I’d always been curious about what

I’d always been curious about what the Internet was really made of, but the topic seemed off-limits. Data centers were legendarily top secret–the famous “fight club” mentality–and undersea cables were like something out a spy movie. But two things happened in 2009 that changed my view: the US government announced the “BTOP” program, to provide economic stimulus funding for the construction of new broadband networks. And a squirrel chewed through my cable connection at home. Both events (while unrelated) made me realize the Internet wasn’t a monolithic whole. It had parts and pieces, owned by a whole slew of operators–some of whom were happy to show me around. It was a like a hidden door had cracked open. I went inside.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉันได้รับเสมออยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับสิ่งอินเทอร์เน็ตจริง ๆ ทำของ แต่หัวข้อดูเหมือน off-limits ศูนย์ข้อมูลถูกสุด legendarily ลับ – ที่มีชื่อเสียง "ชมรมต่อสู้" ความคิด – และสายเคเบิลใต้ทะเลเช่นสิ่งออกภาพยนตร์สายลับ แต่สองสิ่งที่เกิดขึ้นในปี 2009 ที่เปลี่ยนมุมมองของฉัน: รัฐบาลสหรัฐอเมริกาประกาศ "BTOP" โปรแกรม ให้การกระตุ้นเศรษฐกิจเงินทุนสำหรับการก่อสร้างของเครือข่ายบรอดแบนด์ใหม่ และกระรอก chewed ผ่านการเชื่อมต่อสายเคเบิลของฉันที่บ้าน เหตุการณ์ทั้งสอง (ในขณะที่ไม่เกี่ยวข้อง) ทำให้ฉันตระหนักถึงอินเทอร์เน็ตไม่รวมเสาหิน มีอะไหล่และชิ้นส่วน เจ้าฆ่าทั้งหมดของผู้ประกอบการ – บางคนมีความสุขการแสดงรอบการ มันเหมือนเป็นประตูที่ซ่อนมีแตกเปิด ยิ้มอยู่ภายใน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉันได้เสมออยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับสิ่งที่อินเทอร์เน็ตได้ทำจริงๆ แต่ดูเหมือนหัวข้อปิดวงเงิน ศูนย์ข้อมูลเป็นตำนานลับสุดยอดที่มีชื่อเสียง "สโมสรการต่อสู้" ความคิดและสายเคเบิ้ลใต้น้ำเป็นเหมือนสิ่งที่ออกมาเป็นหนังสายลับ แต่สิ่งที่เกิดขึ้นสองในปี 2009 ที่มีการเปลี่ยนแปลงมุมมองของฉัน: รัฐบาลสหรัฐประกาศ "BTOP" โปรแกรมที่จะให้การสนับสนุนเงินทุนกระตุ้นเศรษฐกิจในการก่อสร้างของเครือข่ายบรอดแบนด์ใหม่ และกระรอกเคี้ยวผ่านการเชื่อมต่อสายเคเบิลของฉันที่บ้าน ทั้งสองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น (ในขณะที่ไม่เกี่ยวข้องกัน) ทำให้ฉันรู้อินเทอร์เน็ตไม่ได้เป็นทั้งเสาหิน มันมีชิ้นส่วนและชิ้นส่วนเป็นเจ้าของโดยฆ่าทั้งของผู้ประกอบการบางคนมีความสุขที่จะแสดงให้ฉันไปรอบ ๆ มันเป็นเหมือนประตูที่ซ่อนได้แตกเปิด ผมเข้าไปข้างใน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉันมักจะสงสัยว่าอินเทอร์เน็ตได้ทำให้ แต่หัวข้อก็ห้ามเข้า ศูนย์ข้อมูลความลับสุดยอดและมีชื่อเสียงเป็นตำนานที่เล่ากันมา " ไฟต์ คลับ " จิต–และสายเคเบิลใต้ทะเล เหมือนอะไรบางอย่างสายลับหนัง แต่สองสิ่งที่เกิดขึ้นในปี 2009 ที่เปลี่ยนมุมมองของฉัน : รัฐบาลสหรัฐประกาศ " โปรแกรม btop "เพื่อให้เศรษฐกิจเงินทุนสำหรับการก่อสร้างของเครือข่ายบรอดแบนด์ใหม่ และกระรอกเคี้ยวผ่านสายเคเบิลเชื่อมต่อที่บ้าน ทั้งสองเหตุการณ์ ขณะที่ไม่เกี่ยวข้อง ) ทำให้ข้าตระหนักว่าอินเทอร์เน็ตไม่ได้เป็นทั้งเสาหิน มันมีชิ้นส่วนและชิ้นที่เป็นเจ้าของโดยฆ่าทั้งของผู้ประกอบการและบางคนมีความสุขที่จะแสดงให้ฉัน มันเป็นเหมือนประตูที่ซ่อนก็แตกแล้วล่ะ ผมเดินเข้าไปข้างใน