showed that a higher tensile streng

showed that a higher tensile strength was obtained by
the use of an emulsifier with 12 surfactant's hydrophobic tail and
glucose as plasticizer with values of 11.94 and 11.68 MPa respectively
compared to 18 surfactant's hydrophobic tail and glycerol
(7.94, 8.21 MPa). Melting temperatures of complexes of oleicstarch
(tween 80 has an oleic acid, C18:1, within the structure)
and lauric-starch (tween 20 has a lauric acid, C12:0, within the
structure) were not statistically different, whereas melting
enthalpy of the lauric-starch complex was higher than oleic-starch
complex (Kawai, Takato, Sasaki, & Kajiwara, 2012). Melting
enthalpy of the complex is a measure of amount of complex and
degree of crystallinity (Eliasson & Krog, 1985). The formation of
crystalline zones may lead to a structure of low deformability
(Ortega-Toro, Jim
enez, Talens, & Chiralt, 2014). Therefore a major
formation of crystalline zones when lauric acid was used may lead
to a film with a high tensile strength. The effectiveness of glycerol
to reduce the tensile strength is most likely to be due to its small
size, highest number of hydroxyl groups at the same concentration
and hydrophilic nature. The hydrophilic nature of glycerol attracts
water into the polymer matrix thus the total effective level of
plasticizer increases. According to Zhang and Han (2006b), water
in glycerol plasticized film not only directly interact with hydroxyl
groups of the polymer but also position between the polymer and
glycerol molecules, thus increases the spatial distance between
polymer chains and as a result tensile strength is decreased. An
increase of starch content on a chitosan-starch blend films showed
improved mechanical properties. However the increase was not
statistically significant (Table 2). The increase of mechanical
properties may be due to interactions between the ammonium

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แสดงให้เห็นว่า ได้รับแรงดึงสูงโดยการใช้อิมัลซิกับ surfactant ที่ 12 แบบหาง และกลูโคสเป็นกระด้างไนลกับค่าของ 11.94 และ 11.68 MPa ตามลำดับเมื่อเทียบกับ surfactant ที่ 18 ฝ่ามือหางและกลีเซอรอล(7.94, 8.21 MPa) อุณหภูมิหลอมเหลวของคอมเพล็กซ์ของ oleicstarch(แต่ 80 มีกรดครบถ้วน C18:1 ภายในโครงสร้าง)และ แป้ง lauric (แต่ 20 กดี C12:0 ภายในมีการโครงสร้าง) ไม่ได้แตกต่างกันทางสถิติ ในขณะที่หลอมเหลวเอนทาลปีของคอมเพล็กซ์ lauric แป้งได้สูงกว่าแป้งโอเลอิคคอมเพล็กซ์ (คาวาอิ ทาคาโต้ ซาซากิ และ ฮิเดฮิโระ 2012) จุดหลอมเหลวเอนทาลปีของการเป็นวัดของจำนวนเชิงซ้อน และระดับของผลึก (Eliasson & Krog, 1985) การก่อตัวของโซนผลึกอาจทำให้โครงสร้างเปลี่ยนแปลงรูปร่างต่ำ(Ortega Toro, Jim enez, Talens, & Chiralt, 2014) หลักดังนั้นอาจนำไปสู่การก่อตัวของผลึกโซนเมื่อใช้กดีการฟิล์มมีความแข็งแรงสูง ประสิทธิภาพของกลีเซอรอลเพื่อลดแรงน่าจะเป็น เพราะตัวเล็กขนาด สูงสุดจำนวนกลุ่มไฮดรอกที่ความเข้มข้นเดียวกันและน้ำธรรมชาติ ดึงดูดธรรมชาติน้ำของกลีเซอรอลน้ำลงในเมทริกซ์พอลิเมอร์ดังนั้นระดับประสิทธิภาพรวมของกระด้างไนลเพิ่มขึ้น จางและฮั่น (2006b), น้ำในกลีเซอรอล plasticized ฟิล์มไม่ตรงเท่านั้นโต้ตอบกับไฮดรอกกลุ่มของโพลิเมอร์ ก็ระหว่างลิเมอร์ และโมเลกุลของกลีเซอรอล จึง เพิ่มระยะทางเชิงพื้นที่ระหว่างโซ่พอลิเมอร์และดังแรงจะลดลง มีเพิ่มปริมาณแป้งบนไคโตซานแป้งผสมผสานภาพยนตร์ที่แสดงให้เห็นว่าคุณสมบัติทางกลที่ดีขึ้น อย่างไรก็ตาม การเพิ่มขึ้นไม่สำคัญทางสถิติ (ตารางที่ 2) การเพิ่มขึ้นของเครื่องจักรกลคุณสมบัติอาจเนื่องมาจากปฏิสัมพันธ์ระหว่างแอมโมเนีย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แสดงให้เห็นว่าความต้านทานแรงดึงสูงที่ได้รับจาก
การใช้อิมัลซิกับ 12 ลดแรงตึงผิวของหางไม่ชอบน้ำและ
น้ำตาลกลูโคสเป็นพลาสติที่มีค่าของ 11.94 และ 11.68 MPa ตามลำดับ
เมื่อเทียบกับ 18 ลดแรงตึงผิวของหางไม่ชอบน้ำและกลีเซอรอล
(7.94, 8.21 MPa) ละลายอุณหภูมิของคอมเพล็กซ์ของ oleicstarch
(Tween 80 มีกรดโอเลอิก, C18: 1, โครงสร้างภายใน)
และลอริคแป้ง (Tween 20 มีกรดลอริค, C12: 0 ภายใน
โครงสร้าง) ไม่แตกต่างกันทางสถิติในขณะที่ละลาย
เอนทัล ที่ซับซ้อนอริคแป้งสูงกว่าโอเลอิกแป้ง
คอมเพล็กซ์ (Kawai, Takato, ซาซากิและ Kajiwara 2012) Melting
เอนทัลปีของความซับซ้อนคือการวัดปริมาณที่ซับซ้อนและ
ระดับของผลึก (Eliasson & Krog, 1985) การก่อตัวของ
โซนผลึกอาจนำไปสู่โครงสร้างของการเปลี่ยนแปลงรูปร่างต่ำ
(Ortega-Toro, จิม? enez, Talens และ Chiralt 2014) ดังนั้นที่สำคัญ
การก่อตัวของผลึกโซนเมื่อกรดลอริคถูกนำมาใช้อาจนำไปสู่
​​ภาพยนตร์ที่มีความต้านทานแรงดึงสูง ประสิทธิผลของกลีเซอรอล
เพื่อลดความต้านทานแรงดึงเป็นส่วนใหญ่มักจะเกิดจากขนาดเล็ก
ขนาดจำนวนสูงสุดของกลุ่มไฮดรอกที่ความเข้มข้นเดียวกัน
และธรรมชาติที่ชอบน้ำ ธรรมชาติ hydrophilic กลีเซอรอลดึงดูด
น้ำเข้าไปในเมทริกซ์ลิเมอร์จึงอยู่ในระดับที่มีประสิทธิภาพรวมของ
พลาสติเพิ่มขึ้น ตามที่จางฮั่น (2006b) น้ำ
ในภาพยนตร์กลีเซอรอล plasticized ไม่เพียงโดยตรงโต้ตอบกับไฮดรอกซิ
กลุ่มของพอลิเมอ แต่ยังตำแหน่งระหว่างโพลิเมอร์และ
กลีเซอรอลโมเลกุลจึงเพิ่มระยะทางอวกาศระหว่าง
โซ่พอลิเมอและความแข็งแรงผลแรงดึงจะลดลง .
การเพิ่มขึ้นของปริมาณแป้งในไคโตซานแป้งภาพยนตร์ผสมผสานแสดงให้เห็นว่า
การปรับปรุงคุณสมบัติเชิงกล อย่างไรก็ตามการเพิ่มขึ้นไม่ได้
อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (ตารางที่ 2) การเพิ่มขึ้นของกล
คุณสมบัติอาจจะเกิดจากการมีปฏิสัมพันธ์ระหว่างแอมโมเนียม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พบว่า แรงดึงสูงได้โดยใช้เป็นสารอิมัลซิไฟเออร์ กับ 12 หางเป็นไฮโดรโฟบิกกลูโคสเป็นพลาสติไซเซอร์กับ 11.94 11.68 MPa ตามลำดับและค่าของเมื่อเทียบกับ 18 ) สารลดแรงตึงผิวเป็นหางและกลีเซอรอล( 7.94 , 8.21 MPa ) ละลายอุณหภูมิของ oleicstarch เชิงซ้อน( ทวีน 80 มีกรดโอลิอิกที่ทำการภายในโครงสร้าง )และ ลอริค แป้ง ( Tween 20 มี Lauric acid c12:0 ภายโครงสร้าง ) แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ในขณะที่ละลายเอนทัลปีของซับซ้อนแป้งลอริคสูงกว่าแป้งโอเลอิกซับซ้อน ( คาวาอิ ทาคาโตะ ซาซากิ และคาจิวาระ , 2012 ) ละลายเอนทัลปีของซับซ้อนเป็นวัดของจํานวนเชิงซ้อนระดับความเป็นผลึก ( eliasson & krog , 1985 ) การก่อตัวของโซนผลึกอาจนำไปสู่โครงสร้างของความสามารถในการปรับรูปต่ำ( Ortega Toro , Jimenez , talens & chiralt 2014 ) ดังนั้นหลักการก่อตัวของโซนผลึกเมื่อกรดลอริกที่ใช้อาจนำเป็นภาพยนตร์ที่มีสูง ความต้านทานแรงดึง ประสิทธิผลของกลีเซอรอลเพื่อลดแรงดึง มีแนวโน้มที่จะมี เนื่องจากมีขนาดเล็กขนาด , จำนวนสูงสุดของกลุ่มไฮดรอกซิลที่ความเข้มข้นเดียวกันน้ำและธรรมชาติ ธรรมชาติของกลีเซอรอลดูดน้ำน้ำเป็นพอลิเมอร์เมทริกซ์และรวมที่มีประสิทธิภาพระดับเพิ่มพลาสติ ตาม Zhang และฮัน ( 2006b ) , น้ำในกลีเซอรอล plasticized ภาพยนตร์ไม่เพียง แต่โดยตรงโต้ตอบกับไฮดรอกซิลของกลุ่ม แต่ยังระหว่างพอลิเมอร์และพอลิเมอร์ตำแหน่งโมเลกุลของกลีเซอรอล จึงเพิ่มระยะทางเชิงพื้นที่ ระหว่างพอลิเมอร์โซ่และเป็นผลมาจากแรงดึงลดลง เป็นการเพิ่มขึ้นของปริมาณแป้งบนไคโตซานผสมหนัง มีแป้งคุณสมบัติเชิงกลที่ดีขึ้น แต่เพิ่มไม่ได้อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( ตารางที่ 2 ) การเพิ่มขึ้นของกลคุณสมบัติอาจจะเกิดจากปฏิสัมพันธ์ระหว่างแอมโมเนียม