A former British colony with a larg

A former British colony with a largely migrant workforce, Singapore was culturally,
demographically and politically an extension of Britain, Malaysia, Indonesia, China and India, attaining self-government in 1959 and becoming independent in 1965. The World Factbook (2004) reveals a population mix of 76.7% Chinese, 14% Malays (including those of Indonesian and Middle-Eastern descent), 7.9% Indians (including Pakistanis, Bangladeshis and Sri Lankans), and 1.4% other races. Such convergence of diverse ethnic communities in a small, modernised nation has enriched its people with both a traditional and contemporary outlook. In music education, the objective of fostering in pupils “a love and understanding of [Singapore’s] cultural heritage” was spelt out as early as 1961 (see Leong, 1984). In the domain of the arts and culture, the twin aims of preserving the spectrum of cultural heritages and creating a conducive environment for excellence in the arts have formed the cornerstone of cultural policy. This was reflected in the Addendum to the President’s Speech in Parliament

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เป็นอาณานิคมของอังกฤษในอดีตที่มีแรงงานข้ามชาติส่วนใหญ่เป็นสิงคโปร์วัฒนธรรม
demographically และทางการเมืองส่วนหนึ่งของสหราชอาณาจักร, มาเลเซีย, อินโดนีเซีย, จีนและอินเดียบรรลุตัวเองของรัฐบาลในปี 1959 และกลายเป็นอิสระในปี 1965 Factbook โลก (2004) แสดงให้เห็นการผสมผสานของประชากร 76.7% จีน, มาเลเซีย 14% (รวมทั้งอินโดนีเซียและกลางภาคตะวันออกโคตร), 79% อินเดียนแดง (รวมทั้งปากีสถาน, บังคลาเทศและศรีลังกา) และ 1.4% เผ่าพันธุ์อื่น การบรรจบกันดังกล่าวของชุมชนชาติพันธุ์ที่หลากหลายในขนาดเล็กประเทศที่ทันสมัย​​มีอุดมคนที่มีทั้งมุมมองแบบดั้งเดิมและร่วมสมัย ในการศึกษาดนตรีวัตถุประสงค์ของการอุปถัมภ์ในนักเรียน "ความรักและความเข้าใจ [สิงคโปร์] มรดกทางวัฒนธรรม" ถูกสะกดออกมาเร็วที่สุดเท่าที่ 1961 (ดู Leong, 1984) ในโดเมนของศิลปะและวัฒนธรรมคู่มีจุดมุ่งหมายของการรักษาสเปกตรัมของมรดกทางวัฒนธรรมและการสร้างสภาพแวดล้อมที่เอื้อเพื่อความเป็นเลิศในศิลปะมีรูปสำคัญของนโยบายทางวัฒนธรรมนี้สะท้อนให้เห็นในภาคผนวกคำพูดของประธานาธิบดีในรัฐสภา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เป็นอาณานิคมอังกฤษอดีตกับแรงงานข้ามชาติส่วนใหญ่ สิงคโปร์มีวัฒนธรรม,
demographically และทางการเมืองจากสหราชอาณาจักร มาเลเซีย อินโดนีเซีย จีน และ อินเดีย การบรรลุ self-government ใน 1959 และเป็นอิสระในปี 1965 Factbook โลก (2004) พบว่า ผสม 76.7% จีน 14% ประชากรเชื้อสายมลายู (รวมทั้งเชื้อสายอินโดนีเซียและตะวันออกกลาง), 7อินเดีย 9% (รวมสำคัญ Bangladeshis และศรีคน), และ 1.4% แข่งขันอื่น ๆ เช่นบรรจบกันของความหลากหลายชนเผ่าต่าง ๆ ในขนาดเล็ก ประเทศ modernised มีอุดมไปคนกับทั้งแบบดั้งเดิม และร่วมสมัย outlook ในการศึกษาดนตรี วัตถุประสงค์ของการทำนุบำรุงในนักเรียน "ความรักและเข้าใจ [สิงคโปร์] มรดกทางวัฒนธรรม" ถูก spelt ออกก่อนที่ 1961 (ดูเข้า 1984) ในโดเมนของศิลปะและวัฒนธรรม จุดมุ่งหมายคู่รักษาจำนวนมาก heritages วัฒนธรรม และการสร้างสภาพแวดล้อมที่เอื้อความเป็นเลิศในศิลปะมีรูปแบบหลักสำคัญของวัฒนธรรม นี้ไม่ปรากฏในภาคผนวกกับคำพูดของประธานาธิบดีในรัฐสภา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อดีตอาณานิคมอังกฤษพร้อมด้วยซึ่งส่วนใหญ่เป็นแรงงานอพยพพนักงานสามารถทำงานได้จากทุกที่ที่ประเทศสิงคโปร์มีวัฒนธรรม
demographically และทางการเมืองต่อของอังกฤษมาเลเซียอินโดนีเซียจีนและอินเดียบรรลุปกครองตนเองใน 1959 .สำหรับรุ่นและกลายเป็นอิสระในปี 1965 โลก factbook ( 2004 )ได้เผยผสมประชากรของ 76.7% จีน 14% ชาวมาเลย์(รวมถึงพันธุ์อินโดนีเซียและ middle-eastern ผู้) 79% ชาวอินเดีย(รวมถึงปากีสถาน bangladeshis และชาวศรีลังกา)และ 1.4% ชนเผ่าอื่นๆ. การผนวกรวมของชุมชนเชื้อชาติที่หลากหลายในประเทศให้มีความทันสมัยซึ่งเคยมีขนาดเล็กที่เต็มไปด้วยผู้คนในพื้นที่พร้อมด้วยมุมมองแบบดั้งเดิมและแบบร่วมสมัยที่ทั้งสองอย่าง ในการให้การศึกษาดนตรีโดยมีวัตถุประสงค์ในการเสริมสร้างนักเรียน"การทำความเข้าใจและความรักของ[' ssingapore ]มรดกทางวัฒนธรรม"เป็นมะเดื่อออกมาในช่วงต้นปี 1961 (ดู leong 1984 ) ในโดเมนของศิลปะและวัฒนธรรมที่มีความมุ่งมั่นแบบเตียงนอนเดี่ยวสองเตียงการรักษา คุณภาพ ของมรดกทางวัฒนธรรมและการสร้าง สภาพแวดล้อม ที่เอื้ออำนวยต่อการความเป็นเลิศในศิลปะที่มีรูปแบบพื้นฐานของนโยบายทางวัฒนธรรมโรงแรมแห่งนี้สะท้อนออกมาในข้อเพิ่มเติมนี้เป็นเสียงของผู้จัดการที่อยู่ใน รัฐสภา