I panicked. I didn't want it to wak

I panicked. I didn't want it to wake you up. It was one of your friends." Nayoung said.
Jieqiong stared at Nayoung. "Why did you answer?! She's going to be so suspicious now!"
"I didn't know how to stop it from ringing..." Nayoung mumbled.
Jieqiong sighed. A few minutes passed before her phone rang again. This time she got up, left the room and went into the kitchen, leaving Nayoung alone on the couch. She returned a few minutes later.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พอพวกผม ไม่อยากจะปลุก มันเป็นหนึ่งในเพื่อนของคุณ" Nayoung กล่าวว่าJieqiong จ้องไปที่ Nayoung "ทำไมไม่คุณตอบ เธอเป็นไปได้ดังนั้นสงสัยตอนนี้""ฉันไม่ทราบวิธีการหยุดจากเสียง..." Nayoung mumbledJieqiong ถอนหายใจ ไม่กี่นาทีผ่านก่อนรังโทรศัพท์ของเธออีกครั้ง เวลานี้เธอตื่น ทิ้งห้องไว้ และเข้าไปในห้องครัว ออก Nayoung คนเดียวบนโซฟา ก็กลับมาไม่กี่นาทีต่อมา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉันตื่นตระหนก ผมไม่ได้ต้องการให้คุณตื่นขึ้น มันเป็นหนึ่งในเพื่อนของคุณ. "Nayoung กล่าว.
Jieqiong จ้องที่ Nayoung." ทำไมคุณไม่ตอบ ?! เธอจะเป็นที่น่าสงสัยดังนั้นตอนนี้! "
" ผมไม่ได้รู้วิธีที่จะหยุดมันจากการเรียก ... "Nayoung พึมพำ.
Jieqiong ถอนหายใจ. ไม่กี่นาทีที่ผ่านมาก่อนโทรศัพท์ของเธอดังขึ้นอีกครั้ง. และเวลานี้เธอลุกขึ้นออกจากห้องไป และเดินเข้าไปในห้องครัวออกจาก Nayoung คนเดียวบนโซฟา. เธอกลับไม่กี่นาทีต่อมา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉันตกใจมาก ผมไม่ได้ต้องการให้คุณตื่น มันเป็นหนึ่งในเพื่อนของคุณ " นายังกล่าวjieqiong จ้องนายอง " ทำไมคุณถึงตอบ ! เธอจะสงสัยในขณะนี้ !" ผมไม่ได้รู้วิธีที่จะหยุดมัน . . . . . . . . . " นายองพึมพำ .jieqiong ถอนใจ ไม่กี่นาทีผ่านไปก่อนที่โทรศัพท์ของเธอดังขึ้นอีกครั้ง เวลานี้เธอลุกขึ้นออกจากห้องและเดินเข้าไปในครัว ทิ้งให้นายองอยู่คนเดียวบนโซฟา เธอกลับไม่กี่นาทีต่อมา