A Singaporean-owned hotel chain wis

A Singaporean-owned hotel chain wishes to extend its sphere of operations into the Japanese market. It has a choice of entering this market by setting up a joint equity venture or concluding a franchising agreement with a Japanese hotelier. In the former case, it may ‘buy the right’ to exert a critical influence over the design and building of the hotel and over its day-to-day management.
In the latter case, though committing fewer resources, it is reliant on the terms of the franchise agreement to gain the maximum economic rent on its O-advantages.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ห่วงโซ่โรงแรมที่สิงคโปร์เป็นเจ้าของต้องการขยายของเขตของการดำเนินงานในตลาดญี่ปุ่น มีทางเข้าตลาดนี้โดยตั้งบริษัทร่วมทุนร่วมหุ้น หรือสรุปข้อตกลงแฟรนไชส์กับยึดญี่ปุ่น ในกรณีอดีต มันอาจ "ซื้อสิทธิ' โหมอิทธิพลสำคัญ มากกว่าการออกแบบและอาคารของโรงแรม และการจัดการประจำวันได้ ในกรณีหลัง การยอมรับว่า ทรัพยากรน้อยลง ได้เงื่อนไขข้อตกลงการเช่าเศรษฐกิจสูงสุดใน O-ข้อดีของแฟรนไชส์ที่พึ่ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ห่วงโซ่โรงแรมสิงคโปร์ที่เป็นเจ้าของมีความประสงค์ที่จะขยายขอบเขตของการดำเนินงานเข้าสู่ตลาดญี่ปุ่น มันมีทางเลือกในการเข้าสู่ตลาดนี้โดยการตั้งค่าการร่วมทุนหรือร่วมกันสรุปข้อตกลงแฟรนไชส์ที่มีเจ้าของโรงแรมญี่ปุ่น ในกรณีที่อดีตก็อาจ 'ซื้อสิทธิที่จะสำแดงอิทธิพลที่สำคัญมากกว่าการออกแบบและอาคารของโรงแรมและมากกว่าการจัดการแบบวันต่อวัน.
ในกรณีหลังนี้แม้ว่าการกระทำทรัพยากรน้อยลงก็เป็นที่พึ่งพา เงื่อนไขของข้อตกลงแฟรนไชส์จะได้รับค่าเช่าทางเศรษฐกิจสูงสุดกับข้อได้เปรียบของ O-

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ชาวสิงคโปร์ เจ้าของโรงแรมในเครือประสงค์ที่จะขยายวงของการดำเนินการเข้าสู่ตลาดญี่ปุ่น มันมีให้เลือกเข้าตลาดนี้ โดยการตั้งบริษัทร่วมทุน หรือสรุปข้อตกลงแฟรนไชส์กับผู้จัดการโรงแรมญี่ปุ่น ในกรณีแรก มันอาจจะ ' ซื้อ ' ต้องออกแรงมากกว่าอิทธิพลสำคัญในการออกแบบและสร้างโรงแรมและการจัดการแบบวันต่อวัน
ในกรณีหลัง แม้ว่าการทรัพยากรน้อยลงมันคืออียิปต์บนเงื่อนไขของข้อตกลงแฟรนไชส์จะได้รับสูงสุดทางเศรษฐกิจของ o-advantages ให้เช่า .