Mr Utterson the lawyer was a quiet，

Mr Utterson the lawyer was a quiet， serious man． Hewas shy with strangers and afraid of showing his feelings． Among friends， however， his eyes shone with kindnessand goodness．And， although this goodness never found itsway into his conversation， it showed itself in his way of life．He did not allow himself many enjoyable things in life． He ateand drank simply and， although he enjoyed the theatre，hehad not been to a play for twenty years． However， he wasgentler towards other men' s weaknesses，and was alwaysready to help rather than blame them． As a lawyer， he was often the last good person that evil-doers met on their way toprison，or worse． These people often carried with them memories of his politeness and fairness．
Mr Utterson's best friend was a distant cousin calledRichard Enfield，who was well known as a fun-loving 'manabout town'．Nobody could understand why they werefriends， as they were different from each other in every way．They often took long walks together，however， marchingthrough the streets of London in companionable silence．
One of these walks used to take them down a narrow sidestreet in a busy part of London． It was a clean， busy， friendlystreet with bright little shops and shiny doorknockers． Nearthe end of this street， however， stood a dark， mysterious，windowless building．The door had neither bell nor knockerand looked dusty and uncared for． Dirty children played fearlessly on the doorstep， and nobody ever opened the door todrive them away．
One day，as Mr Enfield and his friend passed the building，Mr Enfield pointed to it．'Have you ever noticed that place？'he asked．'It remindsme of a very strange story．'
'Really？'said Mr Utterson．'Tell me．'
'Well，'began Enfield，'I was coming home about threeo'clock on a black winter morning，when suddenly I saw twopeople．The first was a short man who was walking along thestreet，and the second was a little girl who was running as fastas she could． Well，the two bumped into each other and thechild fell down．Then a terrible thing happened．The mancalmly walked all over the child's body with his heavy boots，and left her screaming on the ground．It was an inhuman thingto do．I ran after the man， caught him and fetched him back．There was already a small crowd around the screaming child．The man was perfectly cool， but he gave me a very evil look，which made me feel sick in my stomach．The child's familythen arrived， and also a doctor． The child had been sent tofetch the doctor for a sick neighbour，and was on her wayhome again．
'“The child is more frightened than hurt，”said thedoctor—and that， you would think， was the end of the story．But， you see，I had taken a violent dislike to the short man．So had the child's family—that was only natural．But the doctor， who seemed a quiet， kindly man， was also looking at ourprisoner with murder in his eyes．
'The doctor and I understood each other perfectly．Together we shouted at the man， and told him we would tell this story all over London so that his name would be hated．
'He looked back at us with a proud，blach look．“Nameyour price，”he said．
'We made him agree to a hundred pounds for the child' sfamily． With another black look， the man led us to that doorover there．He took out a key and let himself into thebuilding．Presently he came out and handed us ten pounds ingold and a cheque for ninety pounds from Coutts's Bank． Thename on the cheque was a well-known one．
'“See here，”said the doctor doubtfully，“it isn't usual for aman to walk into an empty house at four in the morning andcome out with another man's cheque for nearly a hundredpounds．”
'“Don't worry，”said the man with an ugly look，“I'll staywith you until the banks open，and change the chequemyself．”
'So we all went off， the doctor and the prisoner and myself，and spent the rest of the night at my house．In the morningwe went together to the bank． Sure enough， the cheque wasgood， and the money was passed to the child's family．'
'Well，well，'said Mr Utterson．
'Yes，'said Enfield，'it's a strange story．My prisoner wasclearly a hard， cruel man． But the man whose name was onthe cheque was well known all over London for his kind andgenerous acts．Why would a man like that give his cheque to acriminal？'
'And you don't know if the writer of the cheque lives inthat building？'asked Mr Utterson．
'I don't like to ask，'said his friend．'In my experience，it's not a good idea to ask too many questions，in case the answers are ugly，violent ones．But I've studied the place alittle．It doesn't seem like a house． There's no other door，and the only person who uses that door is the man I've just described to you．There are three windows on the side of thehouse，which look down onto a small courtyard．The windowsare shut，but they're always clean．There's a chimney too，which is usually smoking．So somebody must live there．'
The two men continued on their walk． Then Utterson brokethe silence．
'Enfield，'he said，'you're right about not asking toomany questions．However，I want to ask the name of the manwho walked over the child．'
'Very well，' said Enfield．'He told us his name wasHyde．'
'What does he look like？'
'He's not easy to describe， although I remember him perfectly．He's a strange-looking man．He's short，but has astrong， heavy body．There's something wrong with his appearance，something ugly and unpleasing—no，somethinghateful．I disliked him at once．'
Mr Utterson thought deeply．'Are you sure he used a key？'he asked．
'What do you mean？'asked Enfield in surprise．
'I know it must seem strange，'said his friend．'But yousee， if I don't ask you the name on the cheque， it's because Iknow it already…'
'Well， why didn't you tell me？'said his friend rathercrossly．'Anyway， he did have a key， and he still has it． Isaw him use it only a week ago．'
Mr Utterson looked at him thoughtfully，but said nothingmore．

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นาย Utterson ทนายความเป็นคนเงียบสงบ ร้ายแรง Hewas ขี้อายกับคนแปลกหน้า และกลัวการแสดงของเขาความรู้สึกกันในหมู่เพื่อน อย่างไรก็ตาม ตาของเขาส่องกับ kindnessand goodness.And แม้ว่าความดีนี้ไม่พบ itsway ในสมัยของเขา แสดงให้เห็นตัวเองในเขาของ life.He ไม่อนุญาตให้ตัวเองสิ่งที่สนุกสนานในชีวิต ateand เขาดื่มเพียง และ แม้ว่าเขาชอบโรงละคร hehad ไม่ถูกการเล่นสำหรับยี่สิบปีอย่างไรก็ตาม เขา wasgentler ไปสู่คนอื่น ๆ ' s จุดอ่อน และ alwaysready จะช่วย มากกว่าตำหนิพวกเขาเป็นทนาย เขามักจะคนสุดท้ายดีที่อธรรมเงื่อนไขจากทาง toprison หรือแย่ลงคนเหล่านี้มักจะดำเนินการด้วยความทรงจำของเขาสุภาพและเป็นธรรม เพื่อนสนิทของนาย Utterson คือ calledRichard เป็นญาติห่างไกล Enfield ที่รู้จักกันดีเป็นรัก.Nobody manabout town ไม่เข้าใจ เหตุผลที่พวกเขา werefriends เป็นพวกเขาแตกต่างกันในทุก way.They มักเอาเดินนานร่วมกัน แต่ marchingthrough ถนนของลอนดอนในความเงียบ companionable เดินเหล่านี้จะนำพวกเขาลงกีสแคบในส่วนว่างของลอนดอนแต่ก็ใช้อย่างใดอย่างหนึ่งคือ friendlystreet สะอาด ไม่ ว่าง มีร้านค้าเล็ก ๆ น้อยที่สดใส และเงา doorknockers. Nearthe สิ้นสุดของถนนสายนี้ อย่างไรก็ตาม ยืนความมืด building.The ลึกลับ ไม่มีหน้าต่างประตูมีระฆังไม่ หรือ knockerand มอง เด็กสกปรกฝุ่น และ uncared ล่งเล่นไม่เกรงกลัวใน และไม่มีใครเคยเปิด todrive ประตูก็ วันหนึ่ง ในขณะที่นาย Enfield และเพื่อนของเขา ผ่านอาคาร นาย Enfield ชี้เข้าไป 'คุณเคยสังเกตสถานที่ ' เขาถาม ' มัน remindsme เรื่องประหลาด ๆ .' กล่าวว่า 'จริง ๆ หรือ' นาย Utterson. 'บอกฉัน' ' ดี 'เริ่มแอนฟิวส์ ผมกำลังเดินมาบ้านเกี่ยวกับ threeo'clock ในตอนเช้าฤดูหนาวสีดำ เมื่อจู่ ๆ ผมเห็น twopeople.The แรกคนสั้นที่ถูกเดิน thestreet และสอง สาวน้อยที่ทำงานเป็น fastas เธอจะดี ชนทั้งสองเข้ากัน และตก thechild down.Then mancalmly happened.The สิ่งที่น่ากลัวที่เดินทั่วร่างกายของเด็กด้วยรองเท้าของเขาหนัก และด้านซ้ายของเธอกรีดร้องบน ground.It การผิดมนุษยธรรม thingto do.I วิ่งหลังจากคน จับเขา และนำเขา back.There อยู่ฝูงชนขนาดเล็กรอบคน child.The น่าขันพิลึกเป็นเย็นอย่างสมบูรณ์ แต่เขาให้ผมมาดูชั่วร้ายมาก ซึ่งทำให้ผมรู้สึกป่วยในของลูก stomach.The familythen และแพทย์เด็กได้ส่ง tofetch แพทย์สำหรับเพื่อนบ้านที่ป่วย และบน wayhome ของเธออีกครั้ง ' "เด็กกลัวยิ่งกว่าเจ็บปวด, " กล่าวว่า thedoctor — และว่า คุณคิดว่า เป็นจุดสิ้นสุดของการ story.But คุณเห็น ผมได้นำครอบครัวของเด็กได้แต่ไม่ชอบความรุนแรงการ man.So สั้น — นั่นคือยังมองที่ ourprisoner เท่านั้น natural.But แพทย์ ที่ดูเหมือนเป็นคนเงียบ กรุณา ประยุทธ์ในสายตาของเขา ' การเข้าใจแต่ละอื่น ๆ perfectly.Together เราตะโกนที่คน และบอกเขาว่า เราจะบอกเรื่องนี้ทั่วลอนดอนเพื่อให้ชื่อของเขาจะถูกเกลียด ' เขาดูกลับมาที่เรา ด้วยความภาคภูมิใจ blach ดู "Nameyour ราคา" เขากล่าวว่า 'เราทำให้เขายอมรับร้อยปอนด์สำหรับเด็ก' sfamily. ด้วยมองดูสีดำ คนที่นำเราไปที่ doorover there.He เอาออกคีย์ และปล่อยให้ตัวเองเป็น thebuilding.Presently เขาออกมา และมอบสิบปอนด์ ingold สำหรับเรา และเช็คสำหรับเก้าสิบปอนด์จากของ Coutts ธนาคารชื่อบนเช็ค หนึ่งรู้จักกัน ' "ดูที่นี่ กล่าวว่า หมอหวาดระแวง "มันไม่ปกติสำหรับอามานเดินเข้าบ้านว่างเปล่าที่สี่ใน andcome เช้าออกกับคนอื่นฝากเช็คเกือบ hundredpounds" ' "ไม่ต้องกังวล กล่าวว่า คนที่ มีมีลักษณะน่าเกลียด "ฉัน จะ staywith คุณจนกว่าเปิดธนาคาร และการเปลี่ยนแปลง chequemyself " ' ดังนั้นเราก็ปิด แพทย์ และนักโทษ และตัว เอง ใช้เวลาเหลือของคืนที่ฉัน house.In morningwe ไปด้วยกันธนาคารพอแน่ใจว่า wasgood เช็ค และเงินถูกส่งผ่านไปยังครอบครัวของเด็ก ' 'ดี ดี กล่าวว่า นาย Utterson 'ใช่ กล่าวว่า แอนฟิวส์ 'มัน wasclearly เป็นนักโทษ story.My แปลกคนยาก โหดร้าย แต่คนที่เป็นที่มีชื่อในเช็คที่เป็นรู้จักกันดีทั่วลอนดอนสำหรับ acts.Why ชนิด andgenerous ของเขาจะคนอย่างที่ให้เขาเช็ค acriminal ' 'และคุณไม่ทราบว่าถ้าเขียนของเช็คชีวิตอาคาร inthat ' คำถามที่นาย Utterson ' ไม่อยากถาม 'กล่าวว่า เพื่อนของเขา.' ในประสบการณ์ของฉัน มันไม่ควรถามคำถามมากเกินไป ในกรณีที่คำตอบที่น่าเกลียด รุนแรง ones.But ที่ผมเคยเรียน alittle.It ดูเหมือนไม่เหมือนบ้านมีเป็นไม่มีประตูอื่น ๆ และผู้เดียวที่ใช้ประตูนั้นเป็นคนที่ได้เพียงอธิบายถึง you.There สามหน้าต่างด้านข้างของ thehouse ซึ่งมองลงมาบน windowsare courtyard.The ขนาดเล็กแบบปิด แต่พวกเขากำลังเสมอสะอาดหนามของปล่องไฟ เกินไป ซึ่งโดยปกติจะ smoking.So คนต้องอาศัยอยู่ที่นั่นด้วย ' สองคนยังคงอยู่ของพวกเขาเดินแล้ว Utterson brokethe เงียบ 'แอนฟิวส์ 'เขากล่าวว่า คุณขวาเกี่ยวกับการไม่ขอ toomany questions.However,I ต้องการสอบถามชื่อของ manwho ที่เดินผ่านเด็ก' กล่าวว่า 'ดี แอนฟิวส์. 'เขาบอกว่า เรา wasHyde เขาชื่อ' 'สิ่งที่เขาไม่มองเหมือน' 'เขาไม่ใช่เรื่องง่ายเพื่ออธิบาย แม้ว่าฉันจำเขาได้อย่างสมบูรณ์แบบ .He ของสายดูแปลก man.He สั้น แต่มี astrong, body.There หนักสิ่งผิดปกติกับลักษณะของเขา สิ่งที่น่าเกลียด และ unpleasing—no,somethinghateful.I ไม่ชอบเขาในครั้งเดียว' นาย Utterson คิดลึก. 'ท่านแน่ใจว่า เขาใช้คีย์ ' เขาถาม 'คุณหมายถึงอะไร ' ถาม Enfield ในความประหลาดใจ ' ฉันรู้ว่า มันต้องดูเหมือนแปลก 'กล่าวว่า เพื่อนของเขา.' แต่ yousee ถ้าฉันไม่ขอให้คุณชื่อบนเช็ค Iknow มันแล้ว...' 'ดี ทำไมไม่เติมไหม ' กล่าวว่า rathercrossly เพื่อนของเขา.' อย่างไรก็ตาม เขาไม่มีคีย์ และยังมีมัน Isaw เขาใช้เฉพาะสัปดาห์ที่ผ่านมา.' นาย Utterson มองไปที่เขาพิถีพิถัน แต่ nothingmore ดังกล่าว

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นาย Utterson ทนายความเป็นที่เงียบสงบคนที่ร้ายแรง Hewas อายกับคนแปลกหน้าและหวาดกลัวในการแสดงความรู้สึกของเขา ในหมู่เพื่อน แต่ดวงตาของเขาส่องกับ kindnessand goodness.And แม้ว่าดีนี้ไม่เคยพบ itsway ในการสนทนาของเขามันแสดงให้เห็นตัวเองในวิธีการของเขา life.He ไม่อนุญาตให้ตัวเองสิ่งที่สนุกสนานมากมายในชีวิต เขา ateand ดื่มเพียงและแม้ว่าเขาจะมีความสุขกับโรงละคร hehad ไม่ได้รับการเล่นนานถึงยี่สิบปี แต่เขา wasgentler ต่อคนอื่นจุดอ่อนและเป็น alwaysready ที่จะช่วยให้มากกว่าตำหนิพวกเขา ในฐานะนักกฎหมายเขาก็มักจะเป็นคนดีที่ผ่านมาว่าคนชั่วได้พบกับ toprison ทางของพวกเขาหรือแย่ลง คนเหล่านี้มักจะดำเนินการกับพวกเขาความทรงจำของความสุภาพและความเป็นธรรมของเขา.
เพื่อนที่ดีที่สุดนาย Utterson เป็นญาติห่าง ๆ calledRichard ฟีลด์ซึ่งเป็นที่รู้จักกันดีว่าเป็นความรักสนุก 'town'.Nobody manabout เข้าใจว่าทำไมพวกเขา werefriends ขณะที่พวกเขาแตกต่างจาก ซึ่งกันและกันในทุก way.They มักจะพาเดินเล่นด้วยกัน แต่ marchingthrough ถนนของกรุงลอนดอนในความเงียบคบหา.
หนึ่งเดินเหล่านี้ใช้เวลาพวกเขาลงแม้แต่ข้างถนนหนทางแคบ ๆ ในส่วนที่วุ่นวายของกรุงลอนดอน มันเป็นความสะอาดยุ่ง friendlystreet มีร้านค้าเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่สดใสและเงา doorknockers Nearthe จุดสิ้นสุดของถนนสายนี้ แต่ยืนอยู่ที่มืดลึกลับประตูหน้าต่าง building.The มีระฆังมิได้ knockerand มองเต็มไปด้วยฝุ่นและโดดเดี่ยวสำหรับ เด็กเล่นสกปรกไม่เกรงกลัวในบันไดหน้าประตูและไม่มีใครเคยเปิดประตู todrive พวกเขาออกไป.
วันหนึ่งขณะที่นายฮฟีลด์และเพื่อนของเขาผ่านอาคารนายฟีลด์ชี้ไป it.'Have คุณเคยสังเกตเห็นสถานที่ที่? "เขาถาม. มัน remindsme ของเรื่องที่แปลกมาก. '
' จริงเหรอ? 'นาย Utterson.'Tell ฉันกล่าวว่า.'
'ดี' เริ่มฟีลด์ 'ฉันได้มาเกี่ยวกับบ้าน threeo'clock ในเช้าฤดูหนาวสีดำเมื่อจู่ ๆ ผมเห็น twopeople เป็นครั้งแรกที่ชายร่างเตี้ยที่กำลังเดินไปตาม TheStreet และที่สองเป็นสาวน้อยที่กำลังวิ่งเป็น fastas ที่เธอสามารถทำได้ ดีทั้งสองชนเข้ากับแต่ละอื่น ๆ และลดลง thechild down.Then สิ่งที่น่ากลัว happened.The mancalmly เดินทั่วร่างกายของเด็กกับรองเท้าหนักของเขาและทิ้งเธอกรีดร้องใน ground.It เป็นมนุษย์ thingto do.I วิ่งตามหลัง คนที่จับเขาและนำเขา back.There ก็เป็นกลุ่มเล็ก ๆ รอบ ๆ กรีดร้องคน child.The เย็นสมบูรณ์ แต่เขาให้ฉันดูชั่วร้ายมากซึ่งทำให้ฉันรู้สึกไม่สบายใน familythen เด็ก stomach.The ของฉันมาถึง และยังเป็นแพทย์ เด็กที่ได้รับการส่ง tofetch แพทย์สำหรับเพื่อนบ้านป่วยและอยู่ใน wayhome เธออีกครั้ง.
"เด็กกลัวมากกว่าความเจ็บปวด" กล่าวว่า TheDoctor และที่คุณจะคิดว่าเป็นจุดสิ้นสุดของ story.But ที่ คุณเห็นฉันได้ยึดไม่ชอบความรุนแรงไปได้ man.So สั้นของเด็กในครอบครัวที่เป็นเพียง natural.But แพทย์ที่ดูเหมือนเงียบคนใจดีก็ยังมองหาที่ ourprisoner กับการฆาตกรรมในสายตาของเขา.
"The แพทย์และผมเข้าใจกันและกัน perfectly.Together เราตะโกนใส่ชายคนนั้นและบอกเขาว่าเราจะบอกเรื่องนี้ไปทั่วลอนดอนเพื่อให้ชื่อของเขาจะถูกเกลียดชัง.
'เขามองกลับมาที่เราด้วยความภาคภูมิใจที่ดู blach. "ราคา Nameyour "เขากล่าว.
" เราทำให้เขาเห็นด้วยกับการร้อยปอนด์สำหรับเด็ก 'sfamily ด้วยรูปลักษณ์สีดำอีกคนที่นำเราไปสู่ที่ doorover there.He เอากุญแจออกและปล่อยให้ตัวเองเข้าไปใน thebuilding.Presently เขาออกมาและส่งมอบให้เราสิบปอนด์อิงโกลด์และตรวจสอบเก้าสิบปอนด์จากธนาคาร Coutts ของ Thename ในการตรวจสอบเป็นที่รู้จักกันดีอย่างใดอย่างหนึ่ง.
"ดูที่นี่" กล่าวว่าแพทย์หวาดระแวง "มันไม่ได้เป็นปกติสำหรับ Aman จะเดินเข้าไปในบ้านที่ว่างเปล่าที่สี่ในตอนเช้า andcome ออกมาพร้อมกับการตรวจสอบคนอื่นเกือบ hundredpounds. "
" ไม่ต้องกังวล "กล่าวว่าคนที่มีรูปลักษณ์น่าเกลียด" ฉันจะ staywith คุณจนกว่าธนาคารเปิดและเปลี่ยน chequemyself ได้. "
'ดังนั้นเราทุกคนออกไปหมอและนักโทษและตัวผมเอง และใช้เวลาที่เหลือของคืนที่ฉัน house.In morningwe ไปด้วยกันไปที่ธนาคาร พอแน่ใจว่า wasgood เช็คและเงินที่ถูกส่งผ่านไปยังครอบครัวของเด็ก. '
' ดีดี 'นาย Utterson กล่าว.
' ใช่ 'กล่าวว่าฟีลด์' มันเป็นนักโทษ story.My แปลก wasclearly ฮาร์ดคนโหดร้าย แต่คนที่มีชื่อเป็น onthe ตรวจสอบเป็นที่รู้จักกันดีทั่วลอนดอน acts.Why andgenerous ชนิดของมันคนที่ต้องการที่จะให้การตรวจสอบของเขาที่จะ acriminal? '
' และคุณไม่ทราบว่านักเขียนของการตรวจสอบที่อาศัย inthat Building? 'ถามนาย Utterson.
' ฉันไม่ชอบที่จะถาม 'กล่าวว่า friend.'In ประสบการณ์ของผมของเขาก็ไม่ได้เป็นความคิดที่ดีที่จะถามคำถามมากเกินไปในกรณีที่คำตอบจะน่าเกลียดความรุนแรง ones.But ผมได้ศึกษา alittle.It สถานที่ที่ไม่ได้ดูเหมือนบ้าน ไม่มีประตูอื่นและเป็นคนเดียวที่จะใช้ประตูที่เป็นคนที่ฉันได้อธิบายเพียงเพื่อ you.There สามหน้าต่างด้านข้างของ thehouse ซึ่งมองลงไปยังปิด courtyard.The windowsare เล็ก ๆ แต่พวกเขากำลัง เสมอ clean.There เป็นปล่องไฟมากเกินไปซึ่งมักจะ smoking.So ใครสักคนต้องอาศัยอยู่ที่นั่น.
ทั้งสองคนอย่างต่อเนื่องในการเดินของพวกเขา แล้ว Utterson brokethe เงียบ.
'ฟีลด์' เขากล่าวว่า 'คุณสิทธิเกี่ยวกับการไม่ได้ขอ toomany questions.However ผมต้องการที่จะถามชื่อของ manwho ที่เดินไปเด็ก.'
'ดีมาก' Enfield.'He กล่าวว่า บอกกับเราว่าชื่อของเขา wasHyde. '
' อะไรเขามีลักษณะอย่างไร '
' เขาไม่ง่ายที่จะอธิบาย แต่ผมจำได้ว่าเขาเป็น perfectly.He แปลกมอง man.He สั้น แต่มี astrong หนักบางสิ่งบางอย่าง body.There ผิดปกติกับเขา ลักษณะสิ่งที่น่าเกลียดและขัดหู-ไม่มี somethinghateful.I ไม่ชอบเขาในครั้งเดียว.
นาย Utterson คิด deeply.'Are คุณแน่ใจหรือว่าเขาใช้คีย์? "เขาถาม.
'คุณหมายถึงอะไร?" ถามฟีลด์ในความประหลาดใจ.
' ฉัน รู้ว่ามันต้องดูแปลก 'กล่าวว่า friend.'But youSee, ถ้าฉันไม่ได้ขอให้คุณชื่อในการตรวจสอบก็เพราะ iKnow มันแล้ว ... เขา'
'ดีทำไมคุณไม่บอกฉัน?' กล่าวว่าเพื่อนของเขา rathercrossly.'Anyway เขาก็มีคีย์และเขายังคงมีมัน Isaw เขาใช้เฉพาะสัปดาห์ที่ผ่านมา.
นาย Utterson มองไปที่เขาคิด แต่กล่าวว่า nothingmore

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นาย Utterson ทนายเป็นคนเงียบๆ จริงจังนะ ประมาณขี้อายกับคนแปลกหน้า และไม่กล้าแสดงความรู้สึกของเขา ในหมู่เพื่อน แต่สายตาของเขา kindnessand ส่องกับความดี และ ถึงแม้ว่าความดีนี้ไม่เคยพบ itsway เข้าสู่การสนทนาของเขาพบตัวเองในวิถีชีวิตของเขา เขาไม่อนุญาตให้ตัวเองอย่างเพลิดเพลินมาก ชีวิต เขา ateand ดื่มเพียงและแม้ว่าเขาชอบละคร ทั้งไม่ได้ไปเล่นนานถึง 20 ปี แต่เขา wasgentler ต่อชายอื่น ๆ " s จุดอ่อน และ alwaysready ช่วยมากกว่าโทษ เป็นทนาย เขามักจะสุดท้ายคนดีคนชั่วร้ายที่เจอบนทางของพวกเขา toprison หรือแย่ลง คนเหล่านี้มักจะดำเนินการกับพวกเขาความทรงจำของเขามารยาทเป็น และความเป็นธรรมเพื่อนรักของนาย Utterson เป็นไกลญาติ calledrichard Enfield , ที่รู้จักกันดีเป็นสนุกรักเมือง " " manabout ไม่มีใครสามารถเข้าใจว่าทำไมพวกเขา werefriends ขณะที่พวกเขาแตกต่างจากแต่ละอื่น ๆในทุกวิถีทาง พวกเขามักจะต้องใช้เวลานาน เดินด้วยกัน อย่างไรก็ตาม marchingthrough ถนนของกรุงลอนดอนในเพื่อนเดินทางเงียบๆอันนี้เดินนำมาใช้เพื่อนำพวกเขาลง sidestreet แคบในส่วนที่ว่างของลอนดอน มันสะอาดๆ friendlystreet กับร้านค้าเล็ก ๆน้อย ๆที่สดใสและเงา doorknockers . ก็สิ้นสุดของถนน อย่างไรก็ตาม ยืนที่มืด , ลึกลับ , หน้าต่างอาคาร ประตูไม่มีระฆังหรือ knockerand ดูฝุ่น และ uncared สำหรับ เด็กสกปรกเล่นกล้าที่หน้าประตู แต่ไม่มีใครเปิดประตู todrive พวกเขาออกไปวันหนึ่ง ขณะที่นายเอลและเพื่อนของเขาผ่านตึก นายเอลชี้ไปที่มัน "have คุณเคยสังเกตเห็นว่า ? เขาถาม มัน remindsme ของเรื่องราวแปลกๆ . . ." จริงเหรอ ? "said นาย Utterson . "tell ผม’" อืม "began Enfield , ฉันกำลังจะกลับบ้านแล้ว threeo"clock ในเช้าฤดูหนาวสีดำ ทันใดนั้นผมเห็น twopeople คนแรกคือผู้ชายตัวเตี้ยที่กำลังเดินตาม thestreet และสองเป็นเด็กที่ถูกใช้เป็น fastas เธออาจ ดี สองชนกัน และ thechild ล้มลง แล้วเรื่องเลวร้ายเกิดขึ้น mancalmly เดินผ่านร่างของเด็กกับรองเท้าที่หนักของเขา และทิ้งให้เธอกรีดร้องบนพื้นดิน มันเป็น thingto ไร้มนุษยธรรม ทำ ฉันวิ่งตามผู้ชาย จับเขาและนำเขากลับมา มีแล้ว ฝูงชนขนาดเล็กๆ เสียงเด็ก คนสมบูรณ์ เย็น แต่เขาให้ฉันดูเลวร้าย ซึ่งทำให้ผมรู้สึกไม่สบายในท้อง เด็กมัน familythen มาถึง , D ก็เป็นหมอ เด็กได้รับการส่ง tofetch หมอสำหรับเพื่อนบ้านที่ป่วย และกำลัง wayhome ของเธออีกครั้ง" เด็กจะยิ่งตกใจกว่าเจ็บ กล่าวว่า thedoctor และที่คุณจะคิดว่าเป็นจุดสิ้นสุดของเรื่องราว แต่ที่คุณเห็น ฉันได้ยึดไม่ชอบรุนแรงกับชายสั้นๆ แล้วมีเด็กในครอบครัวที่เป็นเพียงธรรมชาติ แต่หมอที่ดูเงียบ กรุณา ผู้ชายก็มอง ourprisoner กับฆาตกรในสายตาของเขา" หมอและเข้าใจกันอย่างถ่องแท้ เราตะโกนใส่เขา และบอกเขาว่า เราจะเล่าเรื่องนี้ทั่วลอนดอน เพื่อชื่อของเขาจะถูกเกลียด" เค้ามองเราด้วยสายตาที่หยิ่งยโส blach " ราคา nameyour " เขากล่าวเราทำให้เขาเห็นด้วยร้อยปอนด์สำหรับเด็ก " sfamily กับอีก ดำ ดู ผู้ชายที่พาพวกเราไปที่ doorover ที่นั่น เขาเอากุญแจให้ตัวเองเข้าไปในอาคาร ปัจจุบันเขาออกมาและส่งมอบเราสิบปอนด์อิงโกลด์และเช็คสำหรับเก้าสิบปอนด์จาก coutts thename ในธนาคาร เช็คได้เป็นที่หนึ่ง" เห็น " ว่าหมออย่างสงสัย " มันไม่ได้ปกติอามันเพื่อเดินเข้าไปในบ้านร้างหลังที่สี่ใน andcome เช้ากับผู้ชายอื่นเช็คเกือบ hundredpounds ”" อย่ากังวลไปเลย " กล่าวว่า ผู้ชายที่มีลักษณะน่าเกลียด " ผมจะ staywith จนกว่าธนาคารเปิด และเปลี่ยน chequemyself ”" งั้นพวกเราไป หมอ กับ นักโทษ และตัวผมเอง และใช้เวลาที่เหลือของคืนที่บ้านของฉัน ใน morningwe ไปด้วยกันกับธนาคาร พอแน่ใจว่าเช็ค wasgood และเงินที่ถูกส่งผ่านไปยังครอบครัวของเด็ก”ดี ดี "said นาย Utterson ." ครับ "said Enfield , มันเป็น เรื่องแปลก นักโทษของฉัน wasclearly ยากโหดร้ายมนุษย์ แต่มนุษย์ที่มีชื่อบนเช็ค เป็นที่รู้จักทั่วลอนดอนชนิดของเขา andgenerous การกระทำ ทำไมผู้ชายชอบว่าให้เช็คของเขา acriminal ?และคุณไม่รู้ว่านักเขียนเช็คอยู่ inthat อาคาร ? "asked นาย Utterson ." ฉันไม่อยากถาม "said ของเขาเพื่อน ถ้าประสบการณ์ของฉัน มันไม่ได้เป็นความคิดที่ดีที่จะถามคำถามมากเกินไปในกรณีที่คำตอบน่าเกลียด คนรุนแรง แต่ผมเรียนที่นี่ . . . . มันไม่เหมือนบ้าน ไม่มีประตูอื่น และคนเดียว ใครใช้ประตูนั้นเป็นผู้ชายที่ฉันเพิ่งจะอธิบายให้คุณ มีสามหน้าต่างด้านข้าง thehouse ซึ่งมองลง courtyar ขนาดเล็ก