แปลเนื้อเรื่องChester sat at his ta

แปลเนื้อเรื่องChester sat at his table drinking a beer. He had been looking forward to his chicken
and rice. When it arrived, he found that the chicken had not been cooked properly.
It was pink inside. He decided to complain and called the waiter.
'Sir?' asked the waiter.
Chester noticed that the waiter was new to the place.
'I'm not eating this,' Chester told him. 'The chicken is pink inside — it hasn't
been cooked properly.'
'It's rare chicken, sir,' the waiter said. 'Many of our customers prefer its finer
taste.'
Chester looked straight at the waiter. He thought the waiter was not showing
him enough respect.
'Really?' answered Chester.
'It's very popular, sir,' said the waiter.
'And I suppose the illness they caught from eating undercooked chicken was
popular with them too, eh?' said Chester. Other people in the restaurant could hear.
He was annoyed.
The waiter said nothing but his face turned red.
'Please take this chicken back,' Chester told the waiter, 'and give me a piece that
has been cooked all the way through.'
'Certainly, sir,' said the waiter as he took the food and went back to the kitchen.
While Chester was waiting for his meal to return he remembered the little book
in his pocket. He thought he would have a look at it while he was waiting. He
took it out of his pocket and examined it.
It was small enough to fit easily into his pocket and was covered with old, fine
leather. He had to clean off some of the dirt in order to read the title on the cover.
At first the
title seemed to be in another language with strange letters and shapes, but as he
looked they seemed to change into English. He closed his eyes tightly and opened
them again. He was mistaken, of course. He must have been. When he looked
again the title of the book was there. It was still dirty but it was clearly written in
English. It read: The Book of Thoughts.
It didn't say who wrote the book.
Chester thought it must be one of those old books which offered advice about
life. He felt disappointed.
He tried to open the book but it had an old metal lock which stopped him. Then
suddenly the book seemed to open quite naturally at the middle pages. It was
almost as if it wanted him to read it.
What he saw when he looked surprised him. The pages had nothing written on
them and they were clean and white, not at all like the yellowed pages one would
expect to find in a book this old. Did all the pages have no writing on them?
Just then the waiter returned with Chester's chicken and rice and placed it before
him.
'Thank you,' said^lhester.21
'My pleasure, sir,' answered the waiter with a smile.
Chester happened to look at the opened book. It now had writing on the pages
which only a moment before had been clean and white. The writing said:
He wouldn 't look so pleased with himself if he knew what I had put on to his
chicken while I was in the kitchen. That will teach him to make me look silly.
' Chester couldn't believe what he saw. Was this what the waiter was thinking?
'Anything else, sir?' asked the waiter politely.
'Er. . . no, thank you,' said Chester.
As the waiter walked off the writing disappeared. Chester looked at his
meal. He didn't feel hungry any more. And he could hardly complain to the
manager about the waiter. Not without telling them about the book. Who would
believe him?
Chester left the chicken and rice alone, paid his bill and went. He did not leave
the waiter a tip.
* * *
When Chester got home he felt exhausted. He took out the book and looked inside
it once more. The pages were now all white and clear again. Perhaps it had all been
a result of his tiredness. He had been thinking too much about work — and about
Dorothy. That must be it. There was no other possible explanation: he was simply
too tired to think straight.
He went to bed and slept almost at once.
* * *
The train was less crowded than usual the following morning. He was lucky
enough to find a seat for his short journey. He liked to watch people as they all sat
or stood with faces that gave no sign of what they were thinking. Everybody
avoided looking at another person in the eye -that might cause trouble.
Chester relaxed in his seat. He had decided that the experience of the night
before was best forgotten. Who ever heard of a book that read thoughts? The whole
idea was crazy!
Then he remembered that he still had the book in his
pocket.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แปลเนื้อเรื่องChester วันเสาร์ที่ตารางของเขาดื่มเบียร์ เขามีการมองไปข้างหน้าไก่ของเขาและข้าว เมื่อมันมาถึง เขาพบว่า ไก่ได้ไม่ถูกต้มอย่างถูกต้องสีชมพูภายในได้ เขาตัดสินใจที่จะบ่น และเรียกว่าเสิร์ฟ'รัก ' ขอเสิร์ฟเชสเตอร์พบว่า เสิร์ฟคือใหม่ไป'ฉันกำลังไม่กินนี้ เชสเตอร์บอกเขา ' ไก่เป็นสีชมพูภายในซึ่งยังไม่การรับประทานอย่างถูกต้อง 'เสิร์ฟกล่าวว่า 'มันเป็นไก่หายาก รัก "ลูกค้าของเรามากมายต้องการปลีกย่อยรส.'เชสเตอร์มองตรงที่เสิร์ฟ เขาคิดว่า การเสิร์ฟไม่ถูกแสดงเขาเคารพพอเชสเตอร์ตอบ 'จริง ๆ หรือ'' ได้รับความนิยมมาก รัก กล่าวว่า เสิร์ฟ' และฉันคิดว่า จะติดจากการกินดิบ ๆ ไก่เจ็บป่วยได้ยอดนิยมกับพวกเขามากเกินไป เอ๊ะ?' กล่าวว่า เชสเตอร์ คนอื่นในร้านได้ยินเขารำคาญเสิร์ฟกล่าวว่า ไม่มีอะไร แต่หน้าเปิดสีแดง'กรุณานำนี้ไก่กลับ เชสเตอร์บอกพนักงานเสิร์ฟ, ' และฉันขอตัวที่การรับประทานจน ''แน่นอน รัก กล่าวว่า เสิร์ฟเขาเอาอาหาร และกลับไปที่ห้องครัวในขณะที่เชสเตอร์ถูกรอเป็นอาหารของเขากลับเขาจดจำหนังสือน้อยในกระเป๋าของเขา เขาคิดว่า เขาจะมีลักษณะที่ในขณะที่เขาถูกรอ เขาเอาออกจากกระเป๋าของเขา และตรวจสอบนั้นมันมีขนาดเล็กพอที่จะได้เข้ากระเป๋าของเขา และถูกปกคลุม ด้วยเก่า ดีหนัง เขาต้องสะอาดเพื่ออ่านชื่อเรื่องบนปกปิดบางสิ่งสกปรกครั้งแรกชื่อเรื่องที่ดูเหมือน จะในภาษาอื่น ด้วยตัวอักษรแปลก ๆ และรูปร่าง แต่ เป็นเขาดูพวกเขาดูเหมือนจะเปลี่ยนเป็นภาษาอังกฤษ เขาปิดตาของเขาอย่างใกล้ชิด และเปิดพวกเขาอีกด้วย เขาเป็นดาวตามปกติ แน่นอน เขาต้องได้รับการ เมื่อเขามองอีก ชื่อของหนังสือนั้นมี ก็ยังคงสกปรก แต่มันถูกเขียนขึ้นอย่างชัดเจนในอังกฤษ มันอ่าน: หนังสือความคิดมันไม่ได้บอกว่า ใครเขียนหนังสือเชสเตอร์คิดว่า มันต้องเป็นหนึ่งในบรรดาหนังสือเก่าที่ให้คำแนะนำเกี่ยวกับชีวิต เขารู้สึกผิดหวังเขาพยายามเปิดหนังสือ แต่มันมีตัวล็อคโลหะเก่าที่หยุดเขา แล้วก็หนังสือดูเหมือนจะ ค่อนข้างธรรมชาติเปิดที่หน้ากลาง มันเป็นเกือบเป็นถ้าอยากให้เขาอ่านสิ่งที่เขาเห็นเมื่อเขาดูประหลาดใจเขา หน้ามีอะไรเขียนบนพวกเขาและพวกเขา สะอาด ขาว เช่นเพ yellowed หนึ่งจะไม่คาดว่าจะพบในหนังสือเล่มนี้เก่า หน้าทั้งหมดไม่มีการเขียนไม่นั้นแค่เสิร์ฟกลับมาพร้อมกับไก่และข้าวเชสเตอร์ แล้ววางไว้ก่อนเขาขอบคุณ said^lhester.21'ความสุขของฉัน รัก ตอบเสิร์ฟ ด้วยรอยยิ้มเชสเตอร์เกิดขึ้นที่เปิดหนังสือ ตอนนี้ได้เขียนในหน้าซึ่งเฉพาะช่วงเวลาก่อนที่จะทำความสะอาด และขาว เขียนว่า:Wouldn เขาไม่ดูยินดีให้กับตัวเองว่าเขารู้อะไรฉันได้ใส่กับเขาไก่ในขณะที่ผมอยู่ในห้องครัว ที่จะสอนให้เขาทำให้ฉันดูโง่' เชสเตอร์ไม่เชื่อสิ่งที่เขาเห็นได้ มีอะไรเสิร์ฟคิดนี้หรือไม่'อะไร รัก ' ขอเสิร์ฟสุภาพถัง... ไม่ ขอบคุณ กล่าวว่า เชสเตอร์เป็นพนักงานเสิร์ฟที่เดินปิดการเขียนหายไป เชสเตอร์มองเขามื้ออาหาร เขาไม่รู้สึกหิวอีก และเขาไม่ได้บ่นไปจัดการเกี่ยวกับเสิร์ฟ ไม่ไม่บอกพวกเขาเกี่ยวกับหนังสือ ที่ต้องการหรือไม่เชื่อเขาเชสเตอร์จากไก่และข้าวคนเดียว จ่ายตั๋วเขา และไป ไม่ได้ปล่อยพนักงานเสิร์ฟแนะนำ* * *เมื่อเชสเตอร์บ้าน เขารู้สึกเหนื่อย เขาเอาออกหนังสือ และมองภายในมันอีกครั้ง หน้าได้ตอนนี้สีขาวทั้งหมดและล้างอีกครั้ง บางทีมันทั้งหมดได้ผลของเทวัญดาราสปาของเขา เขาก็คิดมากเกินไปเกี่ยวกับการทำงาน — และเกี่ยวกับโดโรธี ที่ต้องเป็นมัน มีไม่อธิบายไป: กำลังเพียงเหนื่อยเกินไป คิดตรงนั้นเขาเข้านอน และนอนเกือบคราว* * *รถไฟไม่พลุกพล่านกว่าปกติตอนเช้าต่อไปนี้ เขาโชคดีพอหานั่งสำหรับการเดินเขา เขาชอบดูคนเหล่านั้นทุกเสาร์หรือยืนอยู่กับใบหน้าที่ไม่มีเครื่องหมายของสิ่งที่พวกเขาได้คิด ทุกคนหลีกเลี่ยงการมองผู้อื่นในตา-ที่อาจทำให้เกิดปัญหาได้เชสเตอร์ผ่อนคลายในที่นั่งของเขา เขาได้ตัดสินใจว่า ประสบการณ์ของก่อนสุดลืม ผู้ที่เคยได้ยินหนังสือที่อ่านความคิด ทั้งหมดความคิดบ้าแล้ว เขาจำได้ว่า ยังมีหนังสือในเขากระเป๋า

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แปลเนื้อเรื่องเชสเตอร์นั่งอยู่ที่โต๊ะของเขาดื่มเบียร์ เขาได้รับการมองไปข้างหน้าของเขาไก่
และข้าว เมื่อมันมาถึงเขาพบว่าไก่ที่ไม่ได้รับการปรุงอย่างถูกต้อง.
มันเป็นสีชมพูภายใน เขาจึงตัดสินใจที่จะบ่นและเรียกบริกร.
'เซอร์' ถามบริกร.
เชสเตอร์สังเกตเห็นว่าบริกรใหม่ไปยังสถานที่.
'ผมไม่ได้กินนี้' เชสเตอร์บอกเขาว่า 'ไก่อยู่ภายในสีชมพู - มันยังไม่ได้
. รับการปรุงอย่างถูกต้อง '
'มันไก่ที่หายากครับ' บริกรกล่าวว่า 'หลายของลูกค้าของเราต้องการปลีกย่อยของ
รส. '
เชสเตอร์มองตรงไปที่บริกร เขาคิดว่าบริกรก็ไม่ได้แสดง
ความเคารพเขามากพอ.
'จริงเหรอ?' ตอบเชสเตอร์.
'มันเป็นที่นิยมมากครับ' กล่าวว่าบริกร.
'และฉันคิดว่าการเจ็บป่วยที่พวกเขาจับได้จากการกินไก่สุกเป็น
ที่นิยมกับพวกเขามากเกินไปใช่มั้ย? ' เชสเตอร์กล่าวว่า คนอื่น ๆ ในร้านอาหารสามารถได้ยินเสียง.
เขาเป็นรำคาญ.
บริกรกล่าวว่าไม่มีอะไร แต่ใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดง.
'โปรดใช้ไก่นี้กลับ' เชสเตอร์บอกว่าบริกร 'และให้ฉันชิ้นที่
ได้รับการปรุงสุกทั้งหมดทางผ่าน '
'แน่นอนครับ' กล่าวว่าบริกรในขณะที่เขาเอาอาหารและเดินกลับไปที่ห้องครัว.
ในขณะที่เชสเตอร์กำลังรอสำหรับการรับประทานอาหารของเขาจะกลับมาเขาจำหนังสือเล่มเล็ก ๆ
ในกระเป๋าของเขา เขาคิดว่าเขาจะมีลักษณะที่มันในขณะที่เขากำลังรอ เขา
เอามันออกมาจากกระเป๋าของเขาและการตรวจสอบมัน.
มันมีขนาดเล็กพอที่จะพอดีกับกระเป๋าเสื้อของเขาและถูกปกคลุมด้วยเก่าดี
หนัง เขามีการทำความสะอาดปิดบางส่วนของสิ่งสกปรกในการอ่านชื่อบนหน้าปก.
ตอนแรก
ชื่อดูเหมือนจะอยู่ในภาษาที่มีตัวอักษรแปลกและรูปทรงอื่น แต่ในขณะที่เขา
มองพวกเขาดูเหมือนจะเปลี่ยนเป็นภาษาอังกฤษ เขาปิดตาของเขาแน่นและเปิด
พวกเขาอีกครั้ง เขาเป็นคนที่เข้าใจผิดแน่นอน เขาจะต้องได้รับ เมื่อเขามอง
อีกครั้งชื่อของหนังสือเล่มนี้ก็อยู่ที่นั่น มันก็ยังสกปรก แต่มันก็เขียนไว้อย่างชัดเจนใน
ภาษาอังกฤษ มันอ่านหนังสือของความคิด.
มันไม่ได้บอกว่าใครเขียนหนังสือ.
เชสเตอร์คิดว่ามันต้องเป็นหนึ่งในหนังสือเก่าเหล่านั้นที่เสนอคำแนะนำเกี่ยวกับ
ชีวิต เขารู้สึกผิดหวัง.
เขาพยายามที่จะเปิดหนังสือ แต่มันก็ล็อคโลหะเก่าที่หยุดเขา แล้ว
ทันใดนั้นหนังสือเล่มนี้ดูเหมือนจะเปิดค่อนข้างเป็นธรรมชาติที่หน้ากลาง มันก็
เกือบจะเป็นถ้ามันอยากให้เขาอ่านมัน.
สิ่งที่เขาเห็นเมื่อเขาดูเขาประหลาดใจ หน้าได้ไม่มีอะไรเขียนไว้ใน
พวกเขาและพวกเขาก็สะอาดและสีขาวไม่ได้ทั้งหมดเช่นหน้าสีเหลืองหนึ่งจะ
คาดหวังจะพบในหนังสือเล่มนี้เก่า ไม่ทุกหน้ามีการเขียนเกี่ยวกับพวกเขาหรือไม่
เพียงแค่นั้นบริกรกลับมาพร้อมกับไก่เชสเตอร์และข้าวและวางมันลงก่อนที่
เขา.
'ขอบคุณ' กล่าวว่า ^ lhester.21
'ความสุขของฉันครับ' บริกรตอบด้วยรอยยิ้ม
เชสเตอร์ที่เกิดขึ้นกับมองไปที่หนังสือเปิด ตอนนี้มันมีการเขียนบนหน้าเว็บ
ซึ่งเพียงชั่วครู่ก่อนที่จะได้รับการทำความสะอาดและสีขาว เขียนกล่าวว่า
เขาที 'wouldn มองความยินดีให้กับตัวเองถ้าเขารู้ว่าสิ่งที่เราได้ทุ่มเทเพื่อเขา
ไก่ในขณะที่ผมอยู่ในห้องครัว ที่จะสอนให้เขาทำให้ฉันดูโง่.
' เชสเตอร์ไม่สามารถเชื่อว่าสิ่งที่เขาเห็น ได้รับสิ่งที่บริกรคิด?
'อะไรอีกไหมครับ? ถามบริกรสุภาพ.
'Er . . ไม่มีขอขอบคุณ 'กล่าวว่าเชสเตอร์.
ในฐานะที่เป็นบริกรเดินออกจากการเขียนหายไป เชสเตอร์ของเขามองไปที่
อาหาร เขาไม่ได้รู้สึกหิวมาก ๆ และเขาแทบจะไม่สามารถบ่นกับ
ผู้จัดการเกี่ยวกับบริกร ไม่ได้โดยไม่บอกพวกเขาเกี่ยวกับหนังสือเล่มนี้ ใครจะ
เชื่อว่าเขา?
เชสเตอร์ที่เหลือไก่และข้าวเพียงอย่างเดียวจ่ายเรียกเก็บเงินของเขาและไป เขาไม่ได้ออกจาก
บริกรปลาย.
* * * * * * * * * * * *
เมื่อเชสเตอร์กลับมาถึงบ้านเขารู้สึกหมด เขาหยิบเอาหนังสือเล่มนี้และมองภายใน
มันอีกครั้ง หน้าตอนนี้สีขาวทั้งหมดและชัดเจนอีกครั้ง บางทีมันอาจจะได้รับทั้งหมด
เป็นผลมาจากความเมื่อยล้าของเขา เขาได้รับการคิดมากเกินไปเกี่ยวกับการทำงาน - และเกี่ยวกับ
โดโรธี ที่จะต้องไม่ว่าจะเป็น ไม่มีคำอธิบายที่เป็นไปได้อื่น ๆ คือเขาเป็นเพียง
. เหนื่อยเกินไปที่จะคิดตรง
เขาเดินไปที่เตียงและนอนเกือบจะในทันที.
* * * * * * * * * * * *
รถไฟที่แออัดน้อยกว่าปกติเช้าวันรุ่งขึ้น เขาเป็นคนที่โชคดี
พอที่จะหาที่นั่งสำหรับการเดินทางระยะสั้นของเขา เขาชอบที่จะดูคนที่พวกเขาทั้งหมดนั่ง
หรือยืนอยู่กับใบหน้าที่ทำให้ไม่มีสัญญาณของสิ่งที่พวกเขาคิด ทุกคน
หลีกเลี่ยงการมองไปที่คนที่อยู่ในตานั่นอาจทำให้เกิดปัญหาอื่น.
เชสเตอร์ผ่อนคลายในที่นั่งของเขา เขาได้ตัดสินใจว่าประสบการณ์ของคืน
ก่อนที่จะถูกลืมที่ดีที่สุด ใครที่เคยได้ยินชื่อของหนังสือที่อ่านความคิด? ทั้ง
ความคิดที่บ้า!
แล้วเขาก็จำได้ว่าเขายังคงมีหนังสือของเขาใน
กระเป๋า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แปลเนื้อเรื่องเชสเตอร์นั่งที่โต๊ะของเขา การดื่มเบียร์ เขารอคอย
ไก่และข้าว เมื่อมันมาถึง เขาพบว่า ไก่ไม่ได้ปรุงสุกอย่างถูกต้อง .
มันเป็นสีชมพูอยู่ข้างใน เขาตัดสินใจที่จะบ่นและเรียกบริกร .
'sir ? ถามพนักงานเสิร์ฟ .
Chester สังเกตเห็นว่าวอลเตอร์ยังอยู่ใหม่กับสถานที่ .
ฉันกินไม่ใช่ " เชสเตอร์บอก' ไก่เป็นสีชมพูข้างใน - มันไม่ได้ถูกปรุงสุกอย่างถูกต้อง
'
' มันไก่ หายากครับ " บริกรกล่าว . หลายของลูกค้าของเราต้องการลิ้มรสของปลีกย่อย
'
เชสเตอร์มองพนักงานเสิร์ฟ เขาคิดว่าเขาไม่แสดง

เขาเคารพพอ 'really ? ตอบ เชสเตอร์
มันเป็นที่นิยมมากครับ ' บริกร .
และฉันคิดว่าการเจ็บป่วยที่พวกเขาติดจากการกินไก่สุกคือ
ที่เป็นที่นิยมอีกด้วย เอ๋ ? กล่าวว่า เชสเตอร์ คนอื่น ๆในร้านได้ยิน เขาก็รำคาญ
.
บริกรบอกว่าไม่มีอะไร แต่หน้าของเขากลายเป็นสีแดง 'please เอาไก่คืน
" เชสเตอร์บอกบริกร ' และให้ฉันชิ้น
ได้รับการปรุงทั้งหมดทางผ่าน '
'certainly ครับ ' บริกร เช่น เขาเอาอาหารและเดินกลับไปที่ห้องครัว
ในขณะที่เชสเตอร์รอของเขาอาหารกลับเขาจำ
หนังสือในกระเป๋าของเขา เขาคิดว่าเขาจะมองมัน ในขณะที่เขากำลังรออยู่ เขาหยิบมันออกมาจากกระเป๋าของเขา

และตรวจดู มันมีขนาดเล็กพอที่จะพอดีกับกระเป๋าของเขาและถูกปกคลุมด้วยหนังเก่าดี
. เขาต้องทำความสะอาดออกบางส่วนของดินเพื่อที่จะอ่านชื่อบนปก ตอนแรก

ชื่อเหมือนในภาษาอื่นที่มีตัวอักษรแปลกๆ และรูปร่าง แต่เป็นเขา
ดูพวกเขาดูเหมือนจะเปลี่ยนเป็นภาษาอังกฤษ เขาหลับตาแน่นและเปิด
อีกที เขาผิดแน่นอน เขาต้องมี เมื่อเขาดู
อีกครั้ง ชื่อหนังสือก็มี มันก็ยังสกปรก แต่มันถูกเขียนไว้อย่างชัดเจนใน
ภาษาอังกฤษ อ่าน : หนังสือของความคิด มันไม่ได้บอกว่าเป็นใคร

เขียนหนังสือเชสเตอร์ คิดว่ามันต้องเป็นพวกหนังสือเก่าที่ให้คําแนะนําเกี่ยวกับ
ชีวิต เขารู้สึกผิดหวัง
เขาพยายามที่จะเปิดหนังสือ แต่มันมีล็อคโลหะเก่าที่หยุดเขาได้ จากนั้นก็เปิดหนังสือ
ดูเหมือนจะค่อนข้างเป็นธรรมชาติที่หน้าเว็บกลาง มันคือ
เกือบเป็นถ้ามันอยากให้เขาอ่าน . . .
สิ่งที่เขาเห็นเมื่อเขาดูแปลกใจเขา หน้ามีอะไรที่เขียนเกี่ยวกับ
ที่พวกเขาและพวกเขามีความสะอาดและขาว ไม่เหมือนกับ yellowed หน้าไม่มีใคร
คาดหวังจะพบในหนังสือนี้เก่า ทำทุกหน้าไม่มีเขียนบนพวกเขา
จากนั้นบริกรกลับมาพร้อมกับเชสเตอร์คือไก่และข้าว ไว้ก่อน

ขอบคุณ เขา กล่าวว่า lhester
21
' ของฉันสุขครับ ' ' บริกรด้วยรอยยิ้ม
เชสเตอร์ขึ้นดู เปิดหนังสือขณะนี้มีการเขียนบนหน้าเว็บ
ซึ่งเพียงสักครู่ก่อนที่จะได้สะอาด และขาวขึ้น เขียนว่า :
เขาไม่ดูพอใจกับตัวเอง ถ้าเขารู้ว่าฉันใส่กับไก่ของเขา
ในขณะที่ฉันอยู่ในครัว ว่า จะสอนให้เขาทำให้ฉันดูโง่ .
' เชสเตอร์ ไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่เขาเห็น นี่คือสิ่งที่เขากำลังคิดอะไรอยู่ ?
'anything อีกไหมครับ ? ถามบริกรสุภาพ .
'er . . . . . . . .ไม่ , ขอบคุณ ' เชสเตอร์ .
เป็นบริกรเดินออกไปเขียนหายไป เชสเตอร์มองอาหารของเค้า

เขาไม่ได้รู้สึกหิวอีกแล้ว และเขาจะบ่นกับ
ผู้จัดการเกี่ยวกับพนักงานเสิร์ฟ โดยไม่บอกพวกเขาเกี่ยวกับหนังสือ ใครจะ
เชื่อเขาเหรอ ?
Chester จากไก่และข้าวคนเดียว จ่ายบิลของเขาไป เขาไม่ได้ทิ้ง
บริกรทิป
* *
.เมื่อเชสเตอร์ กลับมาถึงบ้าน เขารู้สึกเหนื่อย เขาหยิบหนังสือและมองเข้าไปข้างใน
มันอีกครั้ง หน้าตอนนี้ทั้งขาวและใสอีกครั้ง บางทีมันถูก
ผลความเหนื่อยของเขา เขากำลังคิดเรื่องงานมากเกินไป และเกี่ยวกับ
โดโรธี ต้องเป็นอย่างนั้นแน่ ไม่มีคำอธิบายที่เป็นไปได้อื่น ๆเขาก็เหนื่อยเกินกว่าจะคิดอะไร
.
เขาเข้านอนและหลับไปแทบจะทันที
* * *
รถไฟที่แออัดน้อยกว่าปกติ ดังต่อไปนี้ครับ เขาโชคดี
พอหาที่นั่งสำหรับการเดินทางสั้น ๆของเขา เขาชอบดูผู้คนที่พวกเขานั่งหรือยืนด้วยใบหน้า
ที่ให้ไม่เห็นสิ่งที่พวกเขาคิด ทุกคน
เลี่ยงมองคนอื่นในสายตา ที่อาจก่อให้เกิดปัญหา
Chester ผ่อนคลายในที่นั่งของเขา เขาได้ตัดสินใจว่าประสบการณ์ของคืน
ก่อนก็ลืม ใครเคยได้ยินว่าหนังสือที่อ่านความคิด ? ความคิดทั้งหมด
บ้า !
แล้วเขาจำได้ว่าเขายังคงมีหนังสือในกระเป๋า