“I see... Normally I would like to

“I see... Normally I would like to formally thank you, but since this is an urgent matter we will take our leave. Please excuse my impoliteness.”

Kouma politely bowed his head towards Koutarou. In response Koutarou nodded.

“I think that's for the best. So please don't worry about it.”

Koutarou could vaguely understand the circumstances, so he agreed with Kouma's actions. They should take Kii somewhere safe as quickly as possible.

“I am most grateful.”

Hearing Koutarou's words, Kouma bowed once more. This was the most gratitude that he was able to express at the moment.

“My lady, let us go.”

“No!! I won't go back!!”

Despite Koutarou and Kouma having come to an understanding, Kii herself was for some reason fiercely shaking her head. This surprised both of them.

“What's the matter, Kii-chan. Didn't you say you'd go home before?”

“M-My lady, why!?”

Koutarou tilted his head and Kouma grabbed Kii's shoulders with his eyes wide open. They were greatly surprised. Especially Koutarou, who had heard Kii say she was going home just before. He couldn't understand why she had suddenly changed her mind.

“That's because I promised Onii-chan!! That I would be with you!! Kii will protect you so that you won't feel lonely!!”

“Kii-chan...”

Kii had changed her mind because of Koutarou. Just a moment ago when he had lost his mother, she had cheered him up by saying she would stay with him. Since she didn't want that to be a lie, she tried to stay by his side.

“...It's okay, Kii-chan.”

Koutarou squatted down next to Kii and put his hand on her shoulder. Seeing that, Kouma decided to leave the convincing to Koutarou and took some distance from them.

“It's not okay!! Onii-chan did so much for me, so now it's my turn!!”

Even when Koutarou spoke to her she fiercely shook her head and she began tearing up.

“Kii promised to protect you!! I definitely won't go home!!”

“Kii-chan, you've already protected me enough. Don't you get it? I'm only able to cheerfully talk like this thanks to you.”

Koutarou had lost his mother twice. The one to ease his pain had been Kii. It was because she had lost her own mother that her feelings had reached him. That's why Koutarou could confidently say that Kii had protected him more than enough. And the tears she had shed at that time still remained within him and protected him.

“That's why it's okay. Thank you, Kii-chan. I am really grateful.”

“Onii-chan...”

Kii spoke a little quieter.

Since Kii was clever and sensitive to others feelings, she understood how Koutarou felt. That's why also understood that he wasn't lying now. He wasn't making it up to get Kii to go home.

Because of that, her argument lost its momentum. She understood that it was time for the two to part ways.

“I will never forget that you cried for my sake. And as long as I don't, I won't be alone. Right?”

“Yeah...”

Kii would return home, and Koutarou would do the same.

But the bond the two had formed wouldn't disappear. As long as they didn't forget the time they spent together, neither Koutarou nor Kii would be alone. Knowing that there was someone that understood them out there somewhere, they would be able to confidently walk down their respective paths.

Though for that other party to be a six-year-old girl that’s just like me...

While amazed that he had been cheered up by a six-year-old girl, Koutarou was grateful that he had met her and at the same time he was sad that they would part ways. So he at the very least prayed that her future would be bright.

“Take care, Kii-chan.”

“...Yeah. You too, Onii-chan.”

“Yeah. I will be okay.”

“That's a lie. Kii knows that you're weak, Onii-chan.”

“And as long as you know that, I will be okay.”

“Aha, this is almost like a confession.”

“It's pretty similar. I'm exposing my weakness after all.”

“That's true.”

A smile finally appeared on Kii's lips. She had been able to accept that it was time to part ways. Sensing that, Kouma who had been watching from the sidelines opened his mouth.

“My lady, it's about time...”

“I know. But just wait a little.”

The time to part was near. Kii knew that as well. She had no more intention of being selfish, but she had one more thing she had to do.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"ฉันเห็น... โดยปกติอยากจะขอบคุณอย่างเป็นทางการ แต่เนื่องจากเป็นเรื่องเร่งด่วนเราจะปล่อยให้เรา กรุณาแก้ impoliteness ของฉัน"Kouma สุภาพโค้งหัวต่อ Koutarou ในการตอบสนอง Koutarou พยักหน้า"ผมคิดว่า เป็นที่สุด ดังนั้นโปรดไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้ "Koutarou รางสามารถเข้าใจสถานการณ์ เพื่อให้เขาเห็นด้วยกับการกระทำของ Kouma พวกเขาควรใช้เวลาคิอิซึ่งยังที่ปลอดภัย โดยเร็วที่สุด"ฉันขอบคุณมากที่สุด"ได้ยินคำพูดของ Koutarou, Kouma ลงอีกครั้ง นี้คือความกตัญญูมากที่สุดที่เขาสามารถแสดงในขณะที่"ผู้หญิงของฉัน ให้เราไป""ไม่!! ฉันจะไม่กลับไป!!"แม้ว่าจะ Koutarou และ Kouma ที่มีมาให้มีความเข้าใจ คิอิซึ่งตัวเองก็ดังแววสั่นหัวของเธอ นี้ประหลาดใจทั้งสองอย่าง"เป็นอะไร chan. คิอิซึ่งไม่ได้คุณว่าคุณจะกลับบ้านก่อน""ผู้หญิงของฉัน M ทำไม? "Koutarou เอียงศีรษะของเขา และ Kouma คว้าไหล่ของคิอิซึ่งเปิดกว้างดวงตาของเขา พวกเขาเป็นประหลาดใจอย่างมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่ง Koutarou ใครได้ยินคิอิซึ่งบอกว่า เธอได้กลับบ้านก่อน เขาไม่เข้าใจทำไมเธอก็เปลี่ยนใจเธอ"นั่นเป็น เพราะฉันสัญญา Onii จัง!! ว่าฉันจะอยู่กับคุณ!! คิอิซึ่งจะปกป้องคุณเพื่อที่คุณจะไม่รู้สึกโดดเดี่ยว!!""คิอิซึ่งจานนี้... "คิอิซึ่งมีการเปลี่ยนแปลงจิตใจของเธอเนื่องจาก Koutarou เพียงครู่เมื่อเขาได้สูญเสียแม่ของเขา เธอได้โห่ร้องเขาขึ้น โดยบอกว่า เธอจะอยู่กับเขา เพราะเธอไม่ต้องการที่จะ โกหก เธอพยายามโดยด้านข้างของเขา“... ก็เอาล่ะ คิอิซึ่งจัง"Koutarou squatted ลงถัดจากคิอิซึ่ง และใส่มือของเขาบนไหล่ของเธอ เห็นว่า Kouma ไปเชื่อไป Koutarou และเอาบางห่างจากพวกเขา"ไม่เอาล่ะ!! Onii-จันไม่มากสำหรับฉัน ดังนั้นมันเป็นของฉัน!! "แม้ว่า Koutarou พูดกับเธอ เธอแววส่ายหัวของเธอ และเธอก็เริ่มฉีกขาดขึ้น"คิอิซึ่งสัญญาว่า จะปกป้องคุณ!! ฉันแน่นอนไม่กลับบ้าน!!""คิอิซึ่งจัง คุณได้ป้องกันแล้วฉันพอ คุณไม่ได้รับมัน เท่ากับผมซึ่งพูดคุยเช่นนี้ขอบคุณคุณ"Koutarou ได้สูญเสียแม่ของเขาสองครั้ง หนึ่งที่ช่วยบรรเทาอาการปวดของเขาเคยคิอิซึ่ง ก็ เพราะเธอได้สูญเสียแม่ของเธอเองที่เธอรู้สึกได้ถึงเขา จึง Koutarou อาจพูดว่า คิอิซึ่งมีป้องกันเขามากกว่าพอมั่นใจได้ และเธอได้หลั่งน้ำตาที่ว่า เวลายังคงอยู่ภายในเขา และป้องกันเขา"เหตุก็ ขอบคุณ คิอิซึ่งจัง "ฉันขอบคุณจริงๆ"" Onii จัง. ... "คิอิซึ่งพูดใต่ตั้งแต่คิอิซึ่งฉลาด และมีความสำคัญกับคนอื่นความรู้สึก เธอเข้าใจวิธี Koutarou รู้สึก นั่นคือเหตุผลที่ยัง เข้าใจว่า เขาไม่ได้โกหกตอนนี้ เขาไม่ได้ทำให้มันถึงรับคิอิซึ่งกลับบ้านเพราะการที่ อาร์กิวเมนต์ของเธอสูญเสียโมเมนตัม เธอเข้าใจว่า มันเป็นเวลาที่สองส่วนวิธีการ"ฉันจะลืมว่า คุณร้องไห้สาเกของฉัน และตราบใดที่ฉันไม่ ฉันจะไม่อยู่คนเดียว ใช่มั้ย""ใช่..."คิอิซึ่งจะกลับบ้าน และ Koutarou จะไม่เหมือนกันแต่ความผูกพันที่ทั้งสองได้เกิดขึ้นจะไม่หายไป ตราบใดที่พวกเขาไม่ลืมเวลาพวกเขาใช้ร่วมกัน Koutarou ไม่คิอิซึ่งจะอยู่คนเดียว รู้ว่า มีคนที่เข้าใจพวกเขาออกมีบาง พวกเขาจะได้มั่นใจเดินลงเส้นทางของพวกเขาเกี่ยวข้องแต่ สำหรับที่อื่นจะ เป็นสาวหกปี ที่มีเหมือนผม...ในขณะที่ประหลาดใจว่า เขามีการโห่ร้องขึ้น โดยสาวหกปี Koutarou ถูกขอบคุณที่เขาได้พบเธอ และในเวลาเดียวกัน เขาก็เศร้าที่พวกเขาจะส่วนวิธี ดังนั้น อย่างน้อยเขาอธิษฐานว่า อนาคตเธอจะสดใส"ดูแล คิอิซึ่งจันทร์"“... ใช่ คุณ Onii จันทร์. ""ใช่ ผมจะโอเค""ที่เป็นเรื่องโกหก คิอิซึ่งรู้ว่า คุณกำลังอ่อนแอ Onii จันทร์. ""และตราบใดที่คุณรู้ว่า จะมีมั้ย""Aha นี้เป็นเกือบเหมือนสารภาพ""ก็สวยเหมือน ผม:เปิดเผยความอ่อนแอทั้งนั้น""ที่เป็นจริง"รอยยิ้มก็ปรากฏบนริมฝีปากของคิอิซึ่ง เธอเคยยอมรับว่า มันเป็นเวลาส่วนวิธีการ จับ ที่ Kouma ที่ได้ดูการเปิดปากของเขา"ผู้หญิงของฉัน มันเป็นเรื่องเวลา...""ฉันรู้ว่า แต่รอหน่อย"เวลาส่วนหนึ่งถูกใกล้ คิอิซึ่งรู้ว่าเป็นอย่างดี เธอมีความตั้งใจมากกว่าการเห็นแก่ตัว แต่เธออีกอย่างหนึ่งที่เธอต้องทำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"ผมเห็น ... ปกติผมอยากจะขอขอบคุณอย่างเป็นทางการ แต่ตั้งแต่นี้เป็นเรื่องด่วนที่เราจะออกจากเรา โปรดแก้ตัวไม่สุภาพของฉัน. "Kouma สุภาพโค้งคำนับศีรษะของเขาที่มีต่อ Koutarou ในการตอบสนอง Koutarou พยักหน้า. "ผมคิดว่าเป็นเรื่องที่ดีที่สุด ดังนั้นโปรดอย่ากังวลเกี่ยวกับมัน. "Koutarou รางสามารถเข้าใจสถานการณ์เพื่อให้เขาเห็นด้วยกับการกระทำของ Kouma พวกเขาควรจะอยู่ที่ไหนสักแห่ง Kii ปลอดภัยให้เร็วที่สุดเท่าที่เป็นไปได้. "ฉันรู้สึกขอบคุณมากที่สุด." ได้ยินคำ Koutarou ของ Kouma โค้งคำนับอีกครั้ง นี่คือความกตัญญูมากที่สุดที่เขาก็สามารถที่จะแสดงในขณะนี้. "ผู้หญิงของฉันให้เราไป." "ไม่ !! ฉันจะไม่กลับไป !! "แม้จะมีKoutarou และ Kouma มาปรับความเข้าใจ, Kii เองก็ด้วยเหตุผลบางอย่างรุนแรงสั่นหัวของเธอ นี้ประหลาดใจทั้งของพวกเขา. "มีอะไรเรื่อง Kii จัง คุณไม่ว่าคุณจะไปที่บ้านก่อนหรือไม่"" M-ผู้หญิงของฉันทำไม !? "Koutarou เอียงหัวของเขาและ Kouma คว้าไหล่ของ Kii ด้วยดวงตาของเขาเปิดกว้าง พวกเขาประหลาดใจอย่างมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่ง Koutarou ที่เคยได้ยิน Kii บอกว่าเธอกำลังจะกลับบ้านก่อน เขาไม่เข้าใจว่าทำไมเธอได้เปลี่ยนแปลงอย่างกระทันหันใจของเธอ. "นั่นเป็นเพราะฉันสัญญา Onii จัง !! ว่าผมจะอยู่กับคุณ !! Kii จะปกป้องคุณเพื่อที่คุณจะไม่รู้สึกโดดเดี่ยว !! "" Kii จัง ... "Kii มีการเปลี่ยนแปลงความคิดของเธอเพราะ Koutarou กรุณารอสักครู่ที่ผ่านมาเมื่อเขาได้สูญเสียแม่ของเขาเธอก็ให้กำลังใจเขาขึ้นโดยกล่าวว่าเธอจะอยู่กับเขา เพราะเธอไม่ต้องการที่จะเป็นเรื่องโกหกเธอพยายามที่จะอยู่เคียงข้างเขา. "... มันโอเค, Kii จัง." Koutarou ก้มลงถัดจาก Kii และใส่มือของเขาบนไหล่ของเธอ เห็นว่า Kouma ตัดสินใจที่จะออกเชื่อ Koutarou และเอาห่างจากพวกเขา. "มันไม่โอเค !! Onii จังไม่มากสำหรับฉันดังนั้นตอนนี้ก็เปิดของฉัน !! "แม้เมื่อKoutarou พูดกับเธออย่างรุนแรงส่ายหัวของเธอและเธอก็เริ่มฉีกขาดขึ้น." Kii สัญญาว่าจะปกป้องคุณ !! แน่นอนฉันจะไม่กลับบ้าน !! "" Kii จังคุณได้รับการคุ้มครองอยู่แล้วพอฉัน คุณไม่ได้รับมันได้หรือไม่ ฉันเพียงสามารถที่จะพูดคุยอย่างมีความสุขเช่นนี้เพื่อขอบคุณคุณ. "Koutarou ได้สูญเสียแม่ของเขาเป็นครั้งที่สอง หนึ่งเพื่อบรรเทาความเจ็บปวดของเขาได้รับ Kii มันเป็นเพราะเธอได้สูญเสียแม่ของเธอเองที่ความรู้สึกของเธอมาถึงเขา นั่นเป็นเหตุผลที่ Koutarou มั่นใจอาจกล่าวได้ว่า Kii ได้ปกป้องเขามากเกินพอ และน้ำตาที่เธอหลั่งในเวลานั้นยังคงอยู่ภายในเขาและปกป้องเขา. "นั่นเป็นเหตุผลที่มันโอเค ขอขอบคุณคุณ Kii จัง ฉันรู้สึกขอบคุณจริงๆ. "" Onii จัง ... "Kii พูดเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เงียบสงบ. ตั้งแต่ Kii ฉลาดและความสำคัญกับความรู้สึกของคนอื่น ๆ เธอเข้าใจวิธี Koutarou รู้สึก นั่นเป็นเหตุผลที่ยังเข้าใจว่าเขาไม่ได้นอนอยู่ในขณะนี้ เขาไม่ได้ทำมันขึ้นมาจะได้รับ Kii ที่จะกลับบ้าน. เพราะการที่โต้แย้งเธอสูญเสียโมเมนตัมของ เธอเข้าใจว่ามันเป็นเวลาที่ทั้งสองจะเป็นส่วนหนึ่งวิธี. "ฉันจะไม่ลืมว่าคุณร้องไห้เพราะเห็นแก่เรา และตราบใดที่ฉันทำไม่ได้ผมจะไม่อยู่คนเดียว ใช่มั้ย? "" ใช่ ... "Kii จะกลับบ้านและ Koutarou จะทำเช่นเดียวกัน. แต่พันธบัตรทั้งสองได้เกิดขึ้นจะไม่หายไป ตราบใดที่พวกเขาไม่ได้ลืมเวลาที่พวกเขาใช้เวลาอยู่ด้วยกันที่ไม่ Koutarou หรือ Kii จะอยู่คนเดียว รู้ว่ามีใครบางคนที่เข้าใจพวกเขาออกมีที่ใดที่หนึ่งที่พวกเขาจะสามารถที่จะมีความมั่นใจเดินลงเส้นทางของตน. แม้ว่าการที่บุคคลอื่น ๆ ที่จะเป็นสาวหกปีเก่าที่เหมือนกับฉัน ... ในขณะที่ประหลาดใจที่เขามี รับกำลังใจขึ้นโดยสาวหกปีเก่า Koutarou รู้สึกขอบคุณที่เขาได้พบกับเธอและในเวลาเดียวกันเขาก็เป็นเรื่องน่าเศร้าที่พวกเขาจะร่วมทาง ดังนั้นเขาอย่างน้อยที่สุดภาวนาว่าในอนาคตของเธอจะสดใส. "ดูแล Kii จัง." "... ใช่ คุณเกินไป Onii จัง. "" ใช่ ฉันจะโอเค. "" นั่นเป็นเรื่องโกหก Kii รู้ว่าคุณกำลังอ่อนแอ Onii จัง. "" และตราบใดที่คุณรู้ว่าผมจะโอเค. "" อ้าฮานี้เป็นเหมือนคำสารภาพ. "" มันสวยเหมือนกัน ฉันเปิดเผยความอ่อนแอของฉันหลังจากที่ทั้งหมด. "" นั่นเป็นความจริง. "รอยยิ้มสุดท้ายปรากฏบนริมฝีปากของKii เธอได้รับการสามารถที่จะยอมรับว่ามันเป็นเวลาที่จะร่วมทาง การตรวจวัดที่ Kouma ที่ได้รับการดูจากข้างสนามเปิดปากของเขา. "ผู้หญิงของฉันมันเป็นเรื่องของเวลา ... " "ฉันรู้ว่า แต่เพียงแค่รอเล็ก ๆ น้อย ๆ . "ถึงเวลาที่จะเป็นส่วนหนึ่งที่อยู่ใกล้ Kii รู้ว่าเป็นอย่างดี เธอไม่มีความตั้งใจที่มากขึ้นของการเป็นคนเห็นแก่ตัว แต่เธอก็มีอีกหนึ่งสิ่งที่เธอต้องทำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" ผมเห็น . . . . . . . ปกติ ผมจะชอบขอขอบคุณอย่างเป็นทางการ แต่เนื่องจากเป็นเรื่องเร่งด่วนเราขอตัวกลับก่อน ขอโทษที่ไม่สุภาพกับคุณ . "kouma โค้งคำนับอย่างสุภาพต่อโคทาโร่ . ในการตอบสนอง โคทาโร่พยักหน้า" ฉันคิดว่านั่นดีที่สุดแล้ว ดังนั้นได้โปรดอย่าเป็นห่วงเกี่ยวกับมัน . "โคทาโร่อาจไม่ค่อยเข้าใจสถานการณ์ เขาเห็นด้วยกับการกระทำ kouma . พวกเขาควรจะใช้คีไปอยู่ในที่ปลอดภัยให้เร็วที่สุด" ข้ายินดีมากที่สุดเลยนะ "โคทาโร่ได้ยินคำพูดของ kouma คำนับอีกครั้ง นี้มากที่สุดคือ ความกตัญญู ที่เขาสามารถที่จะแสดงในขณะนี้" คุณหนู ไปกันเถอะ "" ไม่ ! ! ! ! ! ! ผมจะไม่กลับไป ! "และแม้ โคทาโร่ kouma มาเพื่อความเข้าใจ คีเองก็ด้วยเหตุผลบางอย่างก็สั่นศีรษะ นี้แปลกใจทั้งคู่" เป็นอะไรไป คีจัง คุณไม่ได้บอกว่าคุณจะกลับบ้านก่อน "" พ. . ผู้หญิงทำไม ? "โคทาโร่เอียงหัวและไหล่ของ kouma คว้า คี ตาของเขาเบิกกว้าง พวกเขาช่วยประหลาดใจ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง โคทาโร่ ที่ ได้ ยินคีบอกว่าจะกลับบ้านก่อน เขาไม่เข้าใจว่าทำไม เธอถึงเปลี่ยนใจ" นั่นก็เพราะฉันสัญญากับโอนี่จัง ! ! ว่าผมจะอยู่กับคุณ ! คีจะปกป้องคุณ เพื่อที่คุณจะไม่รู้สึกเหงา ! "" คี ชาน . . . . . . . "คีก็เปลี่ยนใจเพราะโคทาโร่ . เมื่อกี๊เขาได้สูญเสียแม่ของเขา เธอคอยให้กำลังใจเขา โดยบอกว่า เธอ จะ อยู่ กับเขา ในเมื่อเธอไม่อยากที่จะโกหก เธอพยายามที่จะอยู่เคียงข้างเขา" . . . . . . . ไม่เป็นไร คีจัง "โคทาโร่ก้มลงไปข้างๆ คี และใส่มือของเขาบนไหล่ของเธอ เห็นอย่างนั้น kouma ตัดสินใจที่จะออกจากเชื่อ โคทาโร่ และเอาระยะทางจากพวกเขา" มันไม่โอเค ! ! โอนี่จังทำอะไรให้ฉันมากมาย ดังนั้น ตอนนี้ตาของฉัน ! ! "แม้แต่ตอนที่โคทาโร่พูด เธอเพียงส่ายหน้า เธอเริ่มน้ำตาไหล" คี สัญญาว่าจะปกป้องคุณ ! ผมจะไม่กลับบ้าน ! "" คี ชาน คุณก็ปกป้องฉันพอแล้ว คุณไม่เข้าใจเหรอ ? ฉันสามารถบาคาร่าพูดอย่างนี้ ขอบคุณคุณ”โคทาโร่ได้สูญเสียแม่ของเขาเป็นครั้งที่สอง หนึ่งเพื่อบรรเทาอาการปวดได้ คี มันเป็นเพราะว่าเธอต้องสูญเสียแม่ของเธอเองที่ความรู้สึกของเธอได้ถึงเขา นั่นเป็นเหตุผลที่โคทาโร่จะพูดอย่างมั่นใจว่า คี ได้ปกป้องเขามากพอแล้ว และน้ำตาเธอหลั่งในตอนนั้นยังคงภายในเขาและปกป้องเขา" นั่นแหละครับ ขอบคุณ คีจัง ฉันรู้สึกขอบคุณจริงๆ . "" โอนี่จัง . . . . . . . "คีพูดเงียบๆหน่อย .เพราะคีก็ฉลาดและอ่อนไหวต่อความรู้สึกผู้อื่น เธอเข้าใจว่า โคทาโร่รู้สึก นั่นคือเหตุผลที่ยังเข้าใจว่าเขาไม่ได้โกหกนะ เขาไม่ได้ทำมันขึ้นให้คีเพื่อกลับบ้านเพราะอย่างนั้น เหตุผลของเธอสูญเสียโมเมนตัมของมัน เธอเข้าใจว่ามันเป็นช่วงเวลาสำหรับสองแยกจากกัน" ผมจะไม่ลืมว่าคุณร้องไห้เพื่อฉัน ตราบใดที่ผมไม่ได้ทำ ผมไม่ได้อยู่คนเดียว ใช่มั้ย ? "" ใช่ . . . . . . . "คีจะกลับบ้านและ โคทาโร่ก็เหมือนกันแต่สายสัมพันธ์ของทั้งสองได้เกิดขึ้นจะไม่หายไป ตราบใดที่พวกเขาไม่ได้ลืมเวลาที่พวกเขาอยู่ด้วยกัน หรือ โคทาโร่หรือคีจะอยู่คนเดียว ไม่รู้ว่ามีใครที่เข้าใจพวกเขาออกมีบางพวกเขาจะสามารถที่จะเดินเดินของแต่ละเส้นทางแม้ ว่าอีกฝ่ายเป็นเด็ก 6 ขวบที่เหมือนผม . . . . . . .ในขณะที่ประหลาดใจว่า เขาได้รับกำลังใจจากสาวหกปี โคทาโร่รู้สึกขอบคุณที่เขาได้พบเธอ และในเวลาเดียวกัน เขาเสียใจที่พวกเขาจะแยกจากกัน ดังนั้นเขาอย่างน้อยก็ภาวนาว่าอนาคตของเธอจะสดใส" ดูแลคีซาน”" . . . . . . . ใช่ คุณด้วย โอนี่จัง "" ใช่ ผมจะโอเค" นั่นเป็นคำโกหก คีรู้ว่าเธอกำลังอ่อนแอ โอนี่จัง "" ตราบใดที่คุณทราบว่า ผมจะโอเค" อ้าว นี่เกือบจะเหมือนเป็นคำสารภาพ ." มันคล้ายกันมาก ฉันเผยจุดอ่อนของฉันหลังจากทั้งหมด . "" ก็จริง "รอยยิ้มก็ปรากฏบนริมฝีปากของคี . เธอได้ยอมรับว่ามันคงถึงเวลาที่ต้องแยกจากกัน รู้สึกว่า kouma ที่ได้รับชมจากข้างสนาม เปิดปาก" ท่านหญิง มันถึงเวลาแล้ว . . . . . . . "" ผมรู้ แต่รอสักหน่อย "เวลาส่วนหนึ่งคือใกล้ คีว่าเช่นกัน เธอไม่มีความตั้งใจที่จะเห็นแก่ตัว แต่เธอมีสิ่งหนึ่งที่เธอต้องทำ