Developing semantics The anecdotes

Developing semantics
The anecdotes that parents retell about their child’s early speech (to the intense embarrassment of the grown - up child) usually involve examples of the strange use of words. Having been warned that flies bring germs into the house, one child was asked what “germs” were and the answer was “something the flies play with.” It is not always possible to determine so precisely the meanings that children attach to the words they use. It seems that during the holophrastic stage many children use their limited vocabulary to refer to a large number of unrelated objects. One child first used bow-wow to refer to a dog and then to a fur piece with glass eyes, a set of cufflinks and even a bath thermometer. The word bow-wow seemed to have a meaning like “object with shiny bits.” Other children often extend bow-wow to refer to cats, cows and horses. This process is called overextension and the most common pattern is for the child to overextend the meaning of a word on the basis of similarities of shape, sound and size, and, to a lesser extent, movement and texture. Thus the word ball is extended to all
kinds of round objects, including a lampshade, a doorknob and the moon. Or, a ticktock is initially used for a watch, but can also be used for a bathroom scale with a round dial. On the basis of size, presumably, the word fly was first used for the insect and then came to be used for specks of dirt and even crumbs of bread. Apparently due to similarities of texture, the expression sizo was first used by one child for scissors, and then extended to all metal objects. The semantic development in a child’s use of words is usually a process of overextension initially, followed by a gradual process of narrowing down the application of each term as more words are learned. Although overextension has been well-documented in children’s speech production, it isn’t necessarily used in speech comprehension. One two-year-old used apple, in speaking, to refer to a number of other round objects like a tomato and a ball, but had no difficulty picking out the apple, when asked, from a set of round objects including a ball and a tomato.
One interesting feature of the young child’s semantics is the way certain lexical relations are treated. In terms of hyponymy, the child will almost always use the“middle”-level term in a hyponymous set such as animal – dog – poodle. It would seem more logical to learn the most general term (animal), but all evidence indicates that children first use dog with an overextended meaning close to the meaning of “animal.” This may be connected to a similar tendency in adults, when talking to young children, to refer to flowers (not the more general plants, or the more specific tulips).
It also seems that antonymous relations are acquired fairly late (after the age of five). In one study, a large number of kindergarten children pointed to the same heavily laden apple tree when asked Which tree has more apples? and also when asked Which tree has less apples?. They just seem to think the correct response will be the larger one, disregarding the difference between more and less. The distinctions between a number of other pairs such as before/after and buy/sell also seem to be later acquisitions.
Despite the fact that the child is still to acquire a large number of other aspects of his or her first language through the later years of childhood, it is normally assumed that, by the age of five, the child has completed the greater part of the basic language acquisition process. According to some, the child is then in a good position to start learning a second (or foreign) language. However, most people don’t start trying to learn another language until much later. The question that always arises is: if first language acquisition was so straightforward and largely automatic, why is learning a second language so difficult? We will try to answer that question in the next chapter.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การพัฒนาความหมาย
เกร็ดเล็กเกร็ดน้อยที่ว่าพ่อแม่เล่าเกี่ยวกับการพูดในช่วงต้นของเด็ก (กับความลำบากใจที่รุนแรงของการปลูก - เด็กขึ้นไป) มักจะเกี่ยวข้องกับตัวอย่างของการใช้งานที่แปลกของคำ ได้รับการเตือนว่าแมลงวันนำเชื้อโรคเข้าไปในบ้านของเด็กคนหนึ่งถูกถามว่า "เชื้อโรค" เป็นและคำตอบก็คือ "สิ่งที่แมลงวันเล่นกับ." มันเป็นไปไม่ได้เสมอเพื่อตรวจสอบอย่างแม่นยำความหมายที่ว่าเด็กแนบไปกับคำที่พวกเขา ใช้. ดูเหมือนว่าในช่วงที่เด็ก ๆ หลายเวที holophrastic ใช้คำศัพท์ที่ จำกัด ของพวกเขาในการอ้างถึงเป็นจำนวนมากของวัตถุที่ไม่เกี่ยวข้องกัน เด็กคนหนึ่งครั้งแรกที่ใช้ธนูว้าวในการอ้างถึงสุนัขและหลังจากนั้นจะเป็นชิ้นส่วนที่ทำจากขนสัตว์ด้วยตาแก้วชุดของกระดุมข้อมือและแม้กระทั่งเครื่องวัดอุณหภูมิอาบน้ำ คำน้อม-WOW ดูเหมือนจะมีความหมายเช่น "วัตถุกับบิตเงา." เด็กคนอื่น ๆ มักจะขยายโบว์ว้าวในการอ้างถึงแมววัวและม้า กระบวนการนี้เรียกว่า overextension และรูปแบบที่พบมากที่สุดคือสำหรับเด็กที่จะ overextend ความหมายของคำบนพื้นฐานของความคล้ายคลึงกันของรูปร่างเสียงและขนาดและในระดับที่น้อยกว่าการเคลื่อนไหวและพื้นผิว ดังนั้นคำว่าลูกจะขยายไปยังทุก
ชนิดของวัตถุรอบรวมทั้งโคมไฟ, ลูกบิดประตูและดวงจันทร์ หรือเป็น ticktock ถูกนำมาใช้ครั้งแรกสำหรับการดู แต่ยังสามารถใช้สำหรับการชั่งน้ำหนักที่มีปุ่มหมุนรอบ บนพื้นฐานของขนาดสมมุติ Fly คำว่าเป็นครั้งแรกที่ใช้สำหรับแมลงและจากนั้นก็จะถูกนำมาใช้เพื่อจุดของสิ่งสกปรกและแม้กระทั่งเศษขนมปัง เห็นได้ชัดเนื่องจากความคล้ายคลึงกันของเนื้อ sizo แสดงออกเป็นครั้งแรกที่ใช้โดยเด็กคนหนึ่งสำหรับกรรไกรและจากนั้นขยายไปยังวัตถุที่เป็นโลหะทั้งหมด การพัฒนาความหมายในการใช้งานของเด็กของคำมักจะเป็นกระบวนการของการ overextension ขั้นต้นตามด้วยกระบวนการที่ค่อยๆแคบลงของแอพลิเคชันของแต่ละคำที่เป็นคำพูดมากขึ้นมีการเรียนรู้ แม้ว่า overextension ได้รับเอกสารที่ดีพอในการผลิตการพูดของเด็กก็ไม่จำเป็นต้องใช้ในการเข้าใจคำพูด หนึ่งที่ใช้ในแอปเปิ้ลสองปีในการพูดในการอ้างถึงจำนวนของวัตถุรอบอื่น ๆ เช่นมะเขือเทศและลูก แต่มีความยากลำบากไม่มีการเลือกออกแอปเปิ้ลเมื่อถามจากชุดของวัตถุรอบรวมทั้งลูกและ มะเขือเทศ.
หนึ่งคุณลักษณะที่น่าสนใจของความหมายของเด็กหนุ่มเป็นวิธีที่ความสัมพันธ์ของคำศัพท์บางอย่างจะได้รับการรักษา ในแง่ของการ hyponymy เด็กเกือบตลอดเวลาจะใช้ "กลาง" ระยะระดับพื้นดินที่อยู่ในชุด hyponymous เช่นสัตว์ - สุนัข - พุดเดิ้ล มันจะดูเหมือนตรรกะมากขึ้นในการเรียนรู้คำทั่วไปมากที่สุด (สัตว์) แต่หลักฐานทั้งหมดชี้ให้เห็นว่าเด็กแรกใช้สุนัขที่มีความหมายเกินเหตุใกล้กับความหมายของ "สัตว์". นี้อาจจะเชื่อมต่อกับแนวโน้มที่คล้ายกันในผู้ใหญ่เมื่อพูดคุย กับเด็กหนุ่มที่จะอ้างถึงดอกไม้ (ไม่ใช่พืชทั่วไปมากขึ้นหรือดอกทิวลิปที่เฉพาะเจาะจงมากขึ้น).
นอกจากนี้ยังดูเหมือนว่าความสัมพันธ์ antonymous จะได้รับปลายธรรม (หลังอายุห้า) ในการศึกษาเป็นจำนวนมากของเด็กอนุบาลชี้ไปที่ต้นแอปเปิ้เดียวกันที่รับภาระหนักเมื่อถามว่าต้นไม้มีแอปเปิ้ลมากขึ้น? และเมื่อถามว่าแอปเปิ้ลมีต้นไม้น้อย ?. พวกเขาก็ดูเหมือนจะคิดว่าการตอบสนองที่ถูกต้องจะเป็นคนที่มีขนาดใหญ่โดยไม่คำนึงถึงความแตกต่างระหว่างมากขึ้นและน้อย ความแตกต่างระหว่างจำนวนคู่อื่น ๆ เช่นก่อน / หลังและซื้อ / ขายยังดูเหมือนจะเข้าซื้อกิจการในภายหลัง.
แม้จะมีความจริงที่ว่าเด็กจะยังคงที่จะได้รับเป็นจำนวนมากด้านอื่น ๆ ของภาษาแม่ของเขาหรือเธอผ่านปีต่อมา ในวัยเด็กเป็นปกติสันนิษฐานว่าโดยอายุห้าขวบเด็กได้เสร็จสิ้นการส่วนใหญ่ของกระบวนการการเรียนรู้ภาษาขั้นพื้นฐาน ตามที่เด็กอยู่แล้วในตำแหน่งที่ดีที่จะเริ่มต้นการเรียนรู้ครั้งที่สอง (หรือต่างประเทศ) ภาษา แต่คนส่วนใหญ่ไม่ได้เริ่มพยายามที่จะเรียนรู้ภาษาอื่นจนกว่ามากในภายหลัง คำถามที่มักจะเกิดขึ้นคือถ้าซื้อกิจการภาษาแรกก็ตรงไปตรงมาและอัตโนมัติส่วนใหญ่ทำไมคือการเรียนรู้ภาษาที่สองจึงยาก? เราจะพยายามที่จะตอบคำถามในบทต่อไปว่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การพัฒนาอรรถศาสตร์มีเกร็ดเล็กเกร็ดน้อยที่พ่อแม่เล่าเรื่องเกี่ยวกับเด็กของพวกเขาก่อนพูด ( กับความอับอายที่รุนแรงของผู้ใหญ่ - เด็ก ) มักจะเกี่ยวข้องกับตัวอย่างของการใช้งานแปลกของคำ มีการเตือนที่บินนำเชื้อโรคเข้ามาในบ้าน เด็กก็ถามว่า " เชื้อโรค " และคำตอบคือ " สิ่งที่บินเล่นด้วย มันไม่ได้เป็นไปได้เสมอที่จะตรวจสอบให้แน่นอนความหมายว่าเด็กแนบกับคำที่พวกเขาใช้ ดูเหมือนว่าในช่วง holophrastic เวทีเด็กมากใช้ศัพท์ จำกัด ของพวกเขาอ้างถึงตัวเลขขนาดใหญ่ของวัตถุที่เกี่ยวข้อง เด็กคนแรกที่ใช้ธนูว้าวเรียกหมาแล้วชิ้นขนตาแก้ว , ชุดของกระดุมข้อมือและแม้กระทั่งอาบน้ำเครื่องวัดอุณหภูมิ ว้าวดูเหมือนคำที่มีความหมายเหมือนกับ " วัตถุกับบิตเงา” เด็กอื่น ๆมักจะขยายหมาเรียกแมว , วัว และม้า กระบวนการนี้เรียกว่า overextension และแบบแผนที่พบมากที่สุดคือสำหรับเด็กเพื่อ overextend ความหมายของคำบนพื้นฐานของความคล้ายคลึงกันของรูปแบบเสียงและขนาด , และในระดับน้อย การเคลื่อนไหวและพื้นผิว ดังนั้น คำว่าลูกขยายทั้งหมดชนิดของวัตถุรอบ รวมถึงโคมไฟ , ลูกบิดและดวงจันทร์ หรือ ติ๊กต๊อก คือตอนแรกใช้ดู แต่ยังสามารถใช้สำหรับตาชั่ง กับรอบหน้าปัด บนพื้นฐานของขนาด ซึ่งสันนิษฐานว่า คำว่า บินถูกใช้ครั้งแรกสำหรับแมลงแล้วมาใช้กับ specks สิ่งสกปรกและเศษขนมปัง เห็นได้ชัดจากความคล้ายคลึงกันของพื้นผิว การแสดงออก sizo ถูกใช้ครั้งแรกโดยเด็กสำหรับกรรไกรและจากนั้นขยายไปยังวัตถุที่เป็นโลหะทั้งหมด การพัฒนาระบบในการใช้ของเด็กของคำมักจะเป็นกระบวนการของ overextension ตอนแรกตามกระบวนการที่ค่อยๆแคบลงโปรแกรมของแต่ละพจน์เป็นคำมากกว่าจะเรียนรู้ แม้ว่า overextension ได้รับข้อมูลในการผลิตเด็กพูด , มันไม่ต้องใช้ความเข้าใจในการพูด . หนึ่งขวบแล้วใช้แอปเปิ้ลในการพูด เพื่อดูจำนวนของวัตถุรอบ ๆเหมือนมะเขือเทศ และลูก แต่ก็ไม่ยากหยิบแอปเปิ้ล , เมื่อถามว่า , จากชุดของวัตถุรอบรวมทั้งลูกและมะเขือเทศคุณสมบัติหนึ่งที่น่าสนใจของความหมายของกุมารเป็นวิธีประชาสัมพันธ์ศัพท์บางอย่างได้รับการรักษา ในแง่ของ hyponymy เด็กมักจะใช้ " ระดับกลาง " - ระยะยาวในชุด hyponymous เช่นสัตว์และสุนัข - พุดเดิ้ล ดูเหมือนจะเป็นตรรกะมากที่จะเรียนรู้คำทั่วไปมากที่สุด ( สัตว์ ) แต่หลักฐานทั้งหมดบ่งชี้ว่า เด็กก่อนใช้สุนัขด้วยการยืดความหมายใกล้เคียงกับความหมายของ " สัตว์ " นี้อาจจะเกี่ยวข้องกับแนวโน้มที่คล้ายกันในผู้ใหญ่ เวลาพูดกับเด็กหนุ่ม เรียกดอกไม้ ( ไม่ใช่พืชทั่วไป หรือดอกทิวลิปที่เฉพาะเจาะจงมากขึ้น )นอกจากนี้ยังดูเหมือนว่า antonymous ความสัมพันธ์จะได้รับค่อนข้างช้า ( หลังอายุห้า ) ในการศึกษาหนึ่ง ตัวเลขขนาดใหญ่ของเด็กอนุบาล ชี้ไปที่ต้นไม้แอปเปิ้ลที่รับภาระหนักเหมือนกัน เมื่อถามว่า ที่ต้นไม้มีแอปเปิ้ลมากขึ้น และเมื่อถามว่าต้นไม้มีแอปเปิ้ลน้อย พวกเขาดูเหมือนจะคิดว่า คำตอบที่ถูกต้องจะเป็นหนึ่งขนาดใหญ่ ไม่เคารพความแตกต่างระหว่างมากขึ้นและน้อยลง มีความแตกต่างระหว่างจำนวนของคู่อื่น ๆเช่น ก่อน / หลัง และซื้อ / ขายดูเหมือนจะซื้อทีหลังแม้จะมีข้อเท็จจริงที่ว่า เด็กยังได้รับจำนวนมากของด้านอื่น ๆ ของเขาหรือเธอ ภาษาแรกผ่านปีต่อมาของวัยเด็ก มันถือว่าปกติ โดยอายุห้า เด็กได้สมบูรณ์มากขึ้นส่วนหนึ่งของการพื้นฐานภาษากระบวนการ ตามบาง เด็กก็อยู่ในตำแหน่งที่ดีที่จะเริ่มต้นการเรียนรู้ที่สอง ( หรือต่างประเทศ ) ภาษา อย่างไรก็ตาม คนส่วนใหญ่ไม่เริ่มพยายามที่จะเรียนรู้ภาษาใหม่นั้น คำถามที่มักจะเกิดขึ้นคือ : ถ้าภาษาแรกจึงตรงไปตรงมาโดยอัตโนมัติ ทำไมเป็นภาษาที่สองการเรียนรู้จึงยาก ? เราจะพยายามที่จะตอบคำถามในบทถัดไป