The following comparison of Westin’

The following comparison of Westin’s and Altman’s theories of privacy will summarize themes already discussed and will introduce new ideas to further highlight their similarities and differences. Both have contributed to and stimulated
research and theory on privacy as a psychological concept. One measure of their impact is that, in 1977, there were few published studies of privacy that either derived from or were inspired by then-current theories of privacy, including Altman’s and Westin’s (Margulis, 1977). However, for Altman and Westin, that no longer is the case.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การเปรียบเทียบทฤษฎีของ Westin และ Altman ของความเป็นส่วนตัวต่อไปนี้จะสรุปรูปแบบที่กล่าวถึงแล้ว และจะนำความคิดใหม่ ๆ เพิ่มเติม เน้นความเหมือนและความแตกต่างของพวกเขา ทั้งสองส่วน และถูกกระตุ้นงานวิจัยและทฤษฎีเป็นส่วนเป็นแนวคิดทางจิตวิทยา วัดผลหนึ่งได้ ใน 1977 อาจมีบางการศึกษาเผยแพร่ความเป็นส่วนตัวที่ได้มา หรือได้แรงบันดาลใจทฤษฎีนั้นปัจจุบันความเป็นส่วนตัว รวมถึงของ Altman และเวสติของ (Margulis, 1977) อย่างไรก็ตาม สำหรับ Altman และเวสติน ไม่เป็นกรณี

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ต่อไปนี้การเปรียบเทียบทฤษฎี Westin และอัลท์แมนของความเป็นส่วนตัวจะสรุปรูปแบบที่กล่าวแล้วและจะนำเสนอความคิดใหม่เพื่อเน้นความเหมือนและความแตกต่างของพวกเขา
ทั้งสองมีส่วนในการกระตุ้นและการวิจัยและทฤษฎีความเป็นส่วนตัวเป็นแนวคิดทางจิตวิทยา หนึ่งในมาตรการของผลกระทบของพวกเขาก็คือว่าในปี 1977 มีการศึกษาที่เผยแพร่ไม่กี่ของความเป็นส่วนตัวที่ทั้งมาจากหรือได้รับแรงบันดาลใจจากทฤษฎีแล้วหมุนเวียนของความเป็นส่วนตัวรวมทั้งอัลท์แมนและของเวสทิน (Margulis, 1977) แต่สำหรับอัลท์แมนและเวสทินที่ไม่เป็นกรณี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ต่อไปนี้การเปรียบเทียบของเวสทิน และ อัลท์แมนของทฤษฎีของความเป็นส่วนตัวจะสรุปรูปแบบกล่าวแล้ว และจะแนะนำแนวคิดใหม่ เพื่อเน้นความคล้ายคลึงและความแตกต่างของพวกเขา . ทั้งสองมีส่วนร่วมและกระตุ้น
การวิจัยและทฤษฎีเกี่ยวกับความเป็นส่วนตัวเป็นแนวคิดทางจิตวิทยา มาตรการหนึ่งของผลกระทบของพวกเขาคือ ว่า ใน ปี 1977มีไม่กี่คนที่เผยแพร่การศึกษาของความเป็นส่วนตัวที่ได้มาจากหรือได้แรงบันดาลใจจากปัจจุบันแล้วทฤษฎีของความเป็นส่วนตัว รวมทั้ง อัลท์แมนและเวสทิน ( มาร์เกอลิส , 1977 ) อย่างไรก็ตาม อัลท์แมน และ เวสทิน นั่นคือไม่มีกรณี