Tensei Shitara Slime Datta Ken Chap

Tensei Shitara Slime Datta Ken Chapter 16: The Dwarf Blacksmith

Editor/PR – Cesare1993

Translator – Mr Oranges



[Ahh…why am I so busy….]

Kaijin, a dwarf man, was grumbling to himself.
He furiously thought inside, ‘Geez, the Empire in the east, might make a move? What kind of idiocy is that!?’.
Indeed, for the past 300 years it had remained a peaceful era.

Kaijin couldn’t understand. Why would the Empire, which was plenty rich enough as it was, go through the trouble of invading other lands?
Although for this dwarf, who made a living through creating weapons, the beginning of the war should have been a really good chance to make huge profits…

‘But still! Why did my workload have to increase so suddenly!!!’, was all that ran through the dwarf’s head.
Moreover, there was one thing that he was greatly worried about…
Even as he cursed and fantasized about beating up a certain government Minister, the dwarf was in deep consideration regarding another matter.

[What should I do…]

He breathed a tired sigh as he continued to think.
There was almost no time remaining for him to complete his work orders. Missing the deadline would be a huge blow to his reputation.
Saying ‘I couldn’t do it!’, was simply not an option.

Right now, his future depended on whether he would receive contact from the friends he had sent word for.
He was well known for his skill as a blacksmith, but there were still some things he couldn’t do.
What was troubling him so much, was the lack of materials to create weapons with!
And then the people he had been waiting for finally appeared before him.

[Sorry…we should have made it by yesterday, but there was a matter beyond our control…!]

Saying that, the three men entered Kaijin’s shop.
There were three of them, all siblings, and also of the dwarven race. All of them were in the business of mining.

The eldest son Garm. He was a skilled armorsmith.
The second son Dold. He was for known his first-­rate craftsmanship.
The third son Mild. Though he was a dwarf of few words, he was an expert at what he did. Having knowledge in construction, and well-versed in the arts, he was a one of a kind genius.

By all rights, these three outstanding talents should have been the owners of their own shops, but unfortunately, they were all rather clumsy in regards to general living.

Blessed only in their respective specializations, they were hopeless when it came to planning things or business trades, which was why they were frequently taken advantage of by the people around them.
And so, their shop was taken over by a person they had trusted in, and what was more, they even fell into a trap laid by a fellow apprentice who was jealous of their talents, and ended up literally kicking an officer of the king and was now under watch by the country…

Having nowhere else to go to, they chose to rely on Kaijin, who was their childhood friend as well as the big brother of the group.
Although he ruefully thought to himself, ‘You should have depended on me sooner!’, he was aware that it was already far too late to say that.

He had decided to shelter three brothers into his shop and hire them to work for him. However, there was no work to entrust to them.
While Kaijin’s shop mainly sold weapons, his other goods were bought from other suppliers.
Since he personally made his weapons, there would be no problem in receiving assistance in regards to that, however…he feared that unnecessary troubles would occur if his shop suddenly stopped trading with the other suppliers and began self­-producing armors and crafts.

There was a need to continue business operations as usual until the three settled down. This was why he had tasked the three brothers with overseeing laborers in the gathering of ores and raw materials.

After hearing their circumstances, he found out that they had encountered a demon. Kaijin was greatly perplexed at this. Nevertheless, their safety was something to be happy about.
Thinking of how fortunate the three were to avoid any injuries, he voiced his relief.

[Well, it’s good that you guys are safe! You must have done well in running away. It’s great that none of you were hurt!]

Indeed, as long as they were safe, it was always possible to go back to gathering the needed ores.
But while he was thinking to himself, ‘The safety of my friends are much more important!’, the three brothers exchanged awkward looks with each other.
They said,

[No…it’s not like we managed to get away in time.]

[Mhm. To tell you the truth, even now I still can’t come to terms with what happened yesterday…]

[…….]
*Third bro is silent

From then on, he listened as they explained what happened in detail.
They claimed, ‘A mysterious slime gave us medicine that brought us back to life!’.
Normally, he would have laughingly replied, ‘I don’t believe that!’, but he knew that the brothers were never the kind to lie. Or rather, they just weren’t skillful enough in telling lies. Which meant that what they said was true…

However, seeing as it was only yesterday that a demon attack had resulted in casualties, hiring new miners would most likely be impossible.
Due to yesterday’s events, the men he had employed were resigning one after another. Since they also incurred considerable injuries themselves, he could not really complain.

In regular circumstances, this would precisely be the time to go to the Freedom Association with a request, but that was not an option.
He had already issued a request for the gathering of ores, but there was yet to be a reply. It was the same situation for every other workshop, and so the stocks of goods in the market were deteriorating.

In the case of commissioning guards, not only would the fee be comparatively high, they would only work within the extent of the request. If you asked for escorts, they would do just that and no more…
And when it came to the price of adventurers capable of defeating a B ­rank demon…it wouldn’t do any good. Far from making a profit, he would go bankrupt instead.

He thought to himself, ‘Tsk! Why did such a strong demon have to come out in the outer zone of the mines!’.
Kaijin sighed heavily.

He contemplated on what he should do.
The deadline was drawing nearer. He even considered going so far as to personally gather all the ores with his own hands
But no good ideas popped into his head, and time was running short…



The four dwarves were all lost in thought as they looked at one another.
And it was then that a strange group came into sight.

*Returning to slime perspective

[Hey! Big bro, you there?]

While calling out to someone inside, Captain­-san, now known as Kaidou-­san, entered the shop.
In the midst of our conversations, we had become much more open and friendly towards each other, and were now on a first name basis. I was told that the owner of the shop , the one he wanted to introduce me to, was his actual elder brother.
From the outside, it looked like the kind of small shop run by a stubborn old uncle.

[Sorry to intrude~!]
*Rimuru greets

[How do you do!]
*Gobuta-kun greets

Saying our greetings, we followed Kaidou­-san inside the shop.
The moment we entered, we saw that many eyes were focused on us.

[Ah!]

All three dwarf brothers had exclaimed at the same time

The three dwarfs I saw yesterday had all raised their voices in surprise and were looking over here. They were looking healthy now. Although for some reason they were making depressed faces…
And then surely, as expected, there was a grim looking uncle whose face didn’t lose one bit to those of the scary town construction old men. He was the owner of this shop.
Honestly, he didn’t resemble Kaidou­-san at all.

[What’s this? They friends of yours?]

[Kaijin-­san! It’s this slime!!! The one that saved us yesterday!!!]

[Yeah, that’s right! So the Captain-­san was the younger brother of our shop owner!]

[…….]
*Third bro is silent

[Ohh…! So that’s the slime you were talking about! I’ve heard you were the one who saved these guys. You have my gratitude!]

[Not at all! I don’t feel as if I’ve done that much, or perhaps I might have? Ha­ha­ha­ha­ha~~!!!]

For one such as I, who easily gets carried away and goes too far, words of praise is taboo…because I wouldn’t be able to calm down for the next long while.

[So, why have you come here today?]

After slightly regaining his composure, Uncle-san asked a question.

All of us had moved further inside of the shop to talk. And then, Kaidou-­san began briefly explaining my situation. I also chipped into the conversation, when needed, to help move it along smoothly.
But I must say, this third dwarf brother called Mild-­san, he never says a single thing! I mean, how did he still manage to actually communicate? It was mysterious.

[I understand what you want now. But I’m sorry. I don’t think I can be of any help…. The thing is, we’ve already received a request from a certain country….]

He told us that it was a secret, and explained what was happening worldwide while withholding the important information.
It appeared that many countries were feeling pressured by the fear of a war occurring because of ‘A certain fool somewhere!’, and that was why craft orders for weapons and armors were being issued everywhere. Putting this information into consideration, it made sense that the medicines and other goods were out of stock yesterday.

[And so, about the request I received. Although I did manage to make 200 steel spears overnight…but on the other hand, regarding the main order of 20 swords, not even a single one has been made yet. I don’t have the materials, you see…]

Despite hanging his head low, Uncle­-san still grumbled.

[If it can’t be done, isn’t it fine to cancel the order?]

It was a reasonable question, asked by Kaidou­-san.

[You idiot! Even I told them from the beginning that it was unreasonable!…but then that sh*tty government Minister Bester butted in and said…

『Famed throug

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Tensei Shitara เมือกเคน Datta บทที่ 16: การแคระโกดังสินค้าแก้ไขประชาสัมพันธ์ – Cesare1993แปล – นายส้ม [ตื่นเต้น...ทำไมฉันจึงติด...]มีการโอดครวญ Kaijin คนแคระ ตนเองเขาคิดอย่างดุเดือดภายใน, ' Geez จักรวรรดิในภาคตะวันออก อาจทำให้การย้ายหรือไม่ ว่าอะไร idiocy ? 'แน่นอน 300 ปีผ่านมา มันมียังคงยุคเงียบสงบKaijin ไม่เข้าใจ ทำไมเอ็มไพร์ ซึ่งมีมากมายพอรวยก็ ผ่านปัญหาของการบุกรุกที่ดินอื่นๆแม้ว่าแคระนี้ ที่ทำกินการสร้างอาวุธ จุดเริ่มต้นของสงครามควรได้รับโอกาสที่ดีจะทำให้ผลกำไรขนาดใหญ่...' แต่ยัง ทำไมไม่ได้ปริมาณของฉันต้องเพิ่มให้ทันที!!!', คือทั้งหมดที่วิ่งผ่านหัวของดาวแคระนอกจากนี้ มีสิ่งหนึ่งที่เขากังวลอย่างมากเกี่ยวกับ...แม้เป็นเขาสาป และ fantasized เกี่ยวกับการตีค่าบางรัฐบาลรัฐมนตรี แคระอยู่ในพิจารณาลึกเกี่ยวกับเรื่องอื่น[ไร...]เขาหายใจแยกกันเหนื่อยกับเขายังคงคิดว่ามีเวลาเกือบไม่เหลือสำหรับเขาที่จะทำการสั่งงาน กำหนดเวลาที่ขาดหายไปจะเป็นระเบิดขนาดใหญ่เพื่อชื่อเสียงของเขาพูดว่า 'ฉันไม่สามารถทำมัน ' ไม่เพียงแต่ตัวเลือกขวาตอนนี้ อนาคตขึ้นอยู่กับว่าเขาจะได้รับติดต่อจากเพื่อนที่เขาได้ส่งคำให้การเขารู้จักทักษะของเขาเป็นช่างตีเหล็ก แต่ยังมีบางสิ่งที่เขาไม่สามารถทำอะไรคือปัญหาเขามาก คือการ ขาดวัสดุเพื่อสร้างอาวุธด้วยแล้ว คนที่เขารอการปรากฏก่อนที่เขาในที่สุด[ขออภัย...เราควรทำได้ โดยเมื่อวานนี้ แต่มีเรื่องเกินตัวเรา!]คนสามบอกว่า ที่ ป้อน Kaijin ของร้านมีสาม ของพวก เขา ข้อมูลทั้งหมดที่เกี่ยวข้อง และ การแข่งขัน dwarven ทั้งหมดได้ในธุรกิจเหมืองแร่อ้าย Garm เขา armorsmith ผู้เชี่ยวชาญสองบุตร Dold เขาถูกสำหรับเรียกว่าฝีมือของเขามาสามบุตรไมลด์ เขาเองก็แคระคำน้อย เขาเป็นผู้เชี่ยวชาญในสิ่งที่เขาได้ เขาเป็นอัจฉริยะประเภทหนึ่งมีความรู้ ในการก่อ สร้าง และรอบรู้ในศิลปะโดยลิขสิทธิ์ พรสวรรค์โดดเด่นสามเหล่านี้ควรได้รับเจ้าของร้านค้าของตนเอง แต่อับ พวกเขาทั้งหมดแต่ป้ำ ๆ ในการอยู่อาศัยทั่วไปความสุขเฉพาะในสายอาชีพที่เกี่ยวข้องของพวกเขา พวกเขาตาไปวางสิ่งของหรือธุรกิจเทรด ซึ่งเป็นสาเหตุบ่อยที่ถ่ายจากคนรอบ ๆดังนั้น ร้านค้าของตนถูกนำ โดยพวกเขามีความเชื่อถือในบุคคล และอะไรได้มากขึ้น พวกเขาได้ตกลงไปในกับดักวาง โดยฝึกงานเพื่อนที่ถูกอิจฉาของพวกเขา และสิ้นสุดอย่างแท้จริงเตะเจ้าหน้าที่ของกษัตริย์ และถูกตอนนี้ภายใต้นาฬิกา โดยประเทศ...มีเด็กไป พวกเขาเลือกที่จะพึ่งพา Kaijin ที่เป็นเพื่อนวัยเด็กของพวกเขาเป็นพี่ใหญ่ของกลุ่มถึงแม้ว่าเขา ruefully คิดว่า ตนเอง 'คุณควรได้ขึ้นอยู่ กับฉันเร็ว ' เขาทราบก็แล้วสายเกินไปจะบอกว่าเขาได้ตัดสินใจพักพิงสามพี่น้องในร้านของเขา และว่าจ้างให้ทำงานให้เขา อย่างไรก็ตาม มีไม่มีงานไปฝากฝังในขณะที่ของ Kaijin ร้านส่วนใหญ่ขายอาวุธ สินค้าของเขาได้ซื้อจากผู้จำหน่ายอื่น ๆเนื่องจากเขาตัวทำอาวุธ จะมีปัญหาในการรับความช่วยเหลือในการไปที่ อย่างไรก็ตาม...เขากลัวว่า จะเกิดปัญหาไม่จำเป็นถ้าร้านเขาหยุดการซื้อขายกับผู้จำหน่ายอื่น ๆ และเริ่ม producing เองชุดเกราะและงานฝีมือก็จำเป็นต้องต่อการดำเนินธุรกิจตามปกติจนกระทั่งสามปักได้ นี่คือเหตุผลที่เขาได้รับมอบหมาย 3 พี่น้องกับดูแลด้านแรงของการบุกเบิกในการรวบรวมแร่และวัตถุดิบหลังจากได้ยินสถานการณ์ของพวกเขา เขาพบว่า พวกเขาได้พบนั้น Kaijin งงมากที่นี้ได้ อย่างไรก็ตาม ความปลอดภัยของพวกเขาเป็นสิ่งที่ให้ความสุขเขาคิด 3 โชคดีว่ามีการ หลีกเลี่ยงการบาดเจ็บ เสียงของเขาบรรเทา[ดี มันเป็นดีว่า พวกคุณมีความปลอดภัย คุณต้องได้ทำดีในการวิ่งออกไป มันเป็นเรื่องใหญ่ที่คุณไม่ได้ทำร้าย]แน่นอน ตราบเท่าที่พวกเขาปลอดภัย ได้เสมอไปกลับไปรวบรวมแร่ที่ต้องการแต่ในขณะที่เขาคิดไปเอง 'ความปลอดภัยของเพื่อนเป็นสิ่งสำคัญมาก' สามพี่น้องแลกเปลี่ยนดูตกใจกันกล่าว[No...it ของไม่เหมือนเราจัดการจะได้รับในเวลานี้][Mhm คุณพูดความจริง ป่านนี้ยังไม่มาสู่สิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อวาน...][…….]* สาม bro เป็นเงียบจากนั้น เขาฟัง ตามที่เขาอธิบายสิ่งที่เกิดขึ้นในรายละเอียดพวกเขาอ้างว่า 'น้ำเมือกลึกลับให้เรายาที่นำกลับไปชีวิต 'โดยปกติ เขาจะได้เก่งกาจตอบกลับ 'เพราะไม่เชื่อว่า ' แต่เขารู้ว่า พี่น้องไม่เคยชนิดนอน หรือมากกว่า พวกเขาเพียงไม่ความชำนาญเพียงพอในการโกหก ซึ่งหมายความ ว่า สิ่งที่พวกเขากล่าวว่า แท้จริง...อย่างไรก็ตาม เห็นก็เมื่อวานนี้เท่านั้นที่โจมตีปีศาจมีให้ทด จ้างผู้ปฏิบัติใหม่อาจจะเป็นไปไม่ได้จากเหตุการณ์ของเมื่อวานนี้ คนที่เขาได้รับการว่าจ้างถูกลาหนึ่ง ตั้งแต่พวกเขายังเกิดบาดเจ็บมากตัวเอง เขาไม่ได้จริง ๆ บ่นในสถานการณ์ปกติ นี้จะแม่นยำเป็นเวลาไปสมาคมเสรีภาพกับคำ แต่ที่ไม่ได้เลือกเขาได้มีออกการร้องขอสำหรับการรวบรวมแร่ แต่มียังให้ คำตอบ มันเป็นสถานการณ์เดียวกันสำหรับทุกเชิง และดังนั้น หุ้นของสินค้าในตลาดกำลังทรุดลงกำหนดทดสอบการเดินระบบยาม ไม่เพียงแต่ค่าธรรมเนียมจะสูงดีอย่างหนึ่ง พวกเขาจะทำงานภายในขอบเขตของคำ ถ้าคุณขอคุ้มกัน พวกเขาจะทำเพียงแค่นั้น และไม่...และเมื่อมันมาถึงราคาของ adventurers สามารถเอาชนะ demon...it อันดับ B จะไม่ทำเลย จากการทำกำไร เขาจะอับปางแทนเขาคิดว่า ตนเอง, ' Tsk ทำไมไม่ปีศาจแข็งแรงต้องออกมาในเขตรอบนอกเหมือง!'.Kaijin ถอนหายใจหนักเขาไตร่ตรองในสิ่งที่เขาควรทำเวลาถูกวาด nearer เขายังถือว่าไปไกลเป็นตัวรวบรวมแร่ทั้งหมด ด้วยมือของเขาเองแต่ความคิดที่ไม่ดีที่ popped ในหัวของเขา และเวลาใช้สั้น... Dwarves สี่ถูกทั้งหมดหายไปในความคิดพวกเขามองกันและถูกแล้วว่า เป็นกลุ่มแปลกเข้ามาเห็น* พบเมือกมุมมอง[Hey บิ๊ก bro คุณมีในขณะที่โทรออก ให้บุคคล ภายใน กัปตัน-ซาน ตอนนี้ เรียกว่า Kaidou ซัง เข้าในร้านท่ามกลางบทสนทนาของเรา เราได้กลายเป็นเปิด และเป็นมิตรต่อกันมากขึ้น และตอนนี้ก็ตามชื่อ ฉันได้บอกว่า เจ้าของร้าน หนึ่งเขาอยากแนะนำให้ เป็นพี่ชายของเขาจริงจากภายนอก มันดูเหมือนชนิดของร้านค้าขนาดเล็กโดยลุงเก่าปากแข็ง[ขอละลาบละล้วง ~ !]* ทักทาย Rimuru[ไง]ทักทาย Gobuta kunเราว่า ของเราทักทาย ตาม Kaidou ซังภายในร้านในขณะที่เราป้อน เราเห็นว่า ตามากได้เน้นเรา[Ah]พี่น้องทั้งหมดสามแคระมีทางหลุดรอดในเวลาเดียวกันคนแคระทั้งสามที่ผมเห็นเมื่อวานนี้ทั้งหมดได้ยกเสียงของพวกเขาในความประหลาดใจ และถูกมองผ่านที่นี่ พวกเขาได้มองสุขภาพขณะนี้ แม้ว่าเหตุผลบางอย่าง จะมีการทำหน้าหดหู่...แล้ว อย่างแน่นอน อย่างที่คาดไว้ มีลุงมองน่ากลัวหน้าซึ่งไม่ได้สูญเสียไปของการก่อสร้างเมืองน่ากลัวนิดหนึ่งคนเก่า เขาเป็นเจ้าของร้านนี้สุจริตอย่าง เขาไม่ได้คล้าย Kaidou ซังเลย[นี่คืออะไร พวกเพื่อนของคุณหรือไม่][Kaijin ซัง มันเป็นน้ำเมือกนี้!!! หนึ่งที่บันทึกเราเมื่อวานนี้!!!][ใช่ ถูกต้อง ดังนั้น กัปตันซังเป็นน้องของเจ้าของร้านของเรา][…….]* สาม bro เป็นเงียบ[โอ้... นั่นคือน้ำเมือกที่คุณพูดถึง ผมเคยได้ยินผู้บันทึก guys เหล่านี้อยู่ คุณมีความกตัญญูของฉัน][ไม่เลย ไม่รู้สึกว่าฉันได้กระทำว่ามาก หรือบางทีอาจมีหรือไม่ Hahahahaha ~ ~ !!!]หนึ่งเช่นฉัน ที่ได้รับดำเนินไป และไปไกล คำสรรเสริญเป็นห้าม... เพราะฉันไม่สามารถสงบสติอารมณ์นานถัดไปในขณะที่[ดังนั้น ทำไมคุณมาที่นี่วันนี้]หลังจากกลับคืนความสงบของเขาเล็กน้อย ลุงซังถามคำถามเราได้ย้ายเพิ่มเติมภายในร้านพูดคุย แล้ว Kaidou ซังเริ่มสั้น ๆ อธิบายสถานการณ์ของฉัน ฉันยังบิ่นเข้าสนทนา เมื่อจำเป็น เพื่อช่วยให้ย้ายมันไปได้อย่างราบรื่นแต่ต้องบอกว่า พี่ชายแคระสามนี้เรียกว่าไมลด์ซัง เขากล่าวว่า สิ่งเดียวไม่เคย ผมหมายถึง วิธีไม่ได้เขายังจัดการติดต่อสื่อสารจริง มันลึกลับ[ผมเข้าใจสิ่งที่คุณต้องเดี๋ยวนี้ แต่ผมเสียใจ ผมไม่คิดว่า ความช่วยเหลือใด ๆ ได้... สิ่งคือ เราได้รับการร้องขอจากบางประเทศ...]เขาบอกเราว่า มันเป็นความลับ และอธิบายสิ่งเกิดขึ้นทั่วโลกในขณะที่ข้อมูลสำคัญการหักณที่จ่ายปรากฏว่า ประเทศกำลังรู้สึกให้ โดยความกลัวของสงครามที่เกิดขึ้นเนื่องจาก 'บางคนโง่บาง ' ที่ถูกเหตุหัตถกรรมใบสั่งสำหรับอาวุธ และชุดเกราะมีการออกทุก ใส่ข้อมูลนี้ในการพิจารณา มันได้ความรู้สึกที่ยาและสินค้าอื่น ๆ สินค้าหมดเมื่อวานนี้[และอื่น ๆ เกี่ยวกับการร้องขอ ฉันรับ แม้ว่าฉันไม่ได้จัดการทำหอกเหล็ก 200 ค้างคืน... แต่ในทางกลับกัน เกี่ยวกับลำดับหลักของดาบ 20 ไม่ได้เดียวหนึ่งได้ยัง ไม่มีวัสดุ คุณดู...]แม้จะแขวนต่ำของเขาใหญ่ ลุงซังยัง grumbled[ถ้าไม่สามารถทำมัน ไม่ได้ในการยกเลิกใบสั่ง]มันเป็นคำถามเหมาะสม ถาม โดย Kaidou ซัง[คุณคนบ้า แม้แต่ฉันบอกว่า ตั้งแต่เริ่มต้นก็ unreasonable !...แต่แล้ว sh * tty รัฐบาลรัฐมนตรี Bester butted ใน และกล่าวว่า ...『Famed throug

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Tensei Shitara เมือก Datta เคนบทที่ 16: ช่างตีเหล็กแคระบรรณาธิการ/ ประชาสัมพันธ์ - Cesare1993 แปล - นายส้ม[อ่า ... ทำไมฉันยุ่งมาก ... .] Kaijin เป็นคนแคระถูกบ่นกับตัวเอง. เขาคิดว่าภายในคึก 'Geez, เอ็มไพร์ในภาคตะวันออกอาจให้ย้ายหรือไม่? ชนิดของความโง่เขลาคือ !?. อันที่จริงสำหรับที่ผ่านมา 300 ปีมันก็ยังคงเป็นยุคที่เงียบสงบ. Kaijin ไม่เข้าใจ ทำไมเอ็มไพร์จะซึ่งเป็นความอุดมสมบูรณ์อุดมไปด้วยพอมันเป็นไปผ่านปัญหาของการบุกรุกดินแดนอื่น ๆ ? แม้ว่าสำหรับแคระนี้ที่ทำให้ชีวิตผ่านการสร้างอาวุธที่จุดเริ่มต้นของสงครามที่ควรจะได้รับโอกาสที่ดีมากที่จะทำให้ กำไรมาก ... แต่ยัง! ทำไมภาระงานของฉันต้องมีการเพิ่มอย่างกะทันหัน !!! 'คือทั้งหมดที่วิ่งผ่านหัวของคนแคระ. นอกจากนี้ยังมีสิ่งหนึ่งที่เขาเป็นกังวลอย่างมากเกี่ยวกับ ... แม้ในขณะที่เขาสาปแช่งและจินตนาการเกี่ยวกับการตีขึ้นรัฐบาลบางรัฐมนตรีว่าการกระทรวง คนแคระอยู่ในการพิจารณาลึกเกี่ยวกับเรื่องอื่น. [ฉันควรทำอย่างไร ... ] เขาถอนหายใจเหนื่อยในขณะที่เขายังคงคิดว่า. มีเวลาที่เหลือสำหรับเขาเกือบจะไม่มีที่จะดำเนินการคำสั่งการทำงานของเขา ที่ขาดหายไปภายในวันที่กำหนดจะเป็นระเบิดขนาดใหญ่เพื่อชื่อเสียงของเขา. กล่าวว่า "ผมไม่สามารถทำมัน! 'เป็นเพียงไม่ตัวเลือก. ตอนนี้อนาคตของเขาขึ้นอยู่กับว่าเขาจะได้รับการติดต่อจากเพื่อนที่เขาได้ส่งคำเขาเป็นที่รู้จักกันดีสำหรับความสามารถของเขาเป็นช่างตีเหล็ก แต่ยังคงมีบางสิ่งบางอย่างที่เขาไม่สามารถทำ. อะไรคือสิ่งที่เขาหนักใจมากคือการขาดของวัสดุในการสร้างอาวุธ! และแล้วคนที่เขาได้รับการรอในที่สุด ปรากฏตัวต่อหน้าเขา. [ขออภัย ... ที่เราควรจะได้ทำให้มันโดยเมื่อวานนี้ แต่ก็มีเรื่องที่อยู่นอกเหนือการควบคุมของเรา ... !] บอกว่าทั้งสามคนเข้ามาในร้าน Kaijin ของ. มีสามของพวกเขาเป็นพี่น้องทั้งหมดและยังอุโมงค์ แข่ง. ทั้งหมดของพวกเขาอยู่ในธุรกิจของการทำเหมืองแร่. ลูกชายคนโต Garm เขาเป็นคนที่มีทักษะ armorsmith. บุตรชายคนที่สอง Dold เขาเป็นที่รู้จักกันสำหรับงานฝีมืออัตราแรกของเขา. บุตรชายคนที่สามอย่างอ่อน แม้ว่าเขาจะเป็นคนแคระของคำไม่กี่คำเขาเป็นผู้เชี่ยวชาญในสิ่งที่เขาได้อย่าง มีความรู้ในการก่อสร้างและรอบรู้ในศิลปะเขาเป็นหนึ่งในอัจฉริยะชนิด. โดยสิทธิทั้งสามความสามารถที่โดดเด่นควรจะได้รับเจ้าของร้านค้าของตัวเอง แต่น่าเสียดายที่พวกเขาทั้งหมดค่อนข้างเงอะงะในเรื่องที่เกี่ยว กับการใช้ชีวิตทั่วไป. ความสุขเพียง แต่ในความเชี่ยวชาญของตนพวกเขาสิ้นหวังเมื่อมันมาถึงสิ่งที่การวางแผนหรือการซื้อขายทางธุรกิจซึ่งเป็นเหตุผลที่พวกเขาถูกนำบ่อยประโยชน์จากคนรอบตัวพวกเขา. และเพื่อให้ร้านค้าของพวกเขาถูกนำตัวไปจากคน พวกเขาได้รับความไว้วางใจในและสิ่งที่ได้มากขึ้นพวกเขายังตกอยู่ในกับดักวางโดยเด็กฝึกงานเพื่อนที่เป็นที่อิจฉาของความสามารถของพวกเขาและจบลงด้วยการที่แท้จริงเตะเจ้าหน้าที่ของกษัตริย์และตอนนี้ภายใต้การดูแลโดยประเทศ ... มีที่ไหน เพื่อไปที่พวกเขาเลือกที่จะพึ่งพา Kaijin ซึ่งเป็นเพื่อนในวัยเด็กของพวกเขาเช่นเดียวกับพี่ใหญ่ของกลุ่ม. แม้ว่าเขาจะเศร้าคิดกับตัวเองว่า 'คุณควรจะได้ขึ้นอยู่กับฉันไม่ช้าก็เร็ว!' เขาก็ตระหนักว่ามันเป็น แล้วสายเกินไปที่จะบอกว่า. เขาได้ตัดสินใจที่จะพักพิงพี่ชายทั้งสามเข้ามาในร้านของเขาและจ้างให้พวกเขาทำงานให้เขา แต่ไม่มีการทำงานเพื่อมอบความไว้วางใจให้กับพวกเขา. ในขณะที่ร้าน Kaijin ที่จำหน่ายส่วนใหญ่เป็นอาวุธสินค้าอื่น ๆ ของเขาถูกซื้อมาจากผู้ผลิตอื่น ๆ . นับตั้งแต่ที่เขาเองทำอาวุธของเขาจะมีปัญหาในการรับความช่วยเหลือในเรื่องที่เกี่ยวกับว่าไม่มี แต่ ... เขา กลัวว่าปัญหาที่ไม่จำเป็นจะเกิดขึ้นหากร้านของเขาก็หยุดการซื้อขายกับผู้ผลิตอื่น ๆ และเริ่มชุดเกราะตัวเองการผลิตและงานฝีมือ. มีความจำเป็นที่จะยังคงดำเนินธุรกิจตามปกติจนกระทั่งสามนั่งลงเป็น นี่คือเหตุผลที่เขาได้มอบหมายให้พี่ชายทั้งสามที่มีการกำกับดูแลการใช้แรงงานในการชุมนุมของแร่และวัตถุดิบ. หลังจากที่ได้ยินสถานการณ์ของพวกเขาเขาพบว่าพวกเขาได้พบกับปีศาจ Kaijin ถูกงงงวยอย่างมากนี้ อย่างไรก็ตามปลอดภัยของพวกเขาเป็นสิ่งที่มีความสุขเกี่ยวกับ. ความคิดของวิธีการที่โชคดีทั้งสามจะหลีกเลี่ยงการบาดเจ็บใด ๆ ที่เขาเปล่งออกมาบรรเทาของเขา. [ดีก็เป็นเรื่องดีที่พวกคุณมีความปลอดภัย! คุณต้องทำดีในการทำงานออกไป มันเป็นเรื่องที่ดีที่ไม่มีผู้ใดของคุณเจ็บ!] แท้จริงตราบเท่าที่พวกเขามีความปลอดภัยมันมักจะเป็นไปได้ที่จะกลับไปรวบรวมแร่ที่จำเป็น. แต่ในขณะที่เขาคิดกับตัวเองว่า 'ความปลอดภัยของเพื่อนของฉันมีความสำคัญมากขึ้น ! 'พี่ชายทั้งสามแลกเปลี่ยนลักษณะที่น่าอึดอัดใจกับแต่ละอื่น ๆ . พวกเขากล่าวว่า[ไม่มี ... มันไม่เหมือนที่เรามีการจัดการที่จะได้รับไปในเวลา.] [Mhm ที่จะบอกความจริงกับคุณแม้ตอนนี้ฉันยังไม่สามารถทำใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อวานนี้ ... ] [...... .] * ครับที่สามจะเงียบต่อจากนั้นเขาฟังที่พวกเขาอธิบายสิ่งที่เกิดขึ้นในรายละเอียด. พวกเขาอ้าง ' เมือกลึกลับทำให้เรามียาที่นำเรากลับมามีชีวิต! '. โดยปกติเขาจะมีหัวเราะตอบว่า' ผมไม่เชื่อว่า! 'แต่เขารู้ว่าพี่ชายไม่เคยใจดีกับนอน หรือมากกว่าพวกเขาก็ไม่ได้มีความชำนาญมากพอในการโกหก ซึ่งหมายความว่าสิ่งที่พวกเขากล่าวว่าเป็นความจริง ... แต่เห็นเป็นมันเป็นเพียงเมื่อวานนี้ว่าการโจมตีปีศาจส่งผลให้ได้รับบาดเจ็บจ้างคนงานใหม่ส่วนใหญ่มีแนวโน้มที่จะเป็นไปไม่ได้. เนื่องจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อวานนี้คนที่เขาได้รับการว่าจ้างได้รับการลาออกหนึ่งหลังจากที่อื่น . เนื่องจากพวกเขายังเกิดขึ้นได้รับบาดเจ็บเป็นจำนวนมากตัวเองเขาอาจจะไม่ได้จริงๆบ่น. ในสถานการณ์ปกตินี้ได้อย่างแม่นยำจะเป็นเวลาที่จะไปที่สมาคมเสรีภาพที่มีการร้องขอ แต่นั่นก็ไม่ได้เป็นตัวเลือก. เขาได้ออกแล้วขอให้การชุมนุมที่ แร่ แต่มียังไม่ได้ตอบ มันเป็นสถานการณ์เดียวกันสำหรับทุกการประชุมเชิงปฏิบัติการอื่น ๆ และเพื่อให้หุ้นของสินค้าในตลาดได้ทวีความรุนแรงขึ้น. ในกรณีที่มีการว่าจ้างยามที่ไม่เพียง แต่ค่าจะสูงเมื่อเทียบกับพวกเขาเท่านั้นที่จะทำงานภายในขอบเขตของการร้องขอ หากคุณถามคุ้มกันพวกเขาจะทำแค่นั้นและไม่ ... และเมื่อมันมาถึงราคาของนักผจญภัยที่สามารถเอาชนะปีศาจยศ B ... มันจะไม่ทำดีใด ๆ ห่างไกลจากการทำกำไรที่เขาจะไปล้มละลายแทน. เขาคิดกับตัวเองว่า 'Tsk! ทำไมดังกล่าวเป็นปีศาจที่แข็งแกร่งมีที่จะออกมาในโซนด้านนอกของเหมือง! '. Kaijin ถอนหายใจอย่างหนัก. เขาไตร่ตรองในสิ่งที่เขาควรจะทำอย่างไร. กำหนดเส้นตายวาดใกล้ชิด เขาคิดว่าแม้จะไกลเท่าที่จะส่วนตัวรวบรวมแร่ทั้งหมดที่มีมือของเขาเองแต่ยังไม่มีความคิดที่ดีผุดขึ้นมาในหัวของเขาและเวลาที่ถูกเรียกสั้น ๆ ... ทั้งสี่คนแคระทุกคนหายไปในความคิดที่พวกเขามองไปที่อีกคนหนึ่ง. และมันก็เป็น แล้วว่ากลุ่มที่แปลกเดินเข้ามาเห็น. * กลับไปที่มุมมองของน้ำเมือก[Hey! พี่ใหญ่คุณมี?] ในขณะที่โทรออกไปยังคนที่อยู่ภายในกัปตันซังนี้เป็นที่รู้จัก Kaidou ซังเข้าร้าน. ในท่ามกลางของการสนทนาของเราเราได้กลายเป็นมากขึ้นเปิดและเป็นมิตรต่อกันและมี ตอนนี้อยู่บนพื้นฐานชื่อแรก ผมก็บอกว่าเจ้าของร้านที่หนึ่งที่เขาอยากจะแนะนำให้ฉันไปเป็นพี่ชายคนโตที่เกิดขึ้นจริงของเขา. จากภายนอกมันดูเหมือนชนิดของร้านค้าขนาดเล็กที่ดำเนินการโดยลุงเก่าปากแข็ง. [ขออภัยก้าวก่าย ~! ] * Rimuru ทักทาย[วิธีที่คุณทำ!] * Gobuta คุงทักทายพูดทักทายของเราเราใช้Kaidou ซังภายในร้าน. ช่วงเวลาที่เราเข้ามาที่เราเห็นว่าสายตาหลายกำลังจดจ่ออยู่กับเรา. [Ah!] ทั้งสาม พี่น้องคนแคระก็อุทานออกมาในเวลาเดียวกันทั้งสามคนแคระที่ผมเห็นเมื่อวานนี้ได้ทั้งหมดยกเสียงของพวกเขาด้วยความประหลาดใจและกำลังมองหาที่นี่ พวกเขาได้ดูมีสุขภาพดีในขณะนี้ แม้ว่าเหตุผลบางอย่างที่พวกเขาถูกทำให้ใบหน้ามีความสุข ... และแล้วก็เป็นไปตามคาดมีลุงที่ดูน่ากลัวมีใบหน้าไม่ได้สูญเสียหนึ่งบิตกับที่ของการก่อสร้างเมืองที่น่ากลัวคนแก่ เขาเป็นเจ้าของร้านนี้. สุจริตเขาไม่ได้มีลักษณะคล้ายกับ Kaidou ซังเลย. [นี่คืออะไร พวกเขาเพื่อนของคุณ?] [Kaijin ซัง! มันเป็นเมือกนี้ !!! หนึ่งที่ช่วยให้เราเมื่อวานนี้ !!!] [ใช่ว่าถูกต้อง! ดังนั้นกัปตันซังเป็นน้องชายของเจ้าของร้านของเรา!] [...... .] * ครับที่สามจะเงียบ[Ohh ... ! เพื่อให้เป็นเมือกที่คุณกำลังพูดถึง! ผมเคยได้ยินคุณเป็นหนึ่งในผู้ช่วยคนเหล่านี้ คุณมีความกตัญญูของฉัน!] [ไม่ที่ทุกคน! ผมไม่รู้สึกว่าผมเคยทำที่มากหรือบางทีผมอาจจะมี? hahahahaha ~~ !!!] สำหรับหนึ่งเช่นฉันที่ได้อย่างง่ายดายได้รับการดำเนินการไปและไปไกลเกินกว่าคำสรรเสริญเป็นข้อห้าม ... เพราะผมจะไม่สามารถที่จะสงบลงในขณะที่ระยะยาวต่อไป. [ดังนั้นทำไมมี คุณมาที่นี่ในวันนี้?] หลังจากเล็กน้อยฟื้นความสงบของเขาลุงซังถามคำถาม. ทั้งหมดของเราได้ย้ายไปอีกด้านในของร้านค้าที่จะพูดคุย แล้ว Kaidou ซังเริ่มในเวลาสั้น ๆ อธิบายสถานการณ์ของฉัน ฉันยังบิ่นในการสนทนาที่เมื่อมีความจำเป็นที่จะช่วยให้ย้ายมันไปได้อย่างราบรื่น. แต่ผมต้องบอกว่านี้พี่ชายคนแคระที่สามเรียกว่าอ่อนซังเขาไม่เคยบอกว่าเป็นสิ่งที่เดียว! ผมหมายถึงวิธีการที่เขายังคงจัดการการสื่อสารจริง? มันเป็นลึกลับ. [ฉันเข้าใจสิ่งที่คุณต้องการในขณะนี้ แต่ฉันขอโทษ ฉันไม่คิดว่าฉันจะได้รับการช่วยเหลือใด ๆ ... สิ่งที่เป็นเราได้รับแล้วการร้องขอจากประเทศบางอย่าง ... .] เขาบอกเราว่ามันเป็นความลับและอธิบายสิ่งที่เกิดขึ้นทั่วโลกในขณะที่หัก ณ ที่จ่ายข้อมูลที่สำคัญ. ปรากฏว่าหลายประเทศมีความรู้สึกกดดันจากความกลัว สงครามที่เกิดขึ้นเพราะ 'คนโง่ที่ไหนสักแห่งหนึ่ง!' และนั่นก็คือเหตุผลที่การสั่งซื้องานฝีมือสำหรับอาวุธและชุดเกราะที่ถูกออกทุกที่ ใส่ข้อมูลนี้ในการพิจารณามันทำให้รู้สึกว่ายาและสินค้าอื่น ๆ ออกจากหุ้นเมื่อวานนี้. [ดังนั้นเกี่ยวกับคำขอที่ผมได้รับ ถึงแม้ว่าผมจะไม่จัดการเพื่อให้ 200 หอกเหล็กในชั่วข้ามคืน ... แต่ในมืออื่น ๆ เกี่ยวกับการสั่งซื้อ 20 หลักของดาบไม่ได้หนึ่งเดียวที่ได้รับการทำยัง ฉันไม่ได้มีวัสดุที่คุณเห็น ... ] แม้จะแขวนหัวของเขาต่ำลุงซังยังคงบ่น. [ถ้ามันไม่สามารถทำได้ไม่ได้ปรับให้ยกเลิกคำสั่งซื้อ?] มันเป็นคำถามที่เหมาะสม ถามโดย Kaidou ซัง. [คุณโง่! แม้ผมบอกพวกเขาจากจุดเริ่มต้นว่ามันเป็นไม่มีเหตุผล! ... แต่แล้ว Sh * รัฐบาล TTY รัฐมนตรีว่าการกระทรวง Bester ที่โขกในและบอกว่าเป็น ... 「ชื่อเสียง throug

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

tensei shitara เลนบทให้เคน 16 : คนแคระช่างตีเหล็ก

แก้ไข / ประชาสัมพันธ์ - cesare1993 แปล–คุณส้ม





[ อ่า . . . . . . . ทำไมฉันยุ่ง . . . ]

kaijin , คนแคระ , บ่นกับตัวเอง เขาพยายามคิดว่าข้างใน
' เฮ้อ จักรวรรดิใน ตะวันออก อาจทำให้การย้าย ? ชนิดของความโง่เขลานั้น ? '
แน่นอน ตลอด 300 ปีมันยังคงอยู่ในยุคสงบสุข

kaijin ก็ไม่สามารถเข้าใจได้ทำไมจักรวรรดิซึ่งถูกมากมายรวยพอ ก็ผ่านปัญหาของการบุกรุกดินแดนอื่น ๆ
แต่แคระนี้ ที่ทำให้ชีวิตผ่านการสร้างอาวุธที่จุดเริ่มต้นของสงครามควรจะได้รับโอกาสที่ดีมาก ที่จะทำกำไรขนาดใหญ่ . . .

แต่ยัง ! ทำไมงานฉันต้องเพิ่มกระทันหัน ! ! ! ! ! ! ! ! ' ทั้งหมดที่วิ่งผ่านหัวของคนแคระ
นอกจากนี้มีสิ่งหนึ่งที่เขาก็ยิ่งเป็นห่วง . . . . . . .
แม้ในขณะที่เขาถูกสาปและ fantasized เกี่ยวกับการตีขึ้นเป็นรัฐมนตรีในรัฐบาลที่แน่นอน คนแคระในพิจารณาลึกเกี่ยวกับเรื่องอื่น ทำไงดี

[ ]

. . . . . . . เขาถอนหายใจเหนื่อยถอนหายใจในขณะที่เขายังคงคิดว่า .
เกือบจะไม่มีเวลา ที่เหลือสำหรับเขาเพื่อให้คำสั่งทำงานของเขาถ้าไม่เสร็จจะเป็นระเบิดใหญ่เพื่อชื่อเสียงของเขา .
พูดว่า " ฉันทำมันไม่ได้ ! ' เป็นเพียงไม่ตัวเลือก .

ตอนนี้อนาคตของเขาขึ้นอยู่กับว่าเขาจะได้รับการติดต่อจากเพื่อนเขาส่งคำ .
เขาเป็นที่รู้จักสำหรับความสามารถของเขาเป็นช่างตีเหล็ก , แต่ยังคงมีบางสิ่งที่เขาไม่สามารถทำ .
สิ่งที่รบกวนเขามากคือ ขาดวัสดุในการสร้างอาวุธด้วย !
แล้วคนที่เขารอคอยก็ปรากฏต่อหน้าเขา

[ ขอโทษ . . . . . . . เราควรจะทำมันตั้งแต่เมื่อวานแล้ว แต่มันมีอะไรที่นอกเหนือการควบคุมของเรา . . . ! ]

หมายความว่า ชายสามคนเข้าร้าน kaijin .
มีพี่น้องทั้งหมดสามของพวกเขา และยัง ของอุโมงค์ที่แข่ง ทั้งหมดของพวกเขาอยู่ในธุรกิจเหมืองแร่ .

ในกาม ลูกชายคนโต เขาเป็น armorsmith มีฝีมือ โดล์ด
ลูกชายคนที่สอง เขาให้รู้จักองฝีมืออัตราแรกของเขา .
3 บุตรอ่อน แม้ว่าเขาเป็นคนแคระที่พูดน้อย เขาเป็นผู้เชี่ยวชาญในสิ่งที่เขาทำ มีความรู้ในการก่อสร้าง และรอบรู้ในศิลปะ เขาเป็นหนึ่งในอัจฉริยะชนิด

จริงๆ แล้วความสามารถที่โดดเด่นสามเหล่านี้ควรได้รับการเป็นเจ้าของร้านค้าของตนเองแต่น่าเสียดายที่พวกเขาทั้งหมดค่อนข้างซุ่มซ่าม เรื่องชีวิตทั่วไป

อวยพรเท่านั้นในแต่ละ specializations พวกเขาสิ้นหวังเมื่อมันมาถึงการวางแผนสิ่งต่าง ๆ หรือธุรกิจการค้า ซึ่งเป็นเหตุผลว่าทำไมพวกเขาถูกเอาเปรียบโดยผู้คนรอบ ๆพวกเขา .
และเพื่อให้ร้านของตนถูกยึดไปโดยคนที่พวกเขาเชื่อใจ และอะไรอีกครับพวกเขายังตกอยู่ในกับดักของเพื่อนที่ฝึกงานที่อิจฉาความสามารถของพวกเขาและสิ้นสุดขึ้นหมายเตะเจ้าหน้าที่ของกษัตริย์และอยู่ภายใต้การดูแลจากประเทศ . . . . .

มีไม่มีที่ไหนเลยที่จะไป พวกเขาเลือกที่จะพึ่งพา kaijin ที่เป็นเพื่อนในวัยเด็กของพวกเขาเช่นเดียวกับพี่ชาย ของกลุ่ม
ถึงแม้ว่าเขาอย่างเสียใจนึกในใจ ' คุณควรจะพึ่งพาฉันเร็ว !' เขาก็ทราบว่ามันก็สายเกินไปที่จะบอกว่า

เขาจึงตัดสินใจที่จะพักสามพี่น้องเข้าไปในร้านของเขา และจ้างให้ทำงานเพื่อเขา แต่มันไม่มีงานที่มอบหมายให้ kaijin
ในขณะที่ร้านส่วนใหญ่ขายอาวุธ สินค้าอื่น ๆของเขาถูกซื้อจากผู้ผลิตอื่น ๆ .
เพราะเขาทำอาวุธของเขา จะได้ไม่ต้องมีปัญหาในการรับความช่วยเหลือในการไปที่แต่ . . . . . . เค้ากลัวว่าปัญหาจะเกิดขึ้นหากไม่จำเป็น ร้านของเขาก็หยุดการซื้อขายกับคู่ค้าอื่น ๆและเริ่มองตนเองผลิตเสื้อเกราะและงานฝีมือ

ต้องมีต่อการดำเนินธุรกิจตามปกติ จนกระทั่งสามตั้งถิ่นฐาน นี่คือเหตุผลที่เขาได้มอบหมายให้สามพี่น้องกับการกำกับดูแลแรงงานในการเก็บแร่และวัตถุดิบ .

หลังจากได้ยินสถานการณ์ของเขา เขาพบว่า พวกเขาได้พบปีศาจ kaijin ยิ่งงงนี่สิ อย่างไรก็ตาม ความปลอดภัยของพวกเขาเป็นสิ่งที่ทำให้มีความสุขนะ คิดว่าโชคดีจัง
3 เพื่อหลีกเลี่ยงการบาดเจ็บใด ๆที่เขาเปล่งออกมาโล่งอกของเขา

[ อืม ดีแล้วที่พวกเธอปลอดภัย ที่คุณต้องทำคือวิ่งหนี . ดีแล้วที่ไม่มีคุณบาดเจ็บ !

]