Education, Marriage, and ChildrenCh

Education, Marriage, and Children

Chopin attended a St. Louis Catholic girl's school, Academy of the Sacred Heart, from ages five to eighteen. There, the nuns continued the female-oriented education begun at home by her great-grandmother, providing a forum for their students to express their thoughts and share their opinions.

After finishing her education at Academy of the Sacred Heart, Chopin entered St. Louis society, where she met Oscar Chopin, a French-born cotton factor (the middleman between cotton grower and buyer). She married Oscar in June 1870, and they moved to New Orleans. Between 1871 and 1879, she had six children. Like Edna and Léonce Pontellier, the Chopins vacationed during summers on Grand Isle, to avoid the cholera outbreaks in the city of New Orleans. Also like Edna, Chopin took long walks alone in New Orleans, often while smoking cigarettes, much to the astonishment of passersby.

When Oscar's cotton brokerage business failed due to drought and his mismanagement, they moved to the small French village of Cloutierville, Louisiana where Oscar had family and a small amount of land. Chopin was distinguished in this tiny town by her habit of riding horses astride rather than sidesaddle, dressing too fashionably for her surroundings, and smoking cigarettes — all of which were considered unladylike. Many of the locals found their way into her later stories.

Oscar ran a general store in Cloutierville until he died in 1882 of malaria. Upon his death, which left his family in great debt, Chopin ran the store and their small plantation, a highly unusual move for widows at the time. Not until 1884 did Chopin take the usual course for widows, when she and her children moved back to St. Louis to live with her mother. Before she left Cloutierville, Chopin had an affair with a local married man who is said to be the prototype for Alcée Arobin in The Awakening.

Her Later Years

A year after Chopin moved her family back to St. Louis, she began to write, publishing first a piece of music called "Polka for Piano" in 1888 and then a poem called "If It Might Be" in 1889. She then turned her attention toward fiction and concentrated on that genre for the rest of her life.

Resenting the expectation that she was to spend her days making social calls on other women, Chopin began St. Louis' first literary salon, a social gathering one evening a week where both women and men could gather for some intelligent conversation. Through these salons, she fulfilled the social requirement to entertain regularly but did so under her own terms. A benefit of these salons was professional advancement: Publishers and reviewers alike attended Chopin's salons, providing a fertile network for the ambitious Chopin to pursue additional publication opportunities.

Chopin published almost 100 short stories, three novels, and one play within twelve years — after she began writing, she pursued it with the same business sense she displayed while running her husband's general store after he died.

In her last years, health problems made writing difficult, although many people attributed the decrease in her writing as a result of the storm of negative publicity that accompanied The Awakening's publication in 1899. Her death came suddenly; she died on August 22, 1904 of a massive cerebral hemorrhage.

Literary Writing

Chopin's first short story was published in 1889; she began her first novel, At Fault, that year as well. Chopin was assiduous about submitting manuscripts and cultivating relationships with influential editors. Her stories appeared in prestigious magazines such as Vogue and Atlantic Monthly, and two collections of her short stories were published in book form, as Bayou Folk (1894) and A Night in Acadie (1897). Both of those books were well received, although regarded by many reviewers and critics primarily as "regionalist" work, meaning it had little literary value beyond the portrait it presented of the Louisiana/Missouri region.

Her most famous work, The Awakening, appeared in 1899. As in much of Chopin's writing, this novel concerns itself with issues of identity and morality. Unlike the rest of her work, it created a tremendous controversy. While many reviewers deemed it a worthy novel, an equal and more vocal number condemned it, not simply for Edna's behavior, but for her lack of remorse about her behavior — and Chopin's refusal to judge Edna either way.

A well-regarded author at the time of her death, despite the controversy surrounding The Awakening, Chopin's work fell into obscurity for many years as regional literature fell out of literary favor. Chopin's work did not come to the attention of the established literary world until 1969, after almost 70 years of obscurity, with the publication of Per Seyersted's critical biography and his edition of her complete works. The 1960s feminist movement in America had a great deal to do with her new-found fame as well; that movement brought to attention the work of women who had been excluded from the literary canon by its male creators. Today, her work is part of the canon of American literature.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การศึกษา แต่งงาน และเด็กโชแปงเข้าร่วมโรงเรียนของเด็กหญิงที่ St. Louis คาทอลิก หฤทัย สถาบันจากวัย 5-จำนวน มี แม่ชีอย่างต่อเนื่องเริ่มที่บ้าน ด้วยดียาย การศึกษาเชิงเพศหญิงให้เป็นเวทีสำหรับนักศึกษาในการแสดงความคิดของตน และแบ่งปันความคิดเห็นหลังจากเสร็จสิ้นการศึกษาที่สถาบันหฤทัย โชแปงป้อนสังคม St. Louis ที่เธอได้พบ Oscar โชแปง ตัวฝ้ายเกิดฝรั่งเศส (middleman ระหว่างปลูกฝ้ายและผู้ซื้อ) เธอแต่งงาน Oscar ในเดือนมิถุนายนค.ศ. 1870 และพวกเขาย้ายไปนิวออร์ลีนส์ ระหว่าง 1871 1879 เธอมีลูกหกคน เช่นเรื่อง Léonce Pontellier, Chopins ที่ vacationed ในช่วงฤดูร้อนในไอเซิลแกรนด์ หลีกเลี่ยงการแพร่ระบาดของอหิวาตกโรคในเมืองนิวออร์ลีนส์ ยัง เช่น Edna โชแปงได้เดินคนเดียวในนิวออร์ลีนส์ ยาวขณะสูบบุหรี่ มักมากเพื่อ astonishment ของมาเมื่อธุรกิจนายหน้าซื้อขายฝ้ายของ Oscar ล้มเหลวเนื่องจากภัยแล้งและ mismanagement ของเขา พวกเขาย้ายไปเล็กฝรั่งเศสหมู่บ้านของ Cloutierville หลุยเซียน่าที่ Oscar มีที่ดินน้อยและครอบครัว โชแปงแตกต่างในเมือง โดยนิสัยของเธอขี่ม้า astride มากกว่า sidesaddle แต่งตัวทันเกินไปสำหรับสภาพแวดล้อมของเธอ และบุหรี่การสูบบุหรี่ — ทั้งหมดถูกถือว่า unladylike ของชาวบ้านพบพวกเขาเป็นเรื่องราวของเธอในภายหลังOscar วิ่งร้านค้าทั่วไปใน Cloutierville จนกว่าเขาตายใน 1882 ของมาลาเรีย เมื่อตาย ที่ทิ้งครอบครัวเป็นหนี้ดี โชแปงวิ่งของสวนขนาดเล็ก ย้ายสูงผิดปกติสำหรับแม่หม้ายเวลาและร้านค้า ไม่จน 1884 โชแปงจะหลักสูตรปกติสำหรับแม่หม้าย เมื่อเธอและลูกย้ายกลับไป St. Louis กับแม่ของเธอ ก่อนเธอซ้าย Cloutierville โชแปงมีเรื่องกับคนแต่งงานท้องถิ่นที่กล่าวได้ว่า เป็นต้นแบบสำหรับ Alcée Arobin ในตื่นขึ้นที่ปีของเธอในภายหลังปีหลังจากโชแปงย้ายครอบครัวกลับไป St. Louis เธอเริ่มเขียน ประกาศชิ้นส่วนของเพลงที่เรียกว่า "ลายสำหรับเปียโน" ใน 1888 และกลอนที่เรียกว่า "ถ้ามันอาจจะ" ครั้งแรกในจาก 1889 เธอแล้วหันความสนใจของเธอไปทางนิยาย และเข้มข้นในประเภทที่เหลือของชีวิตของเธอResenting ความคาดหวังที่เธอตรึกวันเธอทำการติดต่อทางสังคมกับผู้หญิงอื่น ๆ โชแปงเริ่มร้านทำวรรณกรรมแรก 'St. Louis สังคมที่รวบรวมหนึ่งสัปดาห์ในตอนเย็นที่ทั้งหญิงและชายสามารถรวบรวมสำหรับการสนทนาบางอย่างชาญฉลาด ผ่านร้านนี้ เธอตอบสนองความต้องการทางสังคมเพื่อความบันเทิงเป็นประจำ แต่ไม่ได้ดังนั้นภายใต้เงื่อนไขของตนเอง ประโยชน์ของร้านเหล่านี้มีความก้าวหน้าอาชีพ: ผู้ประกาศและผู้ตรวจทานเหมือนร่วมร้านของโชแปง เครือข่ายอุดมสมบูรณ์สำหรับโชแปงทะเยอทะยานไล่โอกาสพิมพ์เพิ่มเติมให้Chopin published almost 100 short stories, three novels, and one play within twelve years — after she began writing, she pursued it with the same business sense she displayed while running her husband's general store after he died.In her last years, health problems made writing difficult, although many people attributed the decrease in her writing as a result of the storm of negative publicity that accompanied The Awakening's publication in 1899. Her death came suddenly; she died on August 22, 1904 of a massive cerebral hemorrhage.Literary WritingChopin's first short story was published in 1889; she began her first novel, At Fault, that year as well. Chopin was assiduous about submitting manuscripts and cultivating relationships with influential editors. Her stories appeared in prestigious magazines such as Vogue and Atlantic Monthly, and two collections of her short stories were published in book form, as Bayou Folk (1894) and A Night in Acadie (1897). Both of those books were well received, although regarded by many reviewers and critics primarily as "regionalist" work, meaning it had little literary value beyond the portrait it presented of the Louisiana/Missouri region.Her most famous work, The Awakening, appeared in 1899. As in much of Chopin's writing, this novel concerns itself with issues of identity and morality. Unlike the rest of her work, it created a tremendous controversy. While many reviewers deemed it a worthy novel, an equal and more vocal number condemned it, not simply for Edna's behavior, but for her lack of remorse about her behavior — and Chopin's refusal to judge Edna either way.A well-regarded author at the time of her death, despite the controversy surrounding The Awakening, Chopin's work fell into obscurity for many years as regional literature fell out of literary favor. Chopin's work did not come to the attention of the established literary world until 1969, after almost 70 years of obscurity, with the publication of Per Seyersted's critical biography and his edition of her complete works. The 1960s feminist movement in America had a great deal to do with her new-found fame as well; that movement brought to attention the work of women who had been excluded from the literary canon by its male creators. Today, her work is part of the canon of American literature.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การศึกษา, แต่งงานและเด็กโชแปงเข้าโรงเรียนของเด็กผู้หญิงเซนต์หลุยส์คาทอลิกสถาบันอันศักดิ์สิทธิ์จากทุกเพศทุกวัย5-18 มีแม่ชียังคงศึกษาของผู้หญิงที่มุ่งเน้นการเริ่มต้นที่บ้านโดยดีคุณยายของเธอให้ฟอรั่มสำหรับนักเรียนของพวกเขาที่จะแสดงความคิดของพวกเขาและแบ่งปันความคิดเห็นของพวกเขา. หลังจากจบการศึกษาของเธอที่สถาบันอันศักดิ์สิทธิ์ของโชแปงป้อนเซนต์หลุยส์ สังคมที่เธอได้พบกับออสการ์โชแปงเป็นปัจจัยฝ้ายฝรั่งเศสเกิด (คนกลางระหว่างผู้ปลูกฝ้ายและผู้ซื้อ) เธอแต่งงานกับออสการ์ในเดือนมิถุนายนปี 1870 และพวกเขาย้ายไปนิวออร์ ระหว่าง 1871 และ 1879 เธอมีลูกหกคน เช่นเดียวกับเอ็ดน่าและLéonce Pontellier ที่ Chopins vacationed ในช่วงฤดูร้อนในแกรนด์ไอเพื่อหลีกเลี่ยงการระบาดของอหิวาตกโรคในเมืองนิวออร์ ยังชอบเอ็ดน่า, โชแปงเอาเดินคนเดียวในระยะเวลาที่นิวออร์มักจะในขณะที่สูบบุหรี่มากเพื่อความประหลาดใจของคนที่เดินผ่าน. the เมื่อฝ้ายออสการ์ของธุรกิจนายหน้าซื้อขายหลักทรัพย์ล้มเหลวเนื่องจากภัยแล้งและการปรับตัวของเขาพวกเขาย้ายไปอยู่ที่หมู่บ้านฝรั่งเศสเล็ก ๆ ของ Cloutierville ลุยเซียนาที่ ออสการ์มีครอบครัวและเป็นจำนวนเงินที่เล็ก ๆ ของที่ดิน โชแปงก็ประสบความสำเร็จในเมืองเล็ก ๆ นี้โดยนิสัยของเธอขี่ม้าคร่อมอานมากกว่าการแต่งกายตามแฟชั่นมากเกินไปสำหรับสภาพแวดล้อมของเธอและสูบบุหรี่ - ทั้งหมดที่ได้รับการพิจารณาไม่มีลักษณะสุภาพสตรี ชาวบ้านหลายคนที่พบทางของพวกเขาในเรื่องต่อมาของเธอ. ออสการ์วิ่งร้านค้าทั่วไปใน Cloutierville จนกระทั่งเขาเสียชีวิตในปี 1882 ของโรคมาลาเรีย เรื่องการตายของเขาที่เหลือครอบครัวของเขาในการชำระหนี้ที่ดีของโชแปงวิ่งไปเก็บและสวนเล็ก ๆ ของพวกเขาย้ายที่ผิดปกติอย่างมากสำหรับหญิงม่ายในเวลา ไม่ได้จนกว่า 1884 โชแปงไม่ใช้หลักสูตรปกติสำหรับม่ายเมื่อเธอและลูก ๆ ของเธอย้ายกลับไปอยู่ที่เซนต์หลุยส์ที่จะอยู่กับแม่ของเธอ ก่อนที่เธอจะเหลือ Cloutierville โชแปงมีความสัมพันธ์กับผู้ชายที่แต่งงานในท้องถิ่นที่มีการกล่าวถึงเป็นแบบอย่างที่ดีสำหรับ Alcee Arobin ในตื่น. ปีต่อมาเธอหนึ่งปีหลังจากที่โชแปงครอบครัวของเธอย้ายกลับไปอยู่ที่เซนต์หลุยส์เธอเริ่มเขียนเผยแพร่ครั้งแรกที่ชิ้นส่วนของเพลงที่เรียกว่า "ลายสำหรับเปียโน" ในปี 1888 และบทกวีแล้วที่เรียกว่า "ถ้ามันอาจจะ" ในปี 1889 จากนั้นเธอก็หันมาสนใจเธอที่มีต่อนวนิยายและจดจ่ออยู่กับประเภทว่าสำหรับส่วนที่เหลือของชีวิตของเธอ. ขัดขืนการคาดการณ์ว่า เธอก็จะใช้จ่ายวันของเธอการโทรทางสังคมเกี่ยวกับผู้หญิงอื่น ๆ ของโชแปงเริ่มเซนต์หลุยส์ร้านวรรณกรรมแรกการชุมนุมทางสังคมในเย็นวันหนึ่งสัปดาห์ที่ทั้งหญิงและชายสามารถรวบรวมสำหรับบางคนการสนทนาอัจฉริยะ ผ่านร้านเหล่านี้เธอเติมเต็มความต้องการของสังคมที่จะสร้างความบันเทิงอย่างสม่ำเสมอ แต่ภายใต้เงื่อนไขของตัวเองของเธอ ประโยชน์ของร้านเหล่านี้เป็นความก้าวหน้าระดับมืออาชีพ A: ผู้จัดพิมพ์และแสดงความคิดเห็นที่เหมือนกันเข้าร่วมสนนราคาของโชแปงให้เป็นเครือข่ายที่อุดมสมบูรณ์สำหรับโชแปงมีความทะเยอทะยานที่จะไล่ตามโอกาสสิ่งพิมพ์เพิ่มเติม. โชแปงตีพิมพ์เกือบ 100 เรื่องสั้นนวนิยายสามและเป็นหนึ่งในการเล่นภายในสิบสองปีที่ - หลังจากที่เธอ เริ่มเขียนเธอไล่ตามมันด้วยความรู้สึกทางธุรกิจเดียวที่เธอแสดงในขณะที่ทำงานร้านค้าทั่วไปที่สามีของเธอหลังจากที่เขาเสียชีวิต. ในปีที่ผ่านมาเธอมีปัญหาสุขภาพทำให้การเขียนยากแม้ว่าจะมีหลายคนมาประกอบการลดลงของการเขียนของเธอเป็นผลมาจากพายุของ การประชาสัมพันธ์เชิงลบที่มาพร้อมกับสิ่งพิมพ์ตื่น 1899 ในการตายของเธอมาอย่างกระทันหัน; เธอเสียชีวิตเมื่อวันที่ 22 สิงหาคม 1904 ของเลือดออกในสมองขนาดใหญ่. วรรณกรรมเขียนเรื่องสั้นของโชแปงแรกที่ได้รับการตีพิมพ์ในปี 1889; เธอก็เริ่มที่นวนิยายเรื่องแรกของเธอที่ผิดในปีนั้นเช่นกัน โชแปงเป็นขยันเกี่ยวกับการส่งต้นฉบับและปลูกฝังความสัมพันธ์กับบรรณาธิการที่มีอิทธิพล เรื่องราวของเธอปรากฏตัวในนิตยสารที่มีชื่อเสียงเช่น Vogue และมหาสมุทรแอตแลนติกเดือนและสองคอลเลกชันของเรื่องสั้นของเธอถูกตีพิมพ์ในรูปแบบหนังสือเป็นลำธารพื้นบ้าน (1894) และคืน Acadie A (1897) ทั้งในหนังสือเหล่านั้นได้รับการตอบรับอย่างดีแม้ว่าการยกย่องจากหลายคนวิจารณ์และนักวิจารณ์ส่วนใหญ่เป็น "regionalist" งานซึ่งหมายความว่ามันมีค่าวรรณกรรมน้อยกว่าภาพนำเสนอของภาครัฐหลุยเซียนา / มิสซูรี. งานที่มีชื่อเสียงมากที่สุดของเธอตื่นปรากฏใน 1899 ในขณะที่มากของการเขียนของโชแปงความกังวลนิยายเรื่องนี้เองที่มีปัญหาของตัวตนและศีลธรรม ซึ่งแตกต่างจากส่วนที่เหลือของการทำงานของเธอก็สร้างความขัดแย้งอย่างมาก ในขณะที่หลายคนวิจารณ์เห็นว่าเป็นนวนิยายที่คุ้มค่าเป็นจำนวนที่เท่ากันและแกนนำอื่น ๆ อีกมากมายถูกตราหน้าว่าไม่เพียงสำหรับพฤติกรรมที่เอ็ดน่า แต่สำหรับการขาดความสำนึกผิดเกี่ยวกับพฤติกรรมของเธอ -. และการปฏิเสธของโชแปงที่จะตัดสิน Edna ทางใดทางหนึ่งผู้เขียนที่ดีถือที่เวลาของการตายของเธอแม้จะมีความขัดแย้งรอบตื่นทำงานของโชแปงตกอยู่ในความสับสนเป็นเวลาหลายปีกับวรรณกรรมภูมิภาคหลุดออกมาจากวรรณกรรม การทำงานของโชแปงไม่ได้มาถึงความสนใจของโลกวรรณกรรมที่จัดตั้งขึ้นจนกระทั่งปี 1969 หลังจากผ่านไปเกือบ 70 ปีของความสับสนด้วยการตีพิมพ์ของประวัติที่สำคัญต่อ Seyersted และรุ่นของเขาในการทำงานที่สมบูรณ์ของเธอ 1960 การเคลื่อนไหวเรียกร้องสิทธิสตรีในอเมริกามีการจัดการที่ดีจะทำอย่างไรกับเธอมีชื่อเสียงได้พบใหม่เช่นกัน การเคลื่อนไหวที่นำไปสู่ความสนใจการทำงานของผู้หญิงที่ได้รับการยกเว้นจากแคนนอนวรรณกรรมโดยผู้สร้างชาย วันนี้การทำงานของเธอเป็นส่วนหนึ่งของหลักการของวรรณคดีอเมริกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การศึกษา การแต่งงาน และเด็ก

โชแปงเรียนโรงเรียนเซนต์หลุยส์คาทอลิกสาว , สถาบันอันศักดิ์สิทธิ์ จากอายุ 5 18 มีแม่ชีต่อหญิงที่มุ่งเน้นการศึกษาเริ่มต้นที่บ้านโดยยายของเธอดี จัดเวทีให้นักเรียนของพวกเขาที่จะแสดงความคิดของตนเอง และแบ่งปันความคิดเห็น

หลังจากจบการศึกษาของเธอที่โรงเรียนอันศักดิ์สิทธิ์โชแปงป้อน เซนต์ หลุยส์ สังคมที่เธอพบออสการ์โชแปง , ฝรั่งเศสเกิดฝ้ายปัจจัย ( คนกลางระหว่างผู้ปลูกฝ้าย และผู้ซื้อ ) เธอแต่งงานกับ ออสการ์ ในเดือนมิถุนายน ค.ศ. 1866 และพวกเขาย้ายไปที่นิวยอร์ และระหว่าง 1871 1879 , เธอมีหกคน เหมือน เอ็ดน่า และฉัน . . . เมื่อ pontellier , chopins ชอบไปเที่ยวในฤดูร้อนบนเกาะแกรนด์เพื่อหลีกเลี่ยงอหิวาตกโรคระบาดในเมืองนิวออร์ลีนส์ชอบเอ็ดน่า โชแปงได้เดินคนเดียวในนิวออร์ลีนส์ , มักจะในขณะที่การสูบบุหรี่ , มากเพื่อความประหลาดใจของปลอดคน .

เมื่อออสการ์ธุรกิจหลักทรัพย์ฝ้ายล้มเหลวเนื่องจากภัยแล้งและการจัดการไม่ดีของเขา พวกเขาย้ายไปยังหมู่บ้านฝรั่งเศสเล็ก ๆของ cloutierville , หลุยเซียน่า ที่ออสการ์ มีครอบครัวและเป็นจำนวนเงินที่เล็ก ๆของที่ดินโชแปงมีความโดดเด่นในเมืองเล็ก ๆ นี้ โดยนิสัยของม้าขี่คร่อมมากกว่า sidesaddle การแต่งกายด้วยแฟชั่น สำหรับสภาพแวดล้อม และ การสูบบุหรี่ - ทั้งหมดซึ่งถือว่า unladylike . หลายของชาวบ้านพบวิธีการของพวกเขาในเรื่องต่อมาของเธอ

ออสการ์ วิ่งขายตามร้านค้าทั่วไป ใน cloutierville จนกระทั่งเขาเสียชีวิตในปี ค.ศ. 1880 ของมาลาเรีย เมื่อการตายของเขาซึ่งทำให้ครอบครัวของเขาในหนี้ที่ดี โชแปงวิ่งเก็บ และสวนเล็กๆ ของพวกเขา สูงผิดปกติ เดินกินลมที่เวลา ไม่จนกระทั่ง 1884 ทำโชแปง ใช้หลักสูตรปกติสำหรับแม่ม่าย เมื่อเธอและลูกของเธอย้ายไปอยู่ที่ เซนต์ หลุยส์ อาศัยอยู่กับแม่ของเธอ ก่อนที่เธอ cloutierville ซ้าย ,โชแปงเป็นชู้กับผู้ชายที่แต่งงานแล้วท้องถิ่นที่กล่าวว่าเป็นต้นแบบในการ arobin ALC é e .

เธอ

ปีต่อมาเป็นปีหลังจากที่โชแปงย้ายครอบครัวกลับไปที่เซนต์ หลุยส์ เธอเริ่มเขียนเผยแพร่ครั้งแรกเพลงเรียกว่า " ลายเปียโน " ในระดับนานาชาติและ แล้วกลอนเรียกว่า " ถ้ามันอาจจะ " ใน 1889เธอจึงเปลี่ยนความสนใจของเธอต่อนิยายและเน้นที่ชนิดสำหรับส่วนที่เหลือของชีวิตของเธอ

อาฆาตแค้น และคาดหวังว่าเธอจะใช้จ่ายวันของเธอโทรสังคมผู้หญิงอื่น โชแปงเริ่มร้านแรกและเซนต์ หลุยส์ , สโมสรสันนิบาตเย็นหนึ่งสัปดาห์ที่ทั้งผู้หญิงและผู้ชายสามารถรวบรวมสำหรับอัจฉริยะ การสนทนา ผ่านร้านเหล่านี้เธอเติมเต็มความต้องการทางสังคมเพื่อสร้างความบันเทิงอยู่เสมอ แต่ไม่ได้ดังนั้นภายใต้เงื่อนไขของตัวเอง ประโยชน์ของร้านพวกนี้คือการพัฒนาวิชาชีพ : เผยแพร่และผู้ตรวจทานเหมือนกันเข้าร่วมของโชแปงที่ร้านทำผม , การให้บริการเครือข่ายที่อุดมสมบูรณ์สำหรับโชแปงทะเยอทะยานที่จะไล่ตามโอกาสประกาศเพิ่มเติม

โชแปงตีพิมพ์เกือบ 100 เรื่องสั้นสามนวนิยายและเล่นภายในสิบสองปีหลังจากเธอเริ่มเขียน เธอไล่ตามกับความรู้สึกทางธุรกิจเดียวกันเธอแสดงขณะวิ่งร้านทั่วไปของสามีเธอ หลังจากเขาเสียชีวิต

ในปีสุดท้ายของเธอ ปัญหาสุขภาพ ทำให้เขียนยาก แม้ว่าหลายคนประกอบลดลงในงานเขียนของเธอ ผลของพายุของการประชาสัมพันธ์เชิงลบที่มาพร้อมกับสิ่งพิมพ์ของการกระตุ้นใน 1899 .ความตายของเธอมา เธอเสียชีวิตเมื่อวันที่ 22 สิงหาคม ปี 1904 ของใหญ่เลือดออกในสมอง .



ของโชแปงก่อนการเขียนวรรณกรรมเรื่องสั้นถูกตีพิมพ์ในปี 1889 ; เธอเริ่มนวนิยายเรื่องแรกของเธอ , ผิด , ในปีนั้นเช่นกัน โชแปงคือแล้วเรื่องส่งต้นฉบับและปลูกฝังความสัมพันธ์กับบรรณาธิการผู้มีอิทธิพลเรื่องราวของเธอที่ปรากฏในนิตยสารที่มีชื่อเสียงเช่น Vogue และรายเดือนแอตแลนติก และสองเรื่องสั้นของเธอถูกเผยแพร่ในรูปแบบหนังสือเป็นลำธารพื้นบ้าน ( 1894 ) และคืน คาดี ( 1897 ) หนังสือทั้งสองเล่มนั้นเป็นอย่างดี แม้ว่าหลายความคิดเห็นและวิจารณ์เป็นหลักเป็น " regionalist " งานความหมายมันมีคุณค่าทางวรรณศิลป์เกินภาพมันแสดงของภูมิภาคในหลุยเซียน่า / มิสซูรี

งานที่มีชื่อเสียงมากที่สุดของเธอตื่นขึ้น ปรากฏใน 1899 . ในขณะที่มากของโชแปงเขียน นิยายเรื่องนี้เกี่ยวกับตัวเองกับปัญหาของตน และคุณธรรม ซึ่งแตกต่างจากส่วนที่เหลือของการทำงานของเธอ มันสร้างความขัดแย้งอย่างมาก ในขณะที่หลายความคิดเห็นที่ถือว่าเป็นนวนิยายที่น่าและเท่ากับจำนวนเสียงมากกว่าประณามมัน ไม่เพียง แต่สำหรับพฤติกรรมของ เอ็ดน่า แต่เธอยังขาดความสำนึกผิดเกี่ยวกับพฤติกรรมของเธอ และเพลงของโชแปงปฏิเสธที่จะตัดสิน เอ็ดน่า อยู่ดี

ถือดี เขียนในเวลาที่ความตายของเธอแม้จะมีการทะเลาะวิวาทรอบกระตุ้น การทำงานของโชแปงตกอยู่ในความสับสนสำหรับหลาย ปีเป็นวรรณกรรมท้องถิ่นตกชอบวรรณกรรมเพลงของโชแปงทำงานไม่ได้มาถึงความสนใจของการก่อตั้งโลกวรรณกรรมจนกว่า 1969 หลังจากเกือบ 70 ปี ประกอบ กับการต่อ seyersted สําคัญชีวประวัติและรุ่นของเขาเธอทำงานเสร็จสมบูรณ์ 1960 สตรีเคลื่อนไหวในอเมริกามีการจัดการที่ดีจะทำอย่างไรกับชื่อเสียงที่พบใหม่ของเธอเช่นกันการเคลื่อนไหวที่นำไปสู่ความสนใจงานของผู้หญิงที่ได้รับการแยกออกจาก Canon วรรณกรรมโดยผู้สร้างชายของ วันนี้ เธอทำงานเป็นส่วนหนึ่งของ Canon ของวรรณคดีอเมริกัน