The Last Rose of Summer is a poem b

The Last Rose of Summer is a poem by Irish poet Thomas Moore. Moore wrote it in 1805 while at Jenkinstown Park in County Kilkenny, Ireland, where he was said to have been inspired by a specimen of Rosa 'Old Blush'. [1] It is set to a traditional tune called "Aislean an Oigfear" or "The Young Man's Dream",[2] which had been transcribed by Edward Bunting in 1792 based on a performance by harper Donnchadh Ó hÁmsaigh (Denis Hempson) at the Belfast Harp Festival.[3] The poem and the tune together were published in December 1813 in volume 5 of Moore's Irish Melodies (full title: A Selection of Irish Melodies). The original piano accompaniment was written by John Andrew Stevenson.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โรสสุดท้ายของฤดูร้อนเป็นกลอน โดยกวีไอริช Thomas มัวร์ มัวร์เขียนมันใน 1805 ที่สวน Jenkinstown เขตคิลเคนนี ไอร์แลนด์ ที่เขากล่าวถึงแรงบันดาลใจ โดยตัวอย่างของโร 'อายเก่า' [1] มันถูกตั้งค่าเป็นเพลงดั้งเดิมที่เรียกว่า "Aislean Oigfear อัน" หรือ "ฝันของชายหนุ่ม", [2] ซึ่งมีการทับศัพท์ โดยเอ็ดเวิร์ดยางบันทิ่งในค.ศ. 1792 จากการแสดง โดยฮาร์เปอร์ hÁmsaigh Donnchadh Ó (Denis Hempson) ที่เทศกาลฮาร์ปเบลฟาสท์ [3] กลอนและเพลงร่วมกันเผยแพร่ใน 1813 ธันวาคมในปริมาตร 5 ทำนองไอริชของมัวร์ (ชื่อเต็ม: A เลือกของไอริชดี้) เปียโนไพเราะต้นฉบับที่เขียน โดยจอห์นแอนดรูว์สตีเวนสัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กุหลาบสุดท้ายของฤดูร้อนเป็นบทกวีของกวีชาวไอริชโทมัสมัวร์ มัวร์ได้เขียนไว้ใน 1805 ในขณะที่ใน Jenkinstown พาร์คในเคาน์ตี้คิลเคนนี่, ไอร์แลนด์, ซึ่งเขาก็บอกว่าจะได้รับแรงบันดาลใจจากตัวอย่างของโรซ่า 'บลัชเก่า' [1] มันเป็นชุดที่จะปรับแบบดั้งเดิมที่เรียกว่า "Aislean Oigfear" หรือ "ชายหนุ่มในฝัน" [2] ซึ่งได้รับการถ่ายทอดโดยเอ็ดเวิร์ดตอม่อใน 1792 ขึ้นอยู่กับประสิทธิภาพโดยฮาร์เปอร์ Donnchadh ÓhÁmsaigh (เดนิส Hempson) ที่ เบลฟัสต์พิณเทศกาล [3] บทกวีและปรับแต่งด้วยกันถูกตีพิมพ์ในธันวาคม 1813 ในปริมาณที่ 5 ของชาวไอริชของมัวร์เมโลดี้. (ชื่อเต็ม: การเลือกไอริชเมโลดี้ A) คลอเปียโนเดิมที่เขียนขึ้นโดยจอห์นแอนดรูส์สตีเวนสัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กุหลาบดอกสุดท้ายของฤดูร้อนเป็นบทกวีโดยกวีชาวไอริชโทมัสมัวร์ มัวร์เขียนมันในเด็กในขณะที่ปาร์ค jenkinstown ในเมืองคิลเคนนี , ไอร์แลนด์ ที่เขาบอกว่าได้รับแรงบันดาลใจจากตัวอย่างของโรซ่าเก่า ' อาย ' [ 1 ] มันมีการตั้งค่าแบบดั้งเดิมเรียกว่า " การปรับ aislean oigfear " หรือ " หนุ่มในฝัน "[ 2 ] ซึ่งได้รับการถ่ายทอดโดย Edward ตอม่อใน 1792 ขึ้นอยู่กับประสิทธิภาพโดยฮาร์เปอร์ donnchadh Ó H Á msaigh ( เดนิส hempson ) ที่เมืองพิณ ในเทศกาล [ 3 ] บทกวีและเพลงร่วมกันตีพิมพ์ในเดือนธันวาคม 1813 ในหมวด 5 ของมัวร์ไอริชดี้ ( ชื่อเรื่อง : การเลือกของไอริชเพลงเต็ม ) เล่นกับเปียโนต้นฉบับถูกเขียนโดยจอห์นแอนดรู
สตีเวนสัน