This project studied the Palestinia

This project studied the Palestinian historical memory as reflected in Palestinian cinema. Researchers Nurith Gertz (Sapir College, Head, Dept. of Culture Studies, Emeritus Professor, Open University of Israel and Tel Aviv University) and George Khleifi (Palestinian Film Director; formerly, Al Quds University) examined the way in which this cinema stems from the traumas of the past, in particular the 1948 Nakba (catastrophy). It analyzed the methods by which the past was constructed and processed, by way of addressing time and through the depiction of space.

The study points out that propagandistic documentary cinema of the 1970s shaped an abstract structure that reconstructed, in different variations, the defeat of 1948.

In the 1980s, Palestinian films worked through the traumatic structure of time by focusing on natural, local space, from which it attempted to build a different time continuum - a day-to-day, slow, protracted time, which is lived in different localities by different classes, genders, ethnic groups, etc. The findings attempt to demonstrate the way these films create the appearance of a vast, immense Palestinian country.

The researchers determined that the cinema of the 1970s and 1980s may still be described as a post-traumatic one: this is a cinema that refers to the trauma of 1948 as an event that lasts into the present. However, the choice of daily life, real scenes and diverse identities also contributes in the cinema of the 1980s, to a process of working through and coping with the trauma.

The study describes the Palestinian cinema of the 1990s as articulating two clashing trends: reviving the traumatic events and the past that preceded them and working through the trauma. It does so by deconstructing both national stories, that of the cyclical time and that of the local space.

The researchers have published their work under the title "Landscape in the Mist" (Indiana University Press).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โครงการนี้ศึกษาจำประวัติศาสตร์ปาเลสไตน์เท่าภาพยนตร์ปาเลสไตน์ นักวิจัย Nurith Gertz (Sapir วิทยาลัย หัว แผนกวัฒนธรรมศึกษา ศาสตราจารย์ มหาวิทยาลัยเปิดของอิสราเอล และโทรลมหาวิทยาลัย) และจอร์จ Khleifi (ผู้กำกับปาเลสไตน์ เดิม มหาวิทยาลัยหน่วยคูดส์อัล) ตรวจสอบวิธีการที่โรงภาพยนตร์นี้เกิดจากปัญหาผ่านมา โดยเฉพาะอย่างยิ่ง Nakba 1948 (catastrophy) มันวิเคราะห์วิธีที่อดีตถูกสร้าง และประมวล ผล ใช้เวลาแก้ปัญหา และการแสดงให้เห็นพื้นที่ การศึกษาชี้ให้เห็นว่าภาพยนตร์สารคดี propagandistic ของสาว ๆ รูปเป็นโครงสร้างนามธรรมที่เชิด ในรูปแบบต่าง ๆ ความพ่ายแพ้ของ 1948 ในทศวรรษ 1980 ฟิล์มปาเลสไตน์ทำงานผ่านโครงสร้างเจ็บปวดเวลา โดยมุ่งเน้นพื้นที่ธรรมชาติ ท้องถิ่น ที่พยายามสร้างความต่อเนื่องแตกต่าง - ยอด ช้า ยืดเยื้อเวลา ซึ่งอาศัยอยู่ในมาแตกต่างกัน โดยประเภทต่าง ๆ ผสานระหว่างเพศทั้ง ชนชาติ ฯลฯ ผลการวิจัยที่พยายามแสดงให้เห็นถึงวิธีภาพยนตร์เหล่านี้สร้างรูปลักษณ์ของประเทศปาเลสไตน์อันยิ่งใหญ่ ใหญ่ นักวิจัยระบุว่า การโรงภาพยนตร์ของปี 1970 และทศวรรษ 1980 ยังอาจอธิบายเป็นหนึ่งหลังเจ็บปวด: เป็นภาพยนตร์ที่อ้างอิงถึงการบาดเจ็บของ 1948 เป็นเหตุการณ์ที่ยากลืมในปัจจุบัน อย่างไรก็ตาม ทางเลือกของชีวิต ฉากจริง และเอกลักษณ์ที่หลากหลายยังสนับสนุนในโรงภาพยนตร์ของไฟต์ กระบวนการทำงานผ่าน และเผชิญกับการบาดเจ็บ ศึกษาอธิบายภาพยนตร์ปาเลสไตน์ของทศวรรษที่ 1990 เป็นแนวโน้ม clashing สอง articulating: ฟื้นฟูกล้ามเหตุการณ์เจ็บปวดและผ่านมาซึ่งก่อนหน้านั้น และทำงานผ่านการบาดเจ็บ มีตรวจ โดยการรื้อเรื่องราวทั้งชาติ เวลาห่วงและที่พื้นที่ท้องถิ่นที่ นักวิจัยได้เผยแพร่งานของตนเองภายใต้ชื่อ "ภูมิทัศน์ในเดอะมิสท์" (ข่าวมหาวิทยาลัยอินดีแอนา)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โครงการนี้เป็นการศึกษาหน่วยความจำทางประวัติศาสตร์ของชาวปาเลสไตน์ที่แสดงในโรงหนังปาเลสไตน์ นักวิจัย Nurith Gertz (Sapir วิทยาลัยหัวหน้าฝ่ายการศึกษาวัฒนธรรม, ศาสตราจารย์กิตติคุณมหาวิทยาลัยเปิดอิสราเอลและมหาวิทยาลัยเทลอาวี) และจอร์จ Khleifi (ผู้กำกับภาพยนตร์ชาวปาเลสไตน์; เดิมอัล Quds มหาวิทยาลัย) ตรวจสอบวิธีการที่โรงหนังนี้เกิดจาก ชอกช้ำที่ผ่านมาโดยเฉพาะอย่างยิ่ง 1948 Nakba (catastrophy) มันวิเคราะห์วิธีการที่ผ่านมาได้รับการสร้างและประมวลผลโดยวิธีการที่อยู่เวลาผ่านไปและภาพของพื้นที่. ผลการศึกษาชี้ให้เห็นว่าโรงหนังสารคดี propagandistic ของปี 1970 ที่มีรูปร่างโครงสร้างนามธรรมที่สร้างขึ้นใหม่ในรูปแบบที่แตกต่างกันความพ่ายแพ้ของ 1948 ในช่วงปี 1980 ภาพยนตร์ปาเลสไตน์ทำงานผ่านโครงสร้างบาดแผลของเวลาโดยเน้นธรรมชาติพื้นที่ท้องถิ่นจากที่ที่มันพยายามที่จะสร้างความต่อเนื่องเวลาที่แตกต่าง - วันต่อวันช้าเวลายืดเยื้อซึ่งเป็นที่อาศัยอยู่ใน ท้องถิ่นที่แตกต่างกันโดยการเรียนแตกต่างกันเพศกลุ่มชาติพันธุ์อื่น ๆ ผลการวิจัยแสดงให้เห็นถึงความพยายามที่จะวิธีที่ภาพยนตร์เหล่านี้สร้างลักษณะของกว้างใหญ่ประเทศปาเลสไตน์อันยิ่งใหญ่ที่. นักวิจัยระบุว่าโรงภาพยนตร์ในปี 1970 และ 1980 อาจจะยังคงได้รับการอธิบายว่าเป็น หนึ่งบาดแผล: นี่คือโรงหนังที่หมายถึงการบาดเจ็บของปี 1948 เป็นเหตุการณ์ที่มีระยะเวลาลงในปัจจุบัน แต่ทางเลือกของชีวิตประจำวันฉากจริงและตัวตนที่แตกต่างกันนอกจากนี้ยังมีส่วนช่วยในการชมภาพยนตร์ของปี 1980 เพื่อให้กระบวนการของการทำงานผ่านและการรับมือกับการบาดเจ็บที่. การศึกษาอธิบายถึงโรงหนังปาเลสไตน์ของปี 1990 ในขณะที่การสื่อสารสองแนวโน้มปะทะ: ฟื้นฟู เหตุการณ์ที่เกิดบาดแผลและที่ผ่านมาก่อนที่พวกเขาและการทำงานผ่านการบาดเจ็บ มันไม่ได้โดยถอนรากทั้งเรื่องราวแห่งชาติว่าวัฏจักรของเวลาและที่พื้นที่ท้องถิ่น. นักวิจัยได้มีการเผยแพร่งานของพวกเขาภายใต้ชื่อ "ภูมิทัศน์ในสายหมอก" (สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยอินเดียนา)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โครงการนี้เป็นการศึกษาหน่วยความจำทางประวัติศาสตร์ปาเลสไตน์ที่สะท้อนในโรงภาพยนตร์ปาเลสไตน์ นักวิจัย nurith น เกิร์ทซ์ ( ซาเพียร์วิทยาลัย หัวหน้าภาควิชาการศึกษา วัฒนธรรม ศาสตราจารย์กิตติคุณ มหาวิทยาลัยเปิดอิสราเอลและมหาวิทยาลัยเทลอาวีฟ ) และจอร์จ khleifi ( ปาเลสไตน์ผู้กำกับภาพยนตร์ ; เดิม อัล Quds มหาวิทยาลัย ) ตรวจสอบวิธีการที่โรงภาพยนตร์นี้เกิดจากการบาดเจ็บของอดีตโดยเฉพาะใน ปี 1948 นักบา ( คาทา ทรฟี่ ) วิเคราะห์วิธีการที่อดีตถูกสร้าง และประมวลผล โดยวิธีการแก้ไขเวลาและผ่านภาพของพื้นที่

ผลการศึกษาชี้ให้เห็นว่า ภาพยนตร์ สารคดี propagandistic ของปี 1970 รูปร่างนามธรรมโครงสร้างที่สร้างขึ้นใหม่ในรูปแบบที่แตกต่างกัน ความพ่ายแพ้ของ 1948 .

ไฟต์ภาพยนตร์ปาเลสไตน์ทำงานผ่านโครงสร้างที่ของเวลา โดยเน้นพื้นที่ท้องถิ่นธรรมชาติ จากการที่มันพยายามที่จะสร้างความแตกต่างเวลาต่อเนื่อง - วันต่อวัน ช้า ยืดเยื้อเวลา ซึ่งอาศัยอยู่ในพื้นที่ที่แตกต่างกัน โดยเรียนที่แตกต่างกัน เพศ ชาติพันธุ์ ฯลฯ ใช้ความพยายามที่จะแสดงให้เห็นถึงวิธีที่ภาพยนตร์เหล่านี้สร้างลักษณะ ของที่กว้างใหญ่เวิ้งว้างประเทศปาเลสไตน์

นักวิจัยระบุว่าหนังของปี 1970 และ 1980 ยังอาจจะอธิบายเป็นบาดแผลหนึ่งนี้เป็นภาพยนตร์ที่อ้างอิงถึงการบาดเจ็บของ 1948 เป็นเหตุการณ์ที่กินเวลาในปัจจุบัน อย่างไรก็ตาม ทางเลือกของชีวิต ฉากจริง และอัตลักษณ์ที่หลากหลาย ยังมีส่วนช่วยในโรงหนังของ 1980ในกระบวนการทำงาน และการรับมือกับการบาดเจ็บ

ศึกษาอธิบายหนังปาเลสไตน์ของปี 1990 เป็นอย่างชัดเจนสอง clashing แนวโน้ม : การฟื้นฟูเหตุการณ์ traumatic และอดีตที่นำหน้าพวกเขาและทำงานผ่านความบอบช้ำ มันไม่ได้โดยการสนทนาประกอบด้วยชาติ เรื่องของเวลาและระดับของพื้นที่ท้องถิ่น

นักวิจัยได้ตีพิมพ์ผลงานภายใต้ชื่อ " ภูมิในหมอก " ( สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัย )