when we broke up I became a stone,

when we broke up I became a stone, being kicked and rolled away has made me tired
although the happiness of being able to meet each other lasts only an instant, why does the sadness of breaking up last forever?
when you and I broke up, you quit your job and took the shinkansen back too
I wonder if it’s leaking wet on the loop 7 and bite my lip

our dreams vanish into the sky
our dreams vanish in the tokyo sky
you are always laughing inside my memories

life is called a journey but the past has disappeared without a trace

but for me the two of us holding hands walking along that very path was a to the extent of a journey
hearing the cicadas cry in the summer afternoons, or running home from the convience store in the rain
the scene of us passing our days easily was for me to the extent of being like a movie.

the kind tears you drew back are continuing to shake the odakyu train line

our memories are absorbed in the sky
our memories are absorbed in the tokyo sky
you are always laughing in my memories

only me and us, the only ones in the world, only you and us

the thing called loving someone is surely you giving me your love more than yourself
and me loving you more than I love myself. or more than that you, I was able to love you

the things I sing are all things that you have taught me
everyday that we passed our days easily was for me the extent to become a song

our dreams vanish into the sky
our dreams vanish into the tokyo sky
you are always smiling inside my memories

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมื่อเราเทอม เป็นหิน เตะ และม้วนเก็บได้ทำให้ฉันเหนื่อย
ถึงแม้ว่าความสุขของความสามารถในการพบกันครั้งล่าสุดเท่านั้นทันที เหตุใดความโศกเศร้าของค่าสุดท้ายตลอดไป?
เมื่อคุณและเทอม คุณออกจากงานของคุณ และเอาชินคันเซ็นกลับเกินไป
สงสัยถ้า มันจะรั่วไหลเปียกบนวน 7 และกัดลิของฉัน

พี่ ๆ กลีบฟ้า
พี่ ๆ กลีบฟ้าโตเกียว
คุณจะหัวเราะในความทรงจำของฉัน

ชีวิตคือการเดินทาง แต่ผ่านมาหายไปอย่างไร้ร่อง

แต่สำหรับฉัน ทั้งสองของเราจับมือเดินไปตามเส้นทางที่มากเป็นขอบเขตของการเดินทาง
ได้ยิน cicadas ร้องไห้ในช่วงบ่ายของฤดูร้อน หรือทำงานบ้านจากหนวกเก็บในสายฝน
ฉากของเราผ่านวันของเราได้ถูกสำหรับฉันในกรณีของเป็นเหมือนภาพยนตร์

น้ำตาชนิดที่คุณดึงกลับได้ทำการจับเส้นรถไฟ odakyu

ความทรงจำของเราจะดูดซึมในท้องฟ้า
ความทรงจำของเราจะดูดซึมในฟ้าโตเกียว
คุณจะหัวเราะในความทรงจำของฉัน

เพียงฉันและเรา คนเดียวในโลกเฉพาะคุณและเรา

สิ่งเรียกว่ารักผู้อื่นย่อมเป็นคุณทำให้ฉันรักคุณมากกว่าตัวคุณเอง
และผมรักคุณมากกว่ารักตัวเอง หรือมากกว่าที่คุณ ผมได้รักคุณ

สิ่งที่ฉันร้องเพลงเป็นสิ่งที่คุณสอนฉัน
ทุกวันที่เราผ่านวันของเราได้ถูกสำหรับฉันขอบเขตเป็น เพลง

เรากลีบฟ้า
พี่ ๆ กลีบฟ้าโตเกียว
คุณจะยิ้มเสมอในความทรงจำของฉัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตอนที่เราเลิกกัน ฉันกลายเป็นหิน ถูกเตะ และกลิ้งออกไปทำให้ฉันเหนื่อย
ถึงแม้ว่าความสุขของการได้พบกันเป็นเวลาเพียงวูบหนึ่งทำไมการอกหัก ยั่งยืนตลอดไป
เมื่อฉันและคุณเลิกกัน คุณลาออกจากงานของคุณและใช้เวลาเดินทางไปกลับด้วย
ฉันสงสัยว่าถ้ามันรั่วเปียกบนห่วง 7 และกัดริมฝีปากของฉัน


ความฝันหายไปในท้องฟ้าความฝันหายไปในท้องฟ้าโตเกียว
คุณมักจะหัวเราะในความทรงจำ

ชีวิตเรียกว่าการเดินทาง แต่ที่ผ่านมาได้หายไปอย่างไร้ร่องรอย

แต่สำหรับฉัน เราสองคนจูงมือกันเดินไปตามเส้นทางที่เป็นในขอบเขตของการเดินทาง
ได้ยินเสียงจักจั่นร้องในช่วงบ่ายหรือวิ่งกลับบ้าน จากร้านฝน
convienceฉากที่เราผ่านไปของเราได้อย่างง่ายดายสำหรับฉันจนเหมือนหนัง

ชนิดน้ำตาเธอดึงกลับจะต้องเขย่าเคียวรถไฟสาย

ความทรงจำจะถูกดูดซึมในท้องฟ้า
ความทรงจำถูกดูดซึมในท้องฟ้าโตเกียว
คุณมักจะหัวเราะในความทรงจำ

แต่ ฉัน กับ เรา คน เดียวในโลก มีเพียงคุณและเรา

สิ่งที่เรียกว่ารักใคร ย่อมเป็นคุณให้ความรักของคุณมากกว่าตัวคุณเอง
และฉันรักเธอมากกว่าที่เรารักตัวเอง หรือมากกว่าที่คุณ ฉันถึงได้รักเธอ

สิ่งที่ผมร้องเป็นสิ่งที่คุณสอนฉันทุกวันว่าเราผ่านวัน
ของเราได้อย่างง่ายดายสำหรับฉันเท่าที่จะเป็นเพลง

ฝันของเราหายไปในท้องฟ้า
ฝันของเราหายไปในท้องฟ้าโตเกียว
คุณยิ้มแย้มอยู่เสมอในความทรงจำ