During part one of the experiment,

During part one of the experiment, the vertical displacement of a spring was measured as a function of force applied to it. The starting position of the spring was recorded using a stretch indicator. Mass was added to the spring, and the displacement was recorded. This was repeated with various amounts of mass. From these data, a graph of force versus displacement was plotted, and a linear fit slope revealed the spring constant. In this endeavor, the spring constant was valued at 3.53 N/m.

However, when applying this spring constant to the recorded displacements in the Hooke’s Law equation, the calculated forces are lower than the recorded forces. In similar manner, when rearranging Hooke’s Law to solve for displacement, the calculated displacements are larger than the actual recorded displacements. This means there was human error, most likely in terms of not being precise with the displacement readings because the recordings for the masses used were accurate. Because such small masses were used, any error in displacement readings was augmented. The spring used may also not have been perfect.

During part two of the experiment, the period of the spring was measured as amplitude changed while mass remained constant. The period remained nearly the same throughout every trial, which was to be expected. Any differences in period may be accounted to inadequate stopwatch usage and inaccurate starting displacements throughout the trials. It should be noted that at amplitude of 0.100 m, the hook lost contact with the spring for a split second at the apex of oscillation, which accounts for its oddity in period. This was something that could not be avoided; at that amplitude the spring pulled the hook up too quickly which caused the loss of contact. The resulted graph of period versus amplitude yielded a linear fit slope of close to 0 (-0.247 s/m), which was predicted.

During part three of the experiment, the period of the spring was measured as mass was varied while amplitude remained constant. As the mass was increased, the period also increased. This was not surprising considering the given equations. The square of the period versus mass for each trial was plotted and a linear fit was taken. The slope and y-intercept of this line was then used to determine the spring constant and C, the fraction of the spring’s mass that should be taken into account for the equation T = 2π ( [M + Cms] / k )0.5. The calculated value of k was 3.75 N/m, which is only 6.04% different from the value determined earlier of 3.53 N/m. The value of C was determined to be 0.694, which is closest to the whole number fraction of 1/3. Any error during parts two and three can be attributed to inaccurate stopwatch recordings and slight variance in displacement and release of the masses at each amplitude.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ช่วงหนึ่งของการทดสอบ การระวางแนวตั้งของสปริงถูกวัดเป็นฟังก์ชันของแรงที่ใช้ ตำแหน่งเริ่มต้นของฤดูใบไม้ผลิถูกบันทึกโดยใช้ตัวบ่งชี้ที่ยืด มวลถูกฤดูใบไม้ผลิ และบันทึกการระวาง นี้ซ้ำกับมวลจำนวนต่าง ๆ จากข้อมูลเหล่านี้ ถูกพล็อตกราฟของแรงกับการกระจัด และเปิดเผยทางลาดชันกับเส้นตรงคงสปริง ในความพยายามนี้ ค่าคงของสปริงได้ 3.53 N/mอย่างไรก็ตาม เมื่อใช้ค่าคงสปริงนี้กับระวางบันทึกในสมการกฎหมายของ Hooke กองกำลังคำนวณอยู่ต่ำกว่ากองกำลังบันทึก ในลักษณะคล้ายกัน เมื่อเรียงของ Hooke กฎหมายแก้สำหรับการกระจัด ระวางที่คำนวณได้มีขนาดใหญ่กว่าระวางการบันทึกจริง ซึ่งหมายความว่า มีข้อผิดพลาดมนุษย์ มากที่สุดในแง่ของไม่แม่นยำ ด้วยการอ่านแทนเนื่องจากการบันทึกสำหรับมวลชนใช้ได้ถูกต้อง เนื่องจากใช้มวลเล็ก ๆ ดังกล่าว ข้อผิดพลาดในการอ่านค่าระวางถูกเติมเต็ม ฤดูใบไม้ผลิที่ใช้ยังไม่สมบูรณ์ในระหว่างส่วนสองของการทดสอบ ระยะเวลาของฤดูใบไม้ผลิถูกวัดเป็นคลื่นที่มีการเปลี่ยนแปลงในขณะที่มวลคงที่อยู่ งวดยังคงเกือบเหมือนเดิมตลอดการทดลองทุก ซึ่งเป็นที่คาดหวัง ความแตกต่างในระยะเวลาอาจจะลงบัญชีการใช้นาฬิกาจับเวลาไม่เพียงพอและไม่ถูกต้องเริ่มต้นระวางตลอดการทดลอง ควรสังเกตว่า ที่คลื่นของ 0.100 m เบ็ดหายติดต่อกับฤดูใบไม้ผลิสำหรับแยกที่สองที่ปลายของสั่น สำหรับความพิเศษในรอบระยะเวลาบัญชีใด นี่คือสิ่งที่สามารถไม่หลีกเลี่ยง ที่ว่าคลื่น สปริงดึงเบ็ดขึ้นเร็วเกินไปซึ่งเกิดจากการสูญเสียของผู้ติดต่อ ส่งผลให้กราฟระยะเทียบกับคลื่นผลเป็นเชิงเส้นกับความลาดชันของใกล้ 0 (-0.247 s/m), ซึ่งก็คาดว่าในระหว่างส่วนที่สามของการทดสอบ ระยะเวลาของฤดูใบไม้ผลิถูกวัดมวลถูกแตกต่างกันในขณะที่คลื่นยังคงเท่าเดิม ขณะที่มวลเพิ่มขึ้น ระยะเวลาเพิ่มขึ้นด้วย ไม่น่าแปลกใจพิจารณาสมการที่กำหนดให้ สแควร์ของรอบระยะเวลาสำหรับการทดลองแต่ละครั้งเมื่อเทียบกับมวลถูกพล็อต และถ่ายแบบเชิงเส้น แล้วความชันและจุดตัดแกน y ของเส้นนี้ถูกใช้เพื่อกำหนดค่าคงสปริงและ C สัดส่วนของมวลของฤดูใบไม้ผลิที่ควรนำมาพิจารณาสำหรับสมการ T = 2π ([M + Cms] / k) 0.5 คำนวณค่าของ k คือ 3.75 N/m ซึ่งเป็นเพียง 6.04% แตกต่างจากค่าที่กำหนดก่อนหน้านี้ของ 3.53 N/m พิจารณาค่าของ C จะ 0.694 ซึ่งเป็นที่ใกล้เคียงกับจำนวนเต็มเศษส่วน 1/3 ข้อผิดพลาดใด ๆ ระหว่างชิ้นส่วนสองและสามสามารถนำมาประกอบกับนาฬิกาจับเวลาที่ไม่ถูกต้องบันทึกและความแปรปรวนเล็กน้อยในการเคลื่อนที่และของมวลชนในแต่ละคลื่น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในส่วนหนึ่งของการทดลอง, การเคลื่อนที่ในแนวตั้งของฤดูใบไม้ผลิวัดเป็นหน้าที่ของแรงที่ใช้กับมัน ตำแหน่งเริ่มต้นของฤดูใบไม้ผลินั้นถูกบันทึกโดยตัวบ่งชี้ยืด มวลถูกบันทึกอยู่ในฤดูใบไม้ผลิและแทนที่ได้รับการบันทึก นี้ซ้ำกับปริมาณต่างๆของมวล จากข้อมูลเหล่านี้กราฟของแรงเมื่อเทียบกับการกระจัดถูกพล็อตและความลาดชันเชิงเส้นพอดีเปิดเผยอย่างต่อเนื่องฤดูใบไม้ผลิ ในความพยายามนี้คงฤดูใบไม้ผลิมีมูลค่า 3.53 N / ม.

อย่างไรก็ตามเมื่อมีการใช้ในฤดูใบไม้ผลินี้คงไป displacements บันทึกไว้ในสมการกฎหมายฮุคของกองกำลังคำนวณได้ต่ำกว่ากองกำลังที่บันทึกไว้ ในลักษณะที่คล้ายกันเมื่อจัดเรียงกฎของฮุคที่จะแก้ปัญหาสำหรับการเคลื่อนที่ที่กระจัดคำนวณมีขนาดใหญ่กว่า displacements บันทึกที่เกิดขึ้นจริง ซึ่งหมายความว่ามีความผิดพลาดของมนุษย์มากที่สุดในแง่ของการที่จะไม่แม่นยำด้วยการอ่านการกระจัดเพราะบันทึกสำหรับฝูงที่ใช้มีความถูกต้อง เพราะฝูงเล็ก ๆ เช่นถูกนำมาใช้ข้อผิดพลาดใด ๆ ในการอ่านกระจัดยิ่ง ฤดูใบไม้ผลิที่ใช้อาจจะยังไม่ได้รับที่สมบูรณ์แบบ.

ในช่วงสองส่วนหนึ่งของการทดลองระยะเวลาของฤดูใบไม้ผลิเป็นวัดความกว้างการเปลี่ยนแปลงในขณะที่มวลคงที่ ช่วงเวลาที่ยังคงใกล้เคียงกันตลอดทุกการทดลองซึ่งเป็นที่คาดหวัง ความแตกต่างใด ๆ ในระยะเวลาอาจจะมีสัดส่วนการใช้นาฬิกาจับเวลาไม่เพียงพอและการกระจัดเริ่มต้นไม่ถูกต้องตลอดการทดลอง มันควรจะตั้งข้อสังเกตว่าที่ความกว้างของ 0.100 เมตรเบ็ดขาดการติดต่อกับฤดูใบไม้ผลิสำหรับแยกที่สองที่ปลายของการสั่นที่บัญชีสำหรับเหตุการณ์ที่แปลกประหลาดของมันในช่วงเวลา นี่คือสิ่งที่ไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้; ที่กว้างว่าฤดูใบไม้ผลิดึงเบ็ดขึ้นอย่างรวดเร็วเกินไปซึ่งก่อให้เกิดการสูญเสียของผู้ติดต่อ กราฟผลของรอบระยะเวลาเมื่อเทียบกับความกว้างผลลาดเชิงเส้นของพอดีใกล้เคียงกับ 0 (-0.247 S / M) ซึ่งเป็นที่คาดการณ์.

ในช่วงสามส่วนของการทดสอบระยะเวลาของฤดูใบไม้ผลิวัดมวลได้รับแตกต่างกันในขณะที่ความกว้างคงที่ . ในฐานะที่เป็นมวลเพิ่มขึ้นเป็นระยะเวลาเพิ่มขึ้น นี่คือไม่น่าแปลกใจเมื่อพิจารณาจากสมการที่กำหนด ตารางระยะเวลาเมื่อเทียบกับมวลสำหรับแต่ละการทดลองที่ถูกพล็อตและแบบเชิงเส้นถูกนำ ความลาดชันและตัดแกน y ของสายนี้ถูกนำมาใช้ในการกำหนดค่าคงที่ในฤดูใบไม้ผลิและ C ส่วนของมวลของฤดูใบไม้ผลิที่ควรจะนำเข้าบัญชีสำหรับสมการ t = 2π ([M + ซม] / k) 0.5 คำนวณค่าของ k เป็น 3.75 N / m ซึ่งเป็นเพียง 6.04% แตกต่างจากค่าที่กำหนดไว้ก่อนหน้านี้ 3.53 N / m ค่าของ C มุ่งมั่นจะเป็น 0.694 ซึ่งอยู่ใกล้กับส่วนจำนวนทั้งหมด 1/3 ข้อผิดพลาดใด ๆ ในระหว่างชิ้นส่วนที่สองและสามสามารถนำมาประกอบกับบันทึกนาฬิกาจับเวลาไม่ถูกต้องและความแปรปรวนเล็กน้อยในการเคลื่อนที่และการเปิดตัวของมวลชนในแต่ละกว้าง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉันเลยพยายามค้นหาตัวเอง