศาสตร์หลายคนมีความสนใจในวิธีการที่คนจัดกิจกรรมการค้าของพวกเขา วิธีการหนึ่งที่คนทำเช่นนี้คือการมีส่วนร่วมในตลาดที่นักเศรษฐศาสตร์ใช้นิยามของตลาดที่มีสองเงื่อนไขแรกที่ผู้ขายที่มีศักยภาพของดีเข้ามาติดต่อกับผู้ซื้อที่มีศักยภาพและที่สองที่สื่อกลางในการแลกเปลี่ยนที่สามารถใช้ได้ สื่อกลางในการแลกเปลี่ยนนี้สามารถเป็นสกุลเงินหรือการแลกเปลี่ยนนักเศรษฐศาสตร์ส่วนใหญ่เห็นว่าตลาดเป็นกลไกที่แข็งแกร่งและมีประสิทธิภาพในการจัดสรรทรัพยากรที่ขาดแคลนดังนั้นหนึ่งจะคาดหวังการทำธุรกรรมมากที่สุดที่จะเกิดขึ้นภายในตลาด อย่างไรก็ตามกิจกรรมทางธุรกิจมากวันนี้เกิดขึ้นภายในขนาดใหญ่ธุรกิจลำดับชั้นองค์กรที่นักเศรษฐศาสตร์โดยทั่วไปหมายถึงการเป็น บริษัท หรือ บริษัทองค์กรลำดับชั้นส่วนใหญ่จะมุ่งหน้าไปทางประธานระดับบนสุดหรือประธานเจ้าหน้าที่ฝ่ายปฏิบัติการ รายงานต่อประธานที่มีจำนวนของผู้บริหารที่ในที่สุดก็มีเป็นจำนวนมากของผู้บริหารระดับกลางที่รายงานไปยังพวกเขาและอื่น ๆ องค์กรสามารถมีลำดับชั้นค่อนข้างราบซึ่งมีเพียงไม่กี่ระดับของการจัดการหรือสามารถมีระดับการรายงานหลาย ในทั้งสองกรณีระดับล่างมีจำนวนมากที่สุดของพนักงานและมักจะถูกสร้างขึ้นจากแรงงานการผลิตหรือผู้ให้บริการดังนั้นองค์กรลำดับชั้นมักจะมีโครงสร้างพีระมิดรูปเหล่านี้ บริษัท ขนาดใหญ่มักจะดำเนินกิจกรรมทางธุรกิจที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงภายใน โครงสร้างองค์กรของ บริษัท และมีส่วนร่วมในตลาดเพียงสำหรับการซื้อวัตถุดิบและการขายผลิตภัณฑ์สำเร็จรูป หากตลาดมีแน่นอนกลไกที่มีประสิทธิภาพสูงในการจัดสรรทรัพยากรที่ขาดแคลน บริษัท ขนาดใหญ่เหล่านี้ควรมีส่วนร่วมในตลาดในขั้นตอนของการผลิตและมูลค่าการสร้างกระบวนการของพวกเขาทุกรางวัลโนเบลโรนัลด์โคเขียนเรียงความในปี 1937 ซึ่งเขาสงสัยว่าทำไมบุคคลที่มีส่วนร่วมในการพาณิชย์ มักจะสร้าง บริษัท ที่มีการจัดกิจกรรมของพวกเขา เขามีความสนใจโดยเฉพาะอย่างยิ่งในโครงสร้างลำดับชั้นขององค์กรธุรกิจเหล่านี้ โคสรุปว่าค่าใช้จ่ายในการทำธุรกรรมที่เป็นแรงจูงใจหลักสำหรับการย้ายกิจกรรมทางเศรษฐกิจจากตลาดให้กับ บริษัท โครงสร้างลำดับชั้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เศรษฐศาสตร์เป็นวิธีการศึกษาของผู้จัดสรรทรัพยากรขาดแคลน หนึ่งที่สำคัญที่ผู้คนใช้ทรัพยากรผ่านทางพาณิชย์ ( วิธีใหญ่ๆ คือ การกระทำทางรัฐบาล เช่น ภาษี หรือเงินอุดหนุน ) นักเศรษฐศาสตร์หลายคนมีความสนใจในวิธีการที่คนจัดกิจกรรมการค้าของตน วิธีหนึ่งที่ผู้คนทำนี้คือการมีส่วนร่วมในตลาด .

นักเศรษฐศาสตร์ใช้จำแนกความหมายของตลาดที่มีสองเงื่อนไขแรกที่ผู้ขายที่มีศักยภาพที่ดีเข้ามาติดต่อกับผู้ซื้อที่มีศักยภาพ และ สอง ที่เป็นสื่อกลางในการแลกเปลี่ยนเป็นใช้ได้ นี้เป็นสื่อกลางในการแลกเปลี่ยนสามารถแลกเปลี่ยนหรือแลกเปลี่ยน

นักเศรษฐศาสตร์ส่วนใหญ่ยอมรับว่า ตลาดที่แข็งแกร่งและมีประสิทธิภาพกลไกจัดสรรทรัพยากรหายาก

ดังนั้นหนึ่งคาดว่าธุรกรรมส่วนใหญ่เกิดขึ้นในตลาด อย่างไรก็ตาม กิจกรรมของธุรกิจมากวันนี้เกิดขึ้นภายในองค์กรธุรกิจ

ชุดใหญ่ ซึ่งนักเศรษฐศาสตร์โดยทั่วไปหมายถึงเป็นบริษัท หรือ บริษัท .

ส่วนใหญ่ลำดับชั้นองค์กรเป็นหัวหน้าโดยระดับบนสุด ประธาน หรือ หัวหน้าฝ่ายปฏิบัติการ รายงานท่านประธานมีจำนวนผู้บริหารที่ในการเปิดมีตัวเลขขนาดใหญ่ของผู้บริหารระดับกลางที่รายงาน และ องค์กรสามารถมีลำดับชั้นค่อนข้างแบน ซึ่งมีเพียงไม่กี่ระดับของการจัดการหรือสามารถมีหลายระดับการรายงาน ในทั้งสองกรณี , ระดับล่างรวมถึงจำนวนที่ใหญ่ที่สุดของพนักงาน และมักจะถูกสร้างขึ้นจากแรงงานการผลิตหรือผู้ให้บริการ .

ดังนั้นองค์กรมักจะมีโครงสร้างลำดับชั้นรูปทรงพีระมิด

บริษัทขนาดใหญ่เหล่านี้มักจะจัดกิจกรรมทางธุรกิจต่างๆทั้งหมดภายในโครงสร้างองค์กรของ บริษัท และมีส่วนร่วมในตลาดเพื่อซื้อวัตถุดิบ และการขายสินค้าเสร็จ ถ้าตลาดแน่นอนมีประสิทธิภาพกลไกจัดสรรทรัพยากรหายากบริษัท ขนาดใหญ่เหล่านี้ควรมีส่วนร่วมในตลาดที่ทุกขั้นตอนของกระบวนการผลิตและค่ารุ่น

รางวัลโนเบลโรนัลด์ โคสเขียนเรียงความใน 1937 ซึ่งเขาถามว่าทำไมบุคคลที่ร่วมในการค้ามักสร้างบริษัทจัดงานกิจกรรม เขาสนใจโดยเฉพาะอย่างยิ่งในโครงสร้างลำดับชั้นขององค์กรธุรกิจเหล่านี้สรุปได้ว่าต้นทุนธุรกรรม โคสเป็นแรงจูงใจหลักสำหรับการย้ายกิจกรรมทางเศรษฐกิจจากตลาดแบบลําดับชั้นบริษัท