glucose and increased serum insulin

glucose and increased serum insulin levels in aloe-treated rats compared to diabetic controls (Table 1). In agreement, previous authors claimed for such antidiabetic effect for aloe extract on experimental animals.18,19 Our in vitro results support this finding, where aloe was found to increase the rate of insulin secretion from pancreatic islets (Figs. 4 and 5). Many explanations were suggested for this antidiabetic effect
of aloe. The first explanation is the potent antioxidant effect of aloe extract. Aloe is long known to have antioxidant potential via suppression of free radical formation and
enhancement of cellular thiol status.20–22 It is also reported to stimulate glutathione-S-transferase enzyme activity.23 Our results strongly supported the antioxidant potential of aloe, where it was found to suppress elevated serum MDA levels and increase blood GSH and SOD levels. Recent approaches focus on the role of oxidative stress in pancreatic beta cell damage.8,24 That is, oxidative stress is involved as a causative
factor in the pathogenesis of diabetes, and hence antioxidants like aloe may have a true antidiabetic effect via antioxidant potential. The anti-inflammatory potential of aloe may be the second explanation for its antidiabetic effect. Diabetes may be considered
as an inflammatory disease where inflammation participates in the progression of diabetes, where tumor necrosis factor-a was found to decrease peripheral insulin sensitivity.25 Many authors claimed for the anti-inflammatory potential of aloe due to many of its components like emodin and mannose-6-phosphate.26,27 It was reported that the anti-inflammatory effect of aloe extract is comparable to that of hydrocortisone.28
Finally, aloe may act as a hypoglycemic agent through potent inhibition of pancreatic a-amylase activity.29 This action decreases starch breakdown and offers good postprandial glycemic control. These findings are promising for further clinical studies on
aloe extract or extract components in the management of diabetes mellitus.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กลูโคสและระดับอินซูลินเพิ่มเซรั่มหนูว่านถือว่าการควบคุมเบาหวาน (ตารางที่ 1) ตกลง ผู้เขียนก่อนหน้านี้อ้างว่า สำหรับเช่น antidiabetic ผลสำหรับสารสกัดว่าน animals.18,19 ทดลองผลของเราในการสนับสนุนค้นหานี้ ซึ่งพบว่านเพื่อเพิ่มอัตราการหลั่งอินซูลินจากตับอ่อนเกาะ (Figs. 4 และ 5) คำอธิบายต่าง ๆ แนะนำสำหรับลักษณะพิเศษนี้ antidiabeticของน้ำ คำอธิบายแรกคือ สารสกัดจากผลต้านอนุมูลอิสระที่มีศักยภาพของน้ำ น้ำเป็นที่รู้จักจึงมีศักยภาพต้านอนุมูลอิสระทางปราบปรามของอนุมูลอิสระ และของ status.20–22 thiol โทรศัพท์มือถือแต่ก็มีรายงานการกระตุ้นเอนไซม์กลูตาไธโอน-S-transferase activity.23 ผลของเราขอสนับสนุนการเป็นสารต้านอนุมูลอิสระของน้ำ พบจะระงับเซรั่มยกระดับ MDA และเพิ่มเลือดระดับ GSH และสด วิธีล่าสุดเน้นบทบาทของความเครียด oxidative ใน damage.8,24 เบต้าเซลล์ตับอ่อนที่ เกี่ยวข้องกับความเครียด oxidative เป็นเป็นสาเหตุการในพยาธิกำเนิดของโรคเบาหวาน และดังนั้น สารต้านอนุมูลอิสระเช่นน้ำอาจมีผล antidiabetic จริงผ่านต้านอนุมูลอิสระที่มีศักยภาพ ศักยภาพของว่านแก้อักเสบอาจเป็นคำอธิบายที่สองมีผลต่อ antidiabetic โรคเบาหวานอาจถือได้ว่าเป็นโรคการอักเสบที่อักเสบเข้าร่วมในความก้าวหน้าของโรคเบาหวาน อัตราการตายเฉพาะส่วนเนื้องอกที่พบเพื่อลด sensitivity.25 อินซูลินต่อพ่วงหลายผู้เขียนอ้างว่า ศักยภาพแก้อักเสบของน้ำเนื่องจากคอมโพเนนต์เช่น emodin และ mannose-6-phosphate.26,27 มันเป็นรายงานผลของว่านแก้อักเสบสารสกัดมากมายเป็นเทียบเท่ากับ hydrocortisone.28สุดท้าย ว่านอาจทำหน้าที่เป็นตัวแทน②ฤทธิ์ลดน้ำตาลผ่าน activity.29 มี amylase ตับอ่อนมีศักยภาพยับยั้งนี้ลดแป้งแบ่งการดำเนินการ และมี glycemic postprandial ดีควบคุมได้ ผลการวิจัยเหล่านี้มีแนวโน้มการศึกษาทางคลินิกเพิ่มเติมในน้ำสกัด หรือแยกส่วนประกอบในการจัดการเบาหวาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กลูโคสและระดับอินซูลินในซีรั่มเพิ่มขึ้นในหนูว่านหางจระเข้ที่ได้รับเมื่อเทียบกับการควบคุมโรคเบาหวาน (ตารางที่ 1) ในข้อตกลงก่อนหน้านี้ผู้เขียนอ้างว่าสำหรับผลต้านเบาหวานชนิดเช่นสารสกัดจากว่านหางจระเข้สำหรับใน animals.18,19 ผลการทดลองในหลอดทดลองของเราสนับสนุนการค้นพบนี้ที่ว่านหางจระเข้ก็พบว่าเพิ่มอัตราการหลั่งอินซูลินจากตับอ่อน (มะเดื่อ. 4 และ 5) คำอธิบายที่หลายคนแนะนำสำหรับผลต้านเบาหวานชนิดนี้
ของว่านหางจระเข้ คำอธิบายแรกคือผลกระทบสารต้านอนุมูลอิสระที่มีศักยภาพของสารสกัดจากว่านหางจระเข้ ว่านหางจระเข้เป็นที่รู้จักกันมานานจะมีสารต้านอนุมูลอิสระที่มีศักยภาพผ่านการปราบปรามการก่อตัวของอนุมูลอิสระและ
เพิ่มประสิทธิภาพของโทรศัพท์มือถือ thiol status.20-22 มีรายงานยังกระตุ้นเอนไซม์กลูตาไธโอน-S-transferase activity.23 ผลของเราอย่างยิ่งที่ได้รับการสนับสนุนที่มีศักยภาพต้านอนุมูลอิสระของว่านหางจระเข้ที่ มันถูกพบในการปราบปรามระดับซีรั่มยกระดับภาคตะวันออกเฉียงเหนือและเพิ่ม GSH ในเลือดและระดับ SOD วิธีการที่ผ่านมามุ่งเน้นไปที่บทบาทของความเครียด oxidative ในเบต้าเซลล์ของตับอ่อน damage.8,24 นั่นคือความเครียดออกซิเดชันมีส่วนเกี่ยวข้องเป็นสาเหตุ
ปัจจัยในการเกิดโรคของโรคเบาหวานและด้วยเหตุนี้สารต้านอนุมูลอิสระเช่นว่านหางจระเข้จะมีผลกระทบเบาหวานจริงผ่านทางที่มีศักยภาพสารต้านอนุมูลอิสระ ที่มีศักยภาพในการต้านการอักเสบของว่านหางจระเข้อาจจะเป็นคำอธิบายที่สองสำหรับผลกระทบของเบาหวาน โรคเบาหวานอาจได้รับการพิจารณา
เป็นโรคอักเสบที่เกิดการอักเสบมีส่วนร่วมในการดำเนินของโรคเบาหวานที่เนื้องอกเนื้อร้ายปัจจัยพบว่าลดลงอินซูลินต่อพ่วง sensitivity.25 เขียนหลายคนอ้างว่ามีศักยภาพต้านการอักเสบของว่านหางจระเข้เนื่องจากหลายองค์ประกอบเช่น emodin และ mannose-6-phosphate.26,27 มีรายงานว่ามีฤทธิ์ต้านการอักเสบของสารสกัดจากว่านหางจระเข้เทียบได้กับที่ของ hydrocortisone.28
สุดท้ายว่านหางจระเข้อาจทำหน้าที่เป็นตัวแทนฤทธิ์ลดน้ำตาลผ่านการยับยั้งที่มีศักยภาพของตับอ่อนอะไมเลสกิจกรรม 29 การดำเนินการนี้จะลดการสลายแป้งและมีการควบคุมระดับน้ำตาลในเลือดที่ดีภายหลังตอนกลางวัน การค้นพบนี้มีแนวโน้มสำหรับการศึกษาทางคลินิกเพิ่มเติมเกี่ยวกับ
สารสกัดจากว่านหางจระเข้หรือส่วนประกอบของสารสกัดในการจัดการโรคเบาหวาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กลูโคสและระดับอินซูลินในเลือดเพิ่มขึ้นว่านหางจระเข้รักษาหนูเมื่อเทียบกับการควบคุมเบาหวาน ( ตารางที่ 1 ) ในข้อตกลงก่อนหน้านี้ ผู้เขียนอ้างว่าผลเช่นสารสกัดจากว่านหางจระเข้กว่าในสัตว์ทดลอง พบว่าผลลัพธ์ที่ 18,19 สนับสนุนของเราในหลอดทดลอง ซึ่งพบว่าว่านหางจระเข้ เพิ่มอัตราการหลั่งอินซูลินจากตับอ่อน เกาะเล็กเกาะน้อย ( Figs 4 และ 5 )คำอธิบายหลายแนะนำสำหรับผลนี้กว่าของว่านหางจระเข้ คำอธิบายแรกคือผลกระทบของสารต้านอนุมูลอิสระที่ต้าของว่านหางจระเข้ . ว่านหางจระเข้เป็นที่รู้จักมานาน มีสารต้านอนุมูลอิสระที่มีศักยภาพผ่านการเกิดอนุมูลอิสระ และเสริมสร้างเซลล์
ขนาด 20 – 22 สถานะ และมีรายงานเพื่อกระตุ้นกิจกรรมของเอนไซม์กลูตาไทโอน .23 ผลลัพธ์ของเราขอสนับสนุนศักยภาพของสารต้านอนุมูลอิสระของน้ำที่พบการยกระดับและเพิ่มเซรั่มน้ำตาลระดับ GSH เลือดและเพิ่มระดับ วิธีล่าสุดที่เน้นบทบาทของพยาบาลในตับอ่อนเบต้าเซลล์ที่เสียหาย 8,24 นั่นคือความเครียดออกซิเดชันที่เกี่ยวข้องเป็นปัจจัยที่ก่อให้เกิด
ในการเกิดพยาธิสภาพของโรคเบาหวานและดังนั้น สารต้านอนุมูลอิสระ เช่น ว่านหางจระเข้ อาจมีจริงกว่าผลทางศักยภาพของสารต้านอนุมูลอิสระ ศักยภาพต้านการอักเสบของว่านหางจระเข้อาจเป็นคำอธิบายที่สองผลกว่าของ โรคเบาหวานอาจจะถือว่าเป็น โรคที่มีการอักเสบการอักเสบ
มีส่วนร่วมในความก้าวหน้าของโรคเบาหวานที่พบเนื้องอกเนื้อร้าย factor-a เพื่อลดความไวต่ออินซูลิน .25 ผู้เขียนมีศักยภาพต้านการอักเสบของว่านหางจระเข้เนื่องจากมากของส่วนประกอบของชอบและโมดิน mannose-6-phosphate . 26,27 มีรายงานว่ามีฤทธิ์ต้านการอักเสบของว่านหางจระเข้จะเทียบเท่ากับที่ของไฮโดรคอร์ติโซน 28
ในที่สุด ว่านหางจระเข้อาจทำหน้าที่เป็นยับยั้งที่มีศักยภาพของตัวแทนทางผ่านกิจกรรม a-amylase ตับอ่อน29 การกระทำนี้ลดลงแบ่งแป้งและข้อเสนอที่ดีในการควบคุมระดับน้ำตาลหลังอาหาร . การค้นพบนี้เป็นสัญญาสำหรับการศึกษาทางคลินิกเพิ่มเติมเกี่ยวกับ
ว่านหางจระเข้หรือส่วนประกอบสารสกัดในการจัดการโรคเบาหวาน