I was now beginning to grow handsom

I was now beginning to grow handsome; my coat had grown fine and soft, and was bright black. I had one white foot and a pretty white star on my forehead. I was thought very handsome; my master would not sell me till I was four years old; he said lads ought not to work like men, and colts ought not to work like horses till they were quite grown up.

When I was four years old Squire Gordon came to look at me. He examined my eyes, my mouth, and my legs; he felt them all down; and then I had to walk and trot and gallop before him. He seemed to like me, and said, "When he has been well broken in he will do very well." My master said he would break me in himself, as he should not like me to be frightened or hurt, and he lost no time about it, for the next day he began.

Every one may not know what breaking in is, therefore I will describe it. It means to teach a horse to wear a saddle and bridle, and to carry on his back a man, woman or child; to go just the way they wish, and to go quietly. Besides this he has to learn to wear a collar, a crupper, and a breeching, and to stand still while they are put on; then to have a cart or a chaise fixed behind, so that he cannot walk or trot without dragging it after him; and he must go fast or slow, just as his driver wishes. He must never start at what he sees, nor speak to other horses, nor bite, nor kick, nor have any will of his own; but always do his master's will, even though he may be very tired or hungry; but the worst of all is, when his harness is once on, he may neither jump for joy nor lie down for weariness. So you see this breaking in is a great thing.

I had of course long been used to a halter and a headstall, and to be led about in the fields and lanes quietly, but now I was to have a bit and bridle; my master gave me some oats as usual, and after a good deal of coaxing he got the bit into my mouth, and the bridle fixed, but it was a nasty thing! Those who have never had a bit in their mouths cannot think how bad it feels; a great piece of cold hard steel as thick as a man's finger to be pushed into one's mouth, between one's teeth, and over one's tongue, with the ends coming out at the corner of your mouth, and held fast there by straps over your head, under your throat, round your nose, and under your chin; so that no way in the world can you get rid of the nasty hard thing; it is very bad! yes, very bad! at least I thought so; but I knew my mother always wore one when she went out, and all horses did when they were grown up; and so, what with the nice oats, and what with my master's pats, kind words, and gentle ways, I got to wear my bit and bridle.

Next came the saddle, but that was not half so bad; my master put it on my back very gently, while old Daniel held my head; he then made the girths fast under my body, patting and talking to me all the time; then I had a few oats, then a little leading about; and this he did every day till I began to look for the oats and the saddle. At length, one morning, my master got on my back and rode me round the meadow on the soft grass. It certainly did feel queer; but I must say I felt rather proud to carry my master, and as he continued to ride me a little every day I soon became accustomed to it.

The next unpleasant business was putting on the iron shoes; that too was very hard at first. My master went with me to the smith's forge, to see that I was not hurt or got any fright. The blacksmith took my feet in his hand, one after the other, and cut away some of the hoof. It did not pain me, so I stood still on three legs till he had done them all. Then he took a piece of iron the shape of my foot, and clapped it on, and drove some nails through the shoe quite into my hoof, so that the shoe was firmly on. My feet felt very stiff and heavy, but in time I got used to it.

And now having got so far, my master went on to break me to harness; there were more new things to wear. First, a stiff heavy collar just on my neck, and a bridle with great side-pieces against my eyes called blinkers, and blinkers indeed they were, for I could not see on either side, but only straight in front of me; next, there was a small saddle with a nasty stiff strap that went right under my tail; that was the crupper. I hated the crupper; to have my long tail doubled up and poked through that strap was almost as bad as the bit. I never felt more like kicking, but of course I could not kick such a good master, and so in time I got used to everything, and could do my work as well as my mother.

I must not forget to mention one part of my training, which I have always considered a very great advantage. My master sent me for a fortnight to a neighboring farmer's, who had a meadow which was skirted on one side by the railway. Here were some sheep and cows, and I was turned in among them.

I shall never forget the first train that ran by. I was feeding quietly near the pales which separated the meadow from the railway, when I heard a strange sound

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผมตอนนี้เริ่มเติบโตหล่อ เสื้อของฉันได้เติบโตที่ดี และ อ่อน และสีดำสดใส ฉันมีเท้าหนึ่งสีขาวและดาวสีขาวสวยบนหน้าผากของฉัน ฉันไม่คิดว่า หล่อมาก นายจะไม่ขายผมจนกว่าผมสี่ปี เขากล่าวว่า lads ไม่ควรทำงานเหมือนผู้ชาย และลูกไม่ควรทำงานเหมือนม้าจนพวกเขาได้เติบโตขึ้นมากเมื่อสี่ปี Gordon Squire เก่ามาดูฉัน เขาตรวจสอบตา ปากของฉัน และ ขาของฉัน เขารู้สึกว่าพวกเขาทั้งหมดลง แล้ว ผมจะเดิน และวิ่งเหยาะ ๆ ควบก่อนเขา เขาดูเหมือนจะ ชอบฉัน และ กล่าว "เมื่อเขาได้ดีเสียแล้วใน จะทำดี" นายกล่าวว่า เขาจะทำลายฉันในตัวเอง เขาจะไม่ชอบฉันจะกลัว หรือเจ็บ และเขาไม่มีเวลาเลย วันเขาเริ่มสูญหายไปทุกคนอาจไม่รู้ว่าทำลายใน ดังนั้น ฉันจะอธิบายให้ หมายความว่า สอนม้าใส่อานและ bridle และ การดำเนินการเกี่ยวกับเขาคน หญิงหรือเด็ก ไปเพียงวิธีที่พวกเขาต้องการ และไปอย่างเงียบ ๆ นอกจากนี้ เขาได้เรียนรู้ใน การสวมใส่คอ crupper และ breeching เป็น และยืนในขณะที่พวกเขาจะใส่ ยัง แล้วต้องมีตะกร้าหรือเก้าอี้ยาวที่คงที่อยู่เบื้องหลัง เพื่อให้เขาไม่สามารถเดิน หรือวิ่งเหยาะ ๆ ไม่ลากเขา และเขาต้องไปเร็ว หรือ ช้า ก็ความปรารถนาของเขาควบคุม เขาไม่ต้องเริ่มต้นในสิ่งที่เขาเห็น หรือพูดคุยกับ ม้า อื่น ๆ หรือการกัด หรือเตะ หรือใด ๆ ได้จะของตนเอง แต่จะทำของเขาหลักจะ แม้ว่าเขาอาจจะเหนื่อย หรือ หิว มาก แต่ร้ายทั้งหมด คือ เมื่อเขาเทียมเมื่อใน เขาอาจไม่กระโดดจอย หรือนอนในภาย คอน นี้แบ่งในเป็นสิ่งดีฉันได้แน่นอนจึงใช้การฟั่นและ headstall การ และเสียเกี่ยวกับฟิลด์และถนนหนทางอย่างเงียบ ๆ แต่ตอนนี้ ผมจะมีบิต และบังเหียน ของ นายให้ฉันข้าวโอ๊ตบางตามปกติ และหลังจากข้อเสนอดีของ coaxing เขามีบิตเข้าไปในปากของฉัน และ bridle ถาวร แต่มันเป็นสิ่งน่ารังเกียจ ผู้ที่ไม่เคยมีมากในปากของพวกเขาไม่คิดว่า ไม่ดีอย่างไรมันรู้สึก ชิ้นส่วนดีของเหล็กที่ยากเย็นเป็นหนาเป็นนิ้วมือของมนุษย์เพื่อจะตกอยู่ในของปาก ระหว่างฟัน และของ ลิ้น มีปลายออกมาที่มุมปาก และมีจัดขึ้นอย่างรวดเร็ว โดยสายเหนือหัวของคุณ ภายใต้จมูกของคุณ รอบของจมูก และ คางของคุณ เพื่อให้วิธีในโลกสามารถ กำจัดของแข็งสิ่งน่ารังเกียจ ก็ดี ใช่ ดี น้อย คิดได้ แต่ผมรู้ว่า แม่ของฉันมักจะสวมหนึ่งเมื่อเธอออกไป และม้าทั้งหมดไม่ได้เมื่อพวกเขาได้เติบโตขึ้น และอื่น ๆ what with ข้าวโอ๊ตดี และ what with ของนาย pats ถ้อยคำ และวิธีที่อ่อนโยน ผมใส่บิตและ bridle ของฉันNext came the saddle, but that was not half so bad; my master put it on my back very gently, while old Daniel held my head; he then made the girths fast under my body, patting and talking to me all the time; then I had a few oats, then a little leading about; and this he did every day till I began to look for the oats and the saddle. At length, one morning, my master got on my back and rode me round the meadow on the soft grass. It certainly did feel queer; but I must say I felt rather proud to carry my master, and as he continued to ride me a little every day I soon became accustomed to it.The next unpleasant business was putting on the iron shoes; that too was very hard at first. My master went with me to the smith's forge, to see that I was not hurt or got any fright. The blacksmith took my feet in his hand, one after the other, and cut away some of the hoof. It did not pain me, so I stood still on three legs till he had done them all. Then he took a piece of iron the shape of my foot, and clapped it on, and drove some nails through the shoe quite into my hoof, so that the shoe was firmly on. My feet felt very stiff and heavy, but in time I got used to it.And now having got so far, my master went on to break me to harness; there were more new things to wear. First, a stiff heavy collar just on my neck, and a bridle with great side-pieces against my eyes called blinkers, and blinkers indeed they were, for I could not see on either side, but only straight in front of me; next, there was a small saddle with a nasty stiff strap that went right under my tail; that was the crupper. I hated the crupper; to have my long tail doubled up and poked through that strap was almost as bad as the bit. I never felt more like kicking, but of course I could not kick such a good master, and so in time I got used to everything, and could do my work as well as my mother.I must not forget to mention one part of my training, which I have always considered a very great advantage. My master sent me for a fortnight to a neighboring farmer's, who had a meadow which was skirted on one side by the railway. Here were some sheep and cows, and I was turned in among them.I shall never forget the first train that ran by. I was feeding quietly near the pales which separated the meadow from the railway, when I heard a strange sound

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผมได้ตอนนี้เริ่มที่จะเติบโตหล่อ; เสื้อของฉันเติบโตที่ดีและอ่อนนุ่มและสดใสสีดำ ฉันมีเท้าข้างหนึ่งสีขาวและดาวสีขาวสวยบนหน้าผากของฉัน ผมก็คิดว่าหล่อมาก; นายของเราจะไม่ขายผมจนฉันมาสี่ปี; เขากล่าวว่าเด็กไม่ควรที่จะทำงานเหมือนผู้ชายและโคลท์ไม่ควรที่จะทำงานเหมือนม้าจนกว่าพวกเขาจะเติบโตขึ้นค่อนข้าง. เมื่อผมเป็นสี่ปีนายกอร์ดอนเก่ามาถึงมองมาที่ฉัน เขาตรวจสอบสายตาของฉันปากของฉันและขาของฉัน; เขารู้สึกว่าพวกเขาทั้งหมดลง; แล้วผมต้องเดินและวิ่งและวิ่งก่อนหน้าเขา ดูเหมือนว่าเขาจะชอบฉันและกล่าวว่า "เมื่อเขาได้รับการหักดีในเขาจะทำอย่างดี." ต้นแบบของฉันบอกว่าเขาจะทำลายผมในตัวเองในขณะที่เขาไม่อยากให้ผมเป็นกลัวหรือทำร้ายและเขาเสียเวลาเกี่ยวกับมันไม่สำหรับวันถัดไปเขาเริ่ม. ทุกคนอาจไม่ทราบว่าทำลายในมีดังนั้นฉันจะ อธิบายมัน มันหมายถึงการที่จะสอนให้ม้าที่จะสวมใส่อานและบังเหียนและจะดำเนินการบนหลังของเขาคนที่เป็นผู้หญิงหรือเด็ก; ที่จะไปเพียงวิธีการที่พวกเขาต้องการและที่จะไปอย่างเงียบ ๆ นอกจากนี้เขาได้เรียนรู้ที่จะสวมคอ, ตะโพกม้าและช่องทางและจะหยุดนิ่งในขณะที่พวกเขาจะวางบน; จากนั้นจะมีรถเข็นหรือรถม้าคงที่อยู่เบื้องหลังเพื่อให้เขาไม่สามารถเดินหรือวิ่งเหยาะๆโดยไม่ต้องลากมันหลังจากที่เขา; และเขาจะต้องไปเร็วหรือช้าเช่นเดียวกับความปรารถนาขับรถของเขา เขาไม่เคยจะต้องเริ่มต้นในสิ่งที่เขาเห็นหรือพูดคุยกับม้าตัวอื่นหรือกัดหรือเตะหรือมีความประสงค์ของเขาเองใด ๆ แต่มักจะทำเจ้านายของเขาจะแม้ว่าเขาอาจจะเหนื่อยมากหรือหิว แต่ที่เลวร้ายที่สุดของทั้งหมดคือเมื่อเทียมของเขาเป็นครั้งเดียวในเขาไม่อาจกระโดดด้วยความดีใจหรือนอนลงสำหรับความเหนื่อยล้า ดังนั้นคุณจะเห็นการทำลายในครั้งนี้เป็นสิ่งที่ดี. ฉันได้แน่นอนมานานแล้วใช้ในการเชือกแขวนคอและ headstall และจะถูกนำเกี่ยวกับในสาขาและช่องทางอย่างเงียบ ๆ แต่ตอนนี้ผมจะมีบิตและบังเหียน; ต้นแบบของฉันให้ฉันข้าวโอ๊ตบางส่วนเป็นปกติและหลังจากที่มีการจัดการที่ดีของเขาได้เกลี้ยกล่อมบิตเข้าไปในปากของฉันและบังเหียนคงที่ แต่มันก็เป็นสิ่งที่น่ารังเกียจ! บรรดาผู้ที่ไม่เคยมีบิตในปากของพวกเขาไม่สามารถคิดวิธีที่ไม่ดีมันรู้สึก; ชิ้นใหญ่ของเหล็กยากเย็นหนาเป็นนิ้วมือของผู้ชายคนหนึ่งที่จะผลักดันเข้าไปในปากของคนระหว่างฟันของคนและกว่าลิ้นของคนที่มีปลายออกมาที่มุมปากของคุณและจัดขึ้นที่นั่นได้อย่างรวดเร็วโดยสายเหนือหัวของคุณ ภายใต้ลำคอของคุณรอบจมูกและใต้คางของคุณ เพื่อให้วิธีการในโลกที่คุณสามารถกำจัดสิ่งที่ยากที่น่ารังเกียจ; มันไม่ดีมาก! ใช่เลวมาก! อย่างน้อยผมคิดว่าอย่างนั้น แต่ผมรู้ว่าแม่ของฉันมักจะสวมหนึ่งเมื่อเธอเดินออกไปและม้าทั้งหมดได้เมื่อพวกเขาเติบโตขึ้น; . และเพื่อให้สิ่งที่มีข้าวโอ๊ตที่ดีและสิ่งที่มีตบหลักของฉันคำชนิดและวิธีการที่นุ่มนวลผมได้ที่จะสวมใส่บิตและบังเหียนของเราต่อมาก็อานแต่นั่นก็ไม่ได้ครึ่งหนึ่งจึงไม่ดี ต้นแบบของฉันวางมันลงบนหลังของฉันเบา ๆ ในขณะที่แดเนียลเก่าจัดขึ้นหัวของฉัน; แล้วเขาทำ girths อย่างรวดเร็วภายใต้ร่างกายของฉันตบและพูดคุยกับผมตลอดเวลา; แล้วผมมีข้าวโอ๊ตไม่กี่แล้วเกี่ยวกับชั้นนำเพียงเล็กน้อย และที่เขาทำทุกวันจนผมเริ่มที่จะมองหาข้าวโอ๊ตและอาน ที่มีความยาวในเช้าวันหนึ่งเจ้านายของฉันมีที่ด้านหลังของฉันและฉันขี่ม้ารอบทุ่งหญ้าบนหญ้านุ่ม แน่นอนมันไม่ได้รู้สึกแปลก; แต่ผมต้องบอกว่าผมรู้สึกว่าค่อนข้างมีความภาคภูมิใจที่จะดำเนินการนายของเราและในขณะที่เขายังคงนั่งฉันเล็ก ๆ น้อย ๆ ทุกวันผมก็กลายเป็นที่คุ้นเคยกับมัน. ธุรกิจที่ไม่พึงประสงค์ต่อไปถูกวางรองเท้าเหล็ก; นั่นก็เป็นเรื่องยากมากเกินไปในตอนแรก ต้นแบบของฉันไปกับฉันไปปลอมของสมิ ธ ที่จะเห็นว่าผมไม่ได้รับบาดเจ็บหรือมีความน่ากลัวใด ๆ ช่างตีเหล็กเอาเท้าของฉันอยู่ในมือของเขาคนหนึ่งหลังจากที่อื่น ๆ และตัดออกไปบางส่วนของสัตว์ที่มีกีบ มันไม่ได้เจ็บปวดฉันดังนั้นฉันยังคงยืนอยู่บนขาสามจนเขาทำพวกเขาทั้งหมด จากนั้นเขาก็เอาชิ้นส่วนของเหล็กรูปร่างของเท้าของฉันและปรบมือมันบนและขับรถผ่านเล็บบางรองเท้าที่ค่อนข้างเข้ากีบของฉันเพื่อให้รองเท้าเป็นแน่นบน เท้าของฉันรู้สึกมากแข็งและหนัก แต่ในเวลาที่ฉันได้ใช้มัน. และตอนนี้ที่ต้องมีเพื่อให้ห่างไกลของนายข้าพระองค์ไปในการที่จะทำลายฉันจะควบคุม; มีสิ่งใหม่ ๆ ที่จะสวมใส่ ครั้งแรกปกแข็งหนักเพียงที่คอของฉันและบังเหียนกับชิ้นส่วนด้านที่ดีกับสายตาของฉันที่เรียกว่าแว่นตาและแว่นตาแท้จริงพวกเขาสำหรับผมมองไม่เห็นทั้งสองข้าง แต่ตรงด้านหน้าของฉัน; ต่อไปมีอานขนาดเล็กที่มีสายแข็งที่น่ารังเกียจที่ไปขวาภายใต้หางของฉัน นั่นคือตะโพกม้า ฉันเกลียดตะโพกม้านั้น ที่จะมีหางยาวของฉันสองเท่าขึ้นและแหย่ผ่านสายที่เกือบจะไม่ดีเท่าที่บิต ฉันไม่เคยรู้สึกมากขึ้นเช่นการเตะ แต่แน่นอนฉันไม่สามารถเตะเช่นต้นแบบที่ดีและในเวลาที่ฉันได้ใช้ทุกอย่างและสามารถทำผลงานของผมเช่นเดียวกับแม่ของฉัน. ฉันต้องไม่ลืมที่จะพูดถึงส่วนหนึ่งของฉัน การฝึกอบรมซึ่งผมได้มีการพิจารณามักจะเป็นข้อได้เปรียบที่ดีมาก ต้นแบบของฉันส่งฉันสำหรับปักษ์เพื่อเกษตรกรใกล้เคียงที่มีทุ่งหญ้าซึ่ง skirted ด้านหนึ่งโดยรถไฟ นี่คือบางส่วนแกะและวัวและฉันถูกเปิดในหมู่พวกเขา. ฉันจะไม่มีวันลืมรถไฟขบวนแรกที่วิ่งจาก ผมได้รับการให้อาหารอย่างเงียบ ๆ ที่อยู่ใกล้ pales ที่แยกออกมาจากทุ่งหญ้ารถไฟเมื่อผมได้ยินเสียงแปลก ๆ