Approaches to translation hackwork,

Approaches to translation hackwork, or less important, or easier. But the distinction between careful, sensitive and elegant writing proper words in proper places', as swift put it-on the one hand, and predictable, hackneyed and modish phrases in fact, bad writing on the other, cuts across all this. A translator must respect good writing scrupulously accounting for its language, structures and content, whether the piece is scientific or poetic, philosophical or fictional. If the writing is poor, it is normally his duty to improve it, whether it is technical or a routine. commercialized best-seller. The basic difference between the artistic and the non-literary is that the first is symbolical or allegorical and the second representational in intention; the difference in translation is that more attention is paid to connotation and emotion in imaginative literature. The translator has to be a good judge of writing; he must assess not only the literary quality but the moral seriousness of a text in the sense of Arnold and Leavis. Moreover, any reading in stylistics, which is at the intersection between linguistics and literary criticism, such as a study of Jakobson (1960, 1966) and Spitzer (1948), both of whom discuss translation as well as comparative literature, will help him Logic and philosophy, in particular ordinary language philosophy, have a bearing on the grammatical and lexical aspects of translation respectively. A study of logic will assist the translator to assess the truth-values underlying the passage he is translating: all sentences depend on presuppositions and where the sentences are obscure or ambiguous, the translator has to determine the presuppositions. Moreover, a transla tion-rule such as the following on negations (my own) derives from logic: "A word translated by a negative and its noun or object complementary term may be a satisfactory equivalent." (Thus a "female' is 'not a male'.) A word translated by a its verb or process converse term is not a satisfactory equivalent negative and although the equivalent meaning may be ironically implied. (Compare 'We advanced' "We didn't retreat'.) A word translated by a negative and its contrary term is not a and satisfactory equivalent, u it is used ironically. (Compare spendthrift' and 'not stingy.) A word translated by a negative and its contradictory term is a weakened equivalent, but the force of the understatement may convey equivalence: e.g. false' is almost not true'; he agreed with that' is almost 'he didn't dissent from it'. Lastly, a word translated by a double negative and the same word or its synonym is occasionally an effective translation, but normally in a weakened form (e.g. "grateful may be "not not unappreciative'). A translator has to bear all the above options i ungratefu mind, in particular where the contrary, contradictory or converse term is plainly or approximately missing in the target language, which should be his own is a fundamental issue in translation theory. When Wittgenstein 'aban- Philosophy doned the idea that the structure of reality determines the structure of language, and suggested that it is really the other way round' (Pears, 1971), he implied that translation was that much harder. His most often quoted remark, For a large number of cases though not for all in which we employ the word "meaning", it can be defined or explained t "the meaning of a word is its use in the language (Wittgenstein, 1958), is more pertinent to translation, which in the final consideration is only concerned with contextual use, than to language as d system. Again, when Austin (1963) made his revolutionary distinction between descriptive and performa tive sentences, he illustrated a valuable contrast between non-standardized and standardized language which always interests a translator: for a formulaic sentence

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วิธี การแปล hackwork หรือ น้อยสำคัญ หรือง่ายขึ้น แต่ความแตกต่างระหว่างระวัง สำคัญ และเขียนคำที่ถูกต้องในสมใจ เป็นสวิฟท์วางมันบนมือหนึ่ง และคาดเดาได้ hackneyed และประกอบวลีในความเป็นจริง ร้ายฉลาดเขียนบนอื่น ๆ ตัดข้ามทั้งหมดนี้ นักแปลต้องเคารพดีเขียนแถลงการณ์บัญชีภาษา โครงสร้าง และ เนื้อหา ว่าชิ้นส่วนเป็นวิทยาศาสตร์ หรือบทกวี ปรัชญา หรือสมมติ ถ้าเขียนไม่ดี ได้ทำหน้าที่ปรับปรุง ไม่ว่าจะเป็นด้านเทคนิค หรือชุดคำสั่ง commercialized best-seller ความแตกต่างพื้นฐานระหว่างไม่ใช่วรรณคดีและศิลปะที่เป็นครั้งแรกว่า symbolical หรือ allegorical และสอง representational ในเจตนา ความแตกต่างในการแปลได้ว่า ความสำคัญจ่ายให้นัยและอารมณ์ในวรรณคดีจินตนาการ มีการแปลจะ เป็นผู้พิพากษาดีเขียน เขาต้องประเมินไม่เพียงแต่คุณภาพวรรณคดีแต่ความรุนแรงของข้อความในแง่ของอาร์โนลด์และ Leavis คุณธรรม นอกจากนี้ การอ่านใน stylistics ซึ่งเป็นที่ตัดระหว่างภาษาศาสตร์และวรรณคดีวิจารณ์ เช่นการศึกษาของ Jakobson (1960, 1966) และสปิตเซอร์ (ค.ศ. 1948), ซึ่งทั้งสองสนทนาแปลเป็นวรรณคดีเปรียบเทียบ ช่วยให้เขาได้ตรรกะและปรัชญา ปรัชญาภาษาสามัญโดยเฉพาะอย่างยิ่ง มีเรืองในด้านเกี่ยวกับคำศัพท์ และไวยากรณ์แปลตามลำดับ การศึกษาตรรกะจะช่วยแปลเพื่อประเมิน truth-values ต้นเส้นทางที่เขาจะแปล: ประโยคทั้งหมดขึ้นอยู่กับ presuppositions และการประโยคที่คลุมเครือ หรือไม่ชัดเจน การแปลมีกำหนด presuppositions ที่ นอกจากนี้ สเตรชันกฎ transla เช่น negations ต่อไปนี้ (ข้าพเจ้า) มาจากตรรกะ: "คำแปล โดยการลบและคำเสริมของคำนามหรือวัตถุได้เทียบเท่ากับความพึงพอใจ" (จึงเป็น "หญิง ' เป็น 'ไม่เพศชาย') คำแปลโดยเป็นคำตรงกันข้ามของกริยาหรือกระบวนการจะไม่เทียบเท่าพอลบและถึงแม้ ว่าความหมายที่เทียบเท่าอาจจำนวนมากโดยนัย (เปรียบเทียบ 'เราขั้นสูง"" เราไม่ได้ถอย ') คำแปล โดยการลบและเป็นคำตรงกันข้ามไม่เป็น และพอใจ u เทียบเท่า ใช้จำนวนมาก (เปรียบเทียบ spendthrift' และ ' stingy ไม่) คำแปล โดยการลบ และเงื่อนไขความขัดแย้งเป็นเทียบเท่าไร แต่แรงโดดแห่งที่อาจสื่อความหมายเทียบเท่า: เท็จเช่น 'เกือบจะไม่เป็นความจริง' เขาตกลงกับที่ ' เกือบ 'เขาไม่ dissent จาก' เป็น สุดท้าย คำแปล โดยลบคู่ และคำเดียวกัน หรือความเหมือนคือการบางครั้ง การมีประสิทธิภาพแปล แต่โดยปกติในรูปแบบอย่างไร (เช่น "ขอบคุณอาจ" ไม่ unappreciative') ได้ แปลเป็นหมีทั้งหมดข้างต้นตัวเลือกผม ungratefu ใจ โดยเฉพาะที่เป็นคำตรงกันข้าม ขัดแย้ง หรือตรงกันข้ามอุปมา หรือไม่ประมาณในภาษาเป้าหมาย ซึ่งควรเป็นของเขาเองเป็นปัญหาพื้นฐานในทฤษฎีการแปล เมื่อ Wittgenstein 'doned aban ปรัชญาความคิดที่ว่า โครงสร้างของความเป็นจริงกำหนดโครงสร้างของภาษา และแนะนำว่า เป็นวิธีอื่น ๆ รอบ' (แพร์ 1971), เขานัยแปลว่าเป็นที่ยากมากขึ้น ส่วนใหญ่เขามักจะเสนอราคาหมายเหตุ ในหลายกรณีแต่ไม่ทั้งหมดในที่เราใช้คำ "ความหมาย" มันสามารถกำหนด หรืออธิบายที "ความหมายของคำคือการใช้ภาษา (Wittgenstein, 1958), มากขึ้นอิสระแปล ซึ่งในการพิจารณาขั้นสุดท้ายเท่านั้นเกี่ยวข้องกับบริบทการใช้ กว่าภาษาเป็นระบบ d อีกครั้ง เมื่อ Austin (1963) ทำให้ความแตกต่างของเขาปฏิวัติระหว่างอธิบาย และ performa tive ประโยค เขาแสดงความคมชัดมีค่าระหว่างภาษาไม่ใช่มาตรฐาน และมาตรฐานที่สนใจแปลเสมอ: สำหรับประโยค formulaic

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แนวทางการแปลงานที่หนักหรือความสำคัญน้อยกว่าหรือง่าย แต่ความแตกต่างระหว่างความระมัดระวังการเขียนที่มีความสำคัญและสง่างามคำพูดที่เหมาะสมในการสถานที่ที่เหมาะสมตามที่รวดเร็ววางไว้บนมือข้างหนึ่งและคาดเดาวลีที่ทันสมัย​​อยู่เสมอและในความเป็นจริงการเขียนที่ไม่ดีในที่อื่น ๆ ตัดข้ามทั้งหมดนี้ แปลต้องเคารพการเขียนที่ดีมีคุณธรรมคิดเป็นภาษาโครงสร้างและเนื้อหาที่ไม่ว่าจะเป็นชิ้นส่วนที่เป็นวิทยาศาสตร์หรือบทกวี, ปรัชญาหรือสมมติ ถ้าเขียนไม่ดีเป็นปกติเป็นหน้าที่ของเขาที่จะปรับปรุงมันไม่ว่าจะเป็นเทคนิคหรือกิจวัตรประจำวัน เชิงพาณิชย์ขายดีที่สุด ความแตกต่างขั้นพื้นฐานระหว่างศิลปะและวรรณกรรมที่ไม่เป็นที่แรกคือสัญลักษณ์หรือเปรียบเทียบและครั้งที่สองในความตั้งใจที่จะดำเนินการ; ความแตกต่างในการแปลที่เป็นที่สนใจมากขึ้นคือจ่ายให้กับความหมายและอารมณ์ในวรรณคดีจินตนาการ แปลจะต้องมีผู้พิพากษาที่ดีของการเขียน; เขาจะต้องประเมินไม่ได้เป็นเพียงหนังสือคุณภาพ แต่ความรุนแรงทางศีลธรรมของข้อความในความรู้สึกของอาร์โนลและ Leavis นอกจากนี้การอ่านในสำนวนโวหารซึ่งเป็นจุดตัดระหว่างภาษาศาสตร์และการวิจารณ์วรรณกรรมเช่นการศึกษาของ Jakobson (ที่ 1960, 1966) และสปิตเซอร์ (1948) ทั้งสองคนพูดคุยเกี่ยวกับการแปลเช่นเดียวกับวรรณกรรมเปรียบเทียบจะช่วยให้เขาลอจิก และปรัชญาในปรัชญาภาษาสามัญโดยเฉพาะอย่างยิ่งมีผลในด้านไวยากรณ์และคำศัพท์ของการแปลตามลำดับ การศึกษาของตรรกะจะช่วยแปลในการประเมินค่าความจริงพื้นฐานทางที่เขาจะแปลประโยคทั้งหมดขึ้นอยู่กับสมมติฐานและสถานที่ที่ประโยคไม่ชัดเจนหรือไม่ชัดเจนนักแปลที่มีการตรวจสอบ presuppositions นอกจากนี้การ transla กฎดังต่อไปนี้ใน negations (ของตัวเอง) มาจากตรรกะ "คำแปลโดยลบและคำนามหรือวัตถุในระยะที่สมบูรณ์ของมันอาจจะเป็นที่น่าพอใจเทียบเท่า." (ดังนั้น "หญิง 'คือ' ไม่ได้เป็นชาย '.) คำแปลโดยคำกริยาหรือกระบวนการในระยะสนทนาไม่ได้เป็นเทียบเท่าที่น่าพอใจในเชิงลบและถึงแม้ว่าความหมายเทียบเท่าอาจจะโดยนัยแดกดัน. (เปรียบเทียบ' เราขั้นสูง '" เรา didn t 'ถอย'.) คำแปลโดยลบและระยะทางตรงกันข้ามมันไม่ได้เป็นที่น่าพอใจและรายการเทียบเท่ามึงมันถูกใช้แดกดัน (เปรียบเทียบใช้เงินมือเติบ 'และ' ไม่ตระหนี่.) คำแปลโดยลบและระยะขัดแย้งของมันคือเทียบเท่าลดลง แต่แรงของการพูดที่อาจถ่ายทอดความเท่าเทียม: เช่นเท็จ 'เกือบจะไม่เป็นความจริง'; เขาเห็นด้วยกับที่ 'เกือบ' เขาไม่ได้คัดค้านจากมัน สุดท้ายคำแปลโดยลบและดับเบิลคำเดียวกันหรือคำพ้องความหมายของมันคือบางครั้งการแปลที่มีประสิทธิภาพ แต่ตามปกติในรูปแบบที่อ่อนแอ (เช่น "ขอบคุณอาจจะเป็น" ไม่ไม่ไม่รู้จักบุญคุณ) แปลมีการแบกรับทุกตัวเลือกข้างต้นผม ungratefu ใจโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่ตรงกันข้ามระยะขัดแย้งหรือการสนทนาเป็นชัดถ้อยชัดคำหรือประมาณหายไปในภาษาเป้าหมายที่ควรจะเป็นของเขาเองเป็นปัญหาพื้นฐานในทฤษฎีการแปล เมื่อ Wittgenstein 'aban- doned ปรัชญาความคิดที่ว่าโครงสร้างของความเป็นจริงจะเป็นตัวกำหนดโครงสร้างของภาษาและชี้ให้เห็นว่ามันเป็นจริงรอบทางอื่น ๆ (ลูกแพร์, 1971) เขาส่อให้เห็นว่าการแปลเป็​​นที่ยากมาก คำพูดที่ยกมาบ่อยที่สุดของเขาสำหรับจำนวนมากกรณีแม้จะไม่ใช่ทั้งหมดที่เราใช้คำว่า "ความหมาย" ก็สามารถกำหนดหรืออธิบายที "ความหมายของคำที่ใช้ในภาษา (Wittgenstein, 1958) เป็นที่เกี่ยวข้องมากขึ้นในการแปลซึ่งในการพิจารณาขั้นสุดท้ายจะเกี่ยวข้องเฉพาะกับการใช้บริบทกว่าภาษาเป็นระบบง. อีกครั้งเมื่อออสติน (1963) ทำให้ความแตกต่างการปฏิวัติของเขาระหว่างบรรยายและ Performa ประโยคเชิงเขาแสดงให้เห็นถึงความแตกต่างที่มีคุณค่าระหว่าง ภาษาที่ไม่ใช่มาตรฐานและมาตรฐานซึ่งมักจะสนใจนักแปล: สำหรับประโยค formulaic