a b s t r a c t Objective: Ability

a b s t r a c t

Objective: Ability to work and live independently is of particular concern for patients with Parkinson’s disease (PD). We studied a series of PD patients able to work or live independently at baseline, and evaluated potential risk factors for two separate outcomes: loss of ability to work and loss of ability to live independently.
Methods: The series comprised 495 PD patients followed prospectively. Ability to work and ability to live independently were based on clinical interview and examination. Cox regression models adjusted for age and disease duration were used to evaluate associations of baseline characteristics with loss of ability to work and loss of ability to live independently.
Results: Higher UPDRS dyskinesia score, UPDRS instability score, UPDRS total score, Hoehn and Yahr stage, and presence of intellectual impairment at baseline were all associated with increased risk of future loss of ability to work and loss of ability to live independently (P 0.0033). Five years after initial visit, for patients 70 years of age with a disease duration 4 years at initial visit, 88% were still able to work and 90% to live independently. These estimates worsened as age and disease duration at initial visit increased; for patients >70 years of age with a disease duration >4 years, estimates at 5 years were 43% able to work and 57% able to live independently.
Conclusions: The information provided in this study can offer useful information for PD patients in
preparing for future ability to perform activities of daily living.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แบบ b s t r c t วัตถุประสงค์: ความสามารถในการทำงาน และอาศัยอยู่อย่างอิสระเป็นความกังวลโดยเฉพาะสำหรับผู้ป่วยโรคพาร์กินสัน (PD) เราเรียนชุดผู้ป่วย PD ที่สามารถทำงาน หรืออาศัยอยู่อย่างอิสระที่พื้นฐาน และประเมินปัจจัยเสี่ยงต่อการเกิดผลที่แยกต่างหากสอง: สูญเสียความสามารถในการทำงานและสูญเสียความสามารถในการอยู่อย่างอิสระวิธีการ: ประกอบด้วยชุดผู้ป่วย PD 495 ตาม prospectively ความสามารถในการทำงานและความสามารถอยู่อย่างอิสระได้ตามสัมภาษณ์ทางคลินิกและตรวจสอบ ปรับปรุงแบบจำลองถดถอยค็อกซ์สำหรับอายุ และระยะเวลาของโรคใช้ในการประเมินความสัมพันธ์ของลักษณะพื้นฐานกับการสูญเสียความสามารถในการทำงานและสูญเสียความสามารถในการอยู่อย่างอิสระ: UPDRS dyskinesia หลบ UPDRS คะแนนขาดเสถียรภาพ UPDRS คะแนนรวม Hoehn และ Yahr stage และสถานะของผลทางปัญญาที่พื้นฐานก็ทั้งหมดที่เกี่ยวข้องกับเสี่ยงสูญเสียความสามารถในการทำงานในอนาคตและสูญเสียความสามารถในการอยู่อย่างอิสระ (P 0.0033) ห้าปีหลังจากเริ่มต้นชม ผู้ป่วย 70 ปีด้วยโรคเป็นระยะเวลา 4 ปีที่เริ่มต้นชม 88% ได้ยังสามารถทำงานและ 90% อยู่อย่างอิสระ การประเมินเหล่านี้ worsened เป็นอายุและโรคระยะเวลาที่เข้าชมครั้งแรกเพิ่มขึ้น สำหรับผู้ป่วย > 70 ปีมีระยะเวลาโรค > 4 ปี ประเมิน 5 ปีก็สามารถทำงาน 43% และ 57% สามารถอยู่อย่างอิสระบทสรุป: ข้อมูลที่ให้ไว้ในการศึกษานี้สามารถนำเสนอข้อมูลที่เป็นประโยชน์สำหรับผู้ป่วย PD ในกำลังเตรียมการในอนาคตความสามารถในการทำกิจกรรมของชีวิตประจำวัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นามธรรมวัตถุประสงค์: ความสามารถในการทำงานและใช้ชีวิตอิสระเป็นกังวลโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับผู้ป่วยโรคพาร์กินสัน (PD) เราศึกษาชุดของผู้ป่วย PD สามารถที่จะทำงานหรืออาศัยอยู่ได้อย่างอิสระที่ baseline และประเมินปัจจัยเสี่ยงที่อาจเกิดขึ้นสำหรับสองผลเฉพาะกิจการ: การสูญเสียความสามารถในการทำงานและการสูญเสียความสามารถในการมีชีวิตอยู่อย่างอิสระ. วิธีการ: ชุดประกอบด้วย 495 PD ผู้ป่วยทันทีตาม ความสามารถในการทำงานและความสามารถในการมีชีวิตอยู่อย่างอิสระอยู่บนพื้นฐานของการให้สัมภาษณ์ทางคลินิกและการตรวจสอบ รูปแบบการถดถอย Cox ปรับตามอายุและโรคระยะเวลาที่ใช้ในการประเมินความสัมพันธ์ของลักษณะพื้นฐานกับการสูญเสียความสามารถในการทำงานและการสูญเสียความสามารถในการมีชีวิตอยู่อย่างอิสระ. ผลการศึกษา: ระดับอุดมศึกษา UPDRS คะแนนดายสกินคะแนนความไม่แน่นอน UPDRS, UPDRS คะแนนรวม Hoehn และขั้นตอนการ Yahr และการปรากฏตัวของการด้อยค่าทางปัญญาที่ baseline ทุกคนที่เกี่ยวข้องกับการเพิ่มความเสี่ยงของการสูญเสียในอนาคตของความสามารถในการทำงานและการสูญเสียความสามารถในการมีชีวิตอยู่อย่างอิสระ (P 0.0033) ห้าปีหลังจากการเยี่ยมชมครั้งแรกสำหรับผู้ป่วยอายุ 70 ปีที่มีระยะเวลาการเกิดโรค 4 ปีที่เยี่ยมชมครั้งแรก, 88% ยังคงสามารถที่จะทำงานและ 90% จะอยู่อย่างอิสระ ประมาณการเหล่านี้แย่ลงตามอายุและระยะเวลาการเกิดโรคที่เยี่ยมชมครั้งแรกเพิ่มขึ้น สำหรับผู้ป่วยที่> 70 ปีมีระยะเวลาการเกิดโรค> 4 ปีประมาณการที่ 5 ปีเท่ากับ 43% สามารถที่จะทำงานและ 57% สามารถที่จะมีชีวิตอยู่อย่างอิสระ. สรุป: ข้อมูลที่ให้ไว้ในการศึกษานี้สามารถนำเสนอข้อมูลที่เป็นประโยชน์สำหรับผู้ป่วย PD ในการเตรียมความพร้อม สำหรับความสามารถในอนาคตที่จะดำเนินกิจกรรมในชีวิตประจำวัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

B S T R A C T

วัตถุประสงค์ : ความสามารถในการทำงานและใช้ชีวิตอยู่คนเดียวเป็นกังวลโดยเฉพาะสำหรับผู้ป่วยโรคพาร์กินสัน ( PD ) เราศึกษาชุดของผู้ป่วย PD สามารถทำงาน หรือใช้ชีวิตอย่างอิสระที่ baseline และประเมินปัจจัยเสี่ยงที่อาจเกิดขึ้นสำหรับสองแยกผลการสูญเสียความสามารถในการทำงาน และสูญเสียความสามารถในการใช้ชีวิตอย่างอิสระ
วิธีการ :ชุดประกอบด้วย 495 PD ผู้ป่วยตามการ . ความสามารถในการปฏิบัติงานและความสามารถในการเป็นอิสระขึ้นอยู่กับการสัมภาษณ์ทางคลินิกและการตรวจสอบ ค็อกซ์ถดถอยแบบปรับอายุและโรค ระยะเวลา โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ของลักษณะพื้นฐานของผู้ป่วยสูญเสียความสามารถในการทำงาน และสูญเสียความสามารถในการใช้ชีวิตอย่างอิสระ ผลคะแนนที่สูง updrs
: กระสุน ,updrs 137 คะแนน updrs รวมคะแนน , โอนและเวที yahr และการแสดงตนของสติปัญญาบกพร่องในผู้ป่วยทั้งหมดที่เกี่ยวข้องกับความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นของการสูญเสียในอนาคตของความสามารถในการปฏิบัติงานและการสูญเสียความสามารถในการมีชีวิตอยู่อย่างอิสระ ( P 0.0033 ) ห้าปีหลังจากการเยี่ยมชมครั้งแรก ผู้ป่วยอายุ 70 ปี ระยะเวลา 4 ปี ด้วยโรคที่เยี่ยมชมครั้งแรก88% ยังคงสามารถทำงานและ 90% จะเป็นอิสระ ประมาณการเหล่านี้แย่ลงตามอายุ และระยะเวลาของโรคที่เข้าชมครั้งแรกเพิ่มขึ้น ผู้ป่วย > อายุ 70 ปี ด้วยโรค ระยะเวลา 4 ปี ประมาณ 5 ปี จำนวน 43 % สามารถทำงาน และ 57 % สามารถมีชีวิตอยู่อย่างอิสระ .
สรุปข้อมูลในการศึกษานี้สามารถให้ข้อมูลที่เป็นประโยชน์สำหรับผู้ป่วย PD ใน
การเตรียมการสำหรับความสามารถในอนาคตที่จะดำเนินกิจกรรมในชีวิตประจําวัน