For scientists gravitational waves

For scientists gravitational waves exert a powerful appeal, as it is believed they carry information allowing us to look back into the very beginnings of the Universe. Although there is strong circumstantial evidence for their existence, they have not yet been directly detected.
The work, led by Dr Ryan Shannon (of CSIRO and the International Centre for Radio Astronomy Research), is published today in the journal Science.
Using Parkes, the scientists expected to detect a background ‘rumble’ of the waves, coming from the merging galaxies throughout the Universe, but they weren’t there.
The world-first research has caused scientists to think about the Universe in a different way.
“This is probably the most comprehensive, high precision science that’s ever been undertaken in this field of astronomy,” Dr Shannon said.
“By pushing ourselves to the limits required for this sort of cosmic search we’re moving into new frontiers in all areas of physics, forcing ourselves to understand how galaxies and black holes work.”
The fact that gravitational waves weren’t detected goes against all theoretical calculations and throws our current understanding of black holes into question.
Galaxies grow by merging and every large one is thought to have a supermassive black hole at its heart. When two galaxies unite, the black holes are drawn together and form an orbiting pair. At this point, Einstein’s theory is expected to take hold, with the pair predicted to succumb to a death spiral, sending ripples known as gravitational waves through space-time, the very fabric of the Universe.
Although Einstein’s general theory of relativity has withstood every test thrown at it by scientists, directly detecting gravitational waves remain the one missing piece of the puzzle.
To look for the waves, Dr Shannon’s team used the Parkes telescope to monitor a set of ‘millisecond pulsars’. These small stars produce highly regular trains of radio pulses and act like clocks in space. The scientists recorded the arrival times of the pulsar signals to an accuracy of ten billionths of a second.
A gravitational wave passing between Earth and a millisecond pulsar squeezes and stretches space, changing the distance between them by about 10 metres — a tiny fraction of the pulsar’s distance from Earth. This changes, very slightly, the time that the pulsar’s signals arrive on Earth.
The scientists studied their pulsars for 11 years, which should have been long enough to reveal gravitational waves.
So why haven’t they been found? There could be a few reasons, but the scientists suspect it’s because black holes merge very fast, spending little time spiralling together and generating gravitational waves.
“There could be gas surrounding the black holes that creates friction and carries away their energy, letting them come to the clinch quite quickly,” said team member Dr Paul Lasky, a postdoctoral research fellow at Monash University.
Whatever the explanation, it means that if astronomers want to detect gravitational waves by timing pulsars they’ll have to record them for many more years.
“There might also be an advantage in going to a higher frequency,” said Dr Lindley Lentati of the University of Cambridge, UK, a member of the research team who specialises in pulsar-timing techniques. Astronomers will also gain an advantage with the highly sensitive Square Kilometre Array telescope, set to start construction in 2018.
Not finding gravitational waves through pulsar timing has no implications for ground-based gravitational wave detectors such as Advanced LIGO (the Laser Interferometer Gravitational-Wave Observatory), which began its own observations of the Universe last week.
“Ground-based detectors are looking for higher-frequency gravitational waves generated by other sources, such as coalescing neutron stars,” said Dr Vikram Ravi, a member of the research team from Swinburne University (now at Caltech, in Pasadena, California).
The International Centre for Radio Astronomy Research (ICRAR) is a joint venture between Curtin University and The University of Western Australia with support and funding from the State Government of Western Australia.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สำหรับนักวิทยาศาสตร์ คลื่นความโน้มถ่วงแรงอุทธรณ์ที่มีประสิทธิภาพ เป็นที่เชื่อกันว่า พวกเขามีข้อมูลที่ทำให้เราสามารถดูย้อนกลับไปในจักรวาลชิ้นมาก แม้จะมีพยานแวดล้อมแข็งแรงสำหรับการดำรงอยู่ของพวกเขา พวกเขาไม่ได้โดยตรงพบงาน นำ โดยดร. Ryan แชนนอน (ของ CSIRO และศูนย์นานาชาติเพื่อการวิจัยทางดาราศาสตร์วิทยุ), มีการเผยแพร่วันนี้ในสมุดวิทยาศาสตร์ใช้คส์ นักวิทยาศาสตร์ที่ต้องตรวจสอบพื้นหลัง 'เรือ' ของคลื่น มาจากชื่อดาราจักรรวมตลอดทั้งจักรวาล แต่พวกเขาไม่มีวิจัยโลกแรกเกิดนักวิทยาศาสตร์คิดเกี่ยวกับจักรวาลในแบบอื่น"นี้อาจจะวิทยาศาสตร์ความแม่นยำมากที่สุด สูงที่เคยมีการดำเนินในฟิลด์นี้ทางดาราศาสตร์, " แชนนอนดร.กล่าวว่า"โดยการผลักดันตนเองให้วงเงินที่จำเป็นสำหรับการจัดเรียงของค้นหาจักรวาลที่เรากำลังเลื่อนเข้าไปในพรมแดนแห่งใหม่ในพื้นที่ทั้งหมดของฟิสิกส์ การบังคับตนเองเพื่อให้เข้าใจวิธีการทำงานของชื่อดาราจักรและหลุมดำ"ความจริงที่ว่า คลื่นความโน้มถ่วงไม่ตรวจพบไปจากทฤษฎีคำนวณทั้งหมด และพ่นเราเข้าใจปัจจุบันของหลุมดำเป็นคำถามชื่อดาราจักรเติบโต โดยรวม และทุกคนที่มีขนาดใหญ่เป็นความคิดที่มีหลุมดำมวลยวดยิ่งที่ห้องพัก เมื่อรวมชื่อดาราจักรสอง หลุมดำมีโบว์ลิ่ง และฟอร์มการคู่ orbiting จุดนี้ ทฤษฎีของไอน์สไตน์คาดว่าจะค้าง กับคู่คาดว่า จะยอมเป็นเกลียวตาย ส่ง ripples เรียกว่าคลื่นความโน้มถ่วงผ่าน space-time ผ้าสวยมากของจักรวาลแม้ว่าทฤษฎีทั่วไปของไอน์สไตน์ทฤษฎีสัมพัทธภาพมีความทนทานทุกการทดสอบเกิดขึ้นได้ โดยนักวิทยาศาสตร์ โดยตรงตรวจสอบคลื่นความโน้มถ่วงยังคง ปริศนาหายไปชิ้นหนึ่งหาคลื่น Dr แชนนอนทีมงานใช้กล้องโทรทรรศน์คส์เพื่อตรวจสอบชุดของ 'มิลลิวินาที pulsars' ดาวขนาดเล็กเหล่านี้ผลิตรถไฟปกติสูงของพัลส์วิทยุ และทำหน้าที่เสมือนนาฬิกาในพื้นที่ นักวิทยาศาสตร์การบันทึกเวลามาถึงของสัญญาณพัลซาร์เพื่อความถูกต้องของ billionths สิบของหนึ่งวินาทีคลื่นความโน้มถ่วงระหว่างโลกและพัลซาร์เป็นมิลลิวินาทีช่วย squeezes และยืดพื้นที่ การเปลี่ยนแปลงระยะห่างระหว่างพวกเขาโดยประมาณ 10 เมตรโดยเศษเล็ก ๆ ของพัลซาร์ห่างจากโลก นี้เปลี่ยน เล็กน้อย เวลาที่สัญญาณของพัลซาร์มาบนโลกนักวิทยาศาสตร์ที่ศึกษา pulsars ของปี 11 ควรได้นานพอที่จะเปิดเผยคลื่นความโน้มถ่วงดังนั้น ทำไมไม่พวกเขาพบ อาจมีเหตุผลบางอย่าง แต่นักวิทยาศาสตร์ที่สงสัยว่า อาจเป็น เพราะหลุมดำผสานอย่างรวดเร็ว ใช้เวลาน้อย spiralling ร่วมกัน และการสร้างคลื่นความโน้มถ่วง"อาจมีก๊าซที่ล้อมรอบหลุมดำที่สร้างแรงเสียดทาน และดำเนินไปของพลังงาน ปล่อยให้พวกเขามา clinch ค่อนข้างรวดเร็ว กล่าวว่า สมาชิกทีม Dr Lasky Paul เพื่อนนักวิจัยที่มหาวิทยาลัยโมนาชสิ่งที่อธิบาย มันหมายความ ว่า นักดาราศาสตร์สามารถตรวจจับคลื่นความโน้มถ่วง โดย pulsars เวลา พวกเขาจะต้องบันทึกไว้หลายปีเพิ่มเติม"ยังอาจมีข้อดีในการไปที่ความถี่สูง กล่าวว่า ดร. Lindley Lentati มหาวิทยาลัยเคมบริดจ์ สหราชอาณาจักร เป็นสมาชิกของทีมวิจัยที่เกษตรในพัลซาร์เวลาเทคนิค นักดาราศาสตร์จะได้เปรียบกับกล้องอาร์เรย์ตารางกิโลเมตรมีความไวสูง ตั้งค่าการเริ่มต้นก่อสร้างใน 2018ค้นหาคลื่นความโน้มถ่วงผ่านเวลาพัลซาร์ไม่ได้ไม่เกี่ยวข้องด้านการตรวจจับคลื่นความโน้มถ่วงตามพื้นดินเช่นขั้นสูง LIGO (เลเซอร์ Interferometer คลื่นความโน้มถ่วงหอดูดาว), ซึ่งเริ่มสังเกตตัวเองของจักรวาลสัปดาห์"เครื่องตรวจจับภาคพื้นต้องการคลื่นความโน้มถ่วงสูงกว่าความถี่ที่สร้างขึ้น โดยแหล่งอื่น ๆ เช่นดาวนิวตรอน coalescing กล่าวว่า ดร.รวีวิกรรม สมาชิกในทีมวิจัยจากมหาวิทยาลัย Swinburne (ที่ Caltech ในพาซาดีนา แคลิฟอร์เนีย)ศูนย์นานาชาติสำหรับวิจัยดาราศาสตร์วิทยุ (ICRAR) เป็นบริษัทร่วมทุนระหว่างมหาวิทยาลัย Curtin และมหาวิทยาลัยเวสเทิร์นออสเตรเลียพร้อมสนับสนุนเงินทุนจากรัฐรัฐบาลของเวสเทิร์นออสเตรเลีย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สำหรับนักวิทยาศาสตร์คลื่นความโน้มถ่วงออกแรงอุทธรณ์ที่มีประสิทธิภาพเป็นที่เชื่อว่าพวกเขามีข้อมูลที่ช่วยให้เรามองกลับเข้ามาในจุดเริ่มต้นของจักรวาล ถึงแม้จะมีหลักฐานที่แข็งแกร่งสำหรับการดำรงอยู่ของพวกเขายังไม่ได้รับการตรวจพบโดยตรง.
งานนำโดยดรไรอันแชนนอน (จาก CSIRO และศูนย์ระหว่างประเทศเพื่อการดาราศาสตร์วิทยุวิจัย) ที่มีการเผยแพร่ในวันนี้ในวารสารวิทยาศาสตร์.
ใช้ปาร์กส์ นักวิทยาศาสตร์คาดว่าจะตรวจสอบพื้นหลัง 'ก้อง' ของคลื่นที่มาจากกาแลคซีผสานทั่วจักรวาล แต่พวกเขาก็ไม่ได้มี.
การวิจัยครั้งแรกของโลกได้ก่อให้เกิดนักวิทยาศาสตร์คิดเกี่ยวกับจักรวาลในทางที่แตกต่างกัน.
"นี่ น่าจะเป็นที่ครอบคลุมมากที่สุดวิทยาศาสตร์ที่มีความแม่นยำสูงที่ได้รับการที่เคยดำเนินการในด้านการดาราศาสตร์นี้
"ดรแชนนอนกล่าวว่า." โดยการผลักดันตัวเองให้วงเงินที่จำเป็นสำหรับการจัดเรียงของการค้นหาจักรวาลนี้เรากำลังเคลื่อนย้ายเข้าไปในเขตแดนใหม่ในทุกพื้นที่ของฟิสิกส์ บังคับให้ตัวเองที่จะเข้าใจว่ากาแลคซีและหลุมดำทำงาน.
"ความจริงที่ว่าคลื่นความโน้มถ่วงไม่พบไปกับทฤษฎีการคำนวณและโยนความเข้าใจของเราในปัจจุบันของหลุมดำเข้าไปในคำถาม.
กาแลคซี่เติบโตโดยการรวมและทุกคนที่มีขนาดใหญ่เป็นความคิดที่มี หลุมดำมวลมหาศาลที่หัวใจ เมื่อทั้งสองมารวมกันกาแลคซี, หลุมดำจะมีการวาดรูปแบบเข้าด้วยกันและคู่โคจร ณ จุดนี้ทฤษฎีของ Einstein คาดว่าจะจับคู่กับที่คาดการณ์จะยอมจำนนต่อเกลียวตายส่งระลอกที่รู้จักกันเป็นคลื่นความโน้มถ่วงผ่านพื้นที่เวลา, ผ้ามากของจักรวาล.
แม้ว่าทฤษฎีทั่วไปของ Einstein ของความสัมพันธ์มีความคงตัวทุก การทดสอบที่มันโยนโดยนักวิทยาศาสตร์โดยตรงตรวจจับคลื่นความโน้มถ่วงยังคงเป็นหนึ่งที่ขาดหายไปชิ้นส่วนของปริศนา.
เพื่อหาคลื่นทีมดรนอนส์ใช้กล้องโทรทรรศน์ปาร์กส์ในการตรวจสอบชุดของ 'พัลซาร์มิลลิวินาที' ดาวขนาดเล็กเหล่านี้ผลิตรถไฟปกติอย่างมากของคลื่นวิทยุและการกระทำเช่นนาฬิกาในพื้นที่ นักวิทยาศาสตร์บันทึกเวลาการมาถึงของสัญญาณพัลซาร์เพื่อความถูกต้องของ 10/1000000000 วินาทีหนึ่ง.
คลื่นแรงโน้มถ่วงผ่านระหว่างโลกและบีบพัลซาร์มิลลิวินาทีและเหยียดพื้นที่เปลี่ยนระยะห่างระหว่างพวกเขาโดยประมาณ 10 เมตร - ส่วนเล็ก ๆ ของ พัลซาร์ระยะทางจากโลก นี้การเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยเวลาที่สัญญาณพัลซาร์มาถึงบนโลก.
นักวิทยาศาสตร์ศึกษาพัลซาร์ของพวกเขาสำหรับ 11 ปีซึ่งควรจะได้รับนานพอที่จะเผยให้เห็นคลื่นความโน้มถ่วง.
ดังนั้นทำไมพวกเขายังไม่ได้รับการพบ? อาจจะมีไม่กี่เหตุผล แต่นักวิทยาศาสตร์สงสัยว่ามันเป็นเพราะหลุมดำผสานอย่างรวดเร็วใช้เวลาน้อยลอยด้วยกันและสร้างคลื่นแรงโน้มถ่วง.
"อาจจะมีก๊าซโดยรอบหลุมดำที่สร้างแรงเสียดทานและดำเนินการออกไปพลังงานของพวกเขาปล่อยให้พวกเขามา การกอดอย่างรวดเร็วว่า "สมาชิกในทีมดร Lasky พอลเป็นนักวิจัยหลังปริญญาเอกที่มหาวิทยาลัย Monash กล่าวว่า.
สิ่งที่อธิบายก็หมายความว่าถ้านักดาราศาสตร์ต้องการที่จะตรวจจับคลื่นความโน้มถ่วงโดยพัลซาร์ระยะเวลาที่พวกเขาจะต้องบันทึกพวกเขาอีกนานหลายปี .
"นอกจากนี้ยังอาจจะมีประโยชน์ในการที่จะไปความถี่สูง" ดรลินด์ Lentati ของมหาวิทยาลัยเคมบริดจ์อังกฤษซึ่งเป็นสมาชิกของทีมวิจัยที่มีความเชี่ยวชาญในเทคนิคพัลซาร์-ระยะเวลาดังกล่าว นักดาราศาสตร์ยังจะได้รับประโยชน์ที่มีความไวสูงตารางกิโลเมตรกล้องโทรทรรศน์อาร์เรย์ตั้งจะเริ่มก่อสร้างในปี 2018
ไม่พบคลื่นความโน้มถ่วงผ่านช่วงเวลาที่มีความหมายพัลซาร์ไม่มีภาคพื้นดินเครื่องตรวจจับคลื่นแรงโน้มถ่วงเช่นขั้นสูง LIGO (Interferometer เลเซอร์แรงโน้มถ่วงคลื่น หอดูดาว) ซึ่งเริ่มสังเกตของตัวเองของจักรวาลสัปดาห์ที่ผ่านมา.
"ตรวจจับพื้นตามกำลังมองหาคลื่นความโน้มถ่วงความถี่ที่สูงขึ้นเกิดจากแหล่งข้อมูลอื่น ๆ เช่นการหลอมรวมดาวนิวตรอน" ดรกรัมราวีซึ่งเป็นสมาชิกของทีมวิจัยกล่าวว่า จาก Swinburne University (ตอนที่คาลเทคในพาซาดีนาแคลิฟอร์เนีย).
ศูนย์นานาชาติสำหรับดาราศาสตร์วิทยุการวิจัย (ICRAR) เป็น บริษัท ร่วมทุนระหว่าง Curtin University และ University of Western Australia ด้วยการสนับสนุนและการระดมทุนจากภาครัฐของออสเตรเลียตะวันตก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สำหรับนักวิทยาศาสตร์คลื่นความโน้มถ่วงออกแรงอุทธรณ์ที่มีประสิทธิภาพ เป็นที่เชื่อว่าพวกเขามีข้อมูลที่ช่วยให้เราสามารถมองย้อนกลับไปในจุดเริ่มต้นของจักรวาล แม้ว่าจะมีหลักฐานแวดล้อมที่แข็งแกร่งสำหรับการดำรงอยู่ของพวกเขายังไม่ได้ถูกพบโดยตรง
งาน นำโดย ดร. ไรอัน แชนนอน ( CSIRO ) และศูนย์นานาชาติเพื่อการวิจัยทางดาราศาสตร์วิทยุ )เผยแพร่ในวันนี้ในวารสารวิทยาศาสตร์ .
ใช้โรว นักวิทยาศาสตร์คาดว่าจะตรวจสอบพื้นหลัง ' ก้อง ' ของคลื่นที่ออกมาจากการผสานจักรวาลทั้งจักรวาล แต่พวกเขาไม่ได้มี .
โลกวิจัยครั้งแรก ทำให้นักวิทยาศาสตร์คิดเกี่ยวกับจักรวาลในลักษณะที่แตกต่างกัน .
" อาจเป็นแบบนี้ มากที่สุดครอบคลุมความแม่นยำสูงวิทยาศาสตร์ที่เคยดำเนินการในด้านนี้ของดาราศาสตร์ " ดร. แชนนอนกล่าวว่า .
" ผลักดันตัวเองเพื่อ จำกัด ที่จำเป็นสำหรับการจัดเรียงนี้ของจักรวาลค้นหาเรากำลังเคลื่อนเข้าสู่พรมแดนใหม่ในพื้นที่ทั้งหมดของฟิสิกส์ บังคับตัวเองให้เข้าใจว่ากาแล็กซีและหลุมดำ "
.ความจริงที่ว่าคลื่นความโน้มถ่วงไม่ได้ตรวจพบขัดกับทฤษฎีการคำนวณและพ่นความรู้ในปัจจุบันของหลุมดำถาม .
กาแล็กซีเจริญเติบโตโดยการรวมทุกขนาดใหญ่หนึ่งเป็นความคิดที่จะมีหลุมดำมวลที่เป็นหัวใจของ เมื่อสองกาแล็กซีรวมกัน หลุมสีดำวาดร่วมกันและรูปแบบการโคจรรอบคู่ ณจุดนี้ทฤษฎีของไอสไตน์ที่คาดว่าจะจับกับคู่คาดการณ์ว่าจะปรับเกลียวตาย ส่งคลื่นระลอกเรียกว่าแรงโน้มถ่วงผ่านกาลอวกาศ , ผ้ามากของจักรวาล
ถึงแม้ว่าทฤษฎีสัมพัทธภาพทั่วไปของไอน์สไตน์มี withstood การทดสอบทุกโยนโดยนักวิทยาศาสตร์โดยตรงการตรวจหาคลื่นความโน้มถ่วงอยู่หนึ่งชิ้นที่ขาดหายไปของ ปริศนา
ต้องการค้นหาคลื่น ทีมของ ดร. แชนนอนใช้กล้องโทรทรรศน์ ปาร์กส์เพื่อตรวจสอบชุดของ ' พัลซาร์มิลลิวินาที " ดาวเล็ก ๆเหล่านี้ผลิตสูงปกติรถไฟจากวิทยุกะพริบและทำตัวเหมือนนาฬิกาในพื้นที่ นักวิทยาศาสตร์ได้บันทึกถึงเวลาของสัญญาณคลื่นแม่เหล็กเพื่อความถูกต้องของ 10 พันล้านของวินาที .
คลื่นโน้มถ่วงผ่านระหว่างโลกและเสี้ยววินาทีที่พัลซาร์บีบและยืดพื้นที่ การเปลี่ยนระยะห่างระหว่างพวกเขาประมาณ 10 เมตร - เล็ก ๆ ส่วนของพัลซาร์ ระยะห่างจากโลก การเปลี่ยนแปลงนี้เล็กน้อย เวลาที่สัญญาณของพัลซาร์มาถึงบนโลก นักวิทยาศาสตร์ศึกษา
พัลซาร์สำหรับ 11 ปีซึ่งน่าจะนานพอที่จะเปิดเผยคลื่นความโน้มถ่วง .
ดังนั้นทำไมพวกเขาไม่พบ อาจจะมีเหตุผลบางประการ แต่นักวิทยาศาสตร์สงสัยว่าเป็นเพราะหลุมดำผสานได้อย่างรวดเร็วมาก ใช้เวลาน้อยสร้างร่วมกันและสร้างคลื่นแรงโน้มถ่วง .
" อาจจะมีก๊าซที่ล้อมรอบหลุมดำที่สร้างแรงเสียดทานและดำเนินการเก็บพลังงานของพวกเขาให้พวกเขาเข้ามากอดอย่างรวดเร็ว กล่าวว่า สมาชิกทีม ดร. พอล ลาสกี้ , ปริญญาเอกวิจัยเพื่อนที่มหาวิทยาลัย .
ไม่ว่าคำอธิบาย มันหมายความ ว่า ถ้า นักดาราศาสตร์ต้องการตรวจจับคลื่นความโน้มถ่วงโดยพิกซาร์เวลาที่พวกเขาจะต้องบันทึกมานานหลายปี .
" อาจจะยังมีประโยชน์ในการไป กับความถี่สูง