CASE STUDY
National Human Rights Commission of Nepal:
Advice to the Nepalese Government on post-conflict transitional justice
mechanisms
The period of war between the then Maoists and the Nepalese Government
from 13 February 1996 to the signing of the Comprehensive Peace Accord
(CPA) on 21 November 2006 resulted in thousands of incidents of human
rights violations including killings, enforced disappearances, abductions,
torture, thrashing, sexual violence, intimidation, property seizure and damage,
looting and enforced displacement. These violations were committed by both
parties. As part of the CPA and under the provisions of the Interim Constitution
of Nepal (2007), a Truth and Reconciliation Commission (TRC) was to be
established to deliver justice to the victims of the conflict. However, seven
years later the transitional justice mechanisms have yet to be established,
compounding victims’ suffering even further.
The National Human Rights Commission of Nepal (NHRC) has repeatedly
called for the formation of “independent, competent, powerful and impartial
transitional justice mechanisms” that meet international standards. Following
consultation with the concerned stakeholders, the NHRC provided advice on
the Ordinance related to the TRC, as well as the bills under consideration in
the Constituent Assembly regarding the high-level Commission on the Inquiry
of Disappeared (CoID). Throughout 2012, the NHRC Chairperson corresponded
with the Prime Minister regarding the formation of a powerful TRC. He
requested the Government to hold consultations and discussions with
concerned stakeholders while promulgating laws related to such mechanisms.
The Ordinance related to the CoID and TRC (2069) was published in the
Nepal Gazette on 14 March 2012. It received widespread criticism at both
national and international levels. In fulfilling its function to advise the Nepal
Government in making laws concerning human rights (section 6 of the NHRC
Act 2012), the NHRC repeatedly requested the Government to take advice
from the NHRC and other relevant stakeholders in the formation of the TRC.
With no forum in which to present its findings, the NHRC published its advisory
opinion in the March 2013 edition of its monthly newsletter.
The NHRC set out what it considered to be strong aspects of the Ordinance,
as well as its flaws and concluded with some recommendations. On a
positive note, it found that the provisions on the formation of the TRC
were independent and fair. It welcomed the inclusion of a provision on the
protection of witnesses and other concerned persons, the arrangement
of reparation for victims and the incorporation of the arrangement of
reconciliation. The biggest flaw in the Ordinance was that there were no clear provisions to prevent amnesty
being granted to persons involved in serious violations of human rights and crimes against
humanity. This created anxiety that the transitional justice mechanism would be inclined more
towards a blanket amnesty rather than delivering justice to the victims. There was also concern
that serious violations of human rights had not been clearly defined, reparation was not accepted
as the right of the victims and there was no arrangement to encourage people extending support
in truth investigations.
The NHRC called for amendment to the Ordinance, particularly in regard to the transitional justice
elements. It made its view clear on making the bases of the truth-seeking, justice to the victims,
reparation, and the mitigation of conflict through peace and reconciliation under the transitional
justice mechanisms. In the context of cautioning the Nepal Government and the political parties
concerning the withdrawal of the cases against persons involved in serious human rights
violations and crimes against humanity and blanket amnesty leading to an increased culture of
impunity, the NHRC urged the Government to amend the Ordinance on the CoID and TRC Bills
by incorporating its past advice and to establish the transitional justice mechanisms without any
further delay. p113
กรณีศึกษา
คณะกรรมการสิทธิมนุษยชนแห่งชาติเนปาล :
คำแนะนำกับรัฐบาลเนปาล ในความขัดแย้งความยุติธรรม
โพสต์เมื่อระยะเวลาของสงครามระหว่างรัฐบาลและกลุ่มลัทธิเหมาเนปาลแล้ว
จาก 13 กุมภาพันธ์ 2539 ลงนามในข้อตกลงสร้างสันติภาพที่ครอบคลุม
( CPA ) วันที่ 21 พฤศจิกายน 2549 ส่งผลให้หลายพันเหตุการณ์ของมนุษย์
ละเมิดสิทธิ รวมทั้งการฆ่าการบังคับบุคคลสูญหาย , ลักพาตัว ,
ทรมาน , นวดทางเพศ ความรุนแรง การข่มขู่ การยึด ทรัพย์สิน และความเสียหาย
ปล้นสะดมและบังคับใช้ การกระจัด การละเมิดเหล่านี้มีความมุ่งมั่นโดยทั้ง
ปาร์ตี้ เป็นส่วนหนึ่งของ CPA และภายใต้บทบัญญัติของรัฐธรรมนูญฉบับชั่วคราว
เนปาล ( 2007 ) , ความจริงและสมานฉันท์ Commission ( TRC ) เป็น
ก่อตั้งขึ้นเพื่อให้ความยุติธรรมแก่เหยื่อของความขัดแย้ง อย่างไรก็ตาม เจ็ด
ปีต่อมาความยุติธรรมในระยะเปลี่ยนผ่านกลไกยังไม่สามารถสร้างการผสมเหยื่อ
ทรมานยิ่งขึ้น คณะกรรมการสิทธิมนุษยชนแห่งชาติเนปาล ( NHRC ) มีซ้ำ
เรียกการก่อตัวของ " อิสระ เชี่ยวชาญ มีประสิทธิภาพ และเป็นธรรม
กลไกความยุติธรรมเปลี่ยนผ่านที่ได้มาตรฐานสากล ต่อไปนี้
ปรึกษาหารือกับผู้มีส่วนได้เสียที่เกี่ยวข้อง , NHRC ให้คำแนะนำ
กฤษฎีกาที่เกี่ยวข้องกับ TRC รวมทั้งค่าใช้จ่ายภายใต้การพิจารณาใน
สภาร่างรัฐธรรมนูญเกี่ยวกับคณะกรรมการระดับสูงในการสอบถาม
ก็หายไป ( เย็น ) ตลอด 2012 , NHRC
ประธานของกับนายกรัฐมนตรีเกี่ยวกับการก่อตัวของ TRC ที่มีประสิทธิภาพ เขาขอให้รัฐบาลถือ
สนใจปรึกษาและหารือกับผู้มีส่วนได้เสียในขณะที่พิจารณากฎหมายที่เกี่ยวข้องกับกลไกดังกล่าว .
กฎที่เกี่ยวข้องกับเย็น และ TRC ( แสดง ) ถูกตีพิมพ์ในราชกิจจานุเบกษา
เนปาล 14 มีนาคม 2012 มันได้รับการวิจารณ์อย่างกว้างขวางทั้ง
ระดับชาติ และนานาชาติในการปฏิบัติหน้าที่ให้รัฐบาลเนปาล
ให้กฎหมายที่เกี่ยวกับสิทธิมนุษยชน ( มาตรา 6 ของ NHRC
พระราชบัญญัติ 2012 ) , NHRC ย้ำรัฐบาลต้องใช้คำแนะนำ
จาก NHRC และผู้มีส่วนได้เสียอื่น ๆที่เกี่ยวข้องในการก่อตัวของ ศจย .
ไม่มีเวทีในการที่จะนำเสนอการค้นพบ , NHRC ที่ปรึกษาของตน
เผยแพร่ความคิดเห็นในเดือนมีนาคม 2013 รุ่นของจดหมายข่าวรายเดือนของ .
NHRC ออกสิ่งที่ถือว่าเป็นลักษณะที่แข็งแกร่งของกฎ
รวมทั้งข้อบกพร่องของตนและได้มีข้อเสนอแนะ บน
เป็นบวก พบว่า บทบัญญัติในการก่อตัวของ TRC
เป็นอิสระและยุติธรรม มันรับรวมบทบัญญัติเกี่ยวกับ
การคุ้มครองพยาน และผู้เกี่ยวข้องอื่น ๆ จัดของและการชดเชยเหยื่อ
การจัดเรียงของการปรองดอง ข้อบกพร่องที่ใหญ่ที่สุดในกฎที่ไม่มีบทบัญญัติที่ชัดเจนเพื่อป้องกันการนิรโทษกรรม
ให้บุคคลที่เกี่ยวข้องในการละเมิดสิทธิมนุษยชนและการก่ออาชญากรรมร้ายแรงต่อ
มนุษยชาติ
การแปล กรุณารอสักครู่..