4.2. Biochemical compositionInstar

4.2. Biochemical composition
Instar had a significant impact on the biochemical composition of
S. verreauxi during larval development. Changes in energy utilisation
between individual instars are a major cause of biochemical variation
in larvae and, therefore, are an important consideration in any crustacean
larval study (Anger and Harms, 1990). Newly hatched instar 1
phyllosoma can obtain the majority of their energy from catabolism of lipoprotein
yolk reserves (Agard, 1999; Richard et al., 1979) characterised
by higher lipid utilisation. Variations in energy utilisation in subsequent
instars may be due to phyllosoma assimilating different proportions of
mussel gonad and Artemia at different instars (Matsuda et al., 2009).
The increased utilisation of protein during instar 17, which was
characterised by a decrease in the C:N ratio between instar 15 and 17,
is possibly due to the importance of storing lipid as an energy reserve
for the non-feeding puerulus stage (Jeffs et al., 1999, 2001).
Since crustacean larval growth is a discontinuous process achieved
by successive moults (Thomas et al., 2003) energy costs to meet the
demands of moulting may vary considerably with development and
culture conditions (Ikeda, 1984; Omori, 1979). As size increases, the
moult interval generally increases and allows crustaceans to accumulate
the energy reserves required for the next moult (Thomas et al.,
2003). There is a considerable increase in biomass of individual
phyllosoma and, consequently, of all biochemical components during
larval development of S. verreauxi. The rate at which individual biochemical
components are accumulated may indicate the most important
energy reserves required during larval development to allow
constant moulting.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

4.2. องค์ประกอบที่ชีวเคมีInstar มีผลกระทบสำคัญที่องค์ประกอบชีวเคมีของVerreauxi S. ในระหว่างการพัฒนา larval เปลี่ยนแปลงการจัดสรรการพลังงานระหว่างแต่ละ instars เป็นสาเหตุสำคัญของการเปลี่ยนแปลงชีวเคมีในตัวอ่อนและ ดังนั้น การพิจารณาที่สำคัญในครัสเตเชียนใด ๆศึกษา larval (โกรธและ Harms, 1990) ใหม่ขีด instar 1phyllosoma สามารถได้รับส่วนใหญ่ของพลังงานจากแคแทบอลิซึมของไลโพโปรตีนแดงจอง (Agard, 1999 ประสบการ์ริชาร์ด et al., 1979)โดยการจัดสรรระดับไขมันในเลือดสูง ในการจัดสรรพลังงานในภายหลังinstars อาจเป็น เพราะ phyllosoma assimilating สัดส่วนต่าง ๆ ของหอยแมลงภู่ gonad และ Artemia ที่อื่น instars (Matsuda et al., 2009)การเพิ่มการจัดสรรของโปรตีนระหว่าง instar 17 ซึ่งประสบการ์การลดลงในอัตราส่วน C:N ระหว่าง instar 15 และ 17อาจจะเนื่องจากความสำคัญของการเก็บไขมันเป็นพลังงานสำรองสำหรับไม่ใช่อาหาร puerulus ขั้น (Jeffs et al., 1999, 2001) การเนื่องจากเติบโต larval ครัสเตเชียนเป็นกระบวนการไม่ต่อเนื่องได้ต่อ moults (Thomas และ al., 2003) โดยค่าใช้จ่ายพลังงานเพื่อตอบสนองการความต้องการของการลอกคราบอาจแตกต่างกันมากกับการพัฒนา และสภาพวัฒนธรรม (ดะ 1984 โอโมริ 1979) เป็นการเพิ่มขนาด การช่วง moult เพิ่ม และทำให้พบการสะสมโดยทั่วไปสำรองพลังงานที่จำเป็นสำหรับ moult ถัดไป (Thomas et al.,2003) มีการเพิ่มขึ้นมากในมวลชีวภาพของแต่ละบุคคลphyllosoma และ ดังนั้น ส่วนประกอบชีวเคมีทั้งหมดระหว่างการพัฒนา S. verreauxi larval อัตราที่แต่ละที่ชีวเคมีคอมโพเนนต์ที่สะสมอาจบ่งชี้สำคัญสุดสำรองพลังงานที่จำเป็นในระหว่างการพัฒนา larval ให้การลอกคราบคง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

4.2 องค์ประกอบทางชีวเคมี
Instar
มีผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญกับองค์ประกอบทางชีวเคมีของเอส verreauxi ในระหว่างการพัฒนาตัวอ่อน การเปลี่ยนแปลงในการใช้พลังงานระหว่างวัยของแต่ละบุคคลเป็นสาเหตุสำคัญของการเปลี่ยนแปลงทางชีวเคมีในตัวอ่อนและจึงมีการพิจารณาที่สำคัญในกุ้งศึกษาตัวอ่อน(ความโกรธและความอันตราย, 1990) วัยที่ฟักออกมาใหม่ 1 phyllosoma สามารถได้รับส่วนใหญ่ของพลังงานของพวกเขาจาก catabolism ของไลโปโปรตีนสำรองไข่แดง(Agard 1999; et al, ริชาร์ด 1979). ลักษณะโดยการใช้ไขมันสูง รูปแบบในการใช้พลังงานในภายหลังวัยอาจจะเป็นเพราะ phyllosoma ปรับสัดส่วนที่แตกต่างกันของอวัยวะสืบพันธุ์หอยแมลงภู่และอาร์ทีเมียในวัยที่แตกต่างกัน (Matsuda et al., 2009). การใช้ที่เพิ่มขึ้นของโปรตีนในช่วงวัย 17 ซึ่งได้รับการที่โดดเด่นด้วยการลดลงของซี: อัตราส่วนระหว่างวัย 15 และ 17 คืออาจจะเป็นเพราะความสำคัญของการจัดเก็บไขมันเป็นพลังงานสำรองสำหรับที่ไม่ได้ให้อาหารเวที puerulus (เจฟฟ์, et al, 1999, 2001).. เนื่องจากการเจริญเติบโตของตัวอ่อนกุ้งเป็นกระบวนการที่ต่อเนื่องประสบความสำเร็จโดยmoults เนื่อง (โทมัส, et al, 2003). ค่าใช้จ่ายพลังงานเพื่อตอบสนองความต้องการของลอกคราบอาจแตกต่างอย่างมากกับการพัฒนาและเงื่อนไขวัฒนธรรม(อิเคดะ, 1984; Omori, 1979) ขณะที่การเพิ่มขึ้นของขนาดที่ช่วงลอกคราบโดยทั่วไปเพิ่มขึ้นและช่วยให้กุ้งที่จะสะสมพลังงานสำรองที่จำเป็นสำหรับการลอกคราบต่อไป(โทมัส et al., 2003) มีเพิ่มขึ้นอย่างมากในมวลชีวภาพของแต่ละphyllosoma และดังนั้นขององค์ประกอบทางชีวเคมีในช่วงการพัฒนาตัวอ่อนของเอสverreauxi อัตราที่ทางชีวเคมีแต่ละส่วนประกอบที่สะสมอาจบ่งบอกถึงสิ่งที่สำคัญที่สุดพลังงานสำรองที่จำเป็นในระหว่างการพัฒนาตัวอ่อนเพื่อให้การลอกคราบอย่างต่อเนื่อง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

4.2 . องค์ประกอบทางชีวเคมี
และมีผลกระทบต่อองค์ประกอบทางชีวเคมีของ
S . verreauxi ในระหว่างการพัฒนาตัวอ่อน . การเปลี่ยนแปลงในการใช้พลังงานระหว่างวัย
บุคคลเป็น สาเหตุสำคัญของการเปลี่ยนแปลงทางชีวเคมีใน
ตัวอ่อน และ จึง เป็น ที่สำคัญ ในวัยศึกษา ( crustacean
โกรธและทำร้าย , 2533 ) ฟักใหม่ระยะ 1
phyllosoma สามารถได้รับส่วนใหญ่ของพลังงานจากกระบวนการสลายของไลโปโปรตีน
ไข่แดงสำรอง ( แอเกิร์ด , 1999 ; ริชาร์ด et al . , 1979 ) ลักษณะ
โดยใช้ไขมันสูง การเปลี่ยนแปลงในการใช้พลังงานในตามมา
โดยอาจจะเกิดจากการปรับตัวที่แตกต่างกัน phyllosoma สัดส่วน
ต่อมเพศหอยแมลงภู่และอาร์ทที่วัยต่างกัน ( มัตสึดะ et al . , 2009 ) .
การใช้โปรตีนเพิ่มขึ้นในช่วงวัย 17 ซึ่ง
ลักษณะโดยการลดลงในอัตราส่วน C : N ระหว่างวัย 15 และ 17
อาจเนื่องจากความสําคัญของการจัดเก็บไขมันเป็นพลังงานสำรองสำหรับป้อนเวที
ไม่ puerulus ( เจฟ et al . , 1999 , 2001 ) .
เนื่องจากการเติบโตของหนอนครัสเตเชียนเป็นความสำเร็จ
โดยกระบวนการต่อเนื่อง moults ( Thomas et al . ,2003 ) ค่าใช้จ่ายพลังงานเพื่อตอบสนองความต้องการของฤทธิ์อาจแตกต่างกันมาก

สภาพวัฒนธรรมและการพัฒนา ( Ikeda , 1984 ; โอโมริ , 1979 ) เป็นการเพิ่มขนาด ,
ลอกคราบช่วงโดยทั่วไปเพิ่มขึ้น และช่วยให้กลุ่มที่จะสะสม
พลังงานสำรองที่จำเป็นสำหรับลอกคราบต่อไป ( Thomas
et al . , 2003 ) มีการเพิ่มขึ้นมากในมวลชีวภาพของ phyllosoma บุคคล
และ จากนั้นส่วนประกอบทางชีวเคมีทั้งหมดในระหว่างการพัฒนาตัวอ่อนของ S . verreauxi . อัตราที่ส่วนประกอบทางชีวเคมี
บุคคลสะสมอาจบ่งชี้ที่สำคัญที่สุดในการพัฒนาตัวอ่อนเป็นพลังงานสำรอง

คงให้ลอกคราบ .