Urate (uric acid) measurement is co

Urate (uric acid) measurement is commonly used in human medicine for the diagnosis
and treatment of gout, rheumatoid arthritis and other conditions that can alter purine
metabolism. Urate is the end point of purine metabolism in humans, but most mammalian
species are able to further metabolize urate to allantoin resulting in lower plasma urate
values which have little diagnostic value in general toxicity studies. Lactate
dehydrogenase activity is highly variable and lacks specificity as an indicator of major
organ toxicity in animal species (Evans, 1991). The analytical requirements and testing
performance for plasma ornithine decarboxylase (Carakostas, 1988) and to a lesser extent
ornithine carbamoyl transferase (Carakostas et al., 1986) make these tests impractical for
use as routine screening tests in non-clinical toxicity and safety studies. Succinate
dehydrogenase is rarely measured in toxicity studies and few data have been published on
its utility. Similarly, there is currently very little scientific information available
concerning the effects of toxicity on serum protein fractions in laboratory animal species
to support meaningful interpretation of electrophoretic separation of serum proteins for
many of the samples taken routinely during the study.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วัด urate (กรดยูริก) เป็นที่นิยมใช้ในยามนุษย์สำหรับการวินิจฉัยและเก็าท โรคไขข้ออักเสบยังคง และเงื่อนไขอื่น ๆ ที่สามารถเปลี่ยนแปลง purineเผาผลาญ Urate เป็นจุดสิ้นสุดของ purine ในมนุษย์ แต่ส่วนใหญ่ mammalianพันธุ์จะสามารถ metabolize urate จะตเกิด urate พลาสม่าต่ำกว่าต่อไปค่าที่ได้วินิจฉัยน้อยค่าโดยทั่วไปการศึกษาความเป็นพิษ Lactateกิจกรรม dehydrogenase เป็นผันแปรสูง และขาด specificity เป็นตัวบ่งชี้หลักอวัยวะที่ความเป็นพิษในสัตว์ชนิด (อีวานส์ 1991) ความต้องการวิเคราะห์ และทดสอบประสิทธิภาพ และอาจน้อยกว่าพลาสม่า ornithine decarboxylase (Carakostas, 1988)ornithine carbamoyl transferase (Carakostas et al., 1986) ทำการทดสอบเหล่านี้ได้ในใช้เป็นขั้นตอนการตรวจทดสอบความเป็นพิษไม่ใช่ทางคลินิกและการศึกษาความปลอดภัย Succinateไม่ค่อยมีวัด dehydrogenase ในการศึกษาความเป็นพิษ และได้รับการเผยแพร่ข้อมูลบางบนโปรแกรมอรรถประโยชน์ของการ ในทำนองเดียวกัน มีอยู่ในปัจจุบันข้อมูลทางวิทยาศาสตร์น้อยมากเกี่ยวกับผลกระทบของความเป็นพิษในซีรั่มโปรตีนเศษในห้องปฏิบัติการสายพันธุ์สัตว์การสนับสนุนการตีความหมายของซีรั่มโปรตีนสำหรับการแบ่งแยกด้วยหลายตัวอย่างที่ใช้เป็นประจำในระหว่างการศึกษา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เกลือยูเรต (กรดยูริค)
การวัดเป็นที่นิยมใช้ในการแพทย์ของมนุษย์สำหรับการวินิจฉัยและการรักษาโรคเกาต์โรคไขข้ออักเสบและเงื่อนไขอื่นๆ ที่สามารถปรับเปลี่ยน purine
การเผาผลาญอาหาร เกลือยูเรตเป็นจุดสิ้นสุดของการเผาผลาญ purine ในมนุษย์ แต่ส่วนใหญ่เลี้ยงลูกด้วยนมชนิดสามารถที่จะเผาผลาญเกลือยูเรตที่จะส่งผลให้ชโลมเกลือยูเรตพลาสม่าที่ต่ำกว่าค่าที่มีมูลค่าการวินิจฉัยเพียงเล็กน้อยในการศึกษาความเป็นพิษทั่วไป ให้น้ำนมกิจกรรม dehydrogenase เป็นตัวแปรสูงและขาดความเฉพาะเจาะจงเป็นตัวบ่งชี้ที่สำคัญพิษอวัยวะในสัตว์ชนิด(อีแวนส์, 1991) ความต้องการในการวิเคราะห์และการทดสอบประสิทธิภาพการทำงานสำหรับ ornithine decarboxylase พลาสม่า (Carakostas, 1988) และในระดับน้อย ornithine carbamoyl transferase (Carakostas et al., 1986) ทำให้การทดสอบเหล่านี้ทำไม่ได้สำหรับการใช้งานการทดสอบคัดกรองเป็นประจำในความเป็นพิษที่ไม่ใช่ทางคลินิกและการศึกษาความปลอดภัย succinate dehydrogenase เป็นวัดที่น้อยมากในการศึกษาความเป็นพิษและข้อมูลที่ไม่กี่ได้รับการเผยแพร่บนยูทิลิตี้ ในทำนองเดียวกันมีอยู่ในปัจจุบันน้อยมากข้อมูลทางวิทยาศาสตร์ที่มีอยู่เกี่ยวกับผลกระทบของความเป็นพิษในเศษส่วนโปรตีนเซรั่มชนิดสัตว์ทดลองเพื่อสนับสนุนการตีความความหมายของการแยกelectrophoretic ของโปรตีนในซีรั่มสำหรับหลายตัวอย่างที่นำมาเป็นประจำในระหว่างการศึกษา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เกลือยูเรต ( กรดยูริก ) การวัดโดยทั่วไปที่ใช้ในการแพทย์ของมนุษย์สำหรับการวินิจฉัยและการรักษาของ
โรคเกาต์ , โรคไขข้ออักเสบและเงื่อนไขอื่น ๆที่สามารถปรับเปลี่ยนการเผาผลาญอาหาร purine

เกลือยูเรตเป็นจุดสิ้นสุดของ purine อาหารในมนุษย์ แต่สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมสปีชีส์ส่วนใหญ่จะสามารถเพิ่มเติม
เผาผลาญเกลือยูเรตที่จะส่งผลให้สามารถลด
Allantoin พลาสมาคุณค่าที่มีมูลค่าการวินิจฉัยน้อยในการศึกษาความเป็นพิษทั่วไป กิจกรรม lactate dehydrogenase
เป็นตัวแปรอย่างมาก และไม่เฉพาะเจาะจงเป็นตัวบ่งชี้หลัก
อวัยวะความเป็นพิษในสัตว์ ( อีแวนส์ , 1991 ) ความต้องการวิเคราะห์และทดสอบประสิทธิภาพเพื่อใช้
ออร์นิทีนพลาสมา ( carakostas , 1988 ) และน้อยกว่าขอบเขต
ออร์นิทีน carbamoyl ทรานสเฟอเรส ( carakostas et al . ,1986 ) ให้ทดสอบเหล่านี้ยากมากสำหรับ
ใช้รูทีนแบบคัดกรองความเป็นพิษและความปลอดภัยในที่ไม่ใช่ทางคลินิกการศึกษา ซิเนสไม่ค่อยวัด
การศึกษาความเป็นพิษและข้อมูลบางส่วนได้รับการเผยแพร่บน
ยูทิลิตี้ . ในทํานองเดียวกัน ขณะนี้ยังไม่มีข้อมูลทางวิทยาศาสตร์น้อยมากใช้ได้
เกี่ยวกับผลของความเป็นพิษในสัตว์ทดลองเซรั่มโปรตีนชนิด
เศษส่วนเพื่อสนับสนุนการแยกรูปแบบของซีรั่มโปรตีนสำหรับ
หลายของตัวอย่างตรวจในระหว่างการศึกษาที่มีความหมาย