Finally, of particular concern to Q

Finally, of particular concern to Qatar is the loss of the produced desalinated water (110 million m3) destined for human use through leakage into the aquifer (QGSDP, 2011). This exacerbates an existing problem in Qatar, that of unsustainable water use in agricultural practices. Water security is linked to food security through irrigation, water availability and quality. Although 95% of the groundwater abstracted is used for growing crops, this produce meets only 10% of the country's food supply needs, while the rest is imported with an enormous carbon footprint from countries as geographically distant as Chile, the USA and Australia (FAO, 2008; QNFSP, 2012). Furthermore, due to improper management and over-use for agriculture, the groundwater supply has become enriched with salts leading to soil salinization and agricultural unsuitability (Table 1 Supplementary Materials; FAO, 2008). This type of land degradation is a driver to desertification (UNCCD, 2012). If more sustainable practices were to be employed, such as drip irrigation, or adoption of hydroponic and aquaponic agricultural processes where the soil matrix dependency has been removed and water is recycled, then groundwater from wells could be used for drinking water to alleviate the demand for desalination (Tyson et al., 2011 and Sardare and Admane, 2013).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในที่สุด ความกังวลโดยเฉพาะกาตาร์ สูญเสียน้ำ desalinated ผลิต (110 ล้าน m3) destined สำหรับมนุษย์ใช้ผ่านรั่วเข้า aquifer (QGSDP, 2011) นี้ exacerbates ปัญหาที่มีอยู่ในกาตาร์ ที่น้ำไม่ใช้ในการปฏิบัติทางการเกษตร ปลอดภัยน้ำเชื่อมโยงกับความปลอดภัยอาหารผ่านชลประทาน น้ำพร้อม และคุณภาพ แม้ว่า 95% ของน้ำบาดาลที่บทคัดย่ออยู่จะใช้สำหรับการปลูกพืช นี้ตรงเพียง 10% ของความต้องการประเทศอาหาร ในขณะที่ส่วนเหลือนำเข้า ด้วยการปล่อยคาร์บอนไดออกไซด์มหาศาลจากประเทศที่ห่างไกลเป็นทางภูมิศาสตร์ประเทศชิลี ประเทศสหรัฐอเมริกา และออสเตรเลีย (FAO, 2008 QNFSP, 2012) นอกจากนี้ เนื่องจากการจัดการไม่เหมาะสมและใช้มากเกินไปสำหรับการเกษตร การจัดหาน้ำบาดาลมีกลายเป็นอุดมไป ด้วยเกลือดิน salinization และเกษตร unsuitability (วัสดุที่เสริมตาราง 1 FAO, 2008) ลดที่ดินประเภทนี้เป็นโปรแกรมควบคุมการ desertification (UNCCD, 2012) หากปฏิบัติอย่างยั่งยืนมากกว่าการ เช่นหยดน้ำ หรือของไฮโดรโปนิ และการเกษตร aquaponic ที่เอาการขึ้นต่อกันของเมทริกซ์ดินและน้ำเป็นรีไซเคิล ที่แล้วน้ำบาดาลจากบ่ออาจถูกใช้สำหรับน้ำดื่มเพื่อบรรเทาความต้องการไง (ไทสัน et al. 2011 และ Sardare และ Admane, 2013)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สุดท้ายของความกังวลโดยเฉพาะกาตาร์คือการสูญเสียของน้ำ desalinated ผลิต (110 ล้าน m3) destined สำหรับการใช้งานของมนุษย์ผ่านการรั่วไหลลงไปในน้ำแข็ง (QGSDP 2011) เดอะ นี้เจริญเติบโตเป็นปัญหาที่มีอยู่ในกาตาร์ว่าในการใช้น้ำที่ไม่ยั่งยืนในการปฏิบัติทางการเกษตร การรักษาความปลอดภัยทางน้ำที่เชื่อมโยงกับความมั่นคงด้านอาหารผ่านชลประทานมีน้ำและคุณภาพ แม้ว่า 95% ของน้ำใต้ดินใจลอยจะใช้สำหรับการปลูกพืชการผลิตนี้เป็นไปตามเพียง 10% ของประเทศที่ความต้องการแหล่งอาหารในขณะที่ส่วนที่เหลือจะนำเข้าที่มีการปล่อยก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์อย่างมากจากประเทศที่เป็นทางภูมิศาสตร์ที่ห่างไกลชิลีสหรัฐอเมริกาและออสเตรเลีย (เอฟเอโอ 2008; QNFSP 2012) นอกจากนี้เนื่องจากการจัดการที่ไม่เหมาะสมและมากกว่าการใช้งานสำหรับการเกษตร, การจัดหาน้ำบาดาลได้กลายเป็นที่อุดมไปด้วยเกลือที่นำไปสู่​​ความเค็มของดินและความไม่เหมาะสมทางการเกษตร (ตารางที่ 1 วัสดุเสริม; FAO, 2008) ประเภทของความเสื่อมโทรมของที่ดินนี้เป็นคนขับรถทะเลทราย (UNCCD 2012) หากปฏิบัติอย่างยั่งยืนมากขึ้นจะได้รับการว่าจ้างเช่นน้ำหยดหรือการยอมรับของกระบวนการทางการเกษตร hydroponic และ aquaponic ที่พึ่งพาเมทริกซ์ดินได้ถูกลบออกและน้ำกลับมาใช้ใหม่แล้วน้ำบาดาลจากบ่ออาจจะใช้สำหรับน้ำดื่มเพื่อบรรเทาความต้องการ กลั่นน้ำทะเล (ไทสัน et al., 2011 และ Sardare และ Admane, 2013)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สุดท้าย กังวลโดยเฉพาะกับ กาตาร์ คือ การสูญเสียของน้ำที่ผลิต desalinated ( 110 ล้านลูกบาศก์เมตร ) กำหนดสำหรับใช้กับมนุษย์ผ่านรั่วในน้ำ ( qgsdp , 2011 ) นี้ exacerbates ปัญหาที่มีอยู่ในกาตาร์ ที่ยั่งยืน ใช้น้ำในการเกษตร ความมั่นคงด้านน้ำ เกี่ยวข้องกับความมั่นคงด้านอาหารผ่านทางชลประทาน มีน้ำ และคุณภาพ ถึงแม้ว่า 95% ของน้ำใต้ดิน สรุปคือใช้สำหรับปลูกพืช ผลิต นี้พบเพียง 10% ของประเทศ จัดหาอาหาร ความต้องการ ในขณะที่ส่วนที่เหลือจะนำเข้าใหญ่หลวงรอยเท้าคาร์บอนจากประเทศที่ห่างไกลทางภูมิศาสตร์ เช่น ชิลี สหรัฐอเมริกา และออสเตรเลีย ( FAO , 2008 ; qnfsp , 2012 ) นอกจากนี้ เนื่องจากการจัดการที่ไม่เหมาะสมและใช้เพื่อการเกษตร , น้ำใต้ดินอุปทานได้กลายเป็นที่อุดมไปด้วยเกลือนำกลุ่มดาวยีราฟดินและการเกษตรไม่เหมาะสม ( ตารางที่ 1 วัสดุเสริม ; องค์การอาหารและเกษตรแห่งสหประชาชาติ พ.ศ. 2551 ) ของความเสื่อมโทรมของที่ดินประเภทนี้เป็นผู้ขับขี่ทะเลทราย ( unccd , 2012 ) ถ้าอย่างยั่งยืนมากกว่าการเป็นลูกจ้าง เช่น น้ำหยด หรือการยอมรับและกระบวนการทางการเกษตรที่ปลูก Aquaponic ดินเมทริกซ์พึ่งพาได้ถูกลบออกและน้ำรีไซเคิลแล้วน้ำบาดาลจากบ่อที่สามารถใช้สำหรับการดื่มน้ำเพื่อบรรเทาความต้องการท้องอืด ( ไทสัน et al . , 2011 และ sardare และ admane 2013 )