As noted earlier, almost all human

As noted earlier, almost all human studies, including this one, rely on measurement of self-reported stress, anxiety, and depressive symptoms that likely reflect persistent maternal attributes and may not be closely related to the prevalence or severity of
stressful events. In the single instance in which developmental outcomes were followed after a natural emergency (Laplante et al., 2004), maternal perceptions of the stressfulness of the event were unrelated to child outcomes; instead, the magnitude of actual disruption to daily life as a result of the emergency was the significant predictor (Laplante et al., 2004).Thus we believe that the data generated by both
rodent and nonhuman primate models regarding stress effects on offspring do not provide parallel to studies that measure maternal psychological characteristics.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตามที่ระบุไว้ก่อนหน้านี้ ศึกษามนุษย์เกือบทั้งหมด รวมถึงนี้ พึ่งวัดรายงานตนเองเครียด วิตกกังวล และอาการมีแนวโน้มว่า depressive สะท้อนคุณลักษณะของแม่แบบ และอาจไม่สามารถสัมพันธ์กับชุกหรือความรุนแรงของ
เหตุการณ์เครียด ในอินสแตนซ์เดียวที่ตามผลพัฒนาหลังฉุกเฉินธรรมชาติ (Laplante et al., 2004), เข้าใจแม่ของ stressfulness ของเหตุการณ์เกี่ยวข้องเด็กผล แทน ขนาดของจริงกระทบชีวิตประจำวันจากการฉุกเฉินมีจำนวนประตูสำคัญ (Laplante et al., 2004)ดังนั้น เราเชื่อว่า ข้อมูลที่สร้างขึ้นทั้ง
รุ่น rodent และ nonhuman ถือเกี่ยวกับความเครียดผลลูกหลานให้ขนานไปศึกษาที่วัดลักษณะจิตใจแม่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ดังที่ระบุไว้ก่อนหน้านี้เกือบทุกการศึกษาของมนุษย์รวมทั้งคนนี้พึ่งพาการวัดของความเครียดตนเองรายงานความวิตกกังวลและอาการซึมเศร้าที่อาจสะท้อนให้เห็นถึงคุณลักษณะของมารดาถาวรและอาจจะไม่ได้เกี่ยวข้องกับความชุกหรือความรุนแรงของ
เหตุการณ์ที่เครียด . (Laplante et al, 2004) ในกรณีเดียวที่ผลการพัฒนาตามมาหลังจากฉุกเฉินธรรมชาติการรับรู้ของมารดาของความเครียดของเหตุการณ์ที่ไม่เกี่ยวข้องกับผลเด็ก แทนขนาดของการหยุดชะงักที่เกิดขึ้นจริงในชีวิตประจำวันเป็นผลมาจากเหตุฉุกเฉินที่ถูกทำนายอย่างมีนัยสำคัญ (Laplante et al., 2004) ดังนั้นเราเชื่อว่าข้อมูลที่สร้างจากทั้ง
หนูและรูปแบบเจ้าคณะมนุษย์เกี่ยวกับผลความเครียดในลูกหลานไม่ได้ ให้ขนานไปกับการศึกษาที่วัดลักษณะทางจิตวิทยามารดา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตามที่ระบุไว้ก่อนหน้านี้ การศึกษาของมนุษย์เกือบทั้งหมด รวมทั้งตัวนี้ พึ่งวัด self-reported ความเครียดความวิตกกังวลและภาวะซึมเศร้าที่อาจสะท้อนให้เห็นถึงคุณลักษณะที่ถาวรและมารดาไม่อาจเกี่ยวข้องกับความชุก หรือความรุนแรงของ
เหตุการณ์เคร่งเครียด ในตัวอย่างเดียว ซึ่งผลการพัฒนาตามมาหลังจากฉุกเฉินธรรมชาติ ( เลอพลันตี้ et al . , 2004 )การรับรู้ของมารดาที่มีเหตุการณ์ที่ไม่เกี่ยวข้องกับผลเด็ก แทน ขนาดของการหยุดชะงักที่เกิดขึ้นจริงกับชีวิตประจําวันเป็นผลของฉุกเฉินเป็นตัวอย่าง ( เลอพลันตี้ et al . , 2004 ) . ดังนั้นเราเชื่อว่าข้อมูลที่สร้างขึ้นโดยทั้งสอง
หนูและลิงที่ไม่ใช่มนุษย์เกี่ยวกับความเครียดผลในรุ่นลูกหลานอย่าให้ขนานกับการศึกษาที่วัดแม่จิตลักษณะ