Artificial reefs have been deployed

Artificial reefs have been deployed worldwide in shallow marine environments to enhance attraction and capture of fish, but, despite their potential as a fishery management option, few studies addressed whether fish assemblages will change with distance from a reef. We experimentally assessed the relationship between fish abundance and richness to increased distance (0, 25, 100, and 300 m) to reef balls deployed on a flat and homogeneous bottom, 9-m deep, on the north coast of Rio de Janeiro, Southeastern Brazil. A total of thirty fish species was associated with the reefs and the variation in species composition with sampling period or technique did not account for changes in fish assemblages with reef distance. Fish abundance and richness were significantly greater at the nearest distances (0 m and 50 m) to the reefs than at 300 m, but while the first dependent variable decreased exponentially with reef distance the later diminished linearly. Fish responses to reef distance were clearly species-specific and the tomtate (Haemulon aurolineatum — the dominant species that probably used the reefs for shelter purposes) strongly influenced the exponential decreasing pattern found for the total number of fishes and abundance of Haemulidae. The abundance of the close congener Haemulon steindachneri, and of Chaetodon striatus, Serranus flaviventris and serranid species as a group also decreased, but linearly, with reef distance, probably related to variation in home-range. Acanthurus chirurgus and Scorpaena isthmensis decreased linearly in number with reef distance, probably due to feeding rather than refuge purposes. The abundance of Isopisthus parvipinnis tended to increase with reef distance, suggesting that artificial reefs might be unprofitable for those species less dependent on clear water or structurally complex habitats to obtain refuge or food. Overall, our study indicates that artificial reefs are a promising management tool to enhance fish capture in the oligotrophic waters and structureless bottoms of the north coast of Rio de Janeiro, but with varied rates of success, depending on the target species and fishing distance from the reefs.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แนวปะการังเทียมได้ถูกนำไปใช้ทั่วโลกในสภาพแวดล้อมทางทะเลตื้นเพื่อเพิ่มแหล่งท่องเที่ยวและการจับปลา แต่แม้จะมีศักยภาพของพวกเขาเป็นตัวเลือกที่จัดการประมง, การศึกษาน้อยจ่าหน้าว่า assemblages ปลาจะเปลี่ยนกับระยะทางจากแนวปะการัง เราทดลองประเมินความสัมพันธ์ระหว่างความอุดมสมบูรณ์ปลาและความร่ำรวยกับระยะทางที่เพิ่มขึ้น (0, 25, 100, และ 300 เมตร) ลูกแนวปะการังที่นำไปใช้บนแบนและเป็นเนื้อเดียวกันด้านล่าง 9 เมตรลึกบนชายฝั่งทางตอนเหนือของริโอเดอจาเนโร, ตะวันออกเฉียงใต้ บราซิล รวมสามสิบพันธุ์ปลาที่เกี่ยวข้องกับแนวปะการังและการเปลี่ยนแปลงในองค์ประกอบของสายพันธุ์ที่มีระยะเวลาการสุ่มตัวอย่างหรือเทคนิคไม่ได้บัญชีสำหรับการเปลี่ยนแปลงใน assemblages ปลาที่มีระยะทางแนวปะการัง ความอุดมสมบูรณ์ของปลาและความอุดมสมบูรณ์อย่างมีนัยสำคัญมากขึ้นในระยะทางที่ใกล้ที่สุด (0 เมตรและ 50 เมตร) เพื่อแนวกว่า 300 เมตร แต่ในขณะที่ตัวแปรแรกลดลงชี้แจงกับระยะทางแนวปะการังต่อมาลดลงเป็นเส้นตรง การตอบสนองของปลาระยะทางแนวปะการังได้อย่างชัดเจนชนิดที่เฉพาะเจาะจงและ tomtate นี้ (Haemulon aurolineatum - สายพันธุ์ที่โดดเด่นที่น่าจะใช้แนวปะการังเพื่อวัตถุประสงค์ที่พักพิง) อิทธิพลรูปแบบการลดชี้แจงพบจำนวนของปลาและความอุดมสมบูรณ์ของ Haemulidae ความอุดมสมบูรณ์ของใกล้ steindachneri Haemulon congener และ Chaetodon striatus, flaviventris Serranus และสายพันธุ์ serranid เป็นกลุ่มยังลดลง แต่เป็นเส้นตรงกับระยะทางแนวปะการังอาจจะเกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนแปลงในช่วงที่บ้าน Acanthurus chirurgus และ Scorpaena isthmensis ลดลงเป็นเส้นตรงในจำนวนที่มีระยะทางแนวปะการังอาจเป็นเพราะการให้อาหารมากกว่าวัตถุประสงค์ที่หลบภัย ความอุดมสมบูรณ์ของ parvipinnis Isopisthus มีแนวโน้มที่จะเพิ่มขึ้นด้วยระยะทางแนวบอกว่าแนวปะการังเทียมอาจจะมีประโยชน์สำหรับสายพันธุ์เหล่านั้นน้อยขึ้นอยู่กับน้ำใสหรือการก่อสร้างที่อยู่อาศัยที่มีความซับซ้อนที่จะได้รับที่หลบภัยหรืออาหาร โดยรวม, การศึกษาของเราแสดงให้เห็นว่าแนวปะการังเทียมเป็นเครื่องมือการจัดการที่มีแนวโน้มที่จะเพิ่มประสิทธิภาพในการจับปลาในน่านน้ำ oligotrophic และพื้น structureless ของชายฝั่งทางตอนเหนือของริโอเดอจาเนโร แต่มีอัตราที่แตกต่างกันของความสำเร็จขึ้นอยู่กับสายพันธุ์ที่เป้าหมายและระยะทางประมงจาก แนวปะการัง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ปะการังเทียมมีการปรับใช้ทั่วโลกในสภาพแวดล้อมทะเลตื้นเพื่อเพิ่มเที่ยว และ จับ ปลา แต่แม้จะมีศักยภาพของพวกเขาเป็นตัวเลือกการจัดการประมง การศึกษาน้อยระบุว่าทะเลของทะเลปลาจะเปลี่ยนกับระยะห่างจากแนวปะการัง เราเพื่อประเมินความสัมพันธ์ระหว่างปลาความอุดมสมบูรณ์และความมั่งคั่งเพิ่มขึ้นระยะทาง ( 0 , 25 , 100 และ 300 ม. ) ลูกที่ใช้งานบนแนวปะการังแบนและเป็นเนื้อเดียวกันด้านล่าง 9-m ลึก , บนชายฝั่งทางเหนือของริโอ เดอ จาเนโร ทางตะวันออกเฉียงใต้ของบราซิล รวมปลา 30 ชนิดมีความสัมพันธ์กับแนวปะการัง และการเปลี่ยนแปลงองค์ประกอบชนิดที่มีการศึกษาหรือเทคนิคไม่บัญชีสำหรับการเปลี่ยนแปลงในปลาทะเลของทะเลกับปะการัง ระยะทาง ปลาอุดมสมบูรณ์และความอุดมสมบูรณ์มากขึ้นอย่างมีนัยสำคัญที่ระยะทางที่ใกล้ที่สุด ( 0 เมตรและ 50 เมตร ) แนวกว่า 300 เมตร แต่ในขณะที่ตัวแปรแรกลดลงชี้แจงกับแนวปะการังระยะต่อมาลดลงเป็นเส้นตรง . การตอบสนองของปลาแนวปะการังห่าง ก็เฉพาะ - ขยายพันธุ์และ tomtate ( haemulon aurolineatum - เด่นชนิดที่อาจจะใช้แนวเพื่อวัตถุประสงค์ Shelter ) ขอชี้แจงรูปแบบอิทธิพลลดลงพบว่าจำนวนปลาและปริมาณของวงศ์ปลากะพงแสม . ความอุดมสมบูรณ์ของใกล้ congener haemulon steindachneri และใช้ serranus และพบปลาผีเสื้อลาย , flaviventris serranid ชนิดเป็นกลุ่มที่ลดลง แต่แนวเส้นตรง กับระยะทางที่อาจเกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนแปลงในบ้านช่วง acanthurus ) scorpaena isthmensis เส้นตรงและลดลงในจำนวนที่มีแนวระยะทาง อาจเนื่องมาจากอาหารมากกว่าวัตถุประสงค์ที่หลบภัย ความอุดมสมบูรณ์ของ isopisthus parvipinnis เพิ่มขึ้นตามแนวปะการังเทียมไกลแนะนำว่า อาจจะไม่ได้ประโยชน์ สำหรับชนิดที่ล้างด้วยน้ำหรือน้อยขึ้นอยู่กับโครงสร้างที่อยู่อาศัยที่ซับซ้อนเพื่อให้ได้ลี้ภัย หรือ อาหาร โดยรวม , การศึกษาของเราบ่งชี้ว่า ปะการังเทียมเป็นเครื่องมือการจัดการสัญญาการเพิ่มปลาในน้ำและจับโอลิโกโทรฟิก structureless เหนือของชายฝั่งทางเหนือของริโอ เดอ จาเนโร แต่ด้วยอัตราที่แตกต่างกันของความสำเร็จ ขึ้นอยู่กับชนิดและระยะของเป้าหมายตกปลาจากแนว .