I grew up in a very small town and

I grew up in a very small town and and went to a small school of only 100 students. At school I was one of the cleverest students. When a teacher asked a question in class I would always be the one to answer it first. In my youthful innocence, I thought that perhaps I was one one of the most intelligent people in the world. For years I was top in exams and was one of the teacher's favorite pupil. I got good grades and went to a big university. The first day in class the teacher asked a question that I didn't know the answer to. I thought that nobody could possibly know the answer to such a difficult question, but somebody answered it quickly. Our first test was also difficult. when I went to get the results I thought that I would be first as I always had been in my small school. I was last! It was then that I realized, in my hometown, I had just been a big fish in a little pond.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉันเติบโตขึ้นในเมืองเล็ก ๆ และ และไปโรงเรียนของนักเรียนเพียง 100 ที่โรงเรียน ฉันเป็นหนึ่งในนักเรียน cleverest เมื่อครูถามคำถามในชั้นเรียน ผมจะเสมอจะได้ตอบก่อน ในความบริสุทธิ์ของฉันอ่อนเยาว์ ผมคิดว่า บางทีผมหนึ่งคนอัจฉริยะที่สุดในโลกอย่างใดอย่างหนึ่ง ปี ฉันถูกด้านในการสอบ และเป็นหนึ่งในนักเรียนที่ชื่นชอบของครู ได้เกรดดี และไปเป็นมหาวิทยาลัยขนาดใหญ่ วันแรกในชั้นเรียนครูถามคำถามที่ฉันไม่รู้คำตอบ คิดว่า ไม่มีใครสามารถอาจทราบคำตอบเช่นคำถามที่ยาก แต่ใครตอบได้อย่างรวดเร็ว ทดสอบครั้งแรกของเรายังเป็นเรื่องที่ยาก เมื่อผมไปรับผลที่ฉันคิดว่า ฉันจะเป็น ฉันเสมอได้ในโรงเรียนของฉัน ผมสุดท้าย แล้วคือที่ฉันรู้ ในบ้านเกิดของฉัน ฉันเพิ่งได้ปลาใหญ่ในบ่อน้อย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผมเติบโตขึ้นมาในเมืองขนาดเล็กมากและและไปโรงเรียนขนาดเล็กเพียง 100 คน ที่โรงเรียนผมเป็นคนหนึ่งในนักเรียนที่ฉลาด เมื่อครูถามคำถามในชั้นเรียนของฉันมักจะเป็นหนึ่งที่จะตอบมันเป็นครั้งแรก ในความไร้เดียงสาอ่อนเยาว์ของฉันฉันคิดว่าบางทีผมเป็นคนหนึ่งหนึ่งในคนที่ฉลาดที่สุดในโลก ปีที่ผ่านมาผมเป็นด้านบนในการสอบและเป็นหนึ่งในนักเรียนที่ชื่นชอบของครู ผมได้เกรดที่ดีและเดินไปที่มหาวิทยาลัยขนาดใหญ่ วันแรกในชั้นเรียนครูถามคำถามที่ผมไม่ได้รู้คำตอบ ผมคิดว่าไม่มีใครอาจจะรู้คำตอบดังกล่าวเป็นคำถามที่ยาก แต่ใครบางคนที่ตอบได้อย่างรวดเร็ว การทดสอบครั้งแรกของเราก็ยังเป็นเรื่องยาก เมื่อผมไปที่จะได้รับผลที่ฉันคิดว่าฉันจะเป็นครั้งแรกที่ฉันมักจะได้รับในโรงเรียนขนาดเล็กของฉัน ฉันเป็นคนสุดท้าย! ตอนนั้นเองที่ฉันตระหนักในบ้านเกิดของฉันฉันได้รับเพียงแค่ปลาใหญ่ในบ่อเล็ก ๆ น้อย ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉันเติบโตขึ้นในเมืองเล็กๆ และไปโรงเรียนขนาดเล็กเพียง 100 คน ที่โรงเรียนฉันเป็นหนึ่งในนักเรียนที่ฉลาดที่สุด . เมื่อครูถามคำถามในชั้นเรียน ฉันก็ต้องตอบก่อน บริสุทธิ์อ่อนเยาว์ของฉัน ฉันคิดว่าบางที ผมก็เป็นหนึ่งคนที่ฉลาดที่สุดในโลก สำหรับปีผมด้านบน ในการสอบ และเป็นหนึ่งในศิษย์คนโปรดของอาจารย์ฉันได้เกรดดี และไปที่มหาวิทยาลัยที่ใหญ่ วันแรกในคลาสครูถามคำถามที่ไม่รู้คำตอบ ฉันคิดว่า ไม่มีใครสามารถจะรู้คำตอบของคำถามนี้ยาก แต่บางคนตอบอย่างรวดเร็ว การทดสอบแรกของเราก็ยังยาก เมื่อฉันไปเพื่อให้ได้ผลลัพธ์ที่ฉันคิดว่าจะเป็นคนแรกที่ฉันมักจะได้รับในโรงเรียนเล็ก ๆ ของผมผมล่าสุด ! ตอนนั้นเองที่ผมตระหนักได้ว่า ในบ้านเกิดของผม ผมแค่เป็นปลาใหญ่ในบ่อเล็ก ๆน้อย ๆ