Once when he was thus standing behi

Once when he was thus standing behind a tree, he saw that an enchantress came there, and he heard how she cried:
'Rapunzel, Rapunzel,
Let down your hair to me.'
Then Rapunzel let down the braids of her hair, and the enchantress climbed up to her.
'If that is the ladder by which one mounts, I too will try my fortune,' said he, and the next day when it began to grow dark, he went to the tower and cried:
'Rapunzel, Rapunzel,
Let down your hair to me.'
Immediately the hair fell down and the king's son climbed up.
At first Rapunzel was terribly frightened when a man, such as her eyes had never yet beheld, came to her; but the king's son began to talk to her quite like a friend, and told her that his heart had been so stirred that it had let him have no rest, and he had been forced to see her. Then Rapunzel lost her fear, and when he asked her if she would take him for her husband, and she saw that he was young and handsome, she thought: 'He will love me more than old Dame Gothel does'; and she said yes, and laid her hand in his.
She said: 'I will willingly go away with you, but I do not know how to get down. Bring with you a skein of silk every time that you come, and I will weave a ladder with it, and when that is ready I will descend, and you will take me on your horse.'
They agreed that until that time he should come to her every evening, for the old woman came by day. The enchantress remarked nothing of this, until once Rapunzel said to her: 'Tell me, Dame Gothel, how it happens that you are so much heavier for me to draw up than the young king's son - he is with me in a moment.'
'Ah! you wicked child,' cried the enchantress. 'What do I hear you say! I thought I had separated you from all the world, and yet you have deceived me!'
In her anger she clutched Rapunzel's beautiful tresses, wrapped them twice round her left hand, seized a pair of scissors with the right, and snip, snap, they were cut off, and the lovely braids lay on the ground. And she was so pitiless that she took poor Rapunzel into a desert where she had to live in great grief and misery.
On the same day that she cast out Rapunzel, however, the enchantress fastened the braids of hair, which she had cut off, to the hook of the window, and when the king's son came and cried:
'Rapunzel, Rapunzel,
Let down your hair to me.'
She let the hair down. The king's son ascended, but instead of finding his dearest Rapunzel, he found the enchantress, who gazed at him with wicked and venomous looks.
'Aha!' she cried mockingly, 'you would fetch your dearest, but the beautiful bird sits no longer singing in the nest; the cat has got it, and will scratch out your eyes as well. Rapunzel is lost to you; you will never see her again.'
The king's son was beside himself with pain, and in his despair he leapt down from the tower. He escaped with his life, but the thorns into which he fell pierced his eyes.
He wandered quite blind about the forest, ate nothing but roots and berries, and did naught but lament and weep over the loss of his dearest wife. Thus he roamed about in misery for some years, and at length came to the desert where Rapunzel, with the twins to which she had given birth, a boy and a girl, lived in wretchedness. He heard a voice, and it seemed so familiar to him that he went towards it, and when he approached, Rapunzel knew him and fell on his neck and wept. Two of her tears wetted his eyes and they grew clear again, and he could see with them as before. He led her to his kingdom where he was joyfully received, and they lived for a long time afterwards, happy and contented.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมื่อเมื่อเขาจึงยืนอยู่ข้างหลังต้นไม้ เขาเห็นว่า enchantress ที่มา และเขาได้ยินเธอร้องว่า: ' ราพันเซล ราพันเซล ให้ลงผมของฉัน.' จากนั้น ราพันเซลให้ลงอย่างใดอย่างผมของเธอ และ enchantress ที่ปีนถึงเธอ 'ถ้าเป็นบันไดที่หนึ่ง mounts มากเกินไปจะพยายามฟอร์จูนของฉัน กล่าวว่า เขา และในวันถัดไปเมื่อมันเริ่มที่จะเติบโตเข้ม เขาไปที่หอ และร้อง:' ราพันเซล ราพันเซล ให้ลงผมของฉัน.' ทันทีผมล้มลง และโอรสาธิราชปีนขึ้น ที่ราพันเซลแรกถูกชะมัดกลัวเมื่อคน มาเช่นเคยยังมี beheld ตาของเธอ เพื่อเธอ แต่โอรสาธิราชเริ่มพูดคุยกับเธอมากเช่นเพื่อน และบอกเธอว่า หัวใจของเขาได้ดังนั้นคนที่จะได้ให้เขามีเหลือไม่ และเขาได้ถูกบังคับให้ดูเธอ ราพันเซลกลัวเธอที่หายไป และเมื่อเขาถามเธอถ้า เธอจะนำเขาสามี และเธอเห็นที่ กำลังหนุ่ม และ หล่อ เธอคิด: 'จะรักฉันมากกว่าเดิมไม่ดาม Gothel' และเธอกล่าวว่า ใช่ และวางมือของเธอในเขา เธอกล่าวว่า: "ฉันจะอาศัยไปกับคุณ แต่ฉันไม่รู้ว่าจะลง นำกับคุณ skein ไหมทุกครั้งที่คุณ มา ฉันจะทอบันไดด้วย และเมื่อที่พร้อม ฉันจะมา และคุณจะพาฉันบนม้าของคุณ ' พวกเขายอมรับว่า จนที่ เวลาที่ควรมาเธอเย็น สำหรับหญิงชรามาตามวัน Enchantress ที่กล่าวนี้ ไม่มีอะไรจนเมื่อราพันเซลก็กล่าวกับเธอ: 'บอกฉัน Gothel ดาม วิธีการมันเกิดขึ้นที่คุณจะหนักมากสำหรับฉันวาดมากกว่ากษัตริย์หนุ่มสน - เขาอยู่กับฉันในช่วง' ' Ah คุณคนชั่วลูก ร้อง enchantress ที่ ' อะไรไม่ฟังคุณพูด ฉันคิดว่า ฉันมีแยกคุณจากโลกทั้งหมด และยัง คุณได้หลอกลวงฉัน!' ในความโกรธของเธอ เธอคลัตช์ tresses สวยของราพันเซล ห่อได้สองรอบมือซ้ายของเธอ ยึดคู่ของกรรไกรขวา และตัด snap พวกเขาถูกตัดออก และอย่างใดอย่างดีวางบนพื้นดิน และเธอ pitiless ดังว่า เธอเอาราพันเซลจนเป็นทะเลทรายที่เธอมีอยู่ในความทุกข์ยากและความเศร้าโศกมาก ในวันเดียวที่เธอโยนออกราพันเซล ไร enchantress ที่ยึดอย่างใดอย่างผม ซึ่งเธอได้ตัด การเบ็ด ของหน้าต่าง และเมื่อพระบุตรมา และร้อง: ' ราพันเซล ราพันเซล ให้ลงผมของฉัน.' เธอให้ผมลง แถมยังโอรสาธิราช แต่แทนที่จะหาราพันเซลสายของเขา เขาพบ enchantress ที่จ้องที่เขา มีลักษณะที่คนชั่ว และมาก 'Aha ' เธอร้องป่า, ' คุณจะดึงสายของคุณ แต่นกสวยงามตั้งอยู่ไม่ได้ร้องเพลงในรัง แมวมีมัน และจะลบออกตาอีกด้วย ราพันเซลหายคุณ คุณจะไม่เห็นเธออีก ' โอรสาธิราชข้างตัวเอง มีอาการปวด และในความสิ้นหวังของ เขาหลุดออกมาลงจากหอคอย เขาหนีกับชีวิตของเขา แต่หนามที่เขาตก pierced ตา เขาได้เดินไปมาค่อนข้าง blind เกี่ยวกับป่า กินอะไร แต่ราก และครบ และก็ naught แต่ครวญ และร้องมากกว่า สูญเสียภรรยาที่รักยิ่ง เขา roamed เกี่ยวกับความทุกข์ยากในบางปี และยาว มาถึงทะเลทรายที่ราพันเซล กับคู่ที่เธอได้ให้กำเนิด เด็กผู้ชายและผู้หญิง อาศัยอยู่ใน wretchedness ต่าง ๆ เขาได้ยินเสียง และเหมือนคุ้นเคยว่า เขาถอย และเมื่อเขาประดับ ราพันเซลรู้เขามองไปที่คอของเขา และแสงดังนั้น สองน้ำตาเธอ wetted ตา และพวกเขาเติบโตที่ชัดเจนอีกครั้ง และเขาได้เห็นกับพวกเขาเป็นก่อน เขานำเธอไปสู่อาณาจักรของเขาที่เขาได้รับ joyfully และพวกเขาอาศัยอยู่เป็นเวลานานภายหลัง ความสุข และพึงพอใจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อตอนที่เขาจึงยืนอยู่ข้างหลังต้นไม้ที่เขาเห็นว่าแม่มดมาที่นี่และเขาได้ยินว่าเธอร้องไห้:
'ราพันเซล,
ราพันเซล,. ให้ลงเส้นผมของคุณกับฉัน'
จากนั้นราพันเซลให้ลง braids ของผมของเธอและ . แม่มดปีนขึ้นกับเธอ
'ถ้าเป็นบันไดโดยที่หนึ่งม้าผมก็จะพยายามโชคของฉัน' กล่าวว่าเขาและในวันรุ่งขึ้นเมื่อมันเริ่มที่จะเติบโตมืดเขาไปหอคอยและร้องไห้:
'ราพันเซล ราพันเซล,
Let ลงเส้นผมของคุณกับฉัน '.
ทันทีที่ผมล้มลงและโอรสของกษัตริย์ปีนขึ้นไป.
ตอนแรกก็กลัวราพันเซลชะมัดเมื่อชายคนเช่นตาของเธอยังไม่เคยเห็นมาถึงเธอ แต่บุตรชายของกษัตริย์เริ่มที่จะพูดคุยกับเธอเหมือนเพื่อนและบอกเธอว่าหัวใจของเขาได้รับการขยับเพื่อที่จะได้ให้เขามีส่วนที่เหลือไม่ได้และเขาถูกบังคับที่จะเห็นเธอ ราพันเซลหายไปแล้วความกลัวของเธอและเมื่อเขาถามเธอว่าเธอจะพาเขาสำหรับสามีของเธอและเธอเห็นว่าเขาเป็นหนุ่มหล่อและเธอคิดว่า: 'เขาจะรักฉันมากกว่าเก่าม Gothel ไม่'; .
และเธอกล่าวว่าใช่และวางในมือของเธอของเขาเธอกล่าวว่า"ฉันเต็มใจจะหายไปกับคุณ แต่ฉันไม่ทราบวิธีการที่จะได้ลง นำกับคุณเข็ดไหมเวลาที่คุณมาทุกครั้งและผมจะสานบันไดกับมันและเมื่อที่พร้อมที่ผมจะลงมาและคุณจะพาฉันอยู่บนหลังม้าของคุณ.
พวกเขาตกลงกันว่าจนกว่าจะถึงเวลาที่เขาควรจะมา ให้เธอทุกเย็นสำหรับหญิงชรามาโดยวัน แม่มดข้อสังเกตอะไรนี้จนกระทั่งครั้งหนึ่งราพันเซลกล่าวว่าเธอ: '. บอกฉัน Dame Gothel ว่ามันเกิดขึ้นที่คุณมีมากหนักสำหรับผมที่จะวาดขึ้นกว่าบุตรชายของกษัตริย์หนุ่ม - เขาอยู่กับเราในช่วงเวลา'
'อา! คุณเด็กชั่วร้าย 'ร้องไห้แม่มด 'ฉันทำสิ่งที่ได้ยินคุณพูด! ผมคิดว่าผมได้แยกออกจากกันคุณจากทั่วโลกและยังคุณได้หลอกฉัน!
'ความโกรธเธอกำของราพันเซลปอยผมที่สวยงามห่อพวกเขาสองครั้งรอบที่มือซ้ายของเธอคว้ากรรไกรที่มีสิทธิและนิสแน็ปพวกเขาถูกตัดออกและผมเปียน่ารักนอนอยู่บนพื้นดิน และเธอก็โหดร้ายเพื่อที่เธอจะเอาราพันเซลที่ไม่ดีเข้ามาในทะเลทรายที่เธอต้องมีชีวิตอยู่ในความเศร้าโศกที่ดีและความทุกข์ยาก.
ในวันเดียวกันว่าเธอโยนออกราพันเซล แต่แม่มดยึด braids ของผมซึ่งเธอได้ตัดออก ตะขอของหน้าต่างและเมื่อโอรสของกษัตริย์มาและร้องไห้:
'ราพันเซล,
ราพันเซล,. ให้ลงเส้นผมของคุณกับฉัน'
เธอปล่อยผมลง โอรสของกษัตริย์เสด็จขึ้น แต่แทนที่จะหาราพันเซลของเขารักเขาพบว่าแม่มดที่จ้องไปที่เขาด้วยรูปลักษณ์ที่ชั่วร้ายและพิษ.
'Aha! เธอร้องไห้เย้ย 'คุณจะเรียกสุดที่รักของคุณ แต่นกที่สวยงามนั่งร้องเพลงไม่ได้อยู่ในรัง; แมวได้มีมันและจะมีรอยขีดข่วนจากดวงตาของคุณได้เป็นอย่างดี ราพันเซลจะหายไปกับคุณ คุณจะไม่เห็นเธออีกครั้ง.
โอรสของกษัตริย์เป็นข้างตัวเองที่มีอาการปวดและในความสิ้นหวังของเขาที่เขากระโดดลงมาจากหอคอย เขาหนีกับชีวิตของเขา แต่หนามเป็นที่เขาลดลงเจาะดวงตาของเขา.
เขาเดินค่อนข้างตาบอดเกี่ยวกับป่ากินอะไร แต่รากและผลเบอร์รี่และทำสิ่งใด แต่ความโศกเศร้าเสียใจและร้องไห้กับการสูญเสียภรรยาสุดที่รักของเขา ดังนั้นเขาจึงท่องเกี่ยวกับในความทุกข์ยากมานานหลายปีและที่มีความยาวมาถึงทะเลทรายที่ราพันเซลกับฝาแฝดซึ่งเธอได้ให้กำเนิดเด็กผู้ชายและผู้หญิงคนหนึ่งที่อาศัยอยู่ในทุกข์ เขาได้ยินเสียงและมันดูเหมือนจะคุ้นเคยกับเขาว่าเขาเดินไปทางนั้นและเมื่อเขาเข้าหาราพันเซลรู้ว่าเขาและกอดคอร้องไห้ของเขา สองของน้ำตาของเธอเปียกตาของเขาและพวกเขาเติบโตที่ชัดเจนอีกครั้งและเขาจะได้เห็นกับพวกเขาเป็นก่อน เขาพาเธอไปยังอาณาจักรของเขาที่เขาได้รับความสุขและพวกเขาอาศัยอยู่เป็นเวลานานหลังจากนั้นมีความสุขและเป็นที่พึงพอใจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อตอนที่เขาจึงยืนอยู่หลังต้นไม้ เขาเห็นว่า แม่มดก็มี และเขาก็รู้ว่าเธอร้องไห้ :
' Rapunzel ราพันเซลปล่อยผมลงเลย

แล้ว ' ราพันเซลให้ลง braids ในผมของเธอและแม่มดปีนขึ้น
' ถ้าเป็นเธอ บันไดซึ่งหนึ่งเดือน ผมก็จะลองโชคของฉัน " เขากล่าวและวันถัดไป เมื่อท้องฟ้าเริ่มมืดครึ้มเขาไปที่หอ และร้องไห้ :

'rapunzel ราพันเซลปล่อยผมลงให้ฉัน . '
ทันที ผมล้มลงและโอรสของกษัตริย์ ปีนขึ้น .
ตอนแรก ราพันเซลก็ตกใจแทบแย่เมื่อผู้ชาย เช่น ตาของเธอก็ไม่เคยมองดู มาหาเธอ แต่พระราชา ลูกชายเริ่มพูดกับเธอเหมือนเพื่อน และบอกเธอว่า หัวใจเขาถูกกวนมันให้เขาได้พักผ่อนและเขาก็ต้องเห็นเธอ จากนั้น ราพันเซลสูญเสียความกลัวของเธอ และเมื่อเขาถามเธอว่า เธอจะรับเขาเป็นสามีของเธอ และเธอก็เห็นว่าเขาเป็นหนุ่ม รูปหล่อ คิดว่าเขาจะรักฉันมากขึ้นกว่าเก่าไม่โกธเทลเดม ' แล้วเธอตอบตกลง และได้ยกมือของเขา .
เธอกล่าวว่า : ' ฉัน จะเต็มใจไปกับคุณด้วย แต่ไม่รู้วิธีลงให้กับคุณกลุ่มด้ายไหมทุกครั้งที่คุณมา แล้วผมจะสานบันไดด้วย และเมื่อพร้อมแล้วผมจะลงมาและคุณจะพาผมไปขึ้นม้า '
ทั้งสองเห็นพ้องกันว่า ถึงเวลาที่เขาจะมาทุกเย็นเธอ , หญิงชรามาทั้งวัน แม่มดกล่าวเรื่องนี้ จนเมื่อราพันเซลพูดกับเธอ : ' บอกกอเธล " ,มันเกิดขึ้นที่คุณมากหนักสำหรับฉันที่จะวาดขึ้นกว่าลูกชายของกษัตริย์หนุ่ม เขากับฉันในขณะนี้ . '
' อ๊ะ ! ยัยเด็ก ' แม่มด ' อะไรที่ฉันได้ยินคุณพูด ฉันคิดว่าฉันได้แยกคุณจากโลกทั้งหมด และยัง แกหลอกฉัน
ด้วยความโกรธ เธอกุม Rapunzel ของปอยสวย ห่อไว้สองรอบ มือซ้ายของเธอจับกรรไกร กับ ด้านขวา และหั่น , snap พวกเขาถูกตัดออก และ braids น่ารักนอนอยู่บนพื้น เธอช่างโหดร้ายที่เธอเอาราพันเซลจนเป็นทะเลทรายที่เธอต้องอยู่ในความเศร้าและความทุกข์
ในวันเดียวกันกับที่เธอทิ้ง ราพันเซล แต่แม่มด เอา braids ของผมซึ่งเธอได้ตัด , เบ็ดของหน้าต่างและเมื่อลูกชายของกษัตริย์มาร้อง

'rapunzel ราพันเซลปล่อยผมลงให้ฉัน . '
เธอปล่อยผมลงมา โอรสของกษัตริย์ขึ้น แต่แทนที่จะพบ Rapunzel สุดที่รักของเขา เขาพบว่า แม่มดที่ ชั่วร้าย และจ้องมองเขาด้วยพิษดู .
' AHA ' ! เธอร้องเย้ยหยัน , ' คุณจะเรียกของคุณสุดที่รัก แต่นกสวยงามตั้งอยู่ไม่ร้องเพลงในรัง ; แมวได้มันและจะข่วนตาของคุณได้เป็นอย่างดี ราพันเซลจะหายไปกับคุณ คุณจะไม่มีวันได้เห็นเธออีก '
กษัตริย์ของลูกชายอยู่ข้างตัวเองเจ็บปวด และสิ้นหวังของเขาเขาจะกระโดดลงจากหอคอย เขาหนีไปพร้อมกับชีวิตของเขา แต่หนามที่เขาตกลงมาทิ่มแทงตา
เขาเดินค่อนข้างตาบอด เกี่ยวกับป่า กินแต่รากและผลเบอร์รี่ ,และมิใช่แต่โศกเศร้าและร้องไห้มากกว่าการสูญเสียของภรรยาสุดที่รักของเขา ดังนั้นเขาจึงเดินเกี่ยวกับในความทุกข์ยากสำหรับบางปี ยาวมาถึงทะเลทรายที่ราพันเซล กับฝาแฝด ซึ่งเธอได้ให้กำเนิด เด็กผู้ชายและเด็กผู้หญิงอยู่ในความเคราะห์ร้าย เขาได้ยินเสียง และมันดูเหมือนจะคุ้นเคยกับเขา เขาไปต่อ และเมื่อเขาเดินเข้ามาราพันเซลรู้ดีเขากอดคอร้องไห้ . สองของตาเปียกตาของเขาและพวกเขาเติบโตที่ชัดเจนอีกครั้ง และเขาจะได้เจอกับพวกเขาก่อน เขาพาเธอสู่อาณาจักรของเขาซึ่งเขาก็ยินดีที่ได้รับและพวกเขาอาศัยอยู่มาเป็นเวลานาน มีความสุข

และพึงพอใจ