terminal serum creatinine, recipien

terminal serum creatinine, recipient body mass index (BMI),
DCD donor, and donor’s age ≥16 years [8]. In recent years,
although much effort has been made to identify the risk
factors forDGF, its causewas scarcely investigated. Ischemiareperfusion
injury and acute rejection episodes occurring
during theDGF period are both themain causalmechanisms
of DGF and they are hard to distinguish from each other as
they are highly correlated [9]. Furthermore, the impact of
DGF on patient and graft outcome is controversial due to lack
of control for acute rejection in most analyses. Some studies
found shorter allograft survival regardless of rejection occurrence
[10–12] but others did not [13, 14]. Altogether, DGF
seems to decrease long-termgraft survival as a result of combined
ischemia-reperfusion injury and early rejection [15].
Given the burden ofDGF impact,many strategies are now
at different stages of development, which might reduce the
risk of DGF in the future, but there are no approved strategies
for DGF prevention to date [7]. Of course, some factors
could be modified: cold ischemia time should be kept as low
as possible [14] and immunosuppressive therapy adapted to
the patient with high DGF risk [14, 16], but these modifications
are not always feasible. Readily accessible methods to
minimize ischemia-reperfusion injury include, for example,
maintenance of an adequate patient’s perioperative intravascular
volume [17]. Surprisingly, predictive models of DGF
do not take the recipient’s perioperative hemodynamics into
account [3, 8, 18, 19].
In our centre,DGF incidence dropped steeply in 1992 and
subsequently decreased continuously until reaching a record
low since 2010, close to 5%. Our aim was to answer four
questions: (1) What are the factors behind the decrease in
DGF incidence in our cohort across the three past decades?
(2) What role does rejection play in DGF occurrence? (3)
What are the risk factors for DGF taking rejection into
account or not? (4) Does DGF impact patient and graft
outcome differently with and without rejection?

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เทอร์มินัลซีรั่ม creatinine ดัชนีมวลกายผู้รับ (BMI),ผู้บริจาค DCD และจากผู้บริจาคอายุ ≥16 ปี [8] ในปีแม้ว่ามีความพยายามมาก ได้ทำการระบุความเสี่ยงปัจจัย forDGF, causewas การตรวจแทบ Ischemiareperfusionบาดเจ็บและตอนการปฏิเสธเฉียบพลันที่เกิดขึ้นในช่วง theDGF มีทั้ง causalmechanisms themainของ DGF และพวกเขาจะยากที่จะแยกออกจากกันเป็นพวกเขาจะมีความสัมพันธ์สูง [9] นอกจากนี้ ผลกระทบของDGF บนผลผู้ป่วยและรับสินบนเป็นที่ถกเถียงกันเนื่องจากขาดการควบคุมสำหรับการปฏิเสธเฉียบพลันในการวิเคราะห์มากที่สุด บางการศึกษาพบสั้น allograft รอดไม่ว่าเกิดการปฏิเสธ10 – 12 แต่ผู้อื่นไม่ได้ [13, 14] ทั้งหมด DGFดูเหมือน ลด termgraft ยาวอยู่รอดเป็นผลรวมบาดเจ็บกลับขาดเลือดและการปฏิเสธต้น [15]ได้รับผลกระทบ ofDGF ภาระ กลยุทธ์มากมายอยู่ในขณะนี้ในระยะต่าง ๆ ของการพัฒนา ซึ่งอาจลดการความเสี่ยงของ DGF ในอนาคต แต่มีอยู่กลยุทธ์ไม่ได้รับอนุมัติสำหรับการป้องกัน DGF วัน [7] แน่นอน บางปัจจัยไม่สามารถปรับเปลี่ยน: เวลาขาดเลือดเย็นควรเก็บไว้ที่ต่ำเป็นไปได้ [14] และปรับภูมิคุ้มกันบำบัดผู้ป่วย มีความ DGF เสี่ยง [14, 16], แต่การปรับเปลี่ยนเหล่านี้ไม่เสมอไปได้ สามารถเข้าถึงวิธีการลดขาดเลือดกลับบาดเจ็บรวมถึง เช่นการบำรุงรักษาของผู้ป่วยเพียงพอ perioperative intravascularเสียง [17] น่าแปลกที่ การณ์ของ DGFไม่มี hemodynamics perioperative ผู้เข้าบัญชี [3, 8, 18, 19]ในศูนย์บริการของเรา DGF อุบัติการณ์ลดลงอย่างสูงลิ่วในปี 1992 และต่อมาลดลงอย่างต่อเนื่องจนกว่าจะถึงเรกคอร์ดต่ำตั้งแต่ 2010 ใกล้ 5% เป้าหมายของเราคือการ ตอบ 4คำถาม: (1) อะไรเป็นปัจจัยอยู่เบื้องหลังที่ลดลงDGF อุบัติการณ์ในกลุ่มของเราในสามทศวรรษที่ผ่านมา(2) บทบาทที่การปฏิเสธไม่เล่น DGF เกิดขึ้น (3)ปัจจัยเสี่ยงสำหรับ DGF การปฏิเสธไปบ้างบัญชี หรือไม่ (4) ไม่ DGF ที่ส่งผลกระทบต่อผู้ป่วยและรับสินบนผลแตกต่างกันด้วย และไม่ มีการปฏิเสธหรือไม่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

creatinine มินัลเซรั่ม, ผู้รับดัชนีมวลกาย (BMI)
DCD ผู้บริจาคและผู้บริจาคอายุ≥16ปี [8] ในปีที่ผ่านมา
แม้ว่าจะมีความพยายามมากที่ได้ทำเพื่อระบุความเสี่ยง
ปัจจัย forDGF, causewas ของมันแทบจะไม่ตรวจสอบ Ischemiareperfusion
ได้รับบาดเจ็บและตอนการปฏิเสธเฉียบพลันที่เกิดขึ้น
ในช่วงระยะเวลา theDGF มีทั้ง causalmechanisms themain
ของ DGF และพวกเขายากที่จะแยกแยะความแตกต่างจากคนอื่น ๆ ในขณะที่
พวกเขามีความสัมพันธ์อย่างมาก [9] นอกจากนี้ผลกระทบของ
DGF ในผู้ป่วยปลูกถ่ายอวัยวะและผลเป็นที่ถกเถียงเนื่องจากการขาด
การควบคุมของการปฏิเสธเฉียบพลันในการวิเคราะห์มากที่สุด บางการศึกษา
พบว่าการอยู่รอด allograft สั้นโดยไม่คำนึงถึงการปฏิเสธการเกิด
[10-12] แต่คนอื่นไม่ได้ [13, 14] พรึบ DGF
ดูเหมือนว่าจะลดลงอยู่รอดในระยะยาว termgraft เป็นผลจากการทำงานร่วมกัน
ได้รับบาดเจ็บขาดเลือดกลับคืนและต้นปฏิเสธ [15].
ได้รับภาระ ofDGF ผลกระทบหลายกลยุทธ์อยู่ในขณะนี้
ในแต่ละขั้นตอนของการพัฒนาซึ่งอาจช่วยลด
ความเสี่ยงของการ DGF ใน อนาคต แต่ไม่มีกลยุทธ์การอนุมัติ
สำหรับการป้องกัน DGF วันที่ [7] แน่นอนว่าปัจจัยบางอย่าง
สามารถแก้ไข: เวลาขาดเลือดเย็นควรจะเก็บไว้ที่ต่ำ
ที่สุดเท่าที่ทำได้ [14] และการรักษาด้วยภูมิคุ้มกันไปปรับใช้กับ
ผู้ป่วยที่มีความเสี่ยงสูง DGF [14 16] แต่การแก้ไขดังกล่าว
ไม่เป็นไปได้เสมอ พร้อมวิธีการที่สามารถเข้าถึงเพื่อ
ลดการบาดเจ็บขาดเลือดกลับคืนรวมถึงยกตัวอย่างเช่น
การบำรุงรักษาของหลอดเลือดผู้ป่วยอย่างเพียงพอของห้องผ่าตัด
ปริมาณ [17] น่าแปลกที่รูปแบบการพยากรณ์ของ DGF
ไม่ได้ใช้ของผู้รับ hemodynamics ผ่าตัดเข้าไปใน
บัญชี [3, 8, 18, ​​19].
ในศูนย์ของเราไม่ DGF อุบัติการณ์ลดลงสูงชันในปี 1992 และ
ลดลงมาอย่างต่อเนื่องจนกว่าจะถึงบันทึก
ต่ำสุดนับตั้งแต่ปี 2010 ใกล้เคียงกับ 5 % จุดมุ่งหมายของเราคือการตอบสี่
คำถาม: (1) อะไรคือปัจจัยที่อยู่เบื้องหลังการลดลงของ
? DGF อุบัติการณ์ในการศึกษาของเราทั่วสามทศวรรษที่ผ่านมา
(2) สิ่งที่มีบทบาทอย่างไรในการปฏิเสธ DGF เกิดขึ้น? (3)
สิ่งที่เป็นปัจจัยเสี่ยงต่อการ DGF การปฏิเสธลงใน
บัญชีหรือไม่? (4) ไม่ DGF ผู้ป่วยที่ส่งผลกระทบต่อการรับสินบนและ
ผลที่แตกต่างกันมีและไม่มีการปฏิเสธ?