You feel like your whole body is hu

You feel like your whole body is hurled against a stone wall or something just as hard. The force of the collision shakes you all over. In that split second, a deafening KRASH! fills your ears. Noise and impact are one and the same thing, tearing into your consciousness. The sound pushes in deep and fast like a scared animal in search of a hiding place. It digs its quivering self into that gap.
You don’t feel any pain, only know that every part of your body is totally insensitive as if this whole thing about an accident is happening in a dream.
A dream which startles you awake with a sense of relief.
You open your eyes, see several pairs of lights so bright it hurts. Almost as soon as you see them, you close your eyes in apprehension. You don’t want to believe that what you see is true, sputter to yourself:
– It’s a dream.
– It’s only a dream.
Thrust this belief with alarm into your mind, try hard to force your awareness into accepting that everything that’s happening right now is only a nightmare.
Too bad that what you feel around you won’t play along. Your body keeps performing as usual, but you feel as if it’s trying all ways to contend with your belief that this is a dream. It compels you to open your eyes to confront the world of bitter reality, the here and now.
Sound of broken glass raining down. A few breaths later you hear running feet getting close.
‘Is he dead?’
‘Not yet, not yet.’
Inside your ear you hear the clamour of a throng around you, engine noises, car-hooting everywhere, exclamations of curious onlookers.
‘Better prise the door open.’
‘Right, let’s do it. Quickly.’
‘Hey, grab hold of it right here.’
‘One! Two! Three! Pull!’
Then your body is dragged out. Your shoes fall on the car floor. You’re still scared of the truth, don’t dare open your eyes, but know from the way you’re being handled that the good citizens pulling you out of the car number no fewer than three.
Your back hits a hard slab of cement. They carefully make you lie down flat. The warmth from the cement permeates your flesh. You’d like to keep lying fully stretched like that, don’t want to open your eyes to look at anything at all, thinking all along you’re dreaming, calling for everything right now to be nothing else but a dream, even though the noises around you contradict your belief, your secret hopes that it’s just a dream.
‘Don’t turn your head, sir. Don’t move.’
‘Anybody got smelling salts?’
…The reek of smelling salts enters your nostrils. You inhale that smell deep inside though you’re not sure whether you want such a smell or not and can’t figure out why you’re inhaling it.
‘Sir, sir, sir!’
You hear the call as your left arm is being shaken. It’s like being shaken awake but you still don’t want to wake up, you still want to keep lying lazily drowsily in bed.
You still pretend to have passed out, want others to think you’ve really passed out. For the time being you don’t dare face up to reality. You deny it. At least while you’re ‘passed out’ it’s like avoiding real life for a while, so you still aren’t ready to come to when you’re given the smelling salts.
‘But look at the blood! He’s bleeding non-stop!’ A woman’s voice, all shook up.
When your ears hear the word ‘blood’ a searing pain wracks your head at once and almost at the same time you think ‘hospital’. Those two words are like twins. When you think of one you think of the other. You don’t know since when those twin words have been in your mind.
You feel the headache getting worse every moment and you’re aware of the track of blood trickling out of your wound. Your nose begins to get the sour smell of blood mixed with that of the smelling salts. The smell of blood getting stronger makes you apprehensive.
‘What about the people in the other cars?’
‘They’re all hurt. They’ve all been taken out. What about this one? Is he in a coma? We’d better take him to hospital.’
You think it’s time for you to dare open your eyes and face reality, the reality which keeps flowing all the time. No matter which way you turn to avoid it, it keeps following you and finally when it drives you into a corner, when you can’t flee anymore, the only option left is to turn round and face it and grapple with it. You gather all of your remaining courage and open your eyes.
You see a circle of faces peering down expectantly.
‘He’s come to.’
‘He’s come to.’
Even though it’s now nighttime, the lights from roadside lampposts and from the cars, which form long unmoving lines, make the area look as bright as if there was a fair. The people gawping at the cars in the middle of the road and all around you are crowding together as if they’d really come to enjoy a fair.
You slowly hoist your body into a sitting position. A young man comes to help support you. He’s dressed almost like a soldier, with a round-necked greenish brown shirt, greenish brown shorts and a crew cut. You try to stand up, thoroughly puzzled. You don’t know where you are, which road this is. Your head is in a muddle. You can’

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คุณรู้สึกเหมือนร่างกายของคุณเป็นกำปั่นกับผนังหินหรือสิ่งที่เป็นยาก แรงของการชนปั่นคุณทั้งหมด ในที่แยกที่สอง deafening KRASH เต็มหู เสียงรบกวนและผลกระทบเป็นสิ่งสิ่งเดียว ฉีกเข้ามาในจิตสำนึกของคุณ เสียงดันลึก และรวดเร็ว เช่นสัตว์กลัวหาซ่อน มัน digs ความ quivering ตนเองลงในช่องว่างที่คุณไม่รู้สึกเจ็บปวดใด ๆ เพียง ทราบว่า ทุกส่วนของร่างกายทั้งหมดไม่ว่าเลยเกี่ยวกับอุบัติเหตุที่เกิดขึ้นในความฝันความฝันที่ startles คุณตื่น ด้วยความบรรเทาคุณตา เห็นหลายคู่แสงสว่างดังนั้นมันเจ็บ เกือบทันทีที่คุณเห็นพวกเขา คุณปิดตาของคุณในความเข้าใจ คุณไม่ต้องการเชื่อว่า สิ่งที่คุณเห็นเป็นจริง sputter ด้วยตนเอง:– มันเป็นความฝัน– มันเป็นเพียงความฝันผลักดันความเชื่อนี้ มีสัญญาณเตือนในใจของคุณ การบังคับให้รับรู้เป็นการยอมรับว่า ทุกอย่างที่เกิดขึ้นขณะนี้เป็นเพียงฝันร้ายมากเกินไปไม่ว่า สิ่งที่คุณรู้สึกว่าคุณจะไม่สามารถเล่นตาม ร่างกายของคุณจะดำเนินการเป็นปกติ แต่คุณรู้สึกว่ามันพยายามทุกวิธีที่ความเชื่อของคุณว่า เป็นความฝัน มันบังคับให้คุณเปิดตาเผชิญหน้ากับโลกของความจริงขม นี่ และเดี๋ยวนี้เสียงฝนตกลงกระจกแตก กี่ลมหายใจภายหลังคุณได้ยินฟุตทำการปิด'คือเขาตาย'‘Not yet, not yet.’Inside your ear you hear the clamour of a throng around you, engine noises, car-hooting everywhere, exclamations of curious onlookers.‘Better prise the door open.’‘Right, let’s do it. Quickly.’‘Hey, grab hold of it right here.’‘One! Two! Three! Pull!’Then your body is dragged out. Your shoes fall on the car floor. You’re still scared of the truth, don’t dare open your eyes, but know from the way you’re being handled that the good citizens pulling you out of the car number no fewer than three.Your back hits a hard slab of cement. They carefully make you lie down flat. The warmth from the cement permeates your flesh. You’d like to keep lying fully stretched like that, don’t want to open your eyes to look at anything at all, thinking all along you’re dreaming, calling for everything right now to be nothing else but a dream, even though the noises around you contradict your belief, your secret hopes that it’s just a dream.‘Don’t turn your head, sir. Don’t move.’‘Anybody got smelling salts?’…The reek of smelling salts enters your nostrils. You inhale that smell deep inside though you’re not sure whether you want such a smell or not and can’t figure out why you’re inhaling it.‘Sir, sir, sir!’You hear the call as your left arm is being shaken. It’s like being shaken awake but you still don’t want to wake up, you still want to keep lying lazily drowsily in bed.You still pretend to have passed out, want others to think you’ve really passed out. For the time being you don’t dare face up to reality. You deny it. At least while you’re ‘passed out’ it’s like avoiding real life for a while, so you still aren’t ready to come to when you’re given the smelling salts.‘But look at the blood! He’s bleeding non-stop!’ A woman’s voice, all shook up.When your ears hear the word ‘blood’ a searing pain wracks your head at once and almost at the same time you think ‘hospital’. Those two words are like twins. When you think of one you think of the other. You don’t know since when those twin words have been in your mind.You feel the headache getting worse every moment and you’re aware of the track of blood trickling out of your wound. Your nose begins to get the sour smell of blood mixed with that of the smelling salts. The smell of blood getting stronger makes you apprehensive.‘What about the people in the other cars?’‘They’re all hurt. They’ve all been taken out. What about this one? Is he in a coma? We’d better take him to hospital.’You think it’s time for you to dare open your eyes and face reality, the reality which keeps flowing all the time. No matter which way you turn to avoid it, it keeps following you and finally when it drives you into a corner, when you can’t flee anymore, the only option left is to turn round and face it and grapple with it. You gather all of your remaining courage and open your eyes.You see a circle of faces peering down expectantly.‘He’s come to.’‘He’s come to.’Even though it’s now nighttime, the lights from roadside lampposts and from the cars, which form long unmoving lines, make the area look as bright as if there was a fair. The people gawping at the cars in the middle of the road and all around you are crowding together as if they’d really come to enjoy a fair.You slowly hoist your body into a sitting position. A young man comes to help support you. He’s dressed almost like a soldier, with a round-necked greenish brown shirt, greenish brown shorts and a crew cut. You try to stand up, thoroughly puzzled. You don’t know where you are, which road this is. Your head is in a muddle. You can’

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คุณรู้สึกว่าร่างกายของคุณจะถูกเหวี่ยงกับผนังหินหรือบางสิ่งบางอย่างโดยเฉพาะอย่างหนัก แรงของการชนสั่นคุณทั่วทุกมุม ในการแยกที่สองอึกทึก KRASH! เติมหูของคุณ เสียงรบกวนและผลกระทบและเป็นหนึ่งในสิ่งเดียวกันฉีกลงไปในจิตสำนึกของคุณ เสียงผลักดันในลึกและรวดเร็วเช่นสัตว์กลัวในการค้นหาของสถานที่หลบซ่อน มันขุดสั่นของตัวเองลงไปในช่องว่างที่.
คุณไม่รู้สึกเจ็บปวดใด ๆ เพียง แต่รู้ว่าเป็นส่วนหนึ่งของร่างกายของคุณทุกคนมีความรู้สึกทั้งหมดเช่นถ้าสิ่งนี้ทั้งหมดเกี่ยวกับอุบัติเหตุที่เกิดขึ้นในความฝัน.
ความฝันที่ startles คุณตื่นตัวกับ ความรู้สึกโล่งอก.
คุณเปิดตาของคุณให้ดูหลายคู่ของไฟสดใสมันเจ็บ เกือบจะทันทีที่คุณเห็นพวกคุณปิดตาของคุณในการจับกุม คุณไม่ต้องการที่จะเชื่อว่าสิ่งที่คุณเห็นเป็นความจริงปะทุให้กับตัวเอง:
- มันเป็นความฝัน.
- มันเป็นเพียงความฝัน.
แทงความเชื่อนี้มีสัญญาณแจ้งเตือนในใจของคุณพยายามอย่างหนักที่จะบังคับให้รับรู้ของคุณให้ยอมรับว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้น ขณะนี้เป็นเพียงฝันร้าย.
น่าเสียดายที่ว่าสิ่งที่คุณรู้สึกรอบตัวคุณจะไม่เล่นพร้อม ร่างกายของคุณจะช่วยให้การดำเนินการตามปกติ แต่คุณรู้สึกราวกับว่ามันพยายามทุกวิถีทางที่จะต่อสู้กับความเชื่อของคุณที่ว่านี้เป็นความฝัน มันบังคับให้คุณเปิดตาของคุณที่จะเผชิญหน้ากับโลกของความเป็นจริงที่ขมขื่นที่นี่และตอนนี้.
เสียงกระจกแตกฝนลง ไม่กี่ลมหายใจต่อมาคุณจะได้ยินเสียงวิ่งฟุตได้รับใกล้เคียง.
'เขาตายไปแล้ว?'
'ยังไม่ได้ยังไม่ได้.
ภายในหูของคุณที่คุณได้ยินเสียงโห่ร้องของฝูงชนรอบคุณเสียงเครื่องยนต์รถร้องทุกอุทานของผู้เข้าชมอยากรู้อยากเห็น .
'รางวัลที่ดีขึ้นเปิดประตู.'
'ถูกต้องให้ทำมัน ได้อย่างรวดเร็ว. '
' สวัสดี, คว้ามันที่นี่. '
' หนึ่ง! สอง! สาม! ดึง! '
แล้วร่างกายของคุณจะถูกลากออกมา รองเท้าของคุณตกอยู่บนพื้นรถ คุณยังคงกลัวความจริงไม่กล้าเปิดตาของคุณ แต่รู้จากวิธีการที่คุณจะได้รับการจัดการที่ดีของประชาชนดึงคุณออกจากจำนวนรถไม่น้อยกว่าสาม.
กลับของคุณผู้ชมแผ่นหนักของ ปูนซีเมนต์. พวกเขาอย่างระมัดระวังทำให้คุณนอนลงแบน ความอบอุ่นจากซีเมนต์แทรกซึมเนื้อหนังของท่าน คุณต้องการที่จะให้นอนเหยียดอย่างเต็มที่เช่นเดียวกับที่ไม่ต้องการที่จะเปิดตาของคุณมองไปที่สิ่งที่ทุกความคิดมาตลอดคุณกำลังฝันเรียกร้องให้ทุกอย่างถูกต้องตอนนี้จะไม่มีอะไร แต่ความฝันแม้ เสียงรอบ ๆ ตัวคุณขัดแย้งกับความเชื่อของคุณหวังความลับของคุณว่ามันเป็นเพียงแค่ความฝัน.
'อย่าเปิดหัวของคุณครับ อย่าย้าย. '
' ใครมียาดม? '
... ความกลิ่นเหม็นของยาดมเข้าไปในรูจมูกของท่าน คุณหายใจที่มีกลิ่นลึก ๆ ข้างใน แต่คุณไม่แน่ใจว่าคุณต้องการกลิ่นดังกล่าวหรือไม่และไม่สามารถคิดออกว่าทำไมคุณสูดดมมัน.
'เซอร์เซอร์ครับ!'
คุณได้ยินเสียงเรียกร้องเป็นแขนซ้ายของคุณคือ ถูกเขย่า มันก็เหมือนกับการถูกเขย่าตื่น แต่คุณยังคงไม่ต้องการที่จะตื่นขึ้นมาคุณก็ยังต้องการที่จะให้นอนซมอยู่บนเตียงซึมกะทือ.
คุณยังหลอกว่าได้ผ่านการออกต้องการให้คนอื่นคิดว่าคุณได้ผ่านออกจริงๆ ในขณะที่คุณไม่กล้าเผชิญหน้ากับความเป็นจริง คุณปฏิเสธมัน อย่างน้อยในขณะที่คุณกำลัง 'เดินออก' มันก็เหมือนชีวิตจริงที่หลีกเลี่ยงในขณะที่เพื่อให้คุณยังคงไม่พร้อมที่จะมาถึงเมื่อคุณกำลังได้รับยาดม.
' แต่มองไปที่เลือด! เขามีเลือดออกไม่หยุด! เสียงของผู้หญิงทั้งหมดส่ายขึ้น.
เมื่อหูของคุณได้ยินคำว่า 'เลือด' ความเจ็บปวด searing wracks หัวของคุณในครั้งเดียวและเกือบจะในเวลาเดียวกับที่คุณคิดว่า 'โรงพยาบาล' ทั้งสองคำเป็นเหมือนฝาแฝด เมื่อคุณคิดว่าคนที่คุณคิดว่าคนอื่น ๆ คุณไม่ทราบว่าตั้งแต่เมื่อไหร่คำแฝดที่ได้รับในใจของคุณ.
คุณรู้สึกปวดหัวเลวร้ายลงทุกขณะและคุณตระหนักถึงการติดตามของเลือดไหลออกจากแผลของคุณ จมูกของคุณเริ่มต้นที่จะได้รับกลิ่นเปรี้ยวเลือดผสมกับที่ของยาดม กลิ่นของเลือดเดินทางแข็งแกร่งทำให้คุณวิตก.
'สิ่งที่เกี่ยวกับคนที่อยู่ในรถคันอื่น ๆ ได้หรือไม่'
'พวกเขากำลังเจ็บ พวกเขาได้ทั้งหมดถูกนำออกไป แล้วอันนี้หล่ะ? เขาอยู่ในอาการโคม่า? เราควรที่จะพาเขาไปโรงพยาบาล. '
คุณคิดว่ามันเป็นเวลาที่คุณจะกล้าเปิดตาและความเป็นจริงใบหน้าของคุณในความเป็นจริงที่ช่วยให้การไหลตลอดเวลา เรื่องวิธีการที่คุณเปิดจะหลีกเลี่ยงมันจะช่วยให้คุณต่อไปและในที่สุดเมื่อมันไดรฟ์คุณเป็นมุมเมื่อคุณไม่สามารถหนีอีกต่อไปแล้วเหลือตัวเลือกเดียวคือการเปิดรอบและเผชิญกับมันและต่อสู้กับมัน คุณรวบรวมทั้งหมดของความกล้าหาญที่เหลือของคุณและเปิดตาของคุณ.
คุณจะเห็นวงกลมของใบหน้า peering ลงลุ้นได้.
'เขามา.'
'เขามา.
แม้ว่ามันจะเป็นตอนกลางคืนแสงไฟจากโคมไฟริมถนนและจากรถยนต์ที่ ซึ่งรูปแบบเส้น unmoving ยาวทำให้พื้นที่ดูสดใสเท่าถ้ามีความยุติธรรม คนจ้องอ้าปากค้างในรถยนต์ในช่วงกลางของถนนและรอบ ๆ ตัวคุณที่มีการเบียดเสียดกันเป็นว่าพวกเขาต้องการจริงๆมาเพลิดเพลินไปกับธรรม.
คุณค่อยๆยกร่างกายของคุณลงในท่านั่ง มีชายหนุ่มมาเพื่อช่วยสนับสนุนคุณ เขาแต่งตัวเหมือนทหารกับเสื้อรอบคอสีเขียวสีน้ำตาลกางเกงขาสั้นสีน้ำตาลสีเขียวและตัดลูกเรือ คุณพยายามที่จะลุกขึ้นยืนงงงวยอย่างทั่วถึง คุณไม่ทราบว่าคุณจะอยู่ที่ไหนซึ่งถนนสายนี้ หัวของคุณอยู่ในยุ่งเหยิง คุณสามารถ'