As railroads penetrated the upper M

As railroads penetrated the upper Middle West after the Civil War, many millions of pigeons were shipped to cities along the Atlantic seaboard, since, by then, clearing of oak and beech forests and hunting had already exterminated the birds on the East Coast. Extinction of the Passenger Pigeon came with stunning rapidity. Michigan was its last stronghold; about three million birds were shipped east from there by a single hunter in 1878. Eleven years later, 1889, the species was extinct in that state. Although small groups of pigeons were held in various places in captivity, efforts to maintain those flocks failed. The last known individual of the species, a female named Martha, died in 1914 in the Cincinnati Zoo and is now on display in the U.S. National Museum of Natural History.

Of course, market hunting ended as soon as harvesting the birds was no longer economically profitable. That point was reached when tens of thousands of the birds still flew within large stretches of suitable habitat. Much of that habitat still exists today, although many of the largest nut-producing trees that were common in the heyday of the pigeon were logged. Why, then, did the birds go extinct? No one knows for sure, but it appears that to survive they needed to nest in vast colonies. Perhaps this permitted them to "swamp" predators with their enormous numbers, so that the relatively few predators in the area of a roost were unable to make a significant dent in the huge breeding colonies. And since these colonies dispersed as soon as breeding was over, predators were prevented from building up their populations on the basis of such an ephemeral resource. In any case, the fate of the Passenger Pigeon illustrates a very important principle of conservation biology: it is not always necessary to kill the last pair of a species to force it to extinction.

Sad to say, the lesson of the Passenger Pigeon has not been learned. At the present time the White-crowned Pigeon is threatened by the horrendous slaughter of nesting birds on its Caribbean breeding grounds.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เป็นรถรางทะลวงตะวันตกตรงกลางด้านบนหลังจากสงครามกลางเมือง หลายล้านของนกได้จัดส่งไปยังเมืองริมชายฝั่งทะเลแอตแลนติก ตั้งแต่ โดยหักบัญชีแล้ว ของป่าโอ๊คและบีช และล่าสัตว์ได้แล้ว exterminated นกฝั่งตะวันออก การสูญพันธุ์ของนกพิราบผู้โดยสารมาพร้อมกับ rapidity ที่สวยงาม มิชิแกนมีกำบังตนสุดท้าย นกประมาณสามล้านถูกส่งตะวันออกจากตามล่าหนึ่งในค.ศ. 1878 สิบเอ็ดปี จาก 1889 สายพันธุ์ได้สูญในรัฐนั้น แม้ว่ากลุ่มเล็ก ๆ ของนกได้จัดขึ้นในสถานต่าง ๆ ในเชลย พยายามรักษาจำนวนเกือบเท่าเดิมที่ล้มเหลว บุคคลรู้จักสุดท้ายของสายพันธุ์ หญิงชื่อมาร์ธา ตายใน 1914 ในสวนสัตว์ซินซินนาติ และขณะนี้บนจอแสดงผลในในสหรัฐอเมริกาแห่งชาติพิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์ธรรมชาติแน่นอน สิ้นสุดทันทีที่เก็บเกี่ยวนกล่าตลาดนั้นไม่มีกำไรทางเศรษฐกิจ ถึงจุดนั้นเมื่อนับหมื่นของนกยังบินภายในพื้นที่ขนาดใหญ่ของการอยู่อาศัยที่เหมาะสม ของที่อยู่อาศัยยังคงมีอยู่วันนี้ แม้ว่าหลายต้นไม้ที่ใหญ่ที่สุดที่ผลิตถั่วที่ในมั่งคั่งของนกพิราบเข้าสู่ระบบ ทำไม แล้ว ได้นกไปสูญ ไม่มีใครรู้แน่นอน แต่ดูเหมือนที่อยู่รอดจะต้องซ้อนในอาณานิคมมากมาย ทีนี้อนุญาตให้ "วงศ์" ล่า มีจำนวนมหาศาล ให้ล่าค่อนข้างน้อยในพื้นที่ของการ roost ก็ไม่สามารถทำให้เด็นท์สำคัญในอาณานิคมขนาดใหญ่พันธุ์ และเนื่องจากอาณานิคมเหล่านี้กระจายเป็นพันธุ์ได้ ล่าถูกป้องกันจากการสร้างขึ้นของประชากรโดยใช้ทรัพยากรเช่นข้อมูลแบบชั่วคราวแต่ ชะตากรรมของนกพิราบผู้แสดงหลักการสำคัญของชีววิทยาเชิงอนุรักษ์: ไม่เสมอจำเป็นต้องฆ่าคู่สุดท้ายพันธุ์บังคับการสูญพันธุ์เศร้าพูด เรียนรู้บทเรียนจากนกพิราบผู้โดยสารไม่ ในขณะ นกพิราบสีขาวมงกุฎถูกคุกคาม โดยฆ่ากลัวนกซ้อนในพื้นที่ของตนผสมพันธุ์คาริบเบียน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในฐานะที่เป็นทางรถไฟทะลุกลางทางทิศตะวันตกบนหลังสงครามกลางเมืองหลายล้านของนกพิราบถูกส่งไปยังเมืองตามชายฝั่งมหาสมุทรแอตแลนติกตั้งแต่จากนั้นล้างของไม้โอ๊คและป่าบีชและการล่าสัตว์ได้ทำลายแล้วนกบนชายฝั่งตะวันออก การสูญพันธุ์ของนกพิราบผู้โดยสารมาด้วยความรวดเร็วที่สวยงาม มิชิแกนเป็นที่มั่นสุดท้ายของตน เกี่ยวกับสามล้านนกที่ถูกส่งมาจากทางทิศตะวันออกโดยมีล่าเดียวในปี 1878 สิบเอ็ดปีต่อมา 1889 สายพันธุ์สูญพันธุ์ในสถานะที่ แม้ว่ากลุ่มเล็ก ๆ ของนกพิราบที่ถูกจัดขึ้นในสถานที่ต่างๆในกรงความพยายามที่จะรักษาฝูงเหล่านั้นล้มเหลว บุคคลที่รู้จักกันครั้งสุดท้ายของสายพันธุ์, หญิงชื่อมาร์ธาเสียชีวิตในปี 1914 ในสวนสัตว์ซินซินและตอนนี้กำลังแสดงอยู่ในพิพิธภัณฑ์แห่งชาติของสหรัฐประวัติศาสตร์ธรรมชาติ. แน่นอนการล่าสัตว์ตลาดสิ้นสุดวันที่เร็วที่สุดเท่าที่เก็บเกี่ยวนกก็ไม่ได้ในเชิงเศรษฐกิจ มีกำไร จุดนั้นก็มาถึงเมื่อนับหมื่นของนกยังคงบินภายในเหยียดขนาดใหญ่ของที่อยู่อาศัยที่เหมาะสม มากของที่อยู่อาศัยที่ยังคงมีอยู่ในปัจจุบันแม้ว่าจะมีหลายที่ใหญ่ที่สุดต้นถั่วที่มีการผลิตร่วมกันในความมั่งคั่งของนกพิราบที่ถูกบันทึกไว้ ทำไมจึงไม่นกสูญพันธุ์ไป? ไม่มีใครรู้แน่นอน แต่ปรากฏว่าเพื่อความอยู่รอดพวกเขาจำเป็นต้องทำรังอยู่ในอาณานิคมมากมาย บางทีนี่อาจจะได้รับอนุญาตให้ "บึง" นักล่าที่มีจำนวนมหาศาลของพวกเขาเพื่อให้ล่าค่อนข้างน้อยในพื้นที่ของค้างคืนไม่สามารถที่จะทำให้บุ๋มอย่างมีนัยสำคัญในการปรับปรุงพันธุ์โคโลนีขนาดใหญ่ และเนื่องจากอาณานิคมเหล่านี้กระจายตัวเร็วที่สุดเท่าที่เพาะพันธุ์ได้มากกว่าล่าถูกขัดขวางจากการสร้างขึ้นประชากรของพวกเขาบนพื้นฐานของทรัพยากรดังกล่าวชั่วคราว ในกรณีใด ๆ ชะตากรรมของนกพิราบผู้โดยสารแสดงให้เห็นถึงหลักการที่สำคัญมากของชีววิทยาการอนุรักษ์: มันไม่จำเป็นเสมอที่จะฆ่าคู่สุดท้ายของสายพันธุ์ที่จะบังคับให้มันจะสูญพันธุ์. Sad กล่าวบทเรียนจากนกพิราบผู้โดยสารไม่ได้ รับการเรียนรู้ ในช่วงเวลาปัจจุบันนกพิราบสีขาวสวมมงกุฎถูกคุกคามโดยการฆ่าที่น่ากลัวของนกทำรังในบริเวณเพาะพันธุ์ของทะเลแคริบเบียน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เป็นทางรถไฟทะลุตะวันตกบนกลางหลังสงครามกลางเมือง หลายล้านของนกพิราบถูกส่งไปตามชายฝั่งทะเล แอตแลนติกเมืองตั้งแต่ แล้ว ล้างของ โอ๊ค และป่าต้นบีชและล่าสัตว์ได้กำจัดนกบนชายฝั่งตะวันออก การสูญพันธุ์ของผู้โดยสารนกพิราบมาด้วยความสวยงาม มิชิแกนคือที่มั่นสุดท้าย ;ประมาณสามล้านบาท ส่งตรงจากนกตะวันออกโดยมีนักล่าเดียวใน 1878 . สิบเอ็ดปีต่อมา ค.ศ. 1889 สายพันธุ์ได้สูญพันธุ์ในรัฐนั้น แม้ว่ากลุ่มเล็ก ๆของนกพิราบที่ถูกจัดขึ้นในสถานที่ต่างๆในกรง ความพยายามที่จะรักษาฝูงนั้นล้มเหลว สุดท้ายของแต่ละชนิด ตัวเมียชื่อมาร์ธา เสียชีวิตในปี 1914 ในสวนสัตว์ซินซินนาติและขณะนี้บนจอแสดงผลในสหรัฐอเมริกาพิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์ธรรมชาติแห่งชาติ .

แน่นอน ล่าตลาดสิ้นสุดทันทีที่เก็บเกี่ยวนกไม่ใช่กำไรทางเศรษฐกิจ จุดที่เข้าถึงเมื่อนับหมื่นของนกยังบินภายในเหยียดมากเหมาะอยู่อาศัย มากของที่อยู่อาศัยยังคงมีอยู่ในวันนี้แม้ว่าหลายของต้นไม้ที่ใหญ่ที่สุด นัทการผลิตทั่วไปในความมั่งคั่งของนกพิราบถูกเข้าสู่ระบบ แล้วทำไมนกสูญพันธุ์ไป ? ไม่มีใครรู้แน่นอน แต่ปรากฏว่า เพื่อความอยู่รอด พวกเขาต้องการสร้างรังอยู่ในอาณานิคมมากมาย บางทีนี่อาจจะอนุญาตให้ " บึง " นักล่าที่มีจำนวนมหาศาลของพวกเขาเพื่อให้ผู้ล่าค่อนข้างน้อยในพื้นที่เป็นไม่สามารถที่จะทำให้บุ๋มสำคัญในอาณานิคมพันธุ์ใหญ่ และเนื่องจากอาณานิคมเหล่านี้กระจายทันทีที่ออกลูกเป็น นักล่า ถูกขัดขวางจากการสร้างประชากรของพวกเขาบนพื้นฐานของความยั่งยืน เช่น ทรัพยากร ในกรณีใด ๆชะตากรรมของผู้โดยสารนกพิราบแสดงให้เห็นถึงหลักการสำคัญของชีววิทยาการอนุรักษ์ : มันก็ต้องฆ่าคู่สุดท้ายของสายพันธุ์เพื่อบังคับให้มันสูญพันธุ์

เศร้าที่จะพูด บทเรียนของผู้โดยสารนกพิราบยังไม่ได้เรียนรู้ ณเวลาปัจจุบัน สีขาวสวมมงกุฎนกพิราบถูกฆ่าที่น่ากลัวของนกทำรังในแคริบเบียนเพาะพันธุ์ .