Nitrous oxide (N2O) is an important

Nitrous oxide (N2O) is an important greenhouse gas (GHG) that contributes to global warming, with a warming potential 298 times higher than that of carbon dioxide (CO2) when calculated over a 100-year period (IPCC, 2013). Approximately 47% of anthropogenic N2O emissions are released from agricultural soils through nitrification and denitrification (IPCC, 2013), which are mainly affected by management practices, such as irrigation and fertilization (Burton et al., 2008). In fertilized soils, increasing rates of fertilizer application are the primary cause of enhanced N2O emissions because nitrate is used as an alternate terminal electron acceptor under aeration conditions to produce N2O (Burton et al., 2008; Venterea et al., 2012). The soil water content is a major determining factor because of its ability to displace the air- filled pore space (Burton et al., 2008), and the water-filled pore space (WFPS) is well correlated with aerobic and anaerobic microbial activity that subsequently affects nitrification and denitrification (Burton et al., 2008; Ruser et al., 2006).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ก๊าซไนตรัสออกไซด์ (N2O) เป็นก๊าซเรือนกระจกที่สำคัญ (GHG) ที่ก่อให้เกิดภาวะโลกร้อน พร้อมศักยภาพภาวะ 298 ครั้งสูงกว่าคาร์บอนไดออกไซด์ (CO2) เมื่อคำนวณในระยะเวลา 100 ปี (IPCC, 2013) ประมาณ 47% ของการปล่อย N2O มาของมนุษย์ที่ถูกออกจากดินการเกษตรการอนาม็อกซ์และ denitrification (IPCC, 2013), ซึ่งส่วนใหญ่ได้รับผลกระทบจากวิธีการบริหารจัดการ เช่นชลประทานและปฏิสนธิ (เบอร์ตัน et al. 2008) ในดินที่ปฏิสนธิ อัตราการเพิ่มขึ้นของปุ๋ยเป็นสาเหตุหลักของการปล่อย N2O เพิ่ม เพราะไนเตรทที่ใช้เป็นการให้เป็นผู้รับอิเล็กตรอนที่ขั้วอื่นภายใต้สภาพอากาศผลิต N2O (เบอร์ตันและ al. 2008 Venterea et al. 2012) น้ำดินที่เนื้อหาเป็นหลักเป็นตัวกำหนดเนื่องจากความสามารถในการตาร์ทอากาศเต็มไปด้วยรูพรุนพื้นที่ (เบอร์ตัน et al. 2008), และพื้นที่น้ำที่เต็มไปด้วยรูขุมขน (WFPS) มีความสัมพันธ์ดีกับออกซิเจน และกิจกรรมจุลินทรีย์ที่มีผลต่อการอนาม็อกซ์และ denitrification (เบอร์ตันและ al. 2008 Ruser et al. 2006)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ก๊าซไนตรัสออกไซด์ (N2O) เป็นสำคัญก๊าซเรือนกระจก (GHG) ที่ก่อให้เกิดภาวะโลกร้อนด้วยความร้อนที่อาจเกิดขึ้น 298 ครั้งสูงกว่าที่ของก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ (CO2) เมื่อคำนวณเป็นระยะเวลากว่า 100 ปี (IPCC, 2013) ประมาณ 47% ของการปล่อย N2O ของมนุษย์จะถูกปล่อยออกจากดินเกษตรผ่านไนตริฟิเคและ denitrification (IPCC, 2013) ซึ่งได้รับผลกระทบส่วนใหญ่โดยแนวทางการบริหารจัดการเช่นการชลประทานและการปฏิสนธิ (เบอร์ et al., 2008) ในดินปฏิสนธิอัตราการเพิ่มขึ้นของการใช้ปุ๋ยเป็นสาเหตุหลักของการปล่อยก๊าซเรือนกระจกที่เพิ่มขึ้นเพราะ N2O ไนเตรตจะถูกใช้เป็นตัวสำรองรับอิเล็กตรอนขั้วภายใต้เงื่อนไขการเติมอากาศในการผลิต N2O (เบอร์ et al, 2008;.. Venterea et al, 2012) ปริมาณน้ำในดินเป็นปัจจัยสำคัญเพราะความสามารถในการไล่อากาศที่เต็มไปด้วยพื้นที่รูขุมขน (เบอร์ et al., 2008) และน้ำที่เต็มไปด้วยพื้นที่รูขุมขน (WFPS) มีความสัมพันธ์ดีกับกิจกรรมของจุลินทรีย์แอโรบิกและแบบไม่ใช้ออกซิเจนที่ ต่อมาได้ส่งผลกระทบต่อไนตริฟิเคและ denitrification (เบอร์ et al, 2008;.. Ruser et al, 2006)