Taking pictures was a must-do while

Taking pictures was a must-do while travelling.
“I’ll take a picture of you.”
Seo Yoon took picture of him with the sea as the background.
In the photo he seemed like an awkward tourist stuck on a beautiful scenery.

“Ok, now it’s your turn.”
Lee Hyun received Seo Yoon’s camera and pressed the shutter.
Every time her picture was taken, it was a like a photo shoot.
She just stood still like Lee Hyun but it was a whole different kind of images.
He felt like the sands were shining and a gentle breeze coalescing around her.
She didn’t smile or held many poses but she looked great with the winter sea as the background.

There were also many tourists at the seashore.
Lee Hyun asked the tourists for a favor.
“Excuse me… Do you mind taking a picture for us?”
It looked like they were on a graduation trip.
“Sure, I don’t mind.”
These men took a picture of Lee Hyun and Seo Yoon standing together.
SNAP!
They put their focus right on Seo Yoon, blurring out Lee Hyun!
‘What an unmatched couple.’
‘That guy must have saved the universe in his past life.’
Going to several places while riding in their car, they went to popular tourist spots and took photos.
They spent plenty of time together in Royal Road but this was different, no hunting, no quest, it was like two of them were dating.

Soon, it became dark.
The temperature dropped fast after sunset so they began looking for a place to stay.
“I’ve found a place… Was it this way?”
After roaming around in their car, they arrived at the camping site.
With minimum price, they were able to use this place freely.
There were groups of families having set up their tents already.
“We are late. We better hurry.”

Lee Hyun took out the camping equipment from his large bag.
He borrow it from Ma Sungbum from the dojo,
After setting up the tent, he took out the burner to boil water, which he was able to obtain in the camping site, and prepare dinner.
While Seo Yoon was washing the raw rice for cooking, Lee Hyun grabbed a fishing rod and head to the coast.
“I’m going to catch some fish for dinner alright?”
There were middle age men concentrating on fishing while their wives and daughters watched on.
“Geez, not a single fish.”
They wanted to show off in front of their families but unless you were some natural-born fisherman, it wasn’t easy.
Lee Hyun opened a small container.
These energetic worms were caught directly from his yard this morning.
Every time he threw his fishing rod with the baits on, he was able to catch the fish quickly.

63cm flatfish!
“What a waste of worm.”
49cm rockfish!
“I needed something for fish stew. This will do nicely.”
The rockfish were known delicacy of this area.
“Aren’t you guys tired? Stop taking my baits.”
Fish were crowded in the bucket Lee Hyun brought.
Middle age men comforted themselves thinking about their wives and daughters.
‘As long as I have a happy family…’
‘Even if my wife nags often, the joy of going on a trip with her is…”
Lee Hyun murmured holding his fishing rod.
“I should be getting back for dinner… It would be nice if a black porgy took my bait. What are they doing, geez.”

The men thought in their heads.
‘Hey kid, black porgy isn’t some kind of carps that you can just catch easily.’
‘I’ve been here for twelfth time now and even I haven’t seen it.’

At that moment, Lee Hyun’s float sank a little bit.
Picking the right spot was the heart of fishing, shaking your fishing rod slightly and make it look like the worm was wriggling was advanced skill!
And with that, another fish took the bait.
Unfortunately, it wasn’t a black porgy. It was a sea eel.
“This will be nice when roasted.”
When Lee Hyun was about to return, Seo Yoon came out from the tent.
“Did you catch a lot?”
“Not enough in my life time. I caught just enough to be full.”
After Lee Hyun and Seo Yoon went back to their tent, the men’s eyes were moist with tears.
“Daddy, there are so many mosquitoes biting. I don’t like it here. I wanted to watch TV at home.”
“Honey, can’t you do this hobby of yours alone?”
They could barely get to talk with their daughters after school and their wives left their home frequently to take a trip with their friends.
These men reminisced their golden age when they were in high school or university.
‘Sigh… If only I could go back.”

____________________________________________________

With his nimble hands, Lee Hyun made charcoal fire and placed a grill on top of it.
Until the fire was stable, he made doenjang soup and when the fire was hot enough, he roasted, not pork of beef, but variety of fish!
“Do you want to trade for a rockfish?”
Roaming the other tents, he traded for clams, crabs, sausages and even some cheap wine.
Flipping the fish, he also boiled fish stew.
With gentle crashing of waves in the background, they saw stars shining from the clear sky.
“Let’s eat.”
Eating fish outside was excellent.
After the filling dinner, Lee Hyun even cleaned the dishes.

“You want some coffee?”
“Sure.”
They sat on the beach, savouring a cup of coffee.
When it was completely dark, they could hear chirps of crickets.
All other tents had turned their lights off.
“We should go to sleep as well.”
It was a tent for four so there was sufficient place for two people to sleep in.
Despite that fact, it still felt cramped.
Once in their sleeping bag, they could hear each other’s breath coming from the other side of the tent.
Seo Yoon’s nervous heart was beating fast.
Even in the tent, in a separate sleeping bag, it felt like they were sleeping in the same room.
Seo Yoon was worried that her heartbeat might be heard along with the crash of waves and chirps of crickets.
However, she could soon hear snoring from Lee Hyun.

______________________________________________________

Lee Hyun woke at dawn to the sound of bird chirping.
Even in an unfamiliar place, he didn’t toss and turn. Rather, he slept soundly.
Lee Hyun turned and found Seo Yoon was still asleep facing in his direction.
Getting out of his sleeping bag, he went outside quietly.
‘Should I make some crab stew for breakfast?’
Lee Hyun preped the ingredients and waited for Seo Yoon to wake up.
Thinking Seo Yoon was still exhausted from the travel, she didn’t wake up even after sunrise.
But the truth was, Seo Yoon slept late staring at Lee Hyun’s sleeping face.
Her first impressions of him, the thoughts she had every time seeing him in Royal Road, the appreciation of going on a trip together.
She opened her heart out and speak about it, but Lee Hyun had no clue as he was busy snoring in his sleep.

“Maybe I should take a walk.”
Lee Hyun walked alonged the sandy beach breathing in the fresh morning breeze.
‘The weather is really nice.’
Birds were chirping as they looked for foods.
And there were a gathering of childrens on the beach, building a sand castle.
‘I want to give it a try.’
Anyone who went to the beach did it at least one time or another.
Lee Hyun never did have a chance to do it but it would be nice way to kill some time.
Ten minutes later the other kids were gathering around and looking at Lee Hyun.
The sand castle he was building was becoming life size reaching about 1.5 meters.
Adults came as well as they watched the ramparts and towers getting built.
This was all thanks to the skill he had mastered in construction sites and sculptures in Royal Road.
An hour later, the sand castle was complete.
People around him complemented him for the perfectness, but their words didn’t reach him.
‘Not like I can trade this in a real estate… or get money from it.’
A complete utilitarian!
Once the tides came, it would collapse and get wiped out.
It was just a sand castle that would fall even against a little bit of strong wind.
With the sand castle finished, people left one by one, leaving for breakfast or going home.
Lee Hyun watched the coming tides and the sand castle in vain.
“We’ve gone on a trip together now… But someday, she’s going drift apart to the point where I can’t even get close.”
Lee Hyun was willing to let her go for her own sake.
All the time spent with her will remain as memories later.
That was why he wrote something under the castle.
Lee Hyun and Seo Yoon’s house.

__________________________________________________

When he came back to the tent, Seo Yoon was cooking with the prepared ingredients.
After a filling breakfast they planned to take a look around North Sea a little bit more, before take a train going back home in afternoon.
Lee Hyun packed his stuff and spoke to Seo Yoon as he was tidying up the space.
“I’ll take care of this. Why don’t you get some rest?”

Seo Yoon walked toward the sandy beach.
Once she got back to the city, she would most likely will not be able to see it anymore.
As she barely went outside she decided to pick up some kind of small souvenir, such as conches or pebbles.
“After today, I’ll be going back to my normal life.”
Walking on the sand, she noticed a particularly giant sand castle.
She had no idea who built this but it was a very well-made and sturdy sand castle.
Seo Yoon headed toward it.

_________________________________________________

Four armies from the Undead Legion advanced toward Morata.
But only two army’s worth made it to the one week distance away from Morata.
Due to some of them having no legs and walking uncomfortably, majority of them were coming late.
Not to mention some of the Undead going off the main route, falling into a well, or circling around a forest.
Because Undead armies disperse a lot when they are on the move, more self inflicted casualties arose.
And with the many ordinary monsters in the north, they disappeared as monsters like goblins, trolls or ogres protect their territories.
“An Undead army is coming this way.”
Players on adventures and hunting ground spotted the Undead army and raised the alarm in Morata.
It was a huge event for the novices and merchants.

The church knight from Freya order was dispatched right afte

“Ok, now it’s your turn.”
Lee Hyun received Seo Yoon’s camera and pressed the shutter.
Every time her picture was taken, it was a like a photo shoot.
She just stood still like Lee Hyun but it was a whole different kind of images.
He felt like the sands were shining and a gentle breeze coalescing around her.
She didn’t smile or held many poses but she looked great with the winter sea as the background.

There were also many tourists at the seashore.
Lee Hyun asked the tourists for a favor.
“Excuse me… Do you mind taking a picture for us?”
It looked like they were on a graduation trip.
“Sure, I don’t mind.”
These men took a picture of Lee Hyun and Seo Yoon standing together.
SNAP!
They put their focus right on Seo Yoon, blurring out Lee Hyun!
‘What an unmatched couple.’
‘That guy must have saved the universe in his past life.’
Going to several places while riding in their car, they went to popular tourist spots and took photos.
They spent plenty of time together in Royal Road but this was different, no hunting, no quest, it was like two of them were dating.

Soon, it became dark.
The temperature dropped fast after sunset so they began looking for a place to stay.
 “I’ve found a place… Was it this way?”
After roaming around in their car, they arrived at the camping site.
With minimum price, they were able to use this place freely.
There were groups of families having set up their tents already.
 “We are late. We better hurry.”

Lee Hyun took out the camping equipment from his large bag.
He borrow it from Ma Sungbum from the dojo,
After setting up the tent, he took out the burner to boil water, which he was able to obtain in the camping site, and prepare dinner.
While Seo Yoon was washing the raw rice for cooking, Lee Hyun grabbed a fishing rod and head to the coast.
“I’m going to catch some fish for dinner alright?”
There were middle age men concentrating on fishing while their wives and daughters watched on.
“Geez, not a single fish.”
They wanted to show off in front of their families but unless you were some natural-born fisherman, it wasn’t easy.
Lee Hyun opened a small container.
These energetic worms were caught directly from his yard this morning.
Every time he threw his fishing rod with the baits on, he was able to catch the fish quickly.

63cm flatfish!
“What a waste of worm.”
49cm rockfish!
“I needed something for fish stew. This will do nicely.”
The rockfish were known delicacy of this area.
“Aren’t you guys tired? Stop taking my baits.”
Fish were crowded in the bucket Lee Hyun brought.
Middle age men comforted themselves thinking about their wives and daughters.
‘As long as I have a happy family…’
‘Even if my wife nags often, the joy of going on a trip with her is…”
Lee Hyun murmured holding his fishing rod.
“I should be getting back for dinner… It would be nice if a black porgy took my bait. What are they doing, geez.”

The men thought in their heads.
‘Hey kid, black porgy isn’t some kind of carps that you can just catch easily.’
‘I’ve been here for twelfth time now and even I haven’t seen it.’

At that moment, Lee Hyun’s float sank a little bit.
Picking the right spot was the heart of fishing, shaking your fishing rod slightly and make it look like the worm was wriggling was advanced skill!
And with that, another fish took the bait.
Unfortunately, it wasn’t a black porgy. It was a sea eel.
“This will be nice when roasted.”
When Lee Hyun was about to return, Seo Yoon came out from the tent.
“Did you catch a lot?”
“Not enough in my life time. I caught just enough to be full.”
After Lee Hyun and Seo Yoon went back to their tent, the men’s eyes were moist with tears.
“Daddy, there are so many mosquitoes biting. I don’t like it here. I wanted to watch TV at home.”
“Honey, can’t you do this hobby of yours alone?”
They could barely get to talk with their daughters after school and their wives left their home frequently to take a trip with their friends.
These men reminisced their golden age when they were in high school or university.
‘Sigh… If only I could go back.”

____________________________________________________

With his nimble hands, Lee Hyun made charcoal fire and placed a grill on top of it.
Until the fire was stable, he made doenjang soup and when the fire was hot enough, he roasted, not pork of beef, but variety of fish!
“Do you want to trade for a rockfish?”
Roaming the other tents, he traded for clams, crabs, sausages and even some cheap wine.
Flipping the fish, he also boiled fish stew.
With gentle crashing of waves in the background, they saw stars shining from the clear sky.
“Let’s eat.”
Eating fish outside was excellent.
After the filling dinner, Lee Hyun even cleaned the dishes.

“You want some coffee?”
“Sure.”
They sat on the beach, savouring a cup of coffee.
When it was completely dark, they could hear chirps of crickets.
All other tents had turned their lights off.
“We should go to sleep as well.”
It was a tent for four so there was sufficient place for two people to sleep in.
Despite that fact, it still felt cramped.
Once in their sleeping bag, they could hear each other’s breath coming from the other side of the tent.
Seo Yoon’s nervous heart was beating fast.
Even in the tent, in a separate sleeping bag, it felt like they were sleeping in the same room.
Seo Yoon was worried that her heartbeat might be heard along with the crash of waves and chirps of crickets.
However, she could soon hear snoring from Lee Hyun.

______________________________________________________

Lee Hyun woke at dawn to the sound of bird chirping.
Even in an unfamiliar place, he didn’t toss and turn. Rather, he slept soundly.
Lee Hyun turned and found Seo Yoon was still asleep facing in his direction.
Getting out of his sleeping bag, he went outside quietly.
‘Should I make some crab stew for breakfast?’
Lee Hyun preped the ingredients and waited for Seo Yoon to wake up.
Thinking Seo Yoon was still exhausted from the travel, she didn’t wake up even after sunrise.
But the truth was, Seo Yoon slept late staring at Lee Hyun’s sleeping face.
Her first impressions of him, the thoughts she had every time seeing him in Royal Road, the appreciation of going on a trip together.
She opened her heart out and speak about it, but Lee Hyun had no clue as he was busy snoring in his sleep.

“Maybe I should take a walk.”
Lee Hyun walked alonged the sandy beach breathing in the fresh morning breeze.
‘The weather is really nice.’
Birds were chirping as they looked for foods.
And there were a gathering of childrens on the beach, building a sand castle.
‘I want to give it a try.’
Anyone who went to the beach did it at least one time or another.
Lee Hyun never did have a chance to do it but it would be nice way to kill some time.
Ten minutes later the other kids were gathering around and looking at Lee Hyun.
The sand castle he was building was becoming life size reaching about 1.5 meters.
Adults came as well as they watched the ramparts and towers getting built.
This was all thanks to the skill he had mastered in construction sites and sculptures in Royal Road.
An hour later, the sand castle was complete.
People around him complemented him for the perfectness, but their words didn’t reach him.
‘Not like I can trade this in a real estate… or get money from it.’
A complete utilitarian!
Once the tides came, it would collapse and get wiped out.
It was just a sand castle that would fall even against a little bit of strong wind.
With the sand castle finished, people left one by one, leaving for breakfast or going home.
Lee Hyun watched the coming tides and the sand castle in vain.
“We’ve gone on a trip together now… But someday, she’s going drift apart to the point where I can’t even get close.”
Lee Hyun was willing to let her go for her own sake.
All the time spent with her will remain as memories later.
That was why he wrote something under the castle.
Lee Hyun and Seo Yoon’s house.

__________________________________________________

When he came back to the tent, Seo Yoon was cooking with the prepared ingredients.
After a filling breakfast they planned to take a look around North Sea a little bit more, before take a train going back home in afternoon.
Lee Hyun packed his stuff and spoke to Seo Yoon as he was tidying up the space.
“I’ll take care of this. Why don’t you get some rest?”

Seo Yoon walked toward the sandy beach.
Once she got back to the city, she would most likely will not be able to see it anymore.
As she barely went outside she decided to pick up some kind of small souvenir, such as conches or pebbles.
“After today, I’ll be going back to my normal life.”
Walking on the sand, she noticed a particularly giant sand castle.
She had no idea who built this but it was a very well-made and sturdy sand castle.
Seo Yoon headed toward it.

_________________________________________________

Four armies from the Undead Legion advanced toward Morata.
But only two army’s worth made it to the one week distance away from Morata.
Due to some of them having no legs and walking uncomfortably, majority of them were coming late.
Not to mention some of the Undead going off the main route, falling into a well, or circling around a forest.
Because Undead armies disperse a lot when they are on the move, more self inflicted casualties arose.
And with the many ordinary monsters in the north, they disappeared as monsters like goblins, trolls or ogres protect their territories.
“An Undead army is coming this way.”
Players on adventures and hunting ground spotted the Undead army and raised the alarm in Morata.
It was a huge event for the novices and merchants.

The church knight from Freya order was dispatched right afte

0/5000

จาก: -

เป็น: -

ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]

คัดลอก!

ถ่ายภาพได้คำขณะเดินทาง"ฉันจะใช้รูปภาพของคุณ"โซจินเกสท์เอาภาพของเขากับทะเลที่เป็นพื้นหลังในภาพ เขาเหมือนนักท่องเที่ยวตกใจที่ติดอยู่บนทัศนียภาพที่สวยงาม"Ok ตอนนี้มันคือการเปิด"ลีฮยอนรับโซจินเกสท์กล้อง และกดชัตเตอร์ที่ทุกครั้งที่มีถ่ายภาพของเธอ มันเป็นเหมือนการถ่ายภาพเธอยืนยังเช่นลีฮยอน แต่ก็รูปแบบแตกต่างกันทั้งหมดเขารู้สึก เหมือนถูกขัดทราย และอ่อน ๆ coalescing รอบ ๆ เธอเธอไม่ได้ยิ้ม หรือจัดโพสท่ามากมาย แต่เธอดูดีกับทะเลหนาวเป็นพื้นหลังนอกจากนี้ยังมีนักท่องเที่ยวจำนวนมากที่ไปชายทะเลลีฮยอนถามนักท่องเที่ยวที่โปรดปราน"ขอโทษด้วย... รังเกียจการถ่ายภาพสำหรับเราไหม"มันดูเหมือนพวกเขาในการเดินทางศึกษา"แน่นอน กินไม่"คนเหล่านี้เอารูปของ Lee Hyun และโซจินเกสท์ยืนเคียงข้างกันสแนปอินพวกเขาใส่กับจุดบนจินเกสท์ Seo อพยพออกลีฮยอน'อะไรเป็นคู่คู่กัน''ผู้ชายที่ต้องมีบันทึกจักรวาลในเขาผ่านชีวิต'ไปหลายในขณะที่ขี่ในรถยนต์ จะไปจุดท่องเที่ยวยอดนิยม และเอาภาพถ่ายพวกเขาใช้เวลากันที่รอยัลถนนมากมาย แต่นี้ไม่แตกต่างกัน ไม่ล่าสัตว์ การแสวงหาไม่ ก็เหมือนสองของพวกเขาได้หาคู่เร็ว ๆ นี้ มันเป็นสีเข้มอุณหภูมิลดลงอย่างรวดเร็วหลังจากพระอาทิตย์ตกดินดังนั้นพวกเขาเริ่มมองหาพัก "ได้พบสถาน... เป็นแบบนี้"หลังปณิธานในรถของพวกเขา พวกเขามาถึงที่ค่ายราคาต่ำสุด พวกเขาสามารถใช้สถานที่แห่งนี้ได้อย่างอิสระมีกลุ่มตระกูลที่มีตั้งเต็นท์ของพวกเขาแล้ว "เรามาสาย เราดีกว่ารีบ"ลีฮยอนเอาออกอุปกรณ์แคมปิ้งจากกระเป๋าของเขาใหญ่เขาขอยืมได้จาก Sungbum มาจากโดโจหลังจากตั้งค่าเต็นท์ เขาเอาออกเตาต้มน้ำ ซึ่งเขาได้รับในเว็บไซต์ค่าย และเตรียมอาหารเย็นในขณะที่โซจินเกสท์ถูกล้างข้าวดิบสำหรับทำอาหาร ลีฮยอนคว้าเบ็ดและหัวชายฝั่ง"ฉันจะไปจับปลาสำหรับอาหารเย็นครับ"มี concentrating บนปลาในขณะที่ภรรยาของชายวัยกลางคน และลูกสาวดูใน"Geez ปลาเดียวไม่"พวกเขาต้องการแสดงหน้าครอบครัว แต่ยกเว้นว่าคุณได้ชาวประมงบางเกิดธรรมชาติ มันไม่ได้ง่ายลีฮยอนเปิดภาชนะขนาดเล็กหนอนเหล่านี้มีพลังถูกจับโดยตรงจากบ้านของเขาเช้านี้ทุกครั้งที่เขาโยนเบ็ดของเขากับเหยื่อที่บน เขาก็สามารถจับปลาได้อย่างรวดเร็วอันดับปลาซีกเดียว 63 ซม"สิ่งเสียของหนอน"ที่ผา 49 ซม"ฉันต้องการบางสิ่งบางอย่างสำหรับแกงปลา นี้จะทำอย่างนั้น"ผาถูกเรียกว่าจานนี้"ไม่ได้พวกคุณเหนื่อย หยุดเหยื่อของฉันทำ"ปลาได้หนาแน่นในกลุ่มลีฮยอนนำชายวัยกลางคน comforted เองคิดเกี่ยวกับคู่ครองและลูกสาวของพวกเขา"ตราบใดที่มีครอบครัวมีความสุข...'แม้ว่าภรรยา nags มักจะ ความสุขของการไปเที่ยวกับเธอไม่... "ลีฮยอน murmured ถือเบ็ดของเขา"ฉันควรได้รับกลับเย็น... มันจะดีถ้า porgy ดำเอาเหยื่อของฉัน ทำ geez "คนที่คิดในหัวของพวกเขา'เฮ้ เด็ก porgy ดำไม่บางชนิดของแหล่งที่คุณสามารถเพียงง่าย ๆ '"ฉันได้รับที่นี่สิบสองครั้งนี้ และแม้เรามองไม่เห็นมัน"ในขณะที่ Lee Hyun ลอยจมน้อยเลือกจุดเหมาะสมไม่ได้ตกปลา เบ็ดตกปลาสั่นเล็กน้อย และทำให้ดูเหมือนหนอนถูก wriggling เป็นขั้นสูงทักษะและที่ ปลาอื่นเอาเหยื่ออับ มันไม่ได้ porgy สีดำ มันเป็นปลาทะเล"นี้จะได้ดีเมื่อย่าง"เมื่อ Lee Hyun จะ กลับ จินเกสท์ Seo มาออกจากเต็นท์"ไม่ได้คุณจับมาก""ไม่เพียงพอในเวลาที่ชีวิตของฉัน ฉันติดพอจะเต็ม"หลังจากที่ลีฮยอนและจินเกสท์ Seo ก็กลับไปเต็นท์ของตน ตาของผู้ชายได้ชุ่มชื่น ด้วยน้ำตา"พ่อ มียุงมากเสียดสี ฉันไม่ชอบมันที่นี่ อยากจะดูทีวีที่บ้าน""น้ำผึ้ง คุณไม่นี้งานอดิเรกของคุณคนเดียว"พวกเขาสามารถแทบไม่ได้คุยกับลูกสาวของพวกเขาหลังจากที่โรงเรียนและภรรยาของพวกเขาซ้ายบ้านมักไปเที่ยวกับเพื่อนของพวกเขาคนเหล่านี้ reminisced วัยทองของพวกเขาเมื่อพวกเขาอยู่ในโรงเรียนหรือมหาวิทยาลัย' ถอนหายใจ... หากเพียงฉันสามารถกลับไป"____________________________________________________ด้วยมือของเขาคล่องแคล่ว Lee Hyun ทำถ่านไฟ และวางตะแกรงอยู่ด้านบนจนกว่าไฟมีเสถียรภาพ เขาทำซุป doenjang และเมื่อไฟพอร้อน เขา ย่าง ไม่หมูเนื้อ แต่ความหลากหลายของปลา"คุณต้องการค้าสำหรับการผาหรือไม่"เขาข้ามเต็นท์อื่น ๆ ซื้อขายหอย ปู ไส้กรอก และแม้บางไวน์ราคาถูกพลิกปลา เขายังต้มปลาต้มเคี่ยวมีอ่อนโยนขัดข้องของคลื่นในพื้นหลัง พวกเขาเห็นดาวส่องแสงจากท้องฟ้า"ลองกิน"กินปลานอกได้ดีหลังอาหารค่ำไส้ Lee Hyun ทำความสะอาดอาหารแม้"คุณต้องการกาแฟบางหรือไม่""แน่ใจ"พวกเขานั่งบนชายหาด savouring กาแฟเมื่อมันเป็นสีดำทั้งหมด พวกเขาสามารถได้ยิน chirps ของจิ้งหรีดเต็นท์อื่น ๆ ทั้งหมดก็ปิดไฟ"เราควรไปนอนด้วย"มันเป็นเต็นท์สำหรับ 4 เพื่อให้มีสถานที่เพียงพอสำหรับคนสองประเทศแม้ว่าความจริง มันยังคงรู้สึกแคบครั้งในถุงนอนของพวกเขา พวกเขาสามารถได้ยินของผู้อื่นหายใจมาจากด้านอื่น ๆ ของเต็นท์หัวใจประสาทโซจินเกสท์ถูกตีอย่างรวดเร็วแม้ในเต็นท์ ในถุงนอนแยก รู้สึกเหมือนพวกเขาได้นอนห้องเดียวกันโซจินเกสท์เป็นกังวลว่า อาจได้ยินเธอเต้นของคลื่นและ chirps ของจิ้งหรีดอย่างไรก็ตาม เธอได้เร็ว ๆ นี้ได้ยินนอนกรนจากลีฮยอน______________________________________________________ลีฮยอนตื่นที่เช้าถึงเสียงนกเขาแม้ในสถานที่ไม่คุ้นเคย เขาไม่โยน และเปิด ค่อนข้าง เขานอนหลับสนิทลีฮยอนเปิด และพบโซจินเกสท์ หลับยังหันหน้าเข้าหาทิศทางของเขานั้นเดินทางออกจากถุงนอนของเขา เขาอยู่เงียบ ๆ'ฉันควรทำบางปูเคี่ยวอาหารเช้า'Preped Lee Hyun ส่วนผสม และรอจินเกสท์ Seo จะตื่นขึ้นมาคิดจินเกสท์ Seo ถูกยังเหนื่อยจากการท่องเที่ยว เธอไม่ตื่นแม้หลังจากพระอาทิตย์ขึ้นแต่ความจริง โซจินเกสท์นอนดึกจ้องหน้านอนลีฮยอนเธอความประทับใจแรกของเขา ความคิดเธอได้ทุกครั้งที่เห็นเขาในถนนรอยัล ชื่นชมไปเที่ยวกันเธอเปิดใจของเธอออก และพูดเกี่ยวกับมัน แต่ Lee Hyun ได้ตั้งใจไม่เป็นเขาว่างนอนกรนในการนอนหลับของเขา"บางทีฉันควรนำ"ลีฮยอนเดิน alonged หายใจในเช้าสดสายลมหาดทราย'อากาศจะสวย'นกได้เขาเป็นพวกเขามองหาอาหารและมีการรวบรวมเด็กชายหาด สร้างปราสาททราย'อยากจะให้มันลอง'ใครที่ไปชายหาดไม่ได้มันน้อยเวลาหรืออีกลีฮยอนไม่เคยได้มีโอกาสที่จะทำมัน แต่มันจะเป็นวิธีที่ดีเพื่อฆ่าเวลาสิบนาทีต่อมาให้เด็กได้รวบรวมสถาน และมองที่ Lee Hyunเขาได้สร้างปราสาททรายได้กลายเป็น ชีวิตขนาดสูงถึง 1.5 เมตรผู้ใหญ่มาด้วยก็ดูปราการ และรับสร้างอาคารนี้เป็นทักษะที่เขามีต้นฉบับในไซต์ก่อสร้างและประติมากรรมในถนนรอยัลขอบคุณทั้งหมดชั่วโมงต่อมา ปราสาททรายเสร็จสมบูรณ์ผู้คนรอบข้างเขาที่ครบครันสำหรับ perfectness ที่เขา แต่พวกไม่ถึงเขา'ไม่ชอบฉันสามารถค้านี้ใน real estate... หรือรับเงินจากมัน'สมบูรณ์เป็นประโยชน์เมื่อน้ำมา มันจะยุบ และรับเช็ดออกมันเป็นแค่ปราสาททรายที่จะล้มแม้กระทั่งกับลมแรงหน่อยด้วยทรายปราสาทเสร็จแล้ว คนซ้ายที ปล่อยเช้าหรือกลับบ้านลีฮยอนดูน้ำมาและปราสาททรายเปล่า ๆ"เราได้ไปเที่ยวด้วยกันตอนนี้... แต่สักวันหนึ่ง เธอจะดริฟท์กันไปยังจุดที่ฉันไม่ได้รับปิด"ลีฮยอนยินดีให้เธอไปสาเกตนเองได้เวลาทั้งหมดที่ใช้กับเธอจะยังคงเป็นความทรงจำในภายหลังที่เป็นเหตุให้เขาเขียนบางสิ่งบางอย่างภายใต้ปราสาทลีฮยอนและโซจินเกสท์เฮาส์__________________________________________________เมื่อเขากลับมาเต็นท์ จินเกสท์ Seo ได้ทำอาหารกับส่วนผสมเตรียมไว้หลังจากอาหารเช้าเติมพวกเขาวางแผนจะดูรอบ ๆ ทะเลเหนือเพียงเล็กน้อย ก่อนขึ้นรถไฟไปกลับบ้านในช่วงบ่ายลีฮยอนบรรจุสิ่งของเขา และพูดกับจินเกสท์ Seo เขาถูก tidying เนื้อที่"ฉันจะดูแลนี้ ทำไมไม่หาส่วนที่เหลือหรือไม่"โซจินเกสท์เดินไปทางชายหาดเมื่อเธอได้กลับไปเมือง เธอจะอาจจะไม่เห็นอีกต่อไปขณะที่เธอเพิ่งจะไปต่อนอก เธอตัดสินใจไปรับสิ่งของเล็ก ๆ ขายของที่ระลึก เช่น conches หรือก้อนกรวด"หลังจากวันนี้ ฉันจะกลับไปชีวิตปกติ"เธอเดินบนทราย สังเกตเห็นปราสาททรายยักษ์โดยเฉพาะเธอมีความคิดที่สร้างขึ้นนี้ แต่ก็ทำดีมาก และทนทานปราสาททรายโซจินเกสท์หัวไปทางนั้น_________________________________________________กองทัพที่สี่จากพยุหะ Undead ขั้นสูงไปยัง Morataแต่คุ้มค่าเพียงสองกองทัพทำการห่างหนึ่งสัปดาห์ Morataบางส่วนของพวกเขามีไม่มีขา และเดิน uncomfortably ส่วนใหญ่ของพวกเขามาสายไม่ต้องพูดถึงบางส่วนของ Undead จะปิดเส้นทางหลัก ฟอลดี หรือ circling รอบป่าเนื่องจากกองทัพ Undead กระจายมากเมื่อพวกเขาอยู่ไหน เพิ่มเติมด้วยตนเองที่เกิดคนเกิดและ มีมอนสเตอร์ธรรมดาหลายในภาคเหนือ พวกเขาหายไปเป็นมอนสเตอร์เช่น goblins, trolls หรือ ogres ปกป้องเขตแดนของตน"กองทัพ Undead จะมาทางนี้"ผู้เล่นผจญภัยและล่าสัตว์ดินด่างกองทัพ Undead และยกปลุกใน Morataมันเป็นเหตุการณ์ใหญ่สำหรับสามเณรและร้านค้าอัศวินที่คริสตจักรจากสั่งอย่างไร Freya ได้ afte ส่งออกขวา

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]

คัดลอก!

การถ่ายภาพเป็นที่ต้องทำในขณะที่เดินทาง.
"ฉันจะใช้ภาพของคุณ."
Seo Yoon เอาภาพของเขากับทะเลเป็นพื้นหลัง.
ในภาพเขาดูเหมือนที่ท่องเที่ยวที่น่าอึดอัดใจติดอยู่บนทัศนียภาพที่สวยงาม. " ตกลงตอนนี้ก็เปิดของคุณ. " ลีฮยอนได้รับกล้อง Seo Yoon และกดชัตเตอร์. ทุกครั้งที่ภาพของเธอถูกนำตัวมันก็เหมือนการถ่ายภาพ. เธอก็ยังคงยืนอยู่เช่นลีฮยอน แต่มันก็เป็นชนิดที่แตกต่างกันทั้งภาพ . เขารู้สึกเหมือนหาดทรายที่ถูกส่องแสงและสายลมอ่อน coalescing รอบตัวเธอ. เธอไม่ยิ้มหรือการโพสท่าที่จัดขึ้นจำนวนมาก แต่เธอมองที่ดีกับน้ำทะเลในช่วงฤดูหนาวเป็นพื้นหลัง. นอกจากนั้นยังมีนักท่องเที่ยวจำนวนมากที่ชายทะเล. ลีฮยอนถาม นักท่องเที่ยวโปรดปราน. "ขอโทษนะ ... คุณรังเกียจการถ่ายภาพสำหรับเรา" มันดูเหมือนพวกเขาในการเดินทางที่สำเร็จการศึกษา. "แน่นอนว่าฉันไม่คิด." คนเหล่านี้เอาภาพของลีฮยอนและยุน Seo ยืนอยู่ด้วยกัน. SNAP! พวกเขาวางโฟกัสของพวกเขาขวาบน Seo Yoon, เบลอจากลีฮยอน! 'สิ่งที่ทั้งคู่ไม่ตรงกัน.' 'คนที่จะต้องมีการบันทึกจักรวาลในชีวิตที่ผ่านมาของเขา. ไปหลายสถานที่ในขณะที่ขี่อยู่ในรถของพวกเขา พวกเขาเดินไปแหล่งท่องเที่ยวที่เป็นที่นิยมและถ่ายภาพ. พวกเขาใช้เวลามากมายของเวลาร่วมกันในรอยัลโร แต่นี่เป็นที่แตกต่างกัน, การล่าสัตว์ไม่แสวงหาไม่มีที่มันเป็นเหมือนสองคนคบ. ในไม่ช้ามันก็กลายเป็นความมืด. อุณหภูมิลดลงอย่างรวดเร็วหลังจากที่ พระอาทิตย์ตกเพื่อให้พวกเขาเริ่มมองหาสถานที่ที่จะอยู่. "ฉันได้พบสถานที่ ... มันเป็นแบบนี้?" หลังจากที่ใช้บริการโรมมิ่งไปรอบ ๆ ในรถของพวกเขาที่พวกเขามาถึงที่ตั้งแคมป์. ด้วยราคาต่ำสุดที่พวกเขาสามารถที่จะใช้สถานที่แห่งนี้ ได้อย่างอิสระ. มีกลุ่มของครอบครัวที่มีการตั้งเต็นท์ของพวกเขาอยู่แล้ว. "เรามีสาย เรารีบดีกว่า. " ลีฮยอนเอาออกอุปกรณ์แคมป์ปิ้งจากถุงขนาดใหญ่ของเขา. เขายืมจาก Ma Sungbum จากโดโจ, หลังจากตั้งค่าเต็นท์เขาเอาออกเตาต้มน้ำซึ่งเขาก็สามารถที่จะได้รับใน ตั้งแคมป์และเตรียมอาหารเย็น. ขณะ Seo Yoon ถูกล้างข้าวดิบสำหรับการปรุงอาหาร, ลีฮยอนคว้าคันเบ็ดและมุ่งหน้าไปยังชายฝั่ง. "ฉันจะไปจับปลาบางสำหรับอาหารมื้อเย็นไม่เป็นไร" มีชายวัยกลางคนจดจ่ออยู่ เกี่ยวกับการประมงในขณะที่ภรรยาและลูกสาวของพวกเขาดูบน. "โธ่ไม่ปลาเดียว." พวกเขาต้องการที่จะแสดงปิดในด้านหน้าของครอบครัวของพวกเขา แต่ถ้าคุณเป็นชาวประมงบางธรรมชาติเกิดมันก็ไม่ใช่เรื่องง่าย. ลีฮยอนเปิดขนาดเล็ก ภาชนะ. หนอนพลังเหล่านี้ถูกจับได้โดยตรงจากบ้านของเขาในเช้าวันนี้. ทุกครั้งที่เขาโยนคันเบ็ดของเขากับเหยื่อบนเขาก็สามารถที่จะจับปลาได้อย่างรวดเร็ว. 63cm flatfish! "สิ่งที่เสียหนอน." 49 ซมกระแด่ว! " ผมจำเป็นต้องมีบางสิ่งบางอย่างสำหรับสตูว์ปลา นี้จะทำอย่างดี. " กระแด่วเป็นที่รู้จักกันอาหารอันโอชะของพื้นที่นี้. "พวกคุณไม่เหนื่อย? หยุดใช้เหยื่อของฉัน. " ปลาถูกแออัดในถังลีฮยอนนำ. ชายวัยกลางคนปลอบโยนตัวเองคิดเกี่ยวกับภรรยาและลูกสาวของพวกเขา. 'ตราบเท่าที่ฉันมีครอบครัวที่มีความสุข ... ' 'แม้ว่าภรรยาของฉันจู้จี้มักจะความสุขของ จะเดินทางกับเธอคือ ... " ลีฮยอนบ่นถือคันเบ็ดของเขา. "ผมควรจะได้รับกลับมาสำหรับอาหารค่ำ ... มันจะดีถ้าพอร์จี้สีดำเอาเหยื่อของฉัน พวกเขาสิ่งที่กำลังทำ geez. " คนคิดในหัวของพวกเขา. 'สวัสดีเด็กพอร์จี้สีดำไม่ได้เป็นชนิดของ carps ที่คุณก็สามารถจับได้อย่างง่ายดาย.' 'ผมอยู่ที่นี่เป็นครั้งที่สิบสองในขณะนี้และแม้ฉันสวรรค์ 'ทีเห็นมัน. ในขณะที่ลอยลีฮยอนจมลงเล็กน้อย. เลือกจุดที่เหมาะสมเป็นหัวใจของการประมงจับคันเบ็ดของคุณเล็กน้อยและทำให้มันมีลักษณะเหมือนหนอนก็บิดตัวไปมาเป็นทักษะขั้นสูง! และพร้อมที่ ปลาอื่นเอาเหยื่อ. แต่น่าเสียดายที่มันไม่ได้เป็นพอร์จี้สีดำ มันเป็นปลาไหลทะเล. "นี้จะมีความสุขเมื่อคั่ว." เมื่อลีฮยอนกำลังจะกลับ Seo ยุนออกมาจากเต็นท์. "คุณจับมาก?" "ไม่เพียงพอในเวลาที่ชีวิตของฉัน ผมจับเพียงพอที่จะเต็มไปด้วย. " หลังจากที่ลีฮยอนและยุน Seo เดินกลับไปที่เต็นท์ของพวกเขาตาของผู้ชายที่ถูกชื้นด้วยน้ำตา. "พ่อมียุงจำนวนมากกัด ฉันไม่ชอบที่นี่ ฉันต้องการที่จะดูทีวีที่บ้าน. " "ฮันนี่คุณไม่สามารถทำงานอดิเรกของคุณคนเดียว?" พวกเขาแทบจะไม่สามารถได้รับการพูดคุยกับลูกสาวของพวกเขาหลังจากที่โรงเรียนและภรรยาของเขาออกจากบ้านของพวกเขามักจะเดินทางกับเพื่อน ๆ ของพวกเขาคนเหล่านี้รำพึงยุคทองของพวกเขาเมื่อพวกเขาอยู่ในโรงเรียนมัธยมหรือมหาวิทยาลัย. 'เฮ้อ ... ถ้าเดียวที่ฉันจะกลับไป. " ____________________________________________________ ด้วยมือของเขาว่องไวลีฮยอนทำไฟถ่านและวางตะแกรงด้านบนของมัน. จนกระทั่งไฟได้ มั่นคงที่เขาทำซุป doenjang และเมื่อไฟร้อนพอเขาคั่วไม่หมูเนื้อวัว แต่ความหลากหลายของปลา! "คุณต้องการที่จะค้าสำหรับกระแด่ว" Roaming เต็นท์อื่น ๆ เขาเพื่อแลกกับหอยปู ไส้กรอกและแม้กระทั่งบางไวน์ราคาถูก. พลิกปลาเขาสตูว์ปลายังต้ม. ด้วย crashing อ่อนโยนของคลื่นในพื้นหลังที่พวกเขาเห็นดาวที่ส่องแสงจากฟ้าใส. "Let 's กิน." กินปลานอก was excellent. หลังจากรับประทานอาหารเย็นบรรจุ ลีฮยอนแม้กระทั่งการทำความสะอาดจาน. "คุณต้องการกาแฟบางอย่าง?" "แน่นอน." พวกเขานั่งอยู่บนชายหาด savoring ถ้วยกาแฟ. เมื่อมันก็มืดสนิทพวกเขาสามารถได้ยินเสียงจิ้งหรีดเป็นต้น. เต๊นท์อื่น ๆ ของพวกเขาได้หัน ปิดไฟ. "เราควรจะไปนอนเช่นกัน." มันเป็นเต็นท์สี่เพื่อให้มีสถานที่เพียงพอสำหรับคนสองคนที่จะนอนใน. แม้จะมีความจริงที่ว่ามันยังคงรู้สึกอึดอัด. เมื่ออยู่ในถุงนอนของพวกเขาพวกเขาจะได้ยินกัน ลมหายใจของอื่น ๆ มาจากด้านอื่น ๆ ของเต็นท์. หัวใจประสาท Seo Yoon ถูกตีอย่างรวดเร็ว. แม้จะอยู่ในเต็นท์ในถุงนอนที่แยกจากกันมันให้ความรู้สึกเหมือนพวกเขากำลังนอนหลับอยู่ในห้องเดียวกัน. Seo Yoon เป็นห่วงว่าการเต้นของหัวใจของเธออาจจะ ได้ยินพร้อมกับความผิดพลาดของคลื่นและจิ้งหรีดเป็นต้น. แต่ไม่ช้าเธอก็ได้ยินเสียงกรนจากลีฮยอน. ______________________________________________________ ลีฮยอนตื่นในยามเช้าไปกับเสียงร้องเจี๊ยก ๆ นก. แม้จะอยู่ในที่ที่ไม่คุ้นเคยเขาไม่ได้โยนและเปิด แต่เขานอนหลับอุตุ. ลีฮยอนหันและพบ Seo ยุนก็ยังคงนอนหลับหันหน้าไปในทิศทางของเขา. เดินทางออกจากถุงนอนของเขาออกไปข้างนอกอย่างเงียบ ๆ . 'ฉันควรจะทำสตูว์ปูบางอย่างสำหรับอาหารเช้า? " ลีฮยอน preped ส่วนผสมและ รอ Seo ยุนจะตื่นขึ้นมา. คิด Seo ยุนก็ยังคงเหนื่อยจากการเดินทางเธอไม่ได้ตื่นขึ้นมาแม้หลังจากพระอาทิตย์ขึ้น. แต่ความจริงก็คือ Seo Yoon นอนหลับจ้องมองปลายที่ใบหน้านอนลีฮยอน. การแสดงครั้งแรกของเธอกับเขา ความคิดของเธอได้ทุกครั้งที่ได้เห็นเขาในรอยัลถนนการแข็งค่าของจะเดินทางร่วมกัน. เธอเปิดหัวใจของเธอออกมาและพูดคุยเกี่ยวกับมัน แต่ลีฮยอนมีเงื่อนงำขณะที่เขากำลังนอนกรนไม่ว่างในการนอนของเขา. "บางทีฉันควร ใช้เวลาเดิน. " ลีฮยอนเดินหายใจ alonged หาดทรายในสายลมตอนเช้าสด. 'สภาพอากาศเป็นสิ่งที่ดีจริงๆ. นกร้องเจี๊ยก ๆ ที่พวกเขามองหาอาหาร. และมีการชุมนุมของเด็กบนชายหาดสร้างทราย ปราสาท. 'ฉันต้องการที่จะให้มันลอง. ทุกคนที่เดินไปที่ชายหาดได้อย่างน้อยหนึ่งครั้งหรืออื่น. ลีฮยอนไม่เคยมีโอกาสที่จะทำมัน แต่มันจะเป็นวิธีที่ดีเพื่อฆ่าเวลา. สิบนาที ต่อมาเด็กคนอื่น ๆ ที่ถูกรวบรวมไปรอบ ๆ และมองไปที่ลีฮยอน. ปราสาททรายที่เขากำลังกลายเป็นอาคารขนาดชีวิตถึงประมาณ 1.5 เมตร. ผู้ใหญ่มาเช่นเดียวกับที่พวกเขาเฝ้าดูกำแพงและอาคารที่ได้รับการสร้างขึ้น. นี้ก็ต้องขอบคุณทุกคนที่จะมีทักษะที่เขา ได้เข้าใจในสถานที่ก่อสร้างและประติมากรรมในรอยัลโร. ชั่วโมงต่อมาปราสาททรายเสร็จสมบูรณ์. คนรอบ ๆ ตัวเขาครบครันเขา perfectness แต่คำของพวกเขายังไม่ถึงเขา. 'ไม่ชอบฉันสามารถทางการค้าในธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ ... หรือจะได้รับเงินจากมัน. สมบูรณ์ประโยชน์! เมื่อกระแสน้ำมาก็จะยุบและได้รับการเช็ดออก. มันเป็นเพียงปราสาททรายที่จะตกแม้กับเล็กน้อยของลมแรง. กับปราสาททรายเสร็จคน เหลือหนึ่งโดยหนึ่งออกสำหรับอาหารเช้าหรือจะกลับบ้าน. ลีฮยอนดูกระแสน้ำที่มาและปราสาททรายในไร้สาระ. "เราได้ไปในการเดินทางร่วมกันในขณะนี้ ... แต่สักวันหนึ่งเธอจะแยกจากกันไปยังจุดที่ฉันสามารถ ' ทีได้รับใกล้. " ลีฮยอนก็เต็มใจที่จะปล่อยเธอไปเพื่อประโยชน์ของเธอเอง. ตลอดเวลาที่ใช้เวลาอยู่กับเธอจะยังคงเป็นความทรงจำในภายหลัง. นั่นคือเหตุผลที่เขาเขียนบางสิ่งบางอย่างภายใต้ปราสาท. ลีฮยอนและบ้าน Seo Yoon ของ. __________________________________________________ เมื่อ เขากลับมาที่เต็นท์ Seo ยุนได้รับการปรุงอาหารที่มีส่วนผสมที่เตรียมไว้. หลังอาหารเช้าเติมพวกเขาวางแผนที่จะดูรอบทะเลเหนือนิด ๆ หน่อย ๆ ก่อนที่จะนั่งรถไฟไปกลับบ้านในช่วงบ่าย. ลีฮยอนบรรจุสิ่งที่เขาและ พูดกับ Seo Yoon ขณะที่เขากำลังจัดเก็บพื้นที่. "ฉันจะดูแลนี้ ทำไมคุณไม่รับส่วนที่เหลือบางอย่าง? " ยุน Seo เดินไปยังหาดทราย. ทันทีที่เธอได้กลับไปเมืองที่เธอจะมีโอกาสมากที่สุดจะไม่สามารถที่จะเห็นมันอีกต่อไป. ขณะที่เธอแทบจะไม่ออกไปข้างนอกเธอก็ตัดสินใจที่จะหยิบขึ้นมาบางส่วน ชนิดของที่ระลึกเล็ก ๆ เช่น conches หรือก้อนกรวด. "หลังจากวันนี้ผมจะไปกลับไปใช้ชีวิตปกติของฉัน." เดินบนทรายเธอสังเกตเห็นปราสาททรายยักษ์โดยเฉพาะอย่างยิ่ง. เธอมีความคิดที่สร้างนี้ แต่มันก็ไม่มี ได้เป็นอย่างดีทำและปราสาททรายทนทาน. Seo Yoon มุ่งหน้าไปยังมัน. _________________________________________________ สี่กองทัพจาก Undead กองทัพมุ่งหน้าไปยัง Morata. แต่เพียงสองมูลค่าของกองทัพทำให้มันไประยะหนึ่งสัปดาห์ออกไปจาก Morata. เนื่องจากบางส่วนของพวกเขาไม่มี ขาและเดินไม่สบายส่วนใหญ่ของพวกเขากำลังจะมาในช่วงปลาย. ไม่พูดถึงบางส่วนของ Undead จะปิดเส้นทางหลักลดลงเป็นดีหรือวงรอบป่า. เพราะกองทัพ Undead แยกย้ายกันไปเป็นจำนวนมากเมื่อมีการเคลื่อนไหวมากขึ้น การบาดเจ็บล้มตายบาดแผลที่เกิดขึ้นด้วยตัวเอง. และมีมอนสเตอร์สามัญจำนวนมากในภาคเหนือที่พวกเขาหายไปเป็นมอนสเตอร์เหมือนก๊อบลิน, โทรลล์หรืออสูรปกป้องดินแดนของพวกเขา. "กองทัพ Undead จะมาด้วยวิธีนี้." ผู้เล่นในการผจญภัยและการล่าสัตว์พื้นดินด่างกองทัพ Undead และ ยกปลุกใน Morata. มันเป็นเหตุการณ์ที่ยิ่งใหญ่สำหรับสามเณรและร้านค้า. อัศวินคริสตจักรจากการสั่งซื้อเฟรยาถูกส่งสิทธิทร

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:[สำเนา]

คัดลอก!

ถ่ายรูปก็ต้องทำในขณะที่เดินทาง .
" ฉันจะถ่ายรูปเธอ "
ซอยุนเอา ภาพ ของ เขา มีทะเลเป็นฉากหลัง
ในรูปดูเหมือนนักท่องเที่ยวอึดอัดติดบนทิวทัศน์สวยงาม

" โอเค ตอนนี้ก็เปิดของคุณ . "
ลีฮยอนซอยูนได้รับกล้องและกดชัตเตอร์ ภาพที่เธอถ่าย
ทุกครั้ง มันชอบถ่ายรูป
เธอแค่ยืนนิ่ง เช่น ลี ฮยอน แต่มันเป็นชนิดที่แตกต่างกันทั้งหมดของภาพ
เขารู้สึกเหมือนทรายสะท้อนแสงและ coalescing สายลมรอบๆตัวเธอ เธอไม่ได้ยิ้ม
หรือจัดหลายท่า แต่เธอมองที่ดีกับฤดูหนาวทะเลเป็นฉากหลัง

ยังมีนักท่องเที่ยวจำนวนมากที่ชายทะเล .
ลีฮยอนถามนักท่องเที่ยวนะคะ .
" ขอโทษนะ . . . . . . . คุณช่วยถ่ายรูปให้พวกเรา "
มันดูเหมือนจะเป็นทริปเรียนจบ .
" แน่นอน ผมไม่รังเกียจ "
คนถ่ายรูป ลีฮยอนและซอยุนยืนอยู่ด้วยกัน .
snap !
เขาใส่โฟกัสของพวกเขาขวาบนโซยูน , เบลอออกไป ลี ฮยุน
'what คู่ไม่ตรงกัน '
ที่คนๆนี้ต้องมีบันทึกจักรวาลในชีวิตของเขาที่ผ่านมา '
ไปหลายแห่ง ขณะที่นั่งในรถของพวกเขาพวกเขาไปจุดท่องเที่ยวที่เป็นที่นิยมและถ่ายรูป .
พวกเขาใช้เวลามากเวลาอยู่ด้วยกันในพระราชถนน แต่นี่มันแตกต่างออกไป ไม่ล่า ไม่แสวงหา มันเหมือนกับพวกเขาสองคนคบกัน

แล้วมันก็มืด อุณหภูมิลดลงอย่างรวดเร็วหลังจากพระอาทิตย์ตกดิน
ดังนั้นพวกเขาจึงเริ่มมองหาที่พัก .
" ฉันพบสถานที่ . . . . . . . มันเป็นแบบนี้ "
หลังจากข้ามไปรอบ ๆในรถของพวกเขาพวกเขามาถึงที่แคมป์ไซต์ .
ราคาต่ำสุดที่พวกเขาสามารถที่จะใช้สถานที่นี้ได้อย่างอิสระ
มีกลุ่มครอบครัวมีตั้งเต็นท์แล้ว .
" เราสายแล้ว รีบๆหน่อย "

ลีฮยอนหยิบอุปกรณ์การตั้งแคมป์จากถุงใหญ่ .
เขายืมมาจาก มา sungbum จาก Dojo ,
หลังจากตั้งเต็นท์ เขาก็เอาเตาต้มน้ำซึ่งเขาก็สามารถที่จะได้รับในสถานที่ตั้งแคมป์ และเตรียมอาหารเย็น ขณะที่โซยูนถูก
ล้างข้าวดิบ สำหรับการปรุงอาหาร ลีฮยอนคว้าคันเบ็ดและมุ่งหน้าไปยังชายฝั่ง .
" ฉันกำลังจะจับปลากินครับ "
มีผู้ชายวัยกลางคนเน้นตกปลาในขณะที่ภรรยาของเขาและลูกสาวดูบน .
" เฮ้อ ไม่ใช่ปลาเดียว "
.พวกเขาต้องการที่จะแสดงในหน้าของครอบครัวของพวกเขา แต่ถ้าคุณมีที่เกิดจากธรรมชาติ ชาวประมง มันไม่ง่ายเลย
ลีฮยอนเปิดภาชนะขนาดเล็ก พลังเหล่านี้ ถูก
หนอนโดยตรงจากบ้านของเขาเมื่อเช้านี้
ทุกครั้งที่เขาโยนเบ็ดกับเหยื่อ เขาก็สามารถที่จะจับ ปลาได้อย่างรวดเร็ว

63cm ยางแตก !
" เสียดายหนอน "
49cm rockfish !
" ผมต้องการอะไรสำหรับสตูว์ปลา นี้จะทำสวย "
rockfish รู้จักความละเอียดอ่อนของพื้นที่นี้ .
" พวกนายไม่เหนื่อยเหรอ ? หยุดทานเหยื่อของฉัน "
ปลาแออัดในถัง ลีฮยอนพา .
วัยกลางคนผู้ชายปลอบตัวเองคิดถึงเมียและลูกสาว .
'as ตราบเท่าที่ฉันมีความสุขในครอบครัว . . . . . . . '
'even ถ้าเมียบ่นบ่อยๆ ความสุขของการไปเที่ยวกับเธอ . . . . . . . "

การแปล กรุณารอสักครู่..

ภาษาอื่น ๆ

การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.