Projectile Motion: A falling object

Projectile Motion: A falling object was considered by Aristotle to be in "natural" motion, whereas a
projectile, such as an arrow shot from a bow, was thought to be in "violent" or "forced" motion. He
believed that forced motion could only come from a living agent and that a constant force is needed to
keep a projectile moving after it leaves the thrower. He thought that this continuous force was due to air
that was pushed out of the way by the projectile and swirled around behind the projectile to fill the
vacuum. Because Aristotle did not believe that an object could have two different motions at a time, in his
view, the trajectory of a projectile consisted of two phases: violent motion in the direction of the force that
gradually disappeared, followed by natural motion toward the center of the Earth.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เคลื่อนที่ projectile: วัตถุล้มถูกถือ โดยอาริสโตเติลในการเคลื่อนไหวของ "ธรรมชาติ" ในขณะ
กระสุน เช่นลูกศรยิงจากธนู มีความคิดที่จะ "รุนแรง" หรือ "บังคับให้" เคลื่อนไหว เขา
เชื่อว่า เคลื่อนไหวบังคับสามารถเท่านั้นมาจากตัวแทนชีวิต และว่า กองทัพคงจะต้อง
เก็บกระสุนย้ายหลังจากออกจาก thrower ที่ เขาคิดว่า แรงอย่างต่อเนื่องนี้เกิดจากอากาศ
ที่ถูกผลักออกไป โดยกระสุน และ swirled รอบหลังกระสุนเต็ม
สุญญากาศ เนื่องจากอาริสโตเติลไม่เชื่อว่า วัตถุได้เคลื่อนไหวแตกต่างกันสองที่ เขา
ดู วิถีของกระสุนประกอบด้วย 2 ขั้นตอน: รุนแรงเคลื่อนไหวในทิศทางของแรงที่
ค่อย ๆ หาย ตามธรรมชาติเคลื่อนไหวไปยังศูนย์กลางของโลก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กระสุนเคลื่อนไหว: วัตถุที่ตกลงมาได้รับการพิจารณาโดยอริสโตเติลที่จะอยู่ในการเคลื่อนไหว "ธรรมชาติ" ในขณะที่
กระสุนเช่นยิงลูกศรออกจากคันธนู, เป็นความคิดที่จะอยู่ใน "รุนแรง" หรือ "บังคับ" การเคลื่อนไหว เขา
เชื่อว่าการเคลื่อนไหวบังคับเพียง แต่อาจจะมาจากตัวแทนที่อยู่อาศัยและที่แรงอย่างต่อเนื่องเป็นสิ่งจำเป็นเพื่อ
ให้ย้ายกระสุนปืนหลังจากที่มันออกโยน เขาคิดว่ามีผลบังคับใช้อย่างต่อเนื่องนี้เป็นผลมาจากอากาศ
ที่ถูกผลักออกจากทางโดยกระสุนปืนและหมุนวนรอบหลังกระสุนเพื่อเติม
สูญญากาศ เพราะอริสโตเติลไม่เชื่อว่าวัตถุที่อาจมีการเคลื่อนไหวที่แตกต่างกันสองที่เวลาของเขาใน
มุมมองของวิถีของกระสุนประกอบด้วยสองขั้นตอนคือการเคลื่อนไหวที่มีความรุนแรงในทิศทางของแรงที่
ค่อยๆหายไปตามด้วยการเคลื่อนไหวอย่างเป็นธรรมชาติไปยังศูนย์ ของโลก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การเคลื่อนที่แบบโพรเจกไทล์ : การตกของวัตถุคือการพิจารณาโดยอริสโตเติลเป็นในการเคลื่อนไหว " ธรรมชาติ " ในขณะที่
กระสุนปืน เช่นการยิงลูกศรจากคันธนู แล้วคิดว่าจะ " รุนแรง " หรือ " บังคับ " การเคลื่อนไหว เขาถูกบังคับให้เคลื่อนไหวได้
เชื่อว่ามาจากชีวิตและตัวแทนที่จำเป็นต้องคงแรง

เก็บกระสุนปืนย้ายหลังจากทิ้งโยน .เขาคิดว่าแรงอย่างต่อเนื่องเนื่องจากอากาศ
ที่ถูกผลักออกไปโดยกระสุนปืนและ swirled รอบหลังกระสุนปืนให้เต็ม
สูญญากาศ เนื่องจากอริสโตเติลไม่ได้เชื่อว่าวัตถุอาจมีการเคลื่อนไหวที่แตกต่างกันที่เวลา ในมุมมองของเขา
, กระสุนวิถีประกอบด้วยสองขั้นตอน : ใช้ความรุนแรงเคลื่อนไหวในทิศทางของแรงที่
ค่อยๆหายไปตามด้วยธรรมชาติเคลื่อนไหวไปยังศูนย์ของโลก

.