This chapter describes the Pilgrims

This chapter describes the Pilgrims' arrival at Cape Cod. They are struck by what they perceive as a desolate wildnerness, utterly hostile and without comforts. Bradford emphasizes the travails they endured in sailing to this new land, and in Chapter Nine he wants the reader to understand that things didn't get any better. They are isolated and utterly on their own:

If they looked behind them, there was the mighty ocean which they had passed, and was now as a maine bar and goulfe to separate them from the civill parts of the world.

This chapter also includes remarks about the people they encountered, who Bradford views as basically hostile:

...these savage barbarians, when they mette with them...were readier to fill their sides full with arrows than otherwise...

Indians were viewed, then, as a hostile force of nature, ready to destroy the Pilgrims at any moment. The point of this chapter, as with A History of Plymouth Plantation as a whole, was to emphasize the struggles, hardships, and privations suffered by the Pilgrims in an attempt to show that the Pilgrims had been chosen for success by divine Providence. Faced with these hardships, Bradford ends the chapter by asking rhetorically, "what could now sustain them but the spirite of God and his grace!

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทนี้อธิบายถึงการมาถึงของนักแสวงบุญที่ Cape Cod พวกเขาจะหลง โดยจะสังเกตเป็น wildnerness อ้างว้าง โคตรเป็นมิตร และไม่ มีสิ่งอำนวยความสะดวก แบรดฟอร์ดเน้น travails จะทนในเรือถึงแผ่นดินใหม่นี้ และบทที่เก้าอยากอ่านจะเข้าใจว่า สิ่งที่ไม่ได้ดี จะแยก และโคตรของตนเอง:ถ้าดูเบื้องหลัง มีมหาสมุทรอันยิ่งใหญ่ ที่พวกเขาได้ผ่าน ถูกตอนนี้เป็นบาร์เมนและ goulfe เพื่อแยกออกจากส่วน civill ของโลกบทนี้ยังรวมหมายเหตุเกี่ยวกับบุคคลที่พวกเขาพบ ที่แบรดฟอร์ดเป็นศัตรูโดยทั่วไป:... .these ป่าเถื่อนอนารยชน เมื่อพวกเขาเมตเตกับ...ได้ readier เติมด้านความเต็มกับศรมากกว่าอย่างอื่น...อินเดียได้ดู แล้ว เป็นกองทัพศัตรูธรรมชาติ พร้อมที่จะทำลายนักแสวงบุญตลอดเวลา จุดของบทนี้ เช่นเดียวกับ A ประวัติของพลีมัธไร่ทั้งหมด ได้เน้นต่อสู้ ลำบาก และ privations รับความเดือดร้อน โดยนักแสวงบุญในความพยายามที่จะแสดงว่า นักแสวงบุญได้เลือกความสำเร็จ โดยพระเจ้าโพรวิเด้นซ์ ประสบกับลำบากเหล่านี้ แบรดฟอร์ดจบบท โดยถาม rhetorically "อะไรสามารถตอนนี้รักษาได้แต่ spirite ของพระเจ้าและพระคุณ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทนี้จะอธิบายมาถึงแสวงบุญที่เคปคอด พวกเขาจะหลงโดยสิ่งที่พวกเขารับรู้เป็น wildnerness รกร้างที่ไม่เป็นมิตรอย่างเต็มที่และไม่มีความสะดวกสบาย แบรดฟอนาเน้นที่พวกเขาต้องทนในการแล่นเรือใบไปยังดินแดนใหม่นี้และในบทที่เก้าที่เขาต้องการให้ผู้อ่านเข้าใจว่าสิ่งที่ไม่ได้รับการใด ๆ ที่ดีกว่า พวกเขาจะแยกและอย่างเต็มที่ด้วยตัวเอง:. ถ้าพวกเขามองอยู่เบื้องหลังพวกเขามีมหาสมุทรอันยิ่งใหญ่ที่พวกเขาได้ผ่านไปและตอนนี้เป็นแถบเมนและ goulfe จะแยกพวกเขาจากส่วน civill ของโลกบทนี้ยังรวมถึงคำพูดเกี่ยวกับคนที่พวกเขาพบมุมมองที่แบรดฟอเป็นที่เป็นมิตรโดยทั่วไป: ... ป่าเถื่อนดุร้ายเหล่านี้เมื่อพวกเขา Mette กับพวกเขา ... ก็ยอมสู้เพื่อเติมเต็มด้านข้างของพวกเขาเต็มไปด้วยลูกศรกว่าอย่างอื่น ... ถูกมองว่าอินเดียนั้นเป็น แรงที่เป็นมิตรของธรรมชาติพร้อมที่จะทำลายผู้แสวงบุญในช่วงเวลาใด จุดของบทนี้เช่นเดียวกับประวัติของพลีมั ธ แพลนเทชันโดยรวมก็จะเน้นการต่อสู้, ความยากลำบากและความเดือดร้อนอดอยากโดยผู้แสวงบุญในความพยายามที่จะแสดงให้เห็นว่าผู้แสวงบุญที่ได้รับการคัดเลือกให้ประสบความสำเร็จโดยพระเจ้าสุขุม ต้องเผชิญกับความยากลำบากเหล่านี้แบรดฟอจบบทโดยขอรำพึง "สิ่งที่ตอนนี้สามารถรักษาพวกเขา แต่ spirite ของพระเจ้าและความสง่างามของเขา!

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทนี้กล่าวถึงผู้แสวงบุญ ' มาถึงเคปคอด พวกเขาจะหลงโดยสิ่งที่พวกเขารู้สึกเป็น wildnerness รกร้างอย่างสิ้นเชิง เป็นมิตรและไม่สบาย แบรดฟอร์ดเน้นโอกาสพวกเขาอดทนในการเดินเรือไปยังดินแดนใหม่นี้ และในบทที่เก้า เขาต้องการให้ผู้อ่านเข้าใจว่า มันไม่ได้ดีขึ้นเลย พวกเขาจะแยกและอย่างเต็มที่ด้วยตนเอง :

ถ้าพวกเขามองข้างหลังพวกเขามีมหาสมุทรอันยิ่งใหญ่ที่เขาได้ผ่านไป และตอนนี้เป็นเมนบาร์และ goulfe ที่จะแยกพวกเขาจากวิศวกรรมโยธาส่วนของโลก .

บทนี้ยังมีข้อสังเกตเกี่ยวกับคนที่พวกเขาพบที่แบรดฟอร์ดวิวที่เป็นพื้นที่เป็นมิตร :

. . . . . . . ป่าเถื่อนโหดร้ายเหล่านี้เมื่อพวกเขา mette กับพวกเขา . . . readier เติมด้านข้างของพวกเขาเต็มไปด้วยลูกศรมากกว่าอย่างอื่น . . . . . . .

ชาวอินเดียมีการดูแล้วเป็นแรงสู้ของธรรมชาติ พร้อมที่จะทำลายผู้แสวงบุญในขณะใด ๆ ประเด็นของบทนี้ กับประวัติของพลีมัธ สวนภาพรวม คือเน้นการต่อสู้ ความลำบาก และ privations ได้รับความเดือดร้อนโดยผู้แสวงบุญในความพยายามที่จะแสดงให้เห็นว่า นักแสวงบุญได้รับเลือกสำหรับความสำเร็จโดยเทพพร . เผชิญกับความยากลำบากเหล่านี้แบรดฟอร์ดจบบท โดยขอให้ rhetorically " อะไรก็สามารถรักษาพวกเขา แต่สปิริตของพระเจ้า และพระคุณของพระองค์ !