permeability of the polysaccharides

permeability of the polysaccharides used in the formulation of the
coating solution.
There was no significant difference of weight losses among (i)
limes coated with xanthan gum & commercial lignin, (ii) locust
bean gum & commercial lignin and (iii) control samples. These
weight losses showed similar results with work done by Chen and
Nussinovitch (2000). They proved that no significant difference in
weight loss ranging between 2.3 and 3.2% of the original fruit
weight for the non-coated fruits (Citrus reticulate) and coated fruits
with 4e6% wax and 0.5e1.5% xanthan gum during storage for 27
days at 4 C and 68% relative humidity. However, water loss was
slightly less in lime coated with xanthan gum & extracted lignin
(Fig. 5). Coated limes with 0.2% xanthan gum & 1.5% extracted lignin
from 40% (w/w) NaOH in 50% (v/v) ethanol showed less weight
losses (13.8%) amongst those considered.
Water loss was slightly reduced in lime coated with 0.4% locust
bean gum & 1.5% commercial lignin or 0.8% locust bean gum & 1.5%
commercial lignin when compared with the control samples. Locust
bean gum had been reported that it is polysaccharide polymer
which is highly viscous aqua solution in a wide range of pH and
temperature (Aydinli & Tutas, 2000). In the case of 0.8% locust bean
gum, 0.4% xanthan gum and 0.8% xanthan gum solution, there was
a limited exchange of water vapor. This effect can be explained by
the hydrophilic nature of gum, which absorbs water and removes it
through the ambient (Zambrano-Zaragoza et al., 2013).
3.3. Surface color changes of coated fruit
The color of fruit epidermis was converted into a set of color
coordinates (L*, a* and b* values). Color coordinates range from
L ¼ 0 (black) to L ¼ 100 (white), a* (greenness) to þa* (redness),
and b* (blueness) to þb* (yellowness). The lightness (L*) gradually
increased during storage in both coated and uncoated limes. The
color change (Table 3) in uncoated fruits was enhanced and they
changed from green to yellow within 10 days of storage. During
ripening, the green chlorophyll pigment is degraded and turns to
the yellow color. The yellowness (b*) gradually increased during
storage in both coated and uncoated limes.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

permeability ของ polysaccharides ที่ใช้ในการแบ่งตัวโซลูชั่นของเคลือบมีไม่แตกต่างอย่างมีนัยสำคัญของการสูญเสียน้ำหนักระหว่าง (i)ไลมส์ที่เคลือบ ด้วยกาว xanthan & lignin พาณิชย์ โลคัสท์ (ii)หมากฝรั่งถั่ว และ lignin เชิงพาณิชย์ และ (iii) ควบคุมตัวอย่าง เหล่านี้น้ำหนักขาดทุนที่แสดงให้เห็นผลลัพธ์ที่คล้ายกับงานที่ทำ โดยเฉิน และNussinovitch (2000) พวกเขาได้ที่สำคัญไม่มีความแตกต่างในน้ำหนักระหว่าง 2.3 และ 3.2% ของผลไม้เดิมน้ำหนักผลไม้เคลือบและไม่เคลือบผลไม้ (ส้ม reticulate)มี 4e6% ขี้ผึ้งและ 0.5e1.5% xanthan เหงือกระหว่างการเก็บรักษา 27วันที่ 4 C และความชื้นสัมพัทธ์ 68% อย่างไรก็ตาม สูญเสียน้ำได้มะนาวเล็กน้อยน้อยในเคลือบ ด้วยกาว xanthan & สกัด lignin(Fig. 5) Lignin สกัดไลมส์เคลือบเหงือก xanthan 0.2% และ 1.5%จาก 40% (w/w) NaOH 50% (v/v) เอทานอลพบว่าน้ำหนักน้อยความสูญเสีย (13.8%) เป็นผู้พิจารณาสูญเสียน้ำได้ลดลงเล็กน้อยในมะนาวที่เคลือบ ด้วยโลคัสท์ 0.4%หมากฝรั่งถั่ว และ lignin พาณิชย์ 1.5% หรือ 0.8% โลคัสท์ถั่วหมากฝรั่ง และ 1.5%lignin พาณิชย์เมื่อเปรียบเทียบกับตัวอย่างควบคุม โลคัสท์ถั่วหมากฝรั่งได้ถูกรายงานว่า เป็นพอลิเมอร์ polysaccharideซึ่งเป็นโซลูชั่นน้ำความหนืดสูงในช่วงกว้างของ pH และอุณหภูมิ (Aydinli & Tutas, 2000) ในกรณีของถั่วโลคัสท์ 0.8%หมากฝรั่ง หมากฝรั่ง xanthan 0.4% และ 0.8% เหงือก xanthan แก้ ปัญหา มีการแลกเปลี่ยนที่จำกัดของไอน้ำ ลักษณะพิเศษนี้สามารถจะอธิบายโดยลักษณะ hydrophilic ของเหงือก ที่ดูดซับน้ำออกผ่านการล้อม (ซาราโกซา Zambrano et al., 2013)3.3 เปลี่ยนแปลงสีผิวเคลือบผลไม้สีของหนังกำพร้าผลไม้ถูกแปลงเป็นชุดของสีพิกัด (L * การ * และค่า b *) ช่วงพิกัดสีจากL ¼ 0 (สีดำ) กับ L (สีขาว), ¼ 100 เป็น * (greenness) กับ þa * (แดง),กข * (blueness) กับ þb * (yellowness) ความสว่าง (L *) ค่อย ๆเพิ่มขึ้นระหว่างการเก็บรักษาในไลมส์ทั้งเคลือบ และไม่เคลือบ ที่(ตาราง 3) การเปลี่ยนสีในเคลือบผลไม้ได้เพิ่มขึ้น และพวกเขาเปลี่ยนจากสีเขียวเป็นสีเหลืองภายใน 10 วันของการจัดเก็บ ในระหว่างการripening รงควัตถุคลอโรฟิลล์สีเขียวมีการเสื่อมโทรม และจะให้สีเหลือง Yellowness (b *) ค่อย ๆ เพิ่มขึ้นในระหว่างเก็บในไลมส์ทั้งเคลือบ และไม่เคลือบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การซึมผ่านของสารที่ใช้ในการกำหนดของการแก้ปัญหาการเคลือบ. ไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญของการสูญเสียน้ำหนัก (i) มะนาวเคลือบด้วยแซนแทนกัมและลิกนินในเชิงพาณิชย์ (ii) ตั๊กแตนเหงือกถั่วและลิกนินในเชิงพาณิชย์และ(iii) ตัวอย่างการควบคุม เหล่านี้การสูญเสียน้ำหนักที่แสดงให้เห็นผลที่คล้ายกันกับงานที่ทำโดยเฉินและNussinovitch (2000) พวกเขาพิสูจน์ให้เห็นว่าไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญในการสูญเสียน้ำหนักระหว่าง 2.3 และ 3.2% ของผลไม้เดิมน้ำหนักสำหรับผลไม้ที่ไม่เคลือบ(Citrus reticulate) และผลไม้เคลือบด้วยขี้ผึ้ง4e6% และ 0.5e1.5% แซนแทนกัมระหว่างการเก็บรักษา 27 วัน วันที่ 4 องศาเซลเซียสและ 68% ความชื้นสัมพัทธ์ แต่การสูญเสียน้ำน้อยในมะนาวเคลือบด้วยแซนแทนกัมและลิกนินที่สกัดได้(รูปที่. 5) มะนาวเคลือบด้วย 0.2% แซนแทนกัมและ 1.5% ลิกนินที่สกัดจาก40% (w / w) NaOH 50% (v / v) เอทานอลพบว่ามีน้ำหนักน้อยกว่าการสูญเสีย(13.8%) ในหมู่ผู้พิจารณา. การสูญเสียน้ำลดลงเล็กน้อยในมะนาวเคลือบ กับตั๊กแตน 0.4% เหงือกถั่วและลิกนิน 1.5% ในเชิงพาณิชย์หรือ 0.8% เหงือกถั่วตั๊กแตนและ 1.5% ลิกนินในเชิงพาณิชย์เมื่อเทียบกับตัวอย่างควบคุม ตั๊กแตนเหงือกถั่วได้รับรายงานว่ามันเป็นพอลิเมอ polysaccharide ซึ่งเป็นวิธีการแก้ปัญหาน้ำหนืดสูงในช่วงกว้างของพีเอชและอุณหภูมิ (Aydinli และ Tutas, 2000) ในกรณีที่ 0.8% ถั่วตั๊กแตนเหงือก0.4% แซนแทนกัมและ 0.8% วิธีการแก้ปัญหาแซนแทนกัมมีการแลกเปลี่ยนจำกัด ของไอน้ำ ผลกระทบนี้สามารถอธิบายได้ด้วยธรรมชาติน้ำของเหงือกที่ดูดซับน้ำและขจัดมันผ่านรอบ(ซาราโกซา Zambrano-et al., 2013). 3.3 เปลี่ยนสีผิวของผลไม้เคลือบสีของหนังกำพร้าผลไม้ที่ถูกดัดแปลงเป็นชุดของสีที่พิกัด(L *, a * ​​และ b * ค่า) สีพิกัดตั้งแต่L ¼ 0 (สีดำ) L ¼ 100 (สีขาว)? A * (เขียว) ท่า * (สีแดง) และ? b * (สีน้ำเงิน) บาท * (สีเหลือง) สว่าง (L *) ค่อยๆเพิ่มขึ้นในช่วงการจัดเก็บข้อมูลทั้งในมะนาวเคลือบและไม่เคลือบผิว เปลี่ยนสี (ตารางที่ 3) ในผลไม้เคลือบผิวได้ดีขึ้นและพวกเขาเปลี่ยนจากสีเขียวเป็นสีเหลืองภายใน10 วันของการจัดเก็บ ในระหว่างการสุกสีคลอโรฟิลสีเขียวที่เสื่อมโทรมและหันไปสีเหลือง ค่าสีเหลือง (b *) เพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ ในช่วงการจัดเก็บข้อมูลทั้งในมะนาวเคลือบและไม่เคลือบผิว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การซึมผ่านของโพลีแซคคาไรด์ที่ใช้ในการสร้างโซลูชั่นเคลือบ
.
ไม่มีความแตกต่างของการสูญเสียน้ำหนักใน ( i )
มะนาวเคลือบกับแซนแทนกัม&พาณิชย์ลิกนิน ( 2 ) ตั๊กแตน
ถั่วฝรั่ง&พาณิชย์ลิกนินและ ( 3 ) ตัวอย่างควบคุม การสูญเสียน้ำหนักเหล่านี้
ให้ผลคล้ายกันกับงานที่ทำ โดยเฉินและ
nussinovitch ( 2000 )พวกเขาพิสูจน์แล้วว่า ไม่พบความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติในช่วงระหว่าง
การสูญเสียน้ำหนัก 2.3 และ 3.2 % ของน้ำหนักผล
เดิมไม่เคลือบผลไม้ ( ส้ม reticulate ) วัน และผลไม้ที่เคลือบด้วยขี้ผึ้ง 4e6
% และแซนแทนกัม 0.5e1.5 ระหว่างกระเป๋า 27
ที่ 4  C และความชื้นสัมพัทธ์ 68 . อย่างไรก็ตาม การสูญเสียน้ำ
น้อยอยู่ในปูนขาวเคลือบด้วยแซนแทนกัม&แยกลิกนิน
( ภาพที่ 5 )มะนาวเคลือบ 0.2% xanthan หมากฝรั่ง& 1.5% แยกลิกนิน
จาก 40 % ( w / w ) NaOH 50 % ( v / v ) เอทานอล พบน้อยกว่าการสูญเสียน้ำหนัก
( ร้อยละ 13.8 ) ในหมู่ผู้ที่ถือว่า
การสูญเสียน้ำปูนขาวเคลือบลดลง 0.4% ตั๊กแตน
ถั่วฝรั่ง& 1.5% พาณิชย์ ลิกนิน หรือ 0.8% ปาทังกาถั่วฝรั่ง& 1.5 %
พาณิชย์ ลิกนิน เมื่อเปรียบเทียบกับตัวอย่างควบคุม ตั๊กแตน
ถั่วเหงือกได้รับรายงานว่าเป็นสารโพลิเมอร์
ซึ่งเป็นโซลูชั่นที่ควาหนืดสูงในช่วงกว้างของอุณหภูมิและพีเอช
( aydinli & tutas , 2000 ) ในกรณีของ 0.8% ปาทังกาถั่ว
หมากฝรั่ง , หมากฝรั่ง xanthan 0.4% 0.8% และแซนแทนกัมโซลูชั่นมี
แลกเปลี่ยน จำกัด ของไอน้ำ ปรากฏการณ์นี้สามารถอธิบายได้โดย
ธรรมชาติน้ำของฝรั่ง ซึ่งจะดูดซับน้ำและขจัดมัน
ผ่านทาง ( แซมบราโน่ Zaragoza et al . , 2013 )
3 . การเปลี่ยนแปลงของพื้นผิวสีเคลือบผลไม้
สีหนังกำพร้าผลไม้ถูกแปลงเป็นชุดของพิกัดสี
( L * a * b * ค่า ) สีระยะพิกัดจาก
L ¼ 0 ( สีดำ ) ผม¼ 100 ( สีขาว ) ,  * ( เขียว ) þ * ( สีแดง ) และ b *
 ( สีฟ้า ) þ B * ( สีเหลือง ) ความสว่าง ( L * ) ค่อยๆ
เพิ่มขึ้นในช่วงกระเป๋าทั้งเคลือบและไม่เคลือบผิวมะนาว
เปลี่ยนสี ( ตารางที่ 3 ) ในผลไม้เคลือบผิวเพิ่มขึ้นและพวกเขา
เปลี่ยนจากสีเขียวเป็นสีเหลืองภายใน 10 วันของการจัดเก็บ ระหว่าง
สุก รงควัตถุคลอโรฟิลล์สีเขียวคือการสลายตัวและเปลี่ยน

สีเหลือง และค่าสีเหลือง ( b * ) ค่อยๆเพิ่มขึ้นระหว่าง
กระเป๋าทั้งเคลือบและไม่เคลือบผิวมะนาว