Monarchy has thrived in five countr

Monarchy has thrived in five countries of Southeast Asia, blending traditions of kingship from the pre-colonial era with modern forms of constitutional rule. Brunei, Thailand, Malaysia, and Cambodia have monarchs as titular heads of state; Indonesia uniquely has forms of monarchy that thrive in a republican context at the regional level. These two traditions of monarchy, one archaic and the other modern, coexist uneasily—especially in times of stress, whether because of succession or political instability. Therefore, to understand the dynamics of political stability in Thailand and Malaysia, the role of monarchs cannot be ignored.

The end of the colonial era in Southeast Asia was marked by the adoption, for the most part, of modern forms of statehood modeled on the democracies of the departing colonial rulers. Thailand was never colonized, but its monarchy modernized in response to pressure for democratic reform and adopted forms of government that established limits on its power. The nine traditional rulers of the Malay states that constituted the core of the new federation of Malaysia were enshrined as keepers of Malay tradition and defenders of Islam as the federal division of powers evolved. One of their number serves as the Malaysian king or Yang di-Pertuan Agong on a revolving basis.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พระมหากษัตริย์มีการฟื้นตัวใน 5 ประเทศของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ผสมผสานประเพณีของโคลัมเบียจากยุคก่อนอาณานิคมด้วยรูปแบบที่ทันสมัยของกฎหมายรัฐธรรมนูญ บรูไน ไทย มาเลเซีย กัมพูชา และมีพระมหากษัตริย์เป็น titular หัวของรัฐ อินโดนีเซียมีรูปแบบของพระมหากษัตริย์ที่เจริญเติบโตในบริบทพลระดับภูมิภาค โดยเฉพาะ ประเพณีเหล่านี้สองพระมหากษัตริย์ พวกหนึ่ง และการพัก ผ่อน มีอยู่ uneasily — โดยเฉพาะอย่างยิ่งในความเครียด ว่าเนื่องจากการสืบทอดหรือความไม่แน่นอนทางการเมือง ดังนั้น การเข้าใจของเสถียรภาพทางการเมืองในประเทศไทยและมาเลเซีย บทบาทของพระมหากษัตริย์ไม่สามารถถูกละเว้นสิ้นสุดยุคอาณานิคมในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ถูกทำเครื่องหมายกัน ส่วนใหญ่ โมเดิร์นฟอร์มรัฐจำลองบนเหมือน ๆ นามโคโลเนียลสัมภาระ ประเทศไทยได้เคยยึดครอง ได้พระมหากษัตริย์ทันสมัยตอบสนองต่อความกดดันในการปฏิรูปประชาธิปไตย และนำรูปแบบของรัฐบาลที่กำหนดขีดจำกัดของพลัง ไม้โบราณเก้ารัฐมลายูที่ทะลักหลักของสภาแห่งใหม่ของมาเลเซีย ได้ประดิษฐานเป็นใครที่ได้ของประเพณีมลายูและกองหลังของอิสลามเป็นกองพัฒนาอำนาจของรัฐบาลกลาง หมายเลขตัวอย่างใดอย่างหนึ่งทำหน้าที่เป็นกษัตริย์มาเลเซียหรือ Yang di Pertuan Agong หมุนตามด้วย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สถาบันพระมหากษัตริย์ได้เติบโตในห้าประเทศเอเชียตะวันออกเฉียงใต้, การผสมขนบธรรมเนียมประเพณีของกษัตริย์จากยุคก่อนอาณานิคมที่มีรูปแบบที่ทันสมัยของการปกครองตามรัฐธรรมนูญ บรูไน, ไทย, มาเลเซีย, และกัมพูชามีพระมหากษัตริย์เป็นประมุขแห่งรัฐยศ; อินโดนีเซียไม่ซ้ำกันมีรูปแบบของสถาบันพระมหากษัตริย์ที่เจริญเติบโตในบริบทของรีพับลิกันในระดับภูมิภาค ทั้งสองขนบธรรมเนียมประเพณีของสถาบันพระมหากษัตริย์ซึ่งเป็นหนึ่งในสมัยโบราณและอื่น ๆ ที่ทันสมัยอยู่ร่วมกันอย่างไม่สบายใจโดยเฉพาะอย่างยิ่งในเวลาที่เกิดความเครียดไม่ว่าจะเป็นเพราะของความสำเร็จหรือไม่แน่นอนทางการเมือง ดังนั้นเพื่อทำความเข้าใจพลวัตของความมั่นคงทางการเมืองในประเทศไทยและประเทศมาเลเซียบทบาทของพระมหากษัตริย์ไม่สามารถปฏิเสธ. จุดสิ้นสุดของยุคอาณานิคมในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ที่ได้รับการทำเครื่องหมายโดยการยอมรับสำหรับส่วนใหญ่ของรูปแบบที่ทันสมัยของมลรัฐจำลองใน ระบอบประชาธิปไตยของผู้ปกครองอาณานิคมออกเดินทาง ประเทศไทยก็ไม่เคยตกเป็นเมืองขึ้น แต่สถาบันพระมหากษัตริย์ที่ทันสมัยในการตอบสนองต่อแรงกดดันให้มีการปฏิรูปประชาธิปไตยและนำมาใช้ในรูปแบบของรัฐบาลที่จัดตั้งขึ้นข้อ จำกัด ในอำนาจของตน เก้าปกครองแบบดั้งเดิมของรัฐมาเลย์ที่ประกอบด้วยหลักของสหพันธ์ใหม่ของมาเลเซียถูกประดิษฐานเป็นผู้รักษาประเพณีมาเลย์และกองหลังของศาสนาอิสลามเป็นส่วนของรัฐบาลกลางของอำนาจการพัฒนา หนึ่งในจำนวนของพวกเขาทำหน้าที่เป็นกษัตริย์มาเลเซียหรือยาง di-Pertuan อากงบนพื้นฐานหมุน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สถาบันมีการเติบโตใน 5 ประเทศของภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ผสมผสานประเพณีของกษัตริย์จากก่อนยุคอาณานิคมกับรูปแบบสมัยใหม่ของกฎหมายรัฐธรรมนูญ . บรูไน , มาเลเซีย , ไทย และ กัมพูชา มีพระมหากษัตริย์เป็นประมุขแห่งรัฐ ยศ ; อินโดนีเซีย โดยมีรูปแบบของระบอบที่เจริญในบริบทของรีพับลิกันในระดับภูมิภาค เหล่านี้สองประเพณีของกษัตริย์หนึ่งโบราณและอื่น ๆ ที่ทันสมัย โดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงเวลาของความเครียด อยู่ร่วมกันด้วยความไม่แน่ใจว่าเพราะของความสำเร็จหรือความไม่มั่นคงทางการเมือง ดังนั้น การเข้าใจพลวัตของเสถียรภาพทางการเมืองในไทย และมาเลเซีย บทบาทของพระมหากษัตริย์ไม่สามารถละเว้น

จบของยุคอาณานิคมในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ที่ถูกทำเครื่องหมายโดยการ ส่วนใหญ่รูปแบบสมัยใหม่ของมลรัฐ modeled ในประชาธิปไตยของออกจากผู้ปกครองอาณานิคม . ประเทศไทยไม่เคยเป็นเมืองขึ้น แต่ระบอบที่ทันสมัยในการตอบสนองต่อความดันเพื่อการปฏิรูปประชาธิปไตย และใช้รูปแบบของรัฐบาลที่สร้างข้อจำกัดในพลังของมันเก้าผู้ปกครองดั้งเดิมของรัฐมลายูที่บัญญัติหลักของสหพันธ์ใหม่ของมาเลเซียถูกประดิษฐานเป็นยามเฝ้าประตูของมาเลย์ ประเพณี และกองหลังของศาสนาอิสลามเป็นกองกลางของพลังการพัฒนา หนึ่งในตัวเลขของพวกเขาทำหน้าที่เป็นกษัตริย์มาเลเซียหรือหยางตี้ pertuan อากงบนพื้นฐานหมุน