question of the units of measuremen

question of the units of measurement to be used in international civil aviation goes back as far as the origin of ICAO itself. At the International Civil Aviation Conference held at Chicago in 1944, the importance of a common system of measurements was realized and a resolution was adopted calling on States to make use of the metric system as the primary international standard.
A special committee was established to look into the question and as a result the First Assembly of ICAO in 1947 adopted a resolution (A1-35) recommending a system of units to be issued as an ICAO Standard as soon as possible. Stemming from this resolution, the first edition of Annex 5 was adopted in 1948. This contained an ICAO table of units based essentially on the metric system, but it also contained four additional interim tables of units for use by those States unable to use the primary table. It was evident from the beginning that the achievement of standardization in units of measurement would not be easy, and Annex 5 was initially applicable only to those units used in communications between aircraft and ground stations.
Many attempts to improve the level of standardization were made in the following years and a number of amendments to Annex 5 were introduced. By 1961 the number of tables of units in the Annex had been reduced to two, which remained until Amendment 13 was adopted in March 1979. Amendment 13 extended considerably the scope of ICAO's role in standardizing units of measurements to cover all aspects of air and ground operations and not just air-ground communications. It also introduced the International System of Units, known as SI from the "Système International d’Unités", as the basic standardized system to be used in civil aviation.
In addition to the SI units the amendment recognized a number of non-SI units which may be used permanently in conjunction with SI units in aviation. These include the litre, the degree Celsius, the degree for measuring plane angle, etc. The amendment also recognized, as do the relevant ICAO Assembly Resolutions, that there are some non-SI units which have a special place in aviation and which will have to be retained, at least temporarily. These are the nautical mile and the knot, as well as the foot when it is used in the measurement of altitude, elevation or height only. Some practical problems arise in the termination of the use of these units and it has not yet been possible to fix a termination date.
Amendment 13 to Annex 5 represented a major step forward in the difficult process of standardizing units of measurement in international civil aviation. Although complete standardization is still some time away, the foundation has been laid for resolving a problem which has been recognized by ICAO since its inception. With this amendment a very large degree of standardization has been achieved between civil aviation and other scientific and engineering communities.
Amendments 14 and 15 to Annex 5 introduced a new definition of the metre, and references to temporary non-SI units were deleted.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คำถามของหน่วยวัดที่ใช้ในการบินพลเรือนระหว่างประเทศไปกลับไกลเป็นมาของ ICAO เอง ตระหนักถึงความสำคัญของระบบทั่วไปของการวัดที่นานาชาติประชาบินจัดขึ้นที่ชิคาโกในปี 1944 และความละเอียดถูกใช้โทรศัพท์ในอเมริกาให้ใช้ระบบเมตริกเป็นหลักสากลคณะกรรมการพิเศษขึ้นมาเพื่อดูคำถาม และผล ประกอบแรกของ ICAO ในปี 1947 นำความละเอียด (A1-35) แนะนำระบบของหน่วยออกเป็นมาตรฐาน ICAO เร็วที่สุด เกิดจากการแก้ปัญหานี้ นำแอนเน็กซ์ 5 รุ่นแรกในปี 1948 นี้ประกอบด้วยตารางที่ ICAO มีหน่วยเป็นหลักตามระบบเมตริกของ แต่มันยังประกอบด้วยสี่ตารางชั่วคราวเพิ่มเติมของหน่วยใช้โดยรัฐไม่สามารถใช้ตารางหลัก ก็เห็นได้ชัดตั้งแต่ต้นว่า ความสำเร็จของมาตรฐานในการวัดจะไม่ง่าย และแอนเน็กซ์ 5 ตอนแรกใช้ได้เฉพาะหน่วยที่ใช้ในการสื่อสารระหว่างเครื่องบินและภาคพื้นดินทำหลายครั้งเพื่อปรับปรุงระดับของมาตรฐานในปีต่อไปนี้ และการแก้ไขเอกสารแนบ 5 จำนวนถูกนำมาใช้ โดย 1961 จำนวนตารางในภาคผนวกมีการลดลงเป็นสอง ซึ่งยังคงอยู่จนกว่าแก้ไข 13 นำใน 1979 มีนาคม แก้ไข 13 ขยายขอบเขตของบทบาทของ ICAO ในมาตรฐานหน่วยของการวัดให้ครอบคลุมทุกด้านของการสื่อสารไม่เพียงอากาศพื้นดินและอากาศและพื้นดินมาก นอกจากนี้มันยังนำเสนอระบบนานาชาติของหน่วย เรียกว่า SI จากการ "Système International d 'Unités" เป็นระบบมาตรฐานพื้นฐานที่จะใช้ในการบินพลเรือนนอกจากหน่วย SI การแก้ไขเพิ่มเติมรู้จักจำนวนหน่วย-ซีซึ่งอาจใช้อย่างถาวรร่วมกับหน่วย SI ในการบิน เหล่านี้รวมถึงลิตร องศาเซลเซียส องศาสำหรับการวัดมุมของเครื่องบิน ฯลฯ การแก้ไขเพิ่มเติมยังรู้จัก เช่น ICAO ความละเอียดที่เกี่ยวข้องประกอบ มีบางหน่วย-ซีซึ่งมีความพิเศษในการบิน และจะต้องเก็บ น้อยชั่วคราว เหล่านี้เป็นไมล์ และปม เป็นเท้าเมื่อใช้ในการวัดความสูง สูง หรือสูงเท่านั้น บางปัญหาที่เกิดขึ้นในการสิ้นสุดของการใช้งานของหน่วยเหล่านี้ และมันยังไม่ได้เพื่อแก้ไขวันที่สิ้นสุดแก้ไข 13 แอนเน็กซ์ 5 แทนสำคัญก้าวหนึ่งในกระบวนการยากมาตรฐานหน่วยวัดในการบินพลเรือนระหว่างประเทศ แม้ว่ามาตรฐานสมบูรณ์ยังคงเป็นเวลาห่างกัน มีการวางรากฐานสำหรับการแก้ไขปัญหาซึ่งได้รับการยอมรับจาก ICAO มาตั้งแต่ พร้อมแก้ไขนี้ ระดับมาตรฐานมีขนาดใหญ่มากได้รับความสำเร็จระหว่างการบินพลเรือนและชุมชนอื่น ๆ ทางวิทยาศาสตร์ และวิศวกรรมแก้ไข 14 และ 15 แอนเน็กซ์ 5 แนะนำนิยามใหม่ของการเมตร และอ้างอิงถึงหน่วย-ซีชั่วคราวถูกลบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คำถามของหน่วยของการวัดที่จะใช้ในการบินพลเรือนระหว่างประเทศไปกลับเท่าที่เป็นที่มาของ ICAO ตัวเอง ที่บินพลเรือนระหว่างประเทศการประชุมที่จัดขึ้นที่ชิคาโกในปี 1944 ความสำคัญของระบบทั่วไปของการวัดได้ตระหนักและความละเอียดถูกนำมาเรียกร้องให้สหรัฐอเมริกาเพื่อให้การใช้ระบบเมตริกเป็นมาตรฐานระหว่างประเทศหลัก.
คณะกรรมการพิเศษที่จัดตั้งขึ้นเพื่อดู เป็นคำถามและเป็นผลให้การประชุมครั้งแรกของ ICAO ในปี 1947 มีมติ (A1-35) แนะนำระบบการทำงานของหน่วยงานที่จะออกเป็นมาตรฐาน ICAO เร็วที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ อันเนื่องมาจากความละเอียดนี้รุ่นแรกของภาคผนวกที่ 5 ถูกนำมาใช้ในปี 1948 นี้มีตาราง ICAO ของหน่วยงานตามหลักในระบบเมตริก แต่มันก็ยังมีอยู่สี่ตารางระหว่างกาลเพิ่มเติมของหน่วยงานสำหรับการใช้งานโดยผู้ที่สหรัฐอเมริกาไม่สามารถใช้หลัก ตาราง. มันเห็นได้ชัดจากจุดเริ่มต้นที่ความสำเร็จของมาตรฐานในหน่วยของการวัดจะไม่ง่ายและภาคผนวก 5 เป็นบังคับต้นเดียวกับหน่วยที่ใช้ในการสื่อสารระหว่างเครื่องบินและสถานีภาคพื้นดิน.
หลายคนพยายามที่จะปรับปรุงระดับของมาตรฐานที่ถูกสร้างขึ้นใน ปีต่อมาและจำนวนของการแก้ไขภาคผนวก 5 ถูกนำมาใช้ 1961 โดยจำนวนของตารางของหน่วยงานในภาคผนวกที่ได้รับการลดลงไปสองซึ่งยังคงอยู่จนกว่าการแก้ไข 13 ถูกนำมาใช้มีนาคม 1979 แก้ไขเพิ่มเติม 13 ขยายมากขอบเขตของบทบาท ICAO ในมาตรฐานหน่วยของการวัดเพื่อให้ครอบคลุมทุกแง่มุมของอากาศและพื้นดิน การดำเนินงานและไม่ได้เป็นเพียงการสื่อสารทางอากาศพื้นดิน นอกจากนี้ยังนำระบบหน่วยที่เรียกว่าเอสไอจาก "Système d'ระหว่างประเทศร่วมกัน" เป็นระบบที่เป็นมาตรฐานขั้นพื้นฐานที่จะใช้ในการบินพลเรือน.
นอกจากนี้ยังมีหน่วย SI ได้รับการยอมรับการแก้ไขจำนวนหน่วยที่ไม่ SI ซึ่งอาจจะใช้อย่างถาวรร่วมกับหน่วย SI ในการบิน เหล่านี้รวมถึงลิตรองศาเซลเซียสที่ระดับสำหรับการวัดมุมเครื่องบิน ฯลฯ การแก้ไขนอกจากนี้ยังได้รับการยอมรับเช่นเดียวกับมติของสหประชาชาติที่เกี่ยวข้องเคาที่มีบางหน่วยที่ไม่ SI ซึ่งมีสถานที่พิเศษในการบินและที่จะมี จะต้องเก็บไว้อย่างน้อยก็ชั่วคราว เหล่านี้เป็นไมล์ทะเลและปมเช่นเดียวกับการเดินเท้าเมื่อมันถูกนำมาใช้ในการวัดระดับความสูงระดับความสูงหรือความสูงเท่านั้น บางปัญหาในทางปฏิบัติเกิดขึ้นในการยกเลิกการใช้งานของหน่วยงานเหล่านี้และมันยังไม่ได้รับเป็นไปได้ที่จะกำหนดวันสิ้นสุด.
แปรญัตติ 13 ภาคผนวก 5 แสดงขั้นตอนที่สำคัญไปข้างหน้าในกระบวนการที่ยากลำบากของมาตรฐานหน่วยของการวัดในการบินพลเรือนระหว่างประเทศ แม้ว่ามาตรฐานสมบูรณ์ยังมีเวลาออกไปบางส่วนมูลนิธิได้รับการวางในการแก้ไขปัญหาที่ได้รับการยอมรับจากเคาตั้งแต่เริ่มก่อตั้ง ด้วยการแก้ไขในระดับนี้มีขนาดใหญ่มากของมาตรฐานที่ได้รับการประสบความสำเร็จในระหว่างการบินพลเรือนและอื่น ๆ ทางวิทยาศาสตร์และชุมชนวิศวกรรม.
การแก้ไข 14 และ 15 ภาคผนวก 5 แนะนำนิยามใหม่ของเมตรและการอ้างอิงไปยังหน่วยงานที่ไม่แสวงหา SI ชั่วคราวถูกลบ