You nod again, wondering how this p

You nod again, wondering how this person knows so much about your job. Against all odds, your phone starts to buzz in your pocket. You didn't think you'd get any reception in whatever weird dimension you walked into. You answer it without looking to see who it is, hoping if you can talk to anyone it will give you a shot at getting out of here.

"Hello?"

"Darling, where are you?" He sounds worried sick. "Alphys left her phone on her desk, and we can't reach her. Is everything alright?"

"Uh..." you look around you, wondering exactly how best to answer that. "I kind of...don't know where I am. Something weird happened at the Core, and now I'm in this weird white room?"

"What?!" Mettaton shouts. "Oh my god, are you hurt? What happened?"

"I don't know," you say, and no matter how much you look the walls don't provide an answer. "Alphys didn't end up in here. It's just me and..." You look back over at the shifting black figure, who seems to be listening to your conversation, despite the fact that you're not sure they can hear.

Who are you? You sign, wedging your phone between your ear and shoulder.

I am no longer certain. Before, I was called Gaster.

"The only other person here says their name is Gaster?"

"Gaster?" Mettaton sounds very confused. "Never heard that name before. Do you think- hey!"

There's the sound of a brief scuffle, and then someone else grabs Mettaton's phone.

"where are you," Sans all but yells.

You nearly drop your phone, and the first time you bring it back up to your ear it's upside down.

"I don't know," you sigh in frustration. "We were in the Core, and something just shifted, and...maybe this is room 269?"

"you're in the core? is gaster there with you?"

"Yeah," you nod, despite knowing he can't see it. "Yeah it's just me and Gaster. I don't know where Alphys went."

"s t a y . t h e r e ."

"...okay." You feel a deep chill run down your back. You've never heard Sans talk like that before.

"if you leave, we'll lose him again. be there in a second," Sans hangs up.

That sounded like Sans.

Your eyes go wide. How the hell would he know Sans?

Before you can answer, your phone buzzes again, this time with a text message. It's from Frisk of all people, and it looks like it was typed in a hurry. Two more messages pop up quickly on your screen, like Frisk can't send them fast enough.

[sans said you found him]

[is he ok]

[tell him I'm sorry]

You look back up at Gaster, wondering just how many people knew about him this whole time. That was Sans. He's on his way. ...Frisk says they are sorry.

Gaster tilts his head a little. Who is Frisk?

You flip through your phone until you find a picture of them, hanging from one of Papyrus's arms and grinning. You show him, and a spark of realization crosses his eyes.

The other human. They are still alive.

You nod. They brought the barrier down.

They said they would return for me, but our paths have not crossed since.

Come back for you? You raise an eyebrow. Can you not leave?

Gaster looks down slowly. He moves a little to the side, but the black substance that covers his body (or is his body) remains tethered to the floor, stretching unpleasantly. He says something, but you don't understand it. It sounds different, like the words should make sense but the letters have been all jumbled up and replaced with meaningless sounds. It sort of reminds you of the first time you heard Sans and Papyrus talk, hearing that subtle difference in the tone and structure of their words, but intensified so much you can't understand any of it.

"Um..." you say softly, not sure he could see you if you signed. "I didn't...get that."

Gaster begins to sign, but he doesn't look up. It seems he can hear you after all.

I apologize. At times I forget. I am bound to this room. I am unbound from time. When Frisk found me, this room was in Waterfall.

"It moves around?"

It does. I cannot control it. When they left, it was no longer there. Entering this room requires stabilizing energy. When that energy leaves, the room becomes unbound.

"What do you mean, unbound?" You scratch your head a little. This is starting to weird you out. Your phone buzzes again, and Frisk has sent you another text.

[tell him I'm coming back]

You smile just a little, then text them back. [I will. He remembers you.]

"Frisk is on the way too," you tell him, and his eyes flash again.

Good. Perhaps with two humans, it will be more stable.

"Why humans?" you ask.

Without a human present in this room, monsters cannot enter. Keeping it stable requires DETERMINATION.

"There you are!"

With a relieved sigh, Mettaton runs full-tilt into the room and yanks you into his arms. You can hear his cooling fans working overtime, and his body is warmer than you've ever felt it. You smile and rub one hand over his back reassuringly, feeling so, so glad to have him here.

"I'm okay," you say softly.

"Thank god," he whispers breathlessly. "I don't know what the hell any of this is, but I'm getting yo

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คุณพยักหน้าอีกครั้ง สงสัยว่า คนนี้รู้มากเกี่ยวกับงาน กับอัตราต่อรอง โทรศัพท์เริ่ม buzz ในกระเป๋าของคุณ คุณไม่คิดว่า คุณจะได้รับการต้อนรับในมิติสิ่งแปลกที่คุณเดินเข้าไปใน คุณตอบได้โดยไม่ต้องดูที่มันเป็น หวังถ้าคุณสามารถพูดคุยกับใคร มันจะให้ภาพที่ได้รับจากที่นี่"ฮัลโหล""รัก คุณอยู่ที่ไหน" เขาเสียงป่วยกังวล "Alphys ซ้ายโทรศัพท์ของเธอบนโต๊ะของเธอ และเราไม่สามารถติดต่อเธอ คือทุกอย่างไร" Uh..." คุณดูรอบ ๆ คุณ สงสัยว่า วิธีที่ดีที่ตอบว่า " ฉันชนิดของ...ไม่ทราบ สิ่งแปลกเกิดขึ้นหลัก และตอนนี้ ผมพักห้องนี้สีขาวแปลก""อะไร!" Mettaton ตะโกน "โอ้ พระเจ้าของฉัน เป็นคุณค่ะ เกิดอะไรขึ้น""ฉันไม่รู้ คำพูด และไม่ว่าเท่าใดคุณมอง ผนังไม่ให้คำตอบ "Alphys ไม่ได้จบลงที่นี่ มันเป็นเพียงฉัน และ. ... " คุณย้อนกลับไปมองที่ขยับดำรูป ที่ดูเหมือนจะได้ฟังบทสนทนาของคุณ ที่คุณไม่แน่ใจว่า พวกเขาได้ยินคุณเป็นใคร คุณเข้าสู่ระบบ มาโทรศัพท์ระหว่างหูและไหล่ของคุณผมไม่แน่นอน ก่อนที่จะ ฉันถูกเรียกว่า Gaster"เฉพาะบุคคลอื่นนี่กล่าวว่า ชื่อของพวกเขาคือ Gaster""Gaster" Mettaton เสียงมาก "ไม่เคยได้ยินชื่อนั้นก่อน ทำคุณคิด - เฮ้"มีเสียง scuffle สั้น ๆ และจากนั้น บุคคลอื่นคว้าโทรศัพท์ของ Mettaton"คุณอยู่ที่ไหน Sans yells ทั้งหมดคุณเกือบวางโทรศัพท์ของคุณ และเป็นครั้งแรกที่คุณนำมาถึงหูของคุณก็คว่ำคุณ "ไม่ แทบแห้ว "เราเป็นแกนหลัก และบางสิ่งบางอย่างเพียงแค่ เลื่อน และ. ... ทีนี้คือห้อง 269"คุณอยู่ในหลัก คือ gaster มีกับคุณ"ใช่ คุณพยักหน้า แม้จะรู้ว่า เขามองไม่เห็น "ใช่มันเป็นเพียงฉันและ Gaster ไม่ Alphys หายไปไหนกัน""s t y t h e r e. ""...โอเค" คุณรู้สึกหนาวลึกที่รันลง นอกจากนี้คุณไม่เคยได้ยิน Sans คุยเหมือนก่อน"ถ้าคุณปล่อย เราจะสูญเสียเขาอีก จะมีที่สอง Sans แฮงค์ขึ้นที่ฟังเหมือน Sansตาไปกว้าง เขาจะรู้ว่านรก Sansก่อนที่คุณสามารถทำตอบ โทรศัพท์ buzzes อีกครั้ง เวลานี้ ด้วยข้อความส่งข้อความ จาก Frisk ของทุกคน และดูเหมือนว่ามันพิมพ์รีบ สองข้อความปรากฏขึ้นอย่างรวดเร็วบนหน้าจอของคุณ เช่น Frisk ไม่สามารถส่งได้เพียงพอ[นอกล่าวว่า พบเขา][คือเขาตกลง][บอกขอ]คุณมองย้อนกลับไปขึ้นที่ Gaster สงสัยเพียงกี่คนที่รู้ว่าเกี่ยวกับเขาเวลานี้ทั้งหมด ที่ถูก Sans เขาเป็นทางเขา ... Frisk กล่าวว่า พวกเขาต้องขออภัยGaster ปรับเอียงหัวเล็กน้อย Frisk คือใครคุณพลิกโทรศัพท์ของคุณจนกว่าคุณพบรูปภาพของพวกเขา แขวนจากแขนของต้นกก และยิ้ม แสดงเขา และประกายของสำนึกของข้ามตาของเขาบุคคลอื่น พวกเขาจะยังมีชีวิตอยู่คุณพยักหน้า เพราะอุปสรรคลงพวกเขากล่าวว่า พวกเขาจะกลับมาให้ฉัน แต่ไม่ได้ข้ามเส้นทางของเราตั้งแต่กลับมาให้คุณ คุณยกคิ้วมี สามารถคุณปล่อยให้Gaster มองลงช้า เขาย้ายไปเล็กน้อยในด้าน แต่สารสีดำที่ครอบคลุมร่างกายของเขา (หรือเป็นร่างกายของเขา) ยังคงต้องเชื่อมต่อสายชั้น ยืดไม่ราบรื่น เขากล่าวว่า บางสิ่งบางอย่าง แต่คุณไม่เข้าใจ มันเสียงแตกต่างกัน เช่นคำว่าควรควรเป็น แต่ตัวอักษรได้ทั้งหมดสลับ และแทนที่ ด้วยเสียงออก มันเรียงลำดับของเตือนคุณครั้งแรกที่คุณได้ยิน Sans และ Papyrus พูดคุย แต่ความแตกต่างที่ละเอียดในน้ำเสียงและโครงสร้างของคำ การได้ยินรุนแรงดังมากคุณไม่เข้าใจมัน"อืมม..." คุณพูดเบา ไม่แน่ใจว่าเขาจะได้เห็นคุณถ้าคุณลงได้ " ฉันไม่ได้...ว่า. "Gaster เริ่มลง แต่เขาไม่ค้นหา ดูเหมือนว่า เขาได้ยินทั้งหมดหลังจากขอโทษ เวลาลืม ฉัน:ผูกไว้กับห้องนี้ ผมผูกจากเวลา เมื่อ Frisk พบฉัน ห้องนี้เป็นในน้ำตก"ย้ายไปรอบ ๆ"มันไม่ ฉันไม่สามารถควบคุมมัน เมื่อพวกเขาซ้าย ก็ไม่มี เข้าห้องนี้ต้องการรักษาเสถียรภาพพลังงาน เมื่อพลังงานที่ใบ ห้องจะผูก"คุณไร unbound" คุณเกาหัวของคุณเล็กน้อย นี้คือเริ่มแปลกคุณออก โทรศัพท์ของคุณ buzzes อีกครั้ง และ Frisk ได้ส่งข้อความอีก[บอกมากลับ]คุณยิ้มเพียงเล็กน้อย แล้วข้อความกลับ [จะ เขาจำคุณ]" Frisk เป็นทางเกินไป, " บอกเขา และตาของเขาแฟลชอีกครั้งดี บางทีกับสองมนุษย์ มันจะมีเสถียรภาพมากขึ้น"ทำไมมนุษย์? " ถามโดยปัจจุบันมนุษย์ในห้องนี้ มอนสเตอร์ไม่สามารถป้อน การรักษาคงต้องกำหนด"คุณมี"มีอกโล่งใจ Mettaton วิ่งเต็มเอียงในห้อง และ yanks คุณในแขนของเขา คุณสามารถได้ยินเสียงพัดลมระบายความร้อนของเขาที่ทำงานล่วงเวลา และร่างกายของเขาอบอุ่นกว่าคุณได้เคยรู้สึก คุณยิ้ม และถูมือผ่านหลังมั่นใจ ความรู้สึกนั้น ดีใจที่มีเขาที่นี่คุณ "ฉันโอเค พูดเบา ๆ"ขอบคุณ พระเจ้า เขา whispers breathlessly "ไม่รู้อะไรนรกนี้เป็น แต่ฉันได้รับยอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คุณพยักหน้าอีกครั้งสงสัยว่าคนนี้รู้มากเกี่ยวกับงานของคุณ กับอัตราต่อรองโทรศัพท์ของคุณจะเริ่มฉวัดเฉวียนในกระเป๋าของคุณ คุณไม่คิดว่าคุณจะได้รับการต้อนรับที่ใด ๆ ในสิ่งที่แปลกมิติที่คุณเดินเข้าไปใน คำตอบของคุณได้โดยไม่ต้องมองหาเพื่อดูว่าเป็นใครหวังว่าคุณสามารถพูดคุยกับทุกคนมันจะทำให้คุณยิงที่ได้รับออกจากที่นี่. "สวัสดีครับ?" "รักคุณอยู่ที่ไหน?" เสียงเขาป่วยกังวล "Alphys ซ้ายโทรศัพท์ของเธอบนโต๊ะทำงานของเธอและเราไม่สามารถไปถึงเธอ. เป็นทุกอย่างครับ?" "เอ่อ ... " คุณมองไปรอบ ๆ ตัวคุณสงสัยว่าวิธีที่ดีที่สุดที่จะตอบว่า "ชนิดของฉัน ... ไม่ทราบว่าผม. สิ่งแปลก ๆ ที่เกิดขึ้นในหลักและตอนนี้ผมอยู่ในห้องสีขาวนี้แปลก?" "สิ่งที่ ?!" Mettaton ตะโกน "โอ้พระเจ้าของฉัน? คุณทำร้ายเกิดอะไรขึ้น?" "ผมไม่ทราบว่า" คุณพูดและไม่ว่าเท่าไหร่ที่คุณมองผนังไม่ได้ให้คำตอบ "Alphys ไม่ได้จบลงที่นี่. เพียงฉันและ ... " คุณมองย้อนกลับไปที่ร่างสีดำขยับที่ดูเหมือนว่าจะได้รับฟังการสนทนาของคุณแม้จะมีความจริงที่ว่าคุณไม่แน่ใจว่าพวกเขาสามารถได้ยินคุณคือใคร? คุณเข้าสู่ระบบยัดโทรศัพท์ของคุณระหว่างหูและไหล่ของคุณ. ฉันไม่บาง ก่อนหน้านี้ผมถูกเรียก Gaster. "คนอื่น ๆ ที่นี่บอกว่าชื่อของพวกเขาคือ Gaster?" "Gaster?" Mettaton เสียงสับสนมาก "ไม่เคยได้ยินชื่อนี้มาก่อน. คุณ think- เฮ้!" ไม่มีเสียงของตะลุมบอนคือแล้วคนอื่นคว้าโทรศัพท์ Mettaton ของ. "คุณอยู่ที่ไหน" Sans แต่ตะโกน. คุณเกือบวางโทรศัพท์ของคุณและเป็นครั้งแรก เวลาที่คุณนำมันกลับมาถึงหูของคุณก็คว่ำ. "ผมไม่ทราบว่า" คุณถอนหายใจด้วยความหงุดหงิด "เราอยู่ในหลักและบางสิ่งบางอย่างเพียงแค่ขยับตัวและ ... อาจจะเป็นห้องพัก 269?" "คุณอยู่ในหลัก? คือ Gaster มีกับคุณ?" "ใช่" คุณพยักหน้าแม้จะรู้ดีว่าเขาสามารถ ' t ดู "ใช่มันเป็นเพียงแค่ฉันและ Gaster. ฉันไม่ทราบว่า Alphys ไป." "อยู่. มี." "... โอเค." คุณรู้สึกเย็นลึกวิ่งลงด้านหลังของคุณ คุณไม่เคยได้ยิน Sans พูดเช่นนั้นก่อน. "ถ้าคุณปล่อยให้เราจะสูญเสียเขาอีกครั้ง. จะมีในครั้งที่สอง" ซันส์แฮงค์ขึ้น. ที่ฟังเหมือน Sans. ดวงตาของคุณไปกว้าง วิธีนรกที่เขาจะได้รู้ว่าซันส์? ก่อนที่คุณจะสามารถตอบโทรศัพท์ของคุณ buzzes อีกครั้งคราวนี้ด้วยข้อความ มันมาจาก Frisk ของทุกคนและดูเหมือนว่ามันถูกพิมพ์รีบร้อน สองข้อความเพิ่มเติมปรากฏขึ้นอย่างรวดเร็วบนหน้าจอของคุณเช่น Frisk ไม่สามารถส่งพวกเขาอย่างรวดเร็วพอ. [ซองบอกว่าคุณพบว่าเขา] [เขาตกลง] [บอกเขาว่าฉันขอโทษ] คุณมองย้อนกลับไปขึ้นที่ Gaster สงสัยเพียงวิธี หลายคนรู้เกี่ยวกับตัวเขาตลอดเวลานี้ นั่นคือซันส์ เขาเป็นในทางของเขา ... Frisk กล่าวว่าพวกเขาจะเสียใจ. Gaster เอียงศีรษะของเขาเล็ก ๆ น้อย ๆ Frisk คือใคร? คุณพลิกผ่านโทรศัพท์ของคุณจนกว่าคุณจะพบภาพของพวกเขาห้อยลงมาจากแขนข้างหนึ่งของกกและยิ้ม คุณแสดงให้เขาและจุดประกายของการสำนึกยิงตาของเขา. มนุษย์อื่น ๆ พวกเขายังมีชีวิตอยู่. คุณพยักหน้า พวกเขานำสิ่งกีดขวางลง. พวกเขากล่าวว่าพวกเขาจะกลับมาสำหรับฉัน แต่เส้นทางของเรายังไม่ได้ข้ามตั้งแต่. กลับมาสำหรับคุณ? คุณยกคิ้ว คุณไม่สามารถออก? Gaster มองลงอย่างช้าๆ เขาเดินเล็ก ๆ น้อย ๆ ไปด้านข้าง แต่สารสีดำที่ครอบคลุมร่างกายของเขา (หรือเป็นร่างกายของเขา) ยังคงผูกติดอยู่กับพื้นยืดไม่เป็นที่พอใจ เขาบอกว่าบางสิ่งบางอย่าง แต่คุณไม่เข้าใจมัน มันฟังดูแตกต่างกันเช่นคำว่าควรจะให้ความรู้สึก แต่ตัวอักษรที่ได้รับทั้งหมด jumbled ขึ้นและถูกแทนที่ด้วยเสียงที่ไร้ความหมาย มันเรียงลำดับของการแจ้งเตือนคุณในครั้งแรกที่คุณได้ยิน Sans และกกพูดคุยได้ยินว่าความแตกต่างที่ลึกซึ้งในเสียงและโครงสร้างของคำพูดของพวกเขา แต่ทวีความรุนแรงมากที่คุณไม่สามารถเข้าใจใด ๆ ของมัน. "อืม ... " ที่คุณพูด เบา ๆ ไม่แน่ใจว่าเขาจะได้เห็นคุณถ้าคุณลงนาม "ผมไม่ได้ ... ได้รับว่า." Gaster เริ่มต้นที่จะลงนาม แต่เขาไม่ได้เงยหน้าขึ้นมอง มันดูเหมือนว่าเขาจะได้ยินเสียงคุณหลังจากทั้งหมด. ฉันขอโทษ ในบางครั้งฉันลืม ฉันกำลังถูกผูกไว้กับห้องนี้ ผมหลุดจากเวลาที่ เมื่อ Frisk พบฉันพักอยู่ในน้ำตก. "มันย้ายรอบ?" มันไม่ ฉันไม่สามารถควบคุมมันได้ เมื่อพวกเขาออก แต่มันก็ไม่ได้อยู่ที่นั่น เข้ามาในห้องนี้ต้องใช้การรักษาเสถียรภาพพลังงาน เมื่อพลังงานที่ใบห้องจะกลายเป็นไม่ได้ผูกไว้. "คุณหมายถึงอะไร, หลุด?" คุณเกาหัวของคุณเพียงเล็กน้อย นี่คือการเริ่มต้นที่จะแปลกคุณออก โทรศัพท์ของคุณ buzzes อีกครั้งและ Frisk ได้ส่งข้อความอื่น. [บอกเขาว่าฉันกลับมา] คุณเพียงแค่รอยยิ้มเล็ก ๆ น้อย ๆ แล้วข้อความที่พวกเขากลับมา [ฉันจะ. เขาจำได้ว่าคุณ.] "Frisk อยู่ในทางเกินไป" คุณบอกเขาและดวงตาของเขาแฟลชอีกครั้ง. ดี บางทีอาจจะมีสองมนุษย์ก็จะมีเสถียรภาพมากขึ้น. "มนุษย์ทำไม?" คุณถาม. โดยไม่ต้องปัจจุบันมนุษย์ในห้องนี้มอนสเตอร์ที่ไม่สามารถเข้า ทำให้มันมั่นคงต้องมีการหา. "มีคุณ!" ด้วยการถอนหายใจโล่งใจ Mettaton ทำงานเต็มเอียงเข้าไปในห้องและ yanks คุณเข้าสู่อ้อมแขนของเขา คุณสามารถได้ยินพัดลมระบายความร้อนของเขาทำงานล่วงเวลาและร่างของเขาเป็นที่อบอุ่นกว่าที่คุณเคยรู้สึกว่ามัน คุณยิ้มและถูมือข้างหนึ่งของเขาในช่วงหลังทำให้อุ่นใจรู้สึกดังนั้นดีใจที่มีเขามาที่นี่. "ผมโอเค" คุณพูดเบา ๆ . "พระเจ้าขอบคุณ" เขากระซิบกระหืดกระหอบ "ผมไม่ทราบว่าสิ่งที่นรกใด ๆ นี้เป็น แต่ฉันได้รับ yo