For phytoplankton analysis, phytopl

For phytoplankton analysis, phytoplankton were collected by using two techniques. Firstly, phytoplankton were collected for identifiation at sampling site 1 (the deepest point) by sweeping the plankton net (mesh size 10 µm) which was pulled up vertically to the surface. The water sample from the plankton net was placed into an approximately 100 ml dark glass bottle (Verlencar & Desai, 2004). Secondly, phytoplankton were collected to assess the number of phytoplankton by using a water sampler. The water samples at the deepest point of sampling site 1 were collected at the depth of 1 meter from surface and at every 5 meters until reaching the bottom of the lake. At sampling site 2, the water was collected at the depths of 1 and 4 meters, respectively. Immediately after collection, all water samples were preserved in a 2 ml of Lugol’s solution per 100 ml of sample (Throndsen, 1978). For counting and estimating phytoplankton biovolume, the samples were sedimented for 48 hrs. (APHA, AWWA, & WPCF, 1999) and studied with an Olympus inverted
microscope using the Utermöhl method (UtermÖhl, 1958). Phytoplankton biovolume was estimated for individual species by assigning a geometric shape similar to the shape of each phytoplankton species (Rott, 1981). Taxonomic identifiations were made according to Komárek & Anagnostidis (1998, 2005), Komárek & Fott (1983), Komárek et al. (2002), Krammer & Lange-Bertalot (1988, 1991),
Huber-Pestalozzi (1950, 1983) and Smith (1950).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สำหรับการวิเคราะห์ phytoplankton, phytoplankton ถูกเก็บรวบรวม โดยใช้เทคนิค 2 ประการแรก phytoplankton ถูกเก็บใน identifiation ที่สุ่มตัวอย่าง 1 (จุดลึกที่สุด) โดยกวาดแพลงก์ตอนสุทธิ (ตาข่ายขนาด 10 µm) ซึ่งถูกลากขึ้นในแนวตั้งกับพื้นผิว ตัวอย่างน้ำจากแพลงก์ตอนสุทธิที่อยู่ในประมาณ 100 ml เข้มขวด (Verlencar & Desai, 2004) ประการที่สอง phytoplankton ถูกเก็บรวบรวมเพื่อประเมินจำนวน phytoplankton โดยแซมเพลอร์แบบน้ำ ตัวอย่างน้ำที่จุดลึกที่สุดของไซต์สุ่ม 1 ถูกเก็บ ที่ความลึก 1 เมตรจากพื้นผิว และ ที่ทุก 5 เมตรจนถึงด้านล่างของทะเลสาบ ที่สุ่มตัวอย่าง 2 น้ำรวบรวมไว้ที่ความลึก 1 ถึง 4 เมตร ตามลำดับ ทันทีหลังจากคอลเลกชัน ตัวอย่างน้ำทั้งหมดถูกเก็บรักษาไว้ใน ml 2 โซลูชันของ Lugol ต่อ 100 มล.ของตัวอย่าง (Throndsen, 1978) สำหรับการตรวจนับ และประเมิน phytoplankton biovolume ตัวอย่างถูก sedimented ใน 48 ชม (อาภา AWWA, & WPCF, 1999) และศึกษากับ Olympus ตัวกลับกล้องจุลทรรศน์ที่ใช้วิธี Utermöhl (UtermÖhl, 1958) Phytoplankton biovolume ถูกประเมินสำหรับแต่ละชนิด โดยกำหนดรูปทรงเรขาคณิตคล้ายกับรูปร่างของแต่ละสปีชีส์ phytoplankton (ร็อท 1981) ทำ identifiations อนุกรมวิธานตาม Komárek & Anagnostidis (1998, 2005), Komárek และ Fott (1983), Komárek et al. (2002), Krammer และ Bertalot แลนจ์ (1988, 1991),Huber-Pestalozzi (1950, 1983) and Smith (1950).

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สำหรับการวิเคราะห์แพลงก์ตอนพืชแพลงก์ตอนพืชที่ถูกเก็บรวบรวมโดยใช้สองเทคนิค ประการแรกแพลงก์ตอนพืชที่ถูกเก็บรวบรวมสำหรับ identifiation ที่เว็บไซต์สุ่มตัวอย่าง 1 (จุดที่ลึกที่สุด) โดยกวาดสุทธิแพลงก์ตอน (ขนาดตา 10 ไมครอน) ซึ่งถูกดึงขึ้นในแนวตั้งกับพื้นผิว ตัวอย่างน้ำจากเน็ตแพลงก์ตอนที่ถูกวางลงในขวดแก้วสีดำประมาณ 100 มล. (Verlencar & Desai, 2004) ประการที่สองแพลงก์ตอนพืชที่ถูกเก็บรวบรวมเพื่อประเมินจำนวนของแพลงก์ตอนพืชโดยใช้ตัวอย่างน้ำ ตัวอย่างน้ำที่จุดที่ลึกที่สุดของเว็บไซต์สุ่มตัวอย่าง 1 ถูกเก็บที่ระดับความลึก 1 เมตรจากพื้นผิวและในทุก ๆ 5 เมตรจนกว่าจะถึงก้นทะเลสาบ ที่เว็บไซต์สุ่มตัวอย่าง 2 น้ำถูกเก็บรวบรวมที่ระดับความลึก 1 เมตรและ 4 ตามลำดับ ทันทีหลังจากที่การเก็บตัวอย่างน้ำทั้งหมดถูกเก็บรักษาไว้ใน 2 มิลลิลิตรของการแก้ปัญหาของ Lugol ต่อ 100 มล. ของกลุ่มตัวอย่าง (Throndsen, 1978) สำหรับการนับและการประมาณการ biovolume แพลงก์ตอนพืชตัวอย่างถูกตกตะกอนสำหรับ 48 ชั่วโมง (APHA, AWWA และ WPCF, 1999) และการศึกษากับโอลิมปัคว่ำ
กล้องจุลทรรศน์โดยใช้วิธีUtermöhl (UtermÖhl 1958) แพลงก์ตอนพืช biovolume เป็นที่คาดกันสำหรับแต่ละชนิดโดยการกำหนดรูปทรงเรขาคณิตที่คล้ายกับรูปร่างของแต่ละสายพันธุ์แพลงก์ตอนพืช (Rott, 1981) identifiations อนุกรมวิธานได้ทำตามKomárek & Anagnostidis (1998, 2005), Komárek & Fott (1983), Komárekและคณะ (2002), และมีเหตุมีผล Krammer-Bertalot (1988, 1991),
ฮิว-Pestalozzi (1950, 1983) และสมิ ธ (1950)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สำหรับการวิเคราะห์ แพลงก์ตอนพืช แพลงก์ตอนพืช ศึกษาโดยใช้สองเทคนิค ประการแรก แพลงก์ตอนพืช ศึกษาด้าน identifiation ไซต์ 1 ตัวอย่าง ( จุดที่ลึกที่สุด ) โดยกวาดแพลงก์ตอนสุทธิ ( ขนาด 10 µเมตรตาข่าย ) ซึ่งถูกดึงขึ้นในแนวตั้งเพื่อผิว ตัวอย่างน้ำจากแพลงก์ตอน สุทธิประมาณ 100 มิลลิลิตร ใส่ในขวดแก้วสีเข้ม verlencar & Desai , 2004 )ประการที่สอง แพลงก์ตอนพืช ศึกษาเพื่อประเมินจำนวนของแพลงก์ตอนพืช โดยการใช้ตัวอย่างน้ำ ตัวอย่างน้ำที่จุดที่ลึกที่สุดของตัวอย่างเว็บไซต์ 1 ถูกเก็บที่ระดับความลึก 1 เมตร จากผิวดิน และทุกๆ 5 เมตร จะถึงด้านล่างของทะเลสาบ ตัวอย่างเว็บไซต์ที่ 2 เก็บน้ำที่ระดับความลึก 1 และ 4 เมตร ตามลำดับ ทันทีหลังจากคอลเลกชันตัวอย่างน้ำทั้งหมด ถูกเก็บรักษาไว้ใน lugol 2 มิลลิลิตร ต่อ 100 มิลลิลิตรของสารละลายตัวอย่าง ( throndsen , 1978 ) สำหรับการนับและคำนวณปริมาณแพลงก์ตอนพืช biovolume ตัวอย่าง ( sedimented เป็นเวลา 48 ชั่วโมง ( apha AWWA & wpcf , 1999 ) และศึกษาด้วยกล้องจุลทรรศน์ Olympus คว่ำ
ใช้ uterm ö HL วิธี ( uterm Ö HL , 1958 )แพลงก์ตอนพืช biovolume ซึ่งแต่ละชนิด โดยการกำหนดทางเรขาคณิตรูปร่างคล้ายกับรูปร่างของแพลงก์ตอนพืชแต่ละชนิด ( ร็อท , 1981 ) หมวดหมู่ identifiations ได้ทําตามคําพูด&กอม . kgm anagnostidis ( ค.ศ. 2005 ) , คมรัก& . kgm fott ( 1983 ) , คม . kgm เรก et al . ( 2002 ) , krammer & Lange bertalot ( 1988 , 1991 ) ,
เบอร์เพสตาลอซซี่ ( 1950 , 1983 ) และ Smith
( 2493 )