of the participants believed that t

of the participants believed that the onus for encouraging the sharing of information, knowledge, and ideas was on the leadership team; on the other hand, 50% of the participants opined that the onus was on all team members. Shaw and Lindsay (2008) emphasized that all team members need to take responsibility for their own actions to share information, knowledge, and ideas. Sobeck and Agius (2007) added that taking personal responsibility is an important component to a collaborative effort and concluded that when team members do not work together, the teams will not function effectively.
Referring back to the literature review, Weber et al. (2007) defined collaborative capacity as how individual team members enhanced each other‘s performance by sharing resources and information, exchanging knowledge, and ideas for the mutual benefit of the team and the organization. Within the data gathered, participants identified a willingness to collaborate with comments like ―we need to get actively involved‖ (I1) and ―we need to share viewpoints within the multi-disciplines‖ (I5). The literature indicated that collaboration is a reciprocal process that must be embraced by all team members in order to achieve a shared and valued organizational goal (Shaw & Lindsay, 2008). At a time when the JFSC organization is faced with limited funding, increased client referrals, and the addition of new programs and services, team members need to make a conscious effort to focus on their strengths and on how they could enhance each other‘s performance through the sharing of information, knowledge, and ideas to achieve organizational goals. Kouzes and Posner (2007) asserted that ―when conditions are extremely challenging . . . [and when] turbulence in the marketplace demands even more [from team members] . . . collaboration is a critical competency for achieving and sustaining high performance‖ (p. 224). Sobeck and Agius (2007) concluded that for an organization to build capacity it needed to focus on the strengths, the expertise, and the potential of its teams.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คนที่เชื่อว่า ภาระสำหรับการส่งเสริมการแบ่งปันข้อมูล ความรู้ และความคิดเป็นผู้นำทีม บนมืออื่น ๆ 50% ของผู้เข้าร่วมเห็นว่า ภาระมันบนสมาชิกในทีมทั้งหมด Shaw และ Lindsay (2008) เน้นว่า สมาชิกทีมทุกคนต้องรับผิดชอบในการดำเนินการของตนเองเพื่อแบ่ง ปันข้อมูล ความรู้ และความคิด Sobeck และ Agius (2007) เพิ่มว่า การรับผิดชอบส่วนบุคคลเป็นส่วนประกอบสำคัญเพื่อความพยายามร่วมกัน และได้ข้อสรุปว่า เมื่อสมาชิกในทีมทำงานร่วมกัน ทีมจะไม่ทำงานอย่างมีประสิทธิภาพอ้างอิงกลับไปทบทวนวรรณกรรม เว et al. (2007) กำหนดความร่วมมือเป็นอย่างไรแต่ละทีมเพิ่มประสิทธิภาพของผู้อื่น โดยการแบ่งปันทรัพยากรและข้อมูล แลกเปลี่ยนความรู้ และแนวคิดเพื่อประโยชน์ร่วมกันของทีมและองค์กร ภายในข้อมูลที่รวบรวม ผู้เรียนระบุยินดีที่จะร่วมมือกับข้อคิดเห็นเช่น ―we ต้องรับขัน involved‖ (I1) และ ―we ต้องการแบ่งปันมุมมองภายใน disciplines‖ หลาย (I5) วรรณกรรมที่ระบุว่า ทำงานร่วมกันเป็นกระบวนการที่พันธมิตรที่ต้องได้รับการกอด โดยสมาชิกทีมทั้งหมดเพื่อให้ใช้ร่วมกัน และให้องค์กรเป้าหมาย (Shaw & Lindsay, 2008) ในเวลาเมื่อเผชิญ JFSC องค์กร มีทุนจำกัด แหล่งอ้างอิงของลูกค้าที่เพิ่มขึ้น การเพิ่มโปรแกรมใหม่และบริการ สมาชิกในทีมต้องให้ความพยายามมีสติเพื่อโฟกัส บนจุดแข็งของตน และว่าพวกเขาจะเพิ่มประสิทธิภาพของประสิทธิภาพการทำงาน ด้วยการใช้ข้อมูล ความรู้ และความคิดเพื่อให้บรรลุเป้าหมายขององค์กร Kouzes และ Posner (2007) ยืนยันว่า ―when เงื่อนไขท้าทายอย่างมาก... [และ] ความปั่นป่วนในตลาดต้องยิ่ง [จากทีมงาน]...ร่วมกันมีความสำคัญสำหรับการบรรลุ และยั่งยืนสูง performance‖ (p. 224) Sobeck และ Agius (2007) สรุปว่า องค์กรสร้างความจุ มันต้องเน้นจุดแข็ง ความชำนาญ และศักยภาพของทีมงาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ของผู้เข้าร่วมที่เชื่อกันว่าความรับผิดชอบสำหรับส่งเสริมการแลกเปลี่ยนข้อมูลความรู้และความคิดอยู่ในทีมผู้นำ; บนมืออื่น ๆ 50% ของผู้เข้าร่วมมีความเห็นว่าความรับผิดชอบอยู่ในสมาชิกในทีมทั้งหมด ชอว์และลินด์ซี (2008) เน้นย้ำว่าสมาชิกในทีมทุกคนต้องรับผิดชอบต่อการกระทำของตัวเองที่จะแบ่งปันข้อมูลความรู้และความคิด Sobeck และ Agius (2007) เสริมว่าความรับผิดชอบส่วนบุคคลเป็นองค์ประกอบที่สำคัญเพื่อความพยายามร่วมกันและได้ข้อสรุปว่าเมื่อสมาชิกในทีมไม่ได้ทำงานร่วมกันทั้งสองทีมจะไม่ทำงานได้อย่างมีประสิทธิภาพ.
อ้างอิงกลับไปทบทวนวรรณกรรมที่เวเบอร์, et al (2007) ที่กำหนดความจุของการทำงานร่วมกันเป็นวิธีการที่สมาชิกในทีมแต่ละคนเพิ่มประสิทธิภาพการทำงานของแต่ละคนด้วยการแบ่งปันทรัพยากรและข้อมูลความรู้แลกเปลี่ยนและความคิดเพื่อประโยชน์ร่วมกันของทีมงานและองค์กร ภายในข้อมูลที่รวบรวมผู้เข้าร่วมการระบุความเต็มใจที่จะทำงานร่วมกันด้วยความเห็นชอบเท่านั้นเรายังจำเป็นต้องได้รับอย่างแข็งขันinvolved‖ (I1) และเท่านั้นเรายังต้องการที่จะแบ่งปันมุมมองในหลายdisciplines‖ (I5) วรรณกรรมชี้ให้เห็นว่าการทำงานร่วมกันเป็นกระบวนการซึ่งกันและกันที่จะต้องกอดโดยสมาชิกในทีมทั้งหมดเพื่อที่จะบรรลุเป้าหมายขององค์กรที่ใช้ร่วมกันและมีมูลค่า (ชอว์และ Lindsay, 2008) ในช่วงเวลาที่องค์กร JFSC จะต้องเผชิญกับการระดมทุนที่ จำกัด การแนะนำลูกค้าที่เพิ่มขึ้นและการเพิ่มขึ้นของโปรแกรมและบริการใหม่ ๆ ที่เป็นสมาชิกในทีมต้องให้ความใส่ใจให้ความสำคัญกับจุดแข็งของพวกเขาและวิธีที่พวกเขาสามารถเพิ่มประสิทธิภาพการทำงานของแต่ละคนผ่าน การแลกเปลี่ยนข้อมูลความรู้และความคิดเพื่อให้บรรลุเป้าหมายขององค์กร Kouzes และ Posner (2007) ถูกกล่าวหาว่าเมื่อมีเงื่อนไขที่มีความท้าทายอย่างมาก . . [และเมื่อ] ความวุ่นวายในความต้องการของตลาดมากยิ่งขึ้น [จากสมาชิกในทีม] . . การทำงานร่วมกันเป็นความสามารถที่สำคัญเพื่อให้บรรลุและยั่งยืนperformance‖สูง (พี. 224) Sobeck และ Agius (2007) ได้ข้อสรุปว่าสำหรับองค์กรเพื่อสร้างความสามารถมันจำเป็นต้องให้ความสำคัญกับจุดแข็งความเชี่ยวชาญและศักยภาพของทีมงานของตน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ยายแก่