The most common system for the comp

The most common system for the compression of video is MPEG. It works like this. The single data stream off the CD-ROM is split into video and audio components, which are then decompressed using separate algorithms.

The video is processed to produce individual frames as follows. Imagine sequence of frames depicting a bouncing ball on a plain background. The very first is called an Intra Frame (I-frame). I-frames are compressed using only information in the picture itself just like conventional bitmap compression techniques like JPEG.

Following I-frames will be one or more predicted frames (P-frames).
The difference between the P-frame and I-frame it is based on is the only data that is stored for this P-frame. For example, in the case of a bouncing ball, the P picture is stored simply as a description of how the position of the ball has changed from the previous I-frame. This takes up a faction of the space that would be used if you stored the P-frame as a picture in its own right. Shape or color changes are also stored in the P-frame. The next P-frame may also be based on this P-frame and so on. Storing differences between the frames gives the massive reduction in the amount of information needed to reproduce the sequence. Only a few P-frames are allowed before a new I-frame is introduced into the sequence as anew reference point, since a small margin of error creeps in with each P-frame.

Between I and P-frames are bi-directional frames(B-frames), based on the nearest I or P-frames both before and after them. In our bouncing ball example, in a B-frame the picture is stored as the difference between the previous I or P-frame and the B-frame and as the difference between the B-frame and the following I or P-frame. To recreate the B-frame when playing back the sequence, the MPEG algorithm uses a combination of two references. There may be a number of B-frames between I or P-frames. No other frame is ever based on a B-frame so they don’t propagate errors like P-frames.


Typically , you will have two or three Bs between Is or Ps, and perhaps three to five P-frames between Is.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ระบบทั่วไปสำหรับการบีบอัดของวิดีโอเป็น MPEG มันทำงานดังนี้ กระแสข้อมูลเดียวปิดซีดีรอมถูกแบ่งออกเป็นภาพ และเสียงประกอบ ที่แล้วได้ถูกคลายออกโดยใช้อัลกอริทึมที่แยกต่างหากวิดีโอมีการประมวลผลการผลิตแต่ละเฟรมเป็นดังนี้ จินตนาการลำดับของเฟรมที่แสดงลูกใหญ่บนพื้นธรรมดา ที่แรกคือภายในกรอบ (ไอเฟรม) -เฟรมจะถูกรวมโดยใช้เฉพาะข้อมูลภาพตัวเองเพียงเช่นเทคนิคการบีบอัดบิตแมปปกติเช่น JPEG-เฟรมจะเป็นหนึ่ง หรือเพิ่มเติมคาดว่า เฟรม (P-เฟรม) ความแตกต่างระหว่าง P-เฟรมและผมเฟรมโดยมีข้อมูลเฉพาะที่อยู่ใน P-เฟรมนี้ได้ ตัวอย่าง ในกรณีที่ลูกใหญ่ P ภาพจะเก็บเพียงแค่เป็นคำอธิบายว่ามีการเปลี่ยนแปลงตำแหน่งของลูกจากก่อนหน้าผมเฟรม นี้ใช้บางส่วนของพื้นที่ที่จะใช้ถ้าคุณเก็บ P-เฟรมเป็นภาพตนเอง เปลี่ยนแปลงรูปร่างหรือสียังเก็บอยู่ใน P-เฟรม P-เฟรมถัดไปอาจยังยึดกรอบ P นี้และ เก็บความแตกต่างระหว่างเฟรมให้ลดขนาดใหญ่จำนวนการสร้างลำดับ เพียงไม่กี่ P เฟรมได้ก่อนเป็นที่รู้จักฉันเฟรมใหม่เป็นลำดับที่เท่านั้นใหม่ที่จุดอ้างอิง เนื่องจากข้อผิดพลาดแค่เล็กเลื้อย ด้วย P แต่ละเฟรมระหว่างฉันและ P-เฟรมมีทิศ frames(B-frames) ตามที่ใกล้ผมหรือ P-เฟรมทั้งก่อน และหลังจากนั้น อย่างลูกใหญ่ ใน B-เฟรม รูปภาพจะถูกเก็บเป็นความแตกต่างระหว่างก่อนหน้าผม หรือ P-เฟรม และ เฟรม B และ เป็นความแตกต่างระหว่างเฟรม B และต่อไปนี้ฉันหรือ P-เฟรม การสร้างเฟรม B เมื่อเล่นลำดับ อัลกอริทึม MPEG ใช้ชุดอ้างอิงที่สอง อาจมีจำนวนเฟรม B ระหว่างฉันหรือ P-เฟรม กรอบไม่เคยขึ้นกับเฟรม B ดังนั้นจะไม่เผยแพร่ข้อผิดพลาดเช่น P-เฟรมปกติ คุณจะมีสอง หรือสาม Bs ระหว่าง หรือ Ps และทีพีสามถึงห้าเฟรมระหว่าง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ระบบพบบ่อยที่สุดสำหรับการบีบอัดวิดีโอเป็น MPEG การทำงานเช่นนี้ กระแสข้อมูลเดียวออกแผ่น CD-ROM ถูกแบ่งออกเป็นองค์ประกอบภาพและเสียงซึ่งจะแตกแล้วใช้ขั้นตอนวิธีแยกต่างหาก. วิดีโอที่มีการประมวลผลการผลิตภาพบุคคลดังต่อไปนี้ ลองจินตนาการถึงลำดับของเฟรมภาพวาดลูกใหญ่บนพื้นธรรมดา เป็นครั้งแรกที่เรียกว่ากรอบภายใน (I-กรอบ) I-เฟรมจะถูกบีบอัดโดยใช้ข้อมูลเฉพาะในรูปของตัวเองเช่นเดียวกับเทคนิคการบีบอัดบิตแมปแบบเดิมเช่น JPEG ได้. ต่อไปนี้ฉันเฟรมจะเป็นหนึ่งหรือมากกว่าที่คาดการณ์กรอบ (P เฟรม). ความแตกต่างระหว่าง P-กรอบและ I-กรอบมัน จะขึ้นอยู่กับข้อมูลที่เป็นเพียงคนเดียวที่จะถูกเก็บไว้สำหรับ P-กรอบนี้ ยกตัวอย่างเช่นในกรณีของลูกใหญ่, ภาพ P จะถูกเก็บไว้เป็นเพียงรายละเอียดของวิธีการที่ตำแหน่งของลูกที่มีการเปลี่ยนแปลงจากที่ก่อนหน้านี้ I-กรอบ นี้จะขึ้นฝ่ายของพื้นที่ที่จะใช้ถ้าคุณเก็บไว้ P-กรอบเป็นภาพในสิทธิของตนเอง การเปลี่ยนแปลงรูปร่างหรือสีจะถูกเก็บไว้ยังอยู่ในกรอบ P- ถัดไป P-กรอบนอกจากนี้ยังอาจจะอยู่บนพื้นฐานนี้ P-กรอบและอื่น ๆ ความแตกต่างระหว่างการจัดเก็บเฟรมให้ลดลงมากในจำนวนของข้อมูลที่จำเป็นในการทำซ้ำลำดับ เพียงไม่กี่ P-เฟรมที่ได้รับอนุญาตก่อนที่ผมกรอบใหม่จะถูกนำเข้าสู่ลำดับเป็นอีกครั้งที่จุดอ้างอิงตั้งแต่ขอบเล็กของข้อผิดพลาดครีพในแต่ละ P-กรอบ. ระหว่างฉันและ P-เฟรมเฟรมสองทิศทาง ( B เฟรม) บนพื้นฐานของผมที่ใกล้ที่สุดหรือ P-เฟรมทั้งก่อนและหลังจากที่พวกเขา ในตัวอย่างลูกใหญ่ของเราใน B-กรอบรูปจะถูกเก็บเป็นความแตกต่างระหว่างก่อนหน้านี้ฉันหรือ P-กรอบและ B-กรอบและเป็นความแตกต่างระหว่าง B-กรอบและต่อไปนี้ฉันหรือ P-กรอบ ที่จะสร้าง B-กรอบเมื่อเล่นกลับลำดับขั้นตอนวิธี MPEG ใช้การรวมกันของทั้งสองอ้างอิง อาจจะมีจำนวนเฟรม B-ระหว่าง I หรือ P-เฟรม ไม่มีกรอบอื่น ๆ ตามที่เคยบน B-กรอบเพื่อให้พวกเขาไม่ได้เผยแพร่ข้อผิดพลาดเช่น P-เฟรม. โดยปกติแล้วคุณจะมีสองหรือสาม Bs ระหว่างหรือ Ps และบางทีอาจจะ 3-5 P เฟรมระหว่างคือ