When a firm has debt, it usually ha

When a firm has debt, it usually has to make promised interest payments. If the firm misses an interest payment, the lender can use the court system to obtain a legal judgment that the company must pay or face bankruptcy. On the other hand, the firm’s stockholders are not promised anything. Even though a firm can pay a dividend to its stockholders at the discretion of its board of directors, it is not legally obligated to do so. Because interest payments represent fixed obligations of the firm, debt actually imposes discipline on to the firm’s management. That is , the firm’s management has to generate enough revenue to cover the firm’s interest expense. If the managers fail to do this, then they will end up in bankruptcy court where they could lose control of the firm to a creditor.
While interest expense represents an important revenue hurdle that managers have to overcome and is thus a potentially effective motivator for management, it also discourages superfluous spending by management. That is, it limits managerial discretion. Of course, having to make large interest payments can also restrict a manager ‘ s flexibility to make value- enhancing capital expenditures when opportunities “suddenly” arise. Therefore, the use of debt to discipline firms may be limited primarily to mature firms.
Finally, in addition to a promised interest payment, other explicit covenants (these are rules, promises, and/ or restrictions that the borrower agrees to legally adhere to) can be written into the debt contracts, such as guarantees by the borrower to protect its collateral value. The breaking of any covenant usually triggers a requirement that the firm repay the loan principal immediately. As most firms that violate covenants are in bad financial shape, there is not enough cash to repay the loan and the firm ends up in bankruptcy court where a judge can transfer control of the firm from management to creditors. Accordingly, because creditor rights, debt potentially provides better protection to investors than equity.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมื่อ บริษัท มีหนี้ก็มักจะมีการทำสัญญาการจ่ายดอกเบี้ย ถ้า บริษัท คิดถึงการจ่ายดอกเบี้ยให้กู้สามารถใช้ระบบศาลที่จะได้รับการตัดสินทางกฎหมายที่ บริษัท จะต้องจ่ายหรือต้องเผชิญกับการล้มละลาย ในทางกลับกันผู้ถือหุ้นของ บริษัท ที่ไม่ได้สัญญาอะไร แม้ว่า บริษัท สามารถจ่ายเงินปันผลให้กับผู้ถือหุ้นของ บริษัท ขึ้นอยู่กับดุลยพินิจของคณะกรรมการที่มันจึงไม่มีภาระผูกพันตามกฎหมายที่จะทำเช่นนั้น เพราะการจ่ายดอกเบี้ยคงที่เป็นตัวแทนของภาระผูกพันของ บริษัท ที่เรียกเก็บหนี้จริงมีระเบียบวินัยในการบริหารจัดการของ บริษัท นั่นคือการจัดการของ บริษัท ที่มีการสร้างรายได้เพียงพอที่จะครอบคลุม บริษัท มีดอกเบี้ยจ่าย ถ้าผู้บริหารล้มเหลวที่จะทำเช่นนี้แล้วพวกเขาก็จะสิ้นสุดในศาลล้มละลายที่พวกเขาจะสูญเสียการควบคุมของ บริษัท แก่เจ้าหนี้.
ในขณะที่ค่าใช้จ่ายดอกเบี้ยรายได้แสดงให้เห็นถึงอุปสรรค์ที่สำคัญที่ผู้บริหารต้องเอาชนะและจึงเป็นแรงผลักดันที่มีประสิทธิภาพที่อาจเกิดขึ้นในการบริหารจัดการก็ยังเป็นอุปสรรคการใช้จ่ายฟุ่มเฟือยโดย การจัดการ นั่นคือมันจะ จำกัด การใช้ดุลยพินิจในการบริหาร แน่นอนที่มีการชำระเงินที่น่าสนใจมากนอกจากนี้ยังสามารถ จำกัด การยืดหยุ่นผู้จัดการของที่จะทำให้ค่าใช้จ่ายเพิ่มทุนเมื่อมีโอกาส "ก็" ที่เกิดขึ้น ดังนั้นการใช้หนี้วินัย บริษัท อาจถูก จำกัด ส่วนใหญ่จะเป็นผู้ใหญ่ บริษัท .
ในที่สุดนอกเหนือจากการชำระดอกเบี้ยที่สัญญาสัญญาที่ชัดเจนอื่น ๆ (เหล่านี้เป็นกฎระเบียบสัญญาและ / หรือข้อ จำกัด ที่ผู้กู้ตกลงที่จะถูกต้องตามกฎหมายเป็นไปตาม) สามารถเขียนลงในสัญญาหนี้เช่นการค้ำประกันโดยผู้กู้ที่จะปกป้องมูลค่าหลักประกันของ ทำลายพันธสัญญาใด ๆ ที่มักจะก่อให้เกิดความต้องการที่ บริษัท ชำระคืนเงินต้นได้ทันที ส่วนใหญ่เป็น บริษัท ที่ละเมิดข้อสัญญาอยู่ในรูปร่างทางการเงินไม่ดีไม่มีเงินสดเพียงพอที่จะชำระคืนเงินกู้และ บริษัท ที่จะสิ้นสุดลงในศาลล้มละลายที่ผู้พิพากษาสามารถถ่ายโอนการควบคุมของ บริษัท จากการจัดการกับเจ้าหนี้ ตามเพราะสิทธิของเจ้าหนี้หนี้ที่อาจให้การป้องกันที่ดีให้กับนักลงทุนกว่าทุน
.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บริษัทมีหนี้ มันมักจะมีให้ชำระดอกเบี้ยตามสัญญา ถ้าบริษัทคิดถึงการชำระเงินดอกเบี้ย ผู้ให้กู้สามารถใช้ระบบศาลสามารถพิพากษาตามกฎหมายที่บริษัทต้องจ่าย หรือหน้าล้มละลาย บนมืออื่น ๆ stockholders ของบริษัทไม่มีสัญญาอะไรกัน แม้ว่าบริษัทสามารถชำระผลของ stockholders ที่ของคณะกรรมการ มันเป็นไม่ถูกต้องตามกฎหมายคุณทำ เนื่องจากดอกเบี้ยหมายถึงภาระผูกพันที่ถาวรของบริษัท หนี้กำหนดวินัยระบบการจัดการของบริษัทจริง นั่นคือ การจัดการของบริษัทได้เพื่อสร้างรายได้เพียงพอที่จะครอบคลุมค่าใช้จ่ายดอกเบี้ยของบริษัท ถ้าผู้จัดการไม่สามารถทำเช่นนี้ แล้วพวกเขาจะสิ้นสุดในศาลล้มละลายที่พวกเขาสามารถสูญเสียการควบคุมของบริษัทให้ลูกหนี้
ขณะที่ดอกเบี้ยจ่ายแทนรั้วกระโดดข้ามรายได้สำคัญผิดว่า ผู้จัดการจะต้องเอาชนะ และเป็น motivator อาจมีประสิทธิภาพสำหรับการจัดการ มันยัง discourages ใช้จ่ายมีมากเกินไป โดยการจัดการ กล่าวคือ มันจำกัดพิจารณาจัดการ แน่นอน ไม่ต้องชำระดอกเบี้ยขนาดใหญ่ยังสามารถจำกัดความยืดหยุ่นของผู้จัดการให้ค่า - ส่งเสริมทุนจ่ายเมื่อโอกาสเกิด "ทันที" ดังนั้น การใช้หนี้สินบริษัทวินัยอาจจำกัดเป็นบริษัทที่เติบโตได้
ในที่สุด นอกจากการชำระเงินตามสัญญาดอกเบี้ย พันธสัญญาอื่น ๆ ชัดเจน (เป็นกฎ สัญญา และ/ หรือข้อจำกัดที่ที่ผู้กู้ตกลงที่จะปฏิบัติตามกฎหมาย) สามารถเขียนเป็นสัญญาหนี้ เช่นค้ำประกันโดยผู้กู้ก็เพื่อปกป้องค่าของหลักประกันได้ การแบ่งสัญญาใด ๆ มักจะก่อให้เกิดความต้องการที่บริษัทชำระเงินกู้ทันที ส่วนใหญ่เป็นบริษัทที่ละเมิดพันธสัญญาที่อยู่ในรูปเงินดี ไม่มีเงินพอชำระเงินกู้ยืม และบริษัทลงในศาลล้มละลายที่เป็นผู้พิพากษาสามารถโอนย้ายการควบคุมของบริษัทจากการจัดการกับเจ้าหนี้ ตาม เนื่องจากสิทธิของเจ้าหนี้ หนี้อาจให้ป้องกันดีกว่าหุ้นที่ลงทุน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อบริษัทที่มีหนี้โดยปกติจะทำให้มีการชำระดอกเบี้ยให้สัญญาไว้ หากบริษัทไม่ชำระดอกเบี้ยที่ผู้ให้เช่าที่สามารถใช้ระบบศาลจะได้รับความยุติธรรมทางกฎหมายที่บริษัทจะต้องชำระหรือหน้าศาลล้มละลายกลางแล้ว อีกด้านหนึ่งที่ผู้ถือหุ้นของบริษัทที่ไม่ได้ให้สัญญาไว้อะไร แม้ว่าบริษัทที่สามารถจ่ายเงินปันผลให้กับผู้ถือหุ้นของบริษัทโดยขึ้นอยู่กับดุลยพินิจของคณะกรรมการบริษัทของกรรมการมันไม่ใช่ได้รับไม่มีข้อผูกพันว่าจะต้องทำให้ เนื่องจากการชำระดอกเบี้ยเป็น ภาระ ผูกพันถาวรของบริษัทที่ชำระหนี้จริงๆเนื่องจากมีวินัยในการบริหารจัดการระบบของบริษัท ซึ่งก็คือการจัดการของบริษัทที่มีในการสร้างรายได้ไม่เพียงพอกับฝาครอบค่าใช้จ่ายดอกเบี้ยของบริษัท หากผู้จัดการที่ไม่สามารถทำสิ่งนี้จากนั้นพวกเขาจะได้อยู่ที่ศาลล้มละลายกลางที่ไม่สามารถเสียการควบคุมของบริษัทให้เป็นเจ้าหนี้ที่.
ในขณะที่ดอกเบี้ยจ่ายเป็นสิ่งกีดขวางรายได้สำคัญที่ผู้จัดการได้เพื่อเอาชนะและดังนั้นจึงมี ประสิทธิภาพ รศทำให้เกิดสำหรับการจัดการและยังควรใช้จ่ายมากเกินไปโดยการจัดการ ที่มีข้อจำกัดในการบริหารจัดการโดยขึ้นอยู่กับดุลยพินิจของ Intel แน่นอนการทำให้การชำระดอกเบี้ยขนาดใหญ่สามารถจำกัดผู้จัดการ"ความยืดหยุ่น s ที่ทำให้มูลค่าการใช้จ่ายเงินทุน - เพิ่มเมื่อโอกาสทางการขาย"ก็"เกิดขึ้น ดังนั้นการใช้หนี้ให้กับบริษัทมีวินัยอาจจะจำกัดเฉพาะซึ่งส่วนใหญ่แล้วจะมีอยู่ในบริษัทที่พัฒนาแล้ว.
สุดท้ายในการชำระเงินรวมถึงสัญญาที่พ.ค.น่าสนใจอื่นๆอย่างชัดเจน(ตัวเลือกเหล่านี้จะให้คำมั่นสัญญากฎข้อจำกัดและ/หรือที่ผู้กู้ที่ตกลงที่จะได้รับการปฏิบัติตามกฎหมาย)จะสามารถเขียนลงในสัญญาซื้อขายตราสารหนี้จะได้เช่นการรับประกันโดยผู้กู้ที่จะปกป้องมูลค่าหลักประกันของ การทำลายของพันธสัญญาใดๆโดยปกติแล้วจะทำให้เกิดเงื่อนไขที่บริษัทที่ชำระคืนเงินกู้เงินต้นในทันที เป็นบริษัทส่วนใหญ่ที่เป็นการละเมิดกติกาอยู่ในรูปทรงทางการเงินไม่ดีไม่มีเงินพอที่จะชำระคืนเงินกู้ที่บริษัทและจะสิ้นสุดลงได้ในศาลล้มละลายกลางที่ตุลาการที่สามารถถ่ายโอนการควบคุมของบริษัทจากการจัดการกับเจ้าหนี้ จึงเรียนมาเพื่อทราบเพราะสิทธิเจ้าหนี้หนี้อาจเกิดขึ้นให้การป้องกันที่ดีขึ้นให้กับผู้ลงทุนโดยมากกว่าส่วนของผู้ถือหุ้น.