Nakhon Si Thammarat (Thai: นครศรีธร

Nakhon Si Thammarat (Thai: นครศรีธรรมราช, pronounced [náʔkʰɔːn sǐː tʰammarâːt], alternative English transliteration: Nakhon Sri Thammarat from Pali Nagara Sri Dhammaraja) is a city (thesaban nakhon) in southern Thailand, capital of the Nakhon Si Thammarat Province and the Nakhon Si Thammarat district. It is about 610 km (380 mi) south of Bangkok, on the east coast of the Malay Peninsula. The city was the administrative center of southern Thailand during most of its history. Originally a coastal city, silting moved the coastline away from the city. The city has a much larger north to south extension than west to east, which dates back to its original location on a flood-save dune. The modern city centre around the train station is located north of Old Town. As of 2005, the city had a population of 105,417.
It is one of the most ancient cities of Thailand, previously Kingdom of Ligor, and contains many buildings and ruins of historical significance. With the fall of the Siamese capital of Ayutthaya in 1767 it regained independence, but returned to its allegiance on the founding of Bangkok. In the 17th century British, Portuguese and Dutch merchants set up factories there and carried on an extensive trade.
Contents [hide]
1 Etymology
2 History
3 Climate
4 Wat Phra Mahathat Woromaha Vihan
5 City wall
6 Educational institutions
7 Museums
8 References
9 External links

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นครศรีธรรมราช (ไทย: นครศรีธรรมราชเด่นชัด [náʔkɔʰː n sǐː T ʰammarâː t], ทางเลือกที่ภาษาอังกฤษทับศัพท์: นครศรีธรรมราชจากภาษาบาลีสมรภูมิศรี dhammaraja) เป็นเมือง (เทศบาลนคร) ในภาคใต้ของประเทศไทยซึ่งเป็นเมืองหลวงของจังหวัดนครศรีธรรมราชและนครศรีธรรมราช ตำบลธรรมราช มันเป็นเรื่องเกี่ยวกับ 610 กิโลเมตร (380 ไมล์) ทางใต้ของกรุงเทพฯบนชายฝั่งตะวันออกของคาบสมุทรมาเลย์ เป็นเมืองศูนย์กลางของการบริหารภาคใต้ของประเทศไทยในช่วงของประวัติศาสตร์ เดิมเป็นเมืองชายฝั่งทะเล, ลีบย้ายชายฝั่งห่างจากเมือง เมืองที่มีขนาดใหญ่กว่ามากเหนือไปทางใต้กว่าการขยายทิศตะวันตกไปทางทิศตะวันออกซึ่งวันที่กลับไปยังตำแหน่งเดิมบนเนินทรายน้ำท่วมประหยัดใจกลางเมืองที่ทันสมัย​​รอบสถานีรถไฟที่ตั้งอยู่ทางทิศเหนือของเมืองเก่า 2005 ขณะที่เมืองที่มีประชากร 105,417.
มันเป็นหนึ่งในเมืองที่เก่าแก่ที่สุดของประเทศไทยอาณาจักรก่อนหน้านี้ของลิกอร์, และมีอาคารหลายหลังและซากปรักหักพังของความสำคัญทางประวัติศาสตร์ กับการล่มสลายของสยามเมืองหลวงของอยุธยาใน 1767 มันคืนอิสรภาพ,แต่กลับไปความจงรักภักดีที่มีต่อการสร้างของกรุงเทพฯ ในศตวรรษที่ 17 พ่อค้าอังกฤษ, โปรตุเกสและดัตช์ตั้งโรงงานและมีการดำเนินการที่ครอบคลุมการค้า.
เนื้อหา [ซ่อน]
1
2 นิรุกติศาสตร์ประวัติศาสตร์
3
4 สภาพภูมิอากาศที่วัดพระมหาธาตุ woromaha วิหาร
5 กำแพงเมือง
6 สถาบันการศึกษา
7 พิพิธภัณฑ์
8
9 อ้างอิงการเชื่อมโยงภายนอก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นครศรีธรรมราช (ไทย: นครศรีธรรมราช การออกเสียง [náʔkʰɔːn sǐː tʰammarâːt], transliteration อื่นภาษาอังกฤษ: จังหวัดนครศรีธรรมราชจากบาลีนาศรี Dhammaraja) เป็นเมือง (เทศบาลนคร) ในประเทศไทย เมืองหลวงของจังหวัดนครศรีธรรมราชและอำเภอนครศรีธรรมราช มันเป็นประมาณ 610 กิโลเมตร (380 mi) จากกรุงเทพมหานคร ฝั่งตะวันออกของคาบสมุทรมลายู เมืองเป็นศูนย์ดูแลภาคส่วนใหญ่ของประวัติศาสตร์ เดิม เมืองชายฝั่ง silting ย้ายชายฝั่งจากเมือง เมืองเหนือขนาดใหญ่เพื่อขยายใต้กว่าตะวันตกไปยังตะวันออก ซึ่งวันที่กลับไปยังตำแหน่งเดิมบนนประหยัดน้ำท่วม ได้ เมืองทันสมัยใกล้สถานีรถไฟอยู่ทางเหนือของเมืองเก่า ณ ปี 2005 เมืองที่มีประชากรประมาณ 105, 417.
มันเป็นหนึ่งในเมืองโบราณที่สุดของประเทศไทย ลิก่อนหน้านี้ราชอาณาจักรของกอร์ และประกอบด้วยหลายอาคารและโบราณสถานสำคัญทางประวัติศาสตร์ ด้วยการล่มสลายของกรุงศรีอยุธยาราชธานีสยามในปีพ.ศ. 2310 จากเอกราช แต่กลับไปให้สัตยาบันของในการก่อตั้งกรุงเทพมหานคร ในศตวรรษที่ 17 อังกฤษ พ่อค้าโปรตุเกสและดัตช์ตั้งมีโรงงาน และดำเนินการครอบคลุมการค้า
เนื้อหา [ซ่อน]
ศัพทมูลวิทยา 1
ประวัติ 2
อากาศ 3
4 วัดพระมหาธาตุ Woromaha แปลกกว่า
กำแพงเมือง 5
6 สถาบันการศึกษา
พิพิธภัณฑ์ 7
8 อ้างอิง
9 ลิงก์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นครศรีธรรมราช(ไทยนครศรีธรรมราชเด่นชัด[ tʰammarâːt sǐː náʔkʰɔːn ]& Games ภาษาอังกฤษ ทางเลือกจังหวัดนครศรีธรรมราชจาก ภาษาบาลี ลายทองศรี dhammaraja )คือเมือง(นคร thesaban )ใน ภาค ใต้ของไทยเป็นเมืองหลวงของจังหวัดนครศรีธรรมราชจังหวัดนครศรีธรรมราชเขต โรงแรมคือประมาณ 610 กิโลเมตร( 380 ไมล์)ทางตอนใต้ของกรุงเทพฯบนชายฝั่งด้านทิศตะวันออกของชาวมาเลย์ Peninsula เมืองที่เป็นศูนย์กลางบริหารงานของ ภาค ใต้ของไทยในระหว่างมากที่สุดในประวัติศาสตร์ของพื้นที่ แต่แรกเริ่มนั้นอุดตันด้วยโคลนเมืองริมชายฝั่งที่ย้ายไปอยู่แนวชายฝั่งที่อยู่ห่างจากเมือง เมืองที่มีขนาดใหญ่กว่าที่ทางด้านทิศเหนือเพื่อไปยังด้านทิศใต้ต่อมากกว่าทางด้านทิศตะวันตกเพื่อไปยังด้านทิศตะวันออกซึ่งที่ย้อนเวลากลับไปยังที่ตั้งเดิมของตนอยู่บนเนินน้ำท่วม - บันทึกได้ศูนย์กลางเมืองที่ทันสมัยที่อยู่โดยรอบสถานีรถไฟที่ตั้งอยู่ทางด้านทิศเหนือของเมืองเก่า ในปี 2005 เมืองที่มีประชากรของ 105,417 .
เป็นหนึ่งในเมืองที่เก่าแก่มากที่สุดของประเทศไทยที่ผ่านมาราชอาณาจักรของ ligor และประกอบด้วยอาคารจำนวนมากและซากปรักหักพังของความสำคัญทางประวัติศาสตร์ พร้อมด้วยการล่มสลายของเงินทุนของอยุธยาสยามใน 1767 จะฟันฝ่าความเป็นอิสระแต่ก็กลับมาเพื่อถือน้ำพระพิพัฒน์สัตยาที่ก่อตัวขึ้นมาของกรุงเทพฯ. ใน 17 ศตวรรษอังกฤษ,โปรตุเกสและตามแบบ Dutch พ่อค้าตั้งโรงงานและในที่ที่หลากหลายการค้า.
เนื้อหา[ซ่อน]

1 นิรุกติศาสตร์ 2 ประวัติ

3 สภาพ อากาศ 4 วัดพระมหาธาตุ woromaha vihan

กำแพงเมือง 56 การศึกษาสถาบันการเงิน

พิพิธภัณฑ์ 78 การอ้างอิง
9 ภายนอก L